ΠΕΡΙ ΑΣΠΟΡΟΥ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ

 αναλογία σχήματος και Ουσίας

(σχέση συμβόλου και Αληθείας)

Έμ-πνευσις (ή σάρκωσις) του Λόγου

(υποκεφάλαιο του βιβλίου

Οδοδείκτες ελληνορθόδοξης παιδείας)

   Όλα τα θεία γεγονότα, ενώ συνέβησαν άπαξ, παρατείνονται στους αιώνες. Έτσι και η Σάρκωσις Του Λόγου, τελεσιουργείται στην με ετοιμότητα προσεγγίζουσα ολότητα του ανθρώπου.

   Αν διακρίνουμε τον τρόπο με τον οποίο η Θεοτόκος έφερε στον κόσμο τον Θεάνθρωπο… περνάμε από την εξωτερική αισθητηριακή ‘’κοινή και απλή λογική’’ στην πνευματική και ενεργειακή λογική Του Λόγου.

   Ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών Θεός ‘’γνωρίζεται’’ – αποκαλύπτεται εσωτερικώς, αφήνοντας
διαρκώς (ως άχρονη και υπέρχρονη φύση) κάποιου είδους ίχνη αποκάλυψης Του και έξω, για τους αναζητούντες Τον εκεί, με συνάφεια λόγων οδοδεικτών - Οδού.

   Η πρώτη αντίληψη του θείου ενεργεί επί του κέντρου της υπόφυσης (τρίτο μάτι), ως διόραση.

   Αν ο νους του ανθρώπου ‘’ορά’’ τα δημιουργήματα και πέραν αυτών δεν βλέπει (ή δεν θέλει να δει) τίποτα, τότε, δεν ‘’δι-ορά’’, καθώς η ύλη προσωπικά για αυτόν, όντας αρκετά παχυλή ή λόγω συγκεκριμμένης (εξωστρεφούς) αυτοσυγκέντρωσης, καθίσταται ‘’κακός αγωγός’’ οπότε και μη διαπερατή. Επειδή δε, ο σκοτισμός δεν είναι κάτι φυσικό αλλά επίκτητο σαν λάσπη που παραχώνει τον θησαυρό, οφείλεται κατά τους αγίους :

   Μετά την πρώτη άρνηση, (στάση ζωής) και ΑΝ ο νους αρχίζει να λειτουργεί με την φυσική ευθεία κίνηση1, (φυσική του ιδιότητα) διαβλέποντας πίσω από τα δημιουργήματα τον Δημιουργό, τότε διανοίγεται μπροστά του και αναπτύσσεται ένας δρόμος οικείωσης – γνώσης του Θεού, σε τρία στάδια.

   Η γνώση του Θεού, παραλληλίζεται (όχι μόνο φιλοσοφικά, αλλά κυρίως βιωματικά) με την γνώση της φωτιάς (άλλωστε ο Θεός, πυρ τυγχάνει).

   Το πρώτο στάδιο γνώσης του Θεού κατέχουν εκείνοι που ‘’κάτι έχουν ακούσει ή κάτι έχουν, από μακρυά, δει’’. Στο δεύτερο στάδιο είναι εκείνοι που είναι τόσο κοντά στην φωτιά, ώστε το πρόσωπό τους να φωτίζεται κι αυτοί οι ίδιοι να θερμαίνονται. Το δε τρίτο στάδιο, το στάδιο της γνώσης των τελείων, είναι όταν όλος ο εαυτός γίνεται παρανάλωμα αυτής της φωτιάς. Όχι προς κατάργηση και μηδενισμό του προσώπου, αλλά ανάδειξή του όπως εις το αρχαίο κάλλος εδημιουργήθη.    

   Η μετοχή σε αυτήν την ‘’φωτιά’’ έχει δύο μέρη. Η υπόφυση (και ο όλος άνθρωπος, λόγω υπερβάλλοντος υποκινούντος αγνού θείου έρωτα) εισέρχεται στην φωτιά και η φωτιά εισέρχεται στην υπόφυση, ώστε να γίνουν ένα ‘’σώμα’’, όπως συμβαίνει και με την φυσική φωτιά. 

Τότε η συνείδηση εμ-πνέεται όχι από την αποκομμένη λογική και συναισθήματα, αλλά από αυτό που ευχόμαστε: ...Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον Αγαθέ τας ψυχάς ημών... Έτσι μετά από την προετοιμασία εν τω ναώ, το τελειότερο στον κόσμο, πλάσμα ακούει: 

…Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τη Θεοτόκω τω Χαίρε. και συν τη ασωμάτω φωνή, σωματούμενον σε θεωρών Κύριε…

   Με τον τύπο (προτυπωθέν ίχνος) της φλεγόμενης και μη καιγόμενης βάτου, η ένωση αυτή με αλληλοσεβασμό, δεν καταργεί ή αναλώνει τις ιδιότητες ούτε το ένα ούτε το άλλο συμβαλλόμενα μέρη, αλλά ισόρροπα εκ-δηλούται.

   Η Αλήθεια εισάγεται στον άνθρωπο από το κέντρο αυτό, που είπαμε είναι στην ευθεία της μύτης και ως όσφρηση κέντρο διέγερσης της μνήμης (α-λήθειας).

   Η ποιότητα και η ποσότητα αυτής της εισερχόμενης Αλήθειας εξαρτάται όχι μονοθελητικά, αλλά από την ισόρροπη συν-εργασία Θεού και ανθρώπου ως πρόσωπα, κατά το πάνσοφο θέλημα του Θεού, και τον σκοπό (πλέγμα κεφαλής) - την προαίρεση - ετοιμότητα του ανθρώπου, κατά το συμφέρον.

   Αφού η αλήθεια και η γνώση του Θεού (στο ιδιαίτερο μέτρο του κάθε προσώπου - συνθηκών) εισάγεται από το κέντρο αυτό, ο αναφερόμενος στην παράδοση τρόπος ‘’ένωσης – σύλληψης’’ του Χριστού (Εγώ ειμί η Αλήθεια) δια του κρίνου, δεν είναι ουτοπικό, αλλά αληθινό. Συμβολικό μεν, αλλά αληθινό.

   Αν η αλήθεια παρέμενε εκεί στην υπόφυση, μένοντας ανενέργητη, θα είχαμε μία ανεκδήλωτη προσωπική αλήθεια, που δεν θα έβλεπε το φως αυτού του κόσμου.

   Η θεωρία γίνεται πράξη, ο σπόρος καρπός και ο Λόγος σάρξ εγένετο. Ο διάδρομος εκ-δήλωσης είναι η κάθοδος μέσω της σπονδυλικής (οφιοειδούς) στήλης των 33 σπονδύλων στη μήτρα, του ίδιου ‘’μονοπατιού’’ που χρησιμοποιεί η ‘’εντολή’’ της υπόφυσης για την έναρξη σπασμών προς γέννηση με το πέρας της κυοφορίας.

   Παρατηρούμε πως στην περίπτωση κάθε ανθρώπου ‘’άλλη’’ είναι η αφετηρία σύλληψης (σπέρμα ανδρός) και ‘’άλλο’’ το τέλος. Στην περίπτωση Του Κυρίου, το Α και το Ω συμπίπτουν στο Αυτό Πρόσωπο. Στον Ενσαρκωθέντα (και ενσαρκούμενο διαχρονικά δια της Θεοτόκου) Ασπόρως Λόγο. Απάτορα στη γη, Αμήτορα στον Ουρανό, Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Άλλωστε, άλλος ο τρόπος γένεσης και άλλος της γέννησης από πλευρά προ - και από κάτω μεταπτωτικά, που ο Αδάμ έγνω την Εύα (παράλληλα με τις δύο ενεργειακές δεσμίδες του ανθρώπου, που το ενδεικνύουν).

   Για την αντικειμενικοποίηση των επιχειρημάτων αν κάποιος έχει εμβαθύνει στην ινδιάνικη μύηση [ξεφεύγοντας κατάτι από την περιμεσόγειο (κάπως κοινή) θρησκειολογία], παραθέτω τον τρόπο… καθόδου του όποιου πνευματικού μηνύματος.

   Μετά την πρώτη ελαφριά πιεσούλα στην κορυφή, (είσοδος εκ του πλέγματος) παρατηρείται άλλη μία ‘’αίσθηση’’ στον ομφαλό. Ο Δον Χουάν εντείνει την προσοχή του μαθητή του να ‘’συλλάβει’’ την πρώτη σκέψη που θα του έλθει.

   Κι εμείς έχουμε… ‘’ανέβη λογισμός στην καρδία’’. Ιχνηλατώντας την διαδρομή, παρατηρούμε πως αφετηρία του ‘’μηνύματος’’ είναι από το πλέγμα, την κορυφή (όπου εγγράφεται ο σκοπός και αγαθός λόγος του ανθρώπου). Δια της διόρασης (εφόσον πρόκειται περί εσωτερικής αίσθησης ‘’κραδασμός’’) κατέρχεται από την σπονδυλική στήλη εις την κυοφορούσα (ανεξάρτητο φύλου) κοιλία (ομφαλό) και ανέρχεται στο ύψος της καρδιάς. Κάθε ενυπάρχον στην καρδιά ‘’λόγος’’ προβολικά αποτυπούται στα τοιχεία του νου (ως σκιά) και αναγνωρίζεται ως σκέψη.

   Επειδή η όλη πορεία ‘’φιλτράρεται’’ από το πυκνό νέφος του αστρικού όφεως (ενέργεια κοσμοκράτορα) διαθλόμενο το πρώτο φως – μήνυμα – πληροφορία, πρέπει να έχουμε υπόψην μας, ότι κατά ένα μεγάλο ποσοστό, χωρίς διορθωτικά μέτρα, ‘’μπορεί’’ να πλανήσει (όπως ο διάβολος εμφανίζεται ως άγγελος φωτός) τον ευάλλωτο άνθρωπο.

   Κι αυτά τα διορθωτικά μέτρα είναι η ταπεινότητα που διαλύει τις παγίδες του εχθρού και ο βιωματικός ορθόδοξος (και ορθόδοξα τυπούμενος) σταυρός, με μόνη την κάθετη διάσταση, ενδεικτική. Από την κεφαλή (μέτωπο) εις το Όνομα του Πατρός ή το Χριστός Ανέστη στην κοιλία (2 δάχτυλα κάτω του ομφαλού) και του Υιού ή θανάτω θάνατον πατήσας… και λοιπά, όπως αναφέρθηκε στο θαύμα του Αγίου Νεκταρίου προς τον ξένο, περί τύπωσης του σημείου. ΑΔΑΜ (ορθός προσανατολισμός).

   Κι αν τα παραπάνω της θύραθεν παιδείας είναι απλώς ενημερωτικά, το βιωματικό γενηθήτω Κύριε το άγιο θέλημά Σου, είναι εφόδιο ζωής, όχι απλής βιολογικής, αλλά αιωνίου.

Για δε την ‘’ελευθερία’’ για να μην υπάρχει ασάφεια:

…Και εισελθών ο άγγελος προς αυτήν, είπε• Χαίρε, κεχαριτωμένη• ο Κύριος μετά σού• ευλογημένη συ εν γυναιξίν. Εκείνη δε ιδούσα διεταράχθη διά τον λόγον αυτού, και διελογίζετο οποίος τάχα ήτο ο ασπασμός ούτος. Και είπεν ο άγγελος προς αυτήν• Μη φοβού, Μαριάμ• διότι εύρες χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού, θέλεις συλλάβει εν γαστρί και θέλεις γεννήσει υιόν και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν. Ούτος θέλει είσθαι μέγας και Υιός Υψίστου θέλει ονομασθή, και θέλει δώσει εις αυτόν Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού, και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος. Είπε δε η Μαριάμ προς τον άγγελον. Πως θέλει είσθαι τούτο, επειδή άνδρα δεν γνωρίζω; Και αποκριθείς ο άγγελος είπε προς αυτήν• Πνεύμα Άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει• διά τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον θέλει ονομασθή Υιός Θεού. και ιδού, Ελισάβετ η συγγενής σου και αυτή συνέλαβεν υιόν εις το γήρας αυτής, και ούτος είναι μην έκτος εις αυτήν την καλουμένην στείραν• διότι ουδέν πράγμα θέλει είσθαι αδύνατον παρά τω Θεώ. Είπε δε η Μαριάμ• Ιδού, η δούλη του Κυρίου• γένοιτο εις εμέ κατά τον λόγον σου. Και ανεχώρησεν απ' αυτής ο άγγελος. (Λουκ.α’ 28-38)

   Φυσικά και ερωτήθηκε, η Θεοτόκος, αποδεικνύοντας τον σεβασμό του Θεού στο πλάσμα του και την αξία της απόλυτης ελεύθερης επιλογής. Αν ήθελε, θα μπορούσε να αρνηθεί, αλλά υπό το πνεύμα (ταπεινό φρόνημα, όπου η υψηλοφροσύνη την υποτιμά και αδυνατεί να κατανοήσει), η γλυκυτάτη Παναγία απαντά – συνεργάζεται στο θέλημα του Θεού: Ιδού. Γένοιτο εις εμέ κατά τον λόγον σου.

   Ενθυμούμενοι το ότι «Ο Θεός ουδεμίαν ασκεί βίαν επί του ανθρώπου, αλλ' ίσταται μακροθυμών παρά την καρδίαν και ταπεινώς αναμένει πότε θα ανοιχθή αύτη εις Αυτόν» ('Αγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης), ας εργαζόμαστε θεαρέστως, αγαπώντες αλλήλους και διανοίγοντας τις πύλες τις οποίες Ο Κύριος (από σεβασμό στο πλάσμα του) δημιούργησε, να εισέλθει, να κυοφορηθεί και εκ-δηλωθεί - ανδρωθεί ώστε να συμπορεύεται (ως εις Εμμαούς) μαζί μας, διανοίγοντας τους οφθαλμούς της καρδίας μας, καθώς (μάλλον) δεν έχει φτάσει το εσπέρας και η κλάσις του άρτου …κρατούνται.

   Και κρατούμενοι οι οφθαλμοί, αδυνατούν να πληροφορήσουν την ‘’καρδία’’ και συγχρόνως να κατανοήσει ο ‘’νους’’, πως το ‘’σχήμα’’ συνδέεται με την εμπεριεχόμενη ‘’Ουσία’’. Βλέπουν και συνοδοιπορούν με Τον Χριστό, ομιλούν μαζί Του, αλλά δεν Τον αναγνωρίζουν.  

   Έχουμε μπροστά μας την εικόνα της Ασπόρου συλλήψεως Του Κυρίου, τον Ευαγγελισμό και η ‘’έμ-πνευσις Του Λόγου’’ ερεθίζει προς διάκριση, την λογική και έμπνευσή μας. 

Μπροστά μας αντικρύζουμε πολλές φορές τον κρίνο που προσφέρθηκε από τον αρχάγγελο Γαβριήλ. Και σαν τον Ιωσήφ τον μνήστορα, ‘’λογικά’’ δεν ‘’πιστεύουν’’ θεωρώντας το απλά θρησκευτικό μύθευμα, χωρίς να εμβαθύνουν στο σχήμα και την προσφερόμενη έννοια. 

   Όσων η ‘’λογική’’ δεν άντεξε, εξήγησαν το σύμβολο ‘’αλλιώς’’ και απομακρύνθηκαν από αυτήν την ‘’έμπνευση’’. Μιαν έμπνευση που δεν έρχεται επειδή εμείς το θέλουμε, αλλά επειδή ο ίδιος Ο Θεός θέλει να αποκαλυφθεί. Απομακρύνεται κάποιος από τη φωτιά, γιατί ‘’φοβάται’’ μην καεί. Αυτή η Αλήθεια, αυτή η συγκεκριμμένη φωτιά, (το θείο πυρ), δεν κατακαίει, αλλά είναι (υπό προϋποθέσεις) αναπλαστικό.  

   Όπως μεταξύ των τεσσάρων εξωτερικών στοιχείων ΠΥΡ-ΑΗΡ-ΥΔΩΡ-ΓΗ δια του Χ (σχηματισμός ενωτικών διαγωνίων) δια του Σταυρού, ανευρίσκεται ο ΑΙΘΗΡ η πεμπτουσία, έτσι και στην κεφαλή του ανθρώπου, μετά την παρουσία της Θεοτόκου, δια της συνειδήσεώς Της εισάγεται και μορφούται – εκδηλούται ενσάρκως Ο Κύριος στον κόσμο.   

   Τα εξωτερικά αισθητήρια της όρασης και ακοής, σαν γλώσσες μας πληροφορούν για τον κόσμο που μας περιβάλλει. Πάλι τα εσωτερικά αισθητήρια διόρασης και διακοής, πάλι σαν γλώσσες μας πληροφορούν για τον κόσμο που μας περιβάλλει, αλλά και εσωκλείει.

  

   Η όραση (2 οφθαλμοί) με την διόραση (αυτό που λένε, τρίτο μάτι – στο μέτωπο – υπόφυση), στο σύνολό τους, μας δίνουν ένα όρθιο τρίγωνο. Η ακοή (2 ωτία) μαζί με την διακοή (κέντρο θυρεοειδούς – βάση λαιμού), πάλι μας δίνουν ένα τρίγωνο, αυτή τη φορά, ανεστραμμένο, όπως και το δεξί ωτίον σχηματίζει συμβολικά ένα ανεστραμμένο έμβρυο [σε σχήμα 6 – λωβός (σαν κεφαλή) – πτερύγιο (σαν σπονδυλική στήλη)], με εμάς, να στοχεύουμε την φωνήν Αυτού να ακούσουμε, ετοιμάζοντας με μετάνοια (μεταστροφή του νου και όλου του εαυτού) την συνείδησή μας, στην έλευση Του Λόγου. Εκείνου του ενός εστίν χρεία... όχι ιστορικά και θρησκευτικά όπως ‘’κάποτε’’ συνέβη, αλλά ορθόδοξα στο τώρα προσωπικά, και στους αιώνες.

   Η προετοιμασία, δεν είναι άλλο από την κάθαρση των εξωτερικών και εσωτερικών αισθητηρίων για την είσοδο ως ‘’πυρ’’ Του Κυρίου, δια της διαισθήσεως – συνειδήσεως (με κέντρο το κωνάριο στην επίφυση).        

   Δεν απέχουν τα σύμβολα τόσο πολύ από το Πρόσωπο, το σχήμα από την Ουσία, αν έχουμε τον οικείον συνδετικό νου. Το γλυκύτατο Πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου δεν ενήργησε απλά στο τότε, αλλά την μακαρίζουσι πάσαι αι γενεαί που αισθάνονται δι ευχών Της να τελεσιουργείται η Θεία Οικονομία της Σάρκωσις Του Λόγου (αμήν) και για εμάς προσωπικά.   

   Με λίγη παρατηρητικότητα, διακρίνουμε το εξάκτινο, όχι βέβαια σαν σύμβολο ‘’αντιπαθούς’’ κράτους, ως σταυρωτού Του Κυρίου, αλλά σαν την κεφαλή του ανθρώπου. Πολύ περισσότερο, όχι κενή στο κέντρο, όπως ισχύει με το γράμμα του Νόμου, αλλά με την ενοίκηση της Αγίας Τριάδος μέσα σε αυτήν, προβολή καρδιακής ενοικήσεως... που στοιχειοθετεί και την χαριτωμένη ακριβή ενυπόστατη (ένσαρκη πλέον) Σοφία και ορθόδοξη θεολογία συνάφειας σχήματος κρίνου και Τρισυπόστατης Ουσίας στο τριμερές (ως κεφαλή) σε ένα σώμα (στήμονα). Ο Λόγος σάρξ εγένετο και ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ... για την σωτηρία μας, γίνεται... 

Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων κατεπλάγη τὸ μέγα της σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον, τὸν ἀπρόσιτον γὰρ ὡς Θεόν, ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν ἄνθρωπον ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα, ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως· Ἀλληλούϊα. 

καταπλήττεται η φύσις των αγγέλων που συν τη ασωμάτω φωνή σωματούμενον θεωρεί Τον Εμμανουήλ... ορατόν πλέον Τον πρώην αόρατο, κατερχόμενο από το ''νυν'' και κεφαλή στον χώρο της κοιλιάς και ''αεί'' χρόνο. Τον βλέπει μεταξύ φωνής και όρασης (την ευλογημένη κεφαλή) παραινώντας κι εμάς να ακολουθήσουμε ως έξι ιερείς* την Θεοτόκο...

   Κι επειδή τούτον το γένος (των δαιμόνων) δεν εξέρχεται ει μη μόνο δια προσευχής και νηστείας, θεωρώ πως εδώ περατούται η ορθόδοξη αλφαβήτα, αναμένοντας την ανάβαση από χώρο στάσεως σε χώρα Αναστάσεως, πρακτικά και θεωρητικά αγωνιζόμενοι τον καλόν αγώνα κάθαρσης (την ορθόδοξη βάση), μη υψηλοφρονούντες για φώτιση και τελείωση, που είναι άλλων ανθρώπων γνωρίσματα και κατακτήσεις χάριτι Θεού.

   Έτσι, ας τα πιάσουμε πάλι από την αρχή, αυτά που μας αναλογούν, ευχόμενοι ο Καλός Θεός να δώσει την ευλογία και το αίσιο πέρας. Μία μέρα πριν την Καθαρά Δευτέρα, μνήμη ποιούμεθα την εξορία του ΑΔΑΜ. ... Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι του Παραδείσου, και την ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο. Οίμοι, τον απάτη πονηρά πεισθέντα, και κλαπέντα, και δόξης μακρυνθέντα! Οίμοι τον απλότητι γυμνόν, νυν δε ηπορημένον! Αλλ' ώ Παράδεισε, ουκέτι σου της τρυφής απολαύσω, ουκέτι όψομαι τον Κύριον και Θεόν μου και Πλάστην' εις γην γαρ απελεύσομαι εξ ης και προσελήφθην. Ελεήμον, Οικτίρμον, βοώ Σοι' ελέησόν με τον παραπεσόντα.

   Εισερχόμενοι στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή που από εμάς εξαρτάται η παραμονή σε αυτόν τον αγωνιστικό χώρο και η καλή διάθεση, ακούμε:

   Το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τον καλόν της νηστείας αγώνα. Οι γαρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται. Και αναλαβόντες την πανοπλίαν του Σταυρού, τον εχθρόν αντιμαχησόμεθα, ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες την Πίστιν, και ως θώρακα την προσευχήν, και περικεφαλαίαν την ελεημοσύνην. Αντί μαχαίρας την νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν. Ο ποιών ταύτα, τον αληθινόν κομίζεται στέφανον, παρά του Παμβασιλέως Χριστού, εν τη ημέρα της Κρίσεως.

Στο τέλος, ακούμε τον άγιο Συμεών τον νέο θεολόγο, να παρατηρεί: Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν.

... Τὸ πρόσωπόν Σου λιτανεύουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ. (οι κατά Θεόν πλούσιοι σε χαρίσματα, εκτυπώτερον στα πρόσωπα αυτών, Αυτό της Κεχαριτωμένης...)

όπου η καθαρότητα του οίκου μας και η λειτουργικότητα του οχήματός μας, είναι η απαραίτητη προϋπόθεση μετοχής, στα της θείας οικονομίας. Προσωπικά.

Η δε πρόταση της καθαρότητας όρασης εξωτερικής και εσωτερικής, (τρίγωνο προς τα πάνω) και ακοής εσωτερικής και εξωτερικής (τρίγωνο προς τα κάτω), συμπυκνώνεται στην αίτηση: αισθήσεων φώτισον απλήν πεντάδα, ώστε αναβαθμιζόμενα πνευματικά τα αισθητήρια, να βρουν/δουν/ακούσουν βιώσουν, από απλά Ο ΘΕΟΣ ---> ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ με τον κόσμο και σώμα, διάφανο να εισέρχεται Φως Θεού κι εμείς να Τον βλέπουμε και θεούμεθα κατά τάξιν και ετοιμότητα (μυστικά και μυστηριακά), με πρώτη μέριμνα την ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ. Τα υπόλοιπα είναι του καλού Θεού.

(αγ. Μαξίμου ομολογητού)

----

επειδή λογικό είναι κάποιοι αδελφοί να αισθάνονται κάπως άβολα με ''θεωρίες'' που άπτονται ανατολικούς όρους, προτεινόμενοι δεσμοί:

Περί κραδασμών, τσάκρας και ΣΤΑΥΡΟΥ

περάσματα και Θύρα 

---

* 2 σχόλια πάνω στο άρθρο ... ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ!

Εξάκτινο και σταυρός… (με ή χωρίς Χριστό)

1 Οι τρείς κινήσεις της ψυχής – ευθεία, ελικοειδής, κυκλική – σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας

Το δοθέν σοι τάλαντον, φιλοπόνως έργασαι… (η ευθεία κίνηση του νοός, ως πρακτική προσευχή και παιδεία για αυτήν…)

για τη ΜΑΡΘΑ και ΜΑΡΙΑ (σκέψεις) και τις κινήσεις του νοός (ευθεία, κυκλική και σπειροειδή)

Η Μάρθα και η Μαρία, ''παρούσες'' στο μυστήριον της Βαπτίσεως…

‘’Ρόδον το Αμάραντον’’ – 1865 σχόλια επί συμβολισμών, οίκων και χαιρετισμών της αγιογραφίας

Σαν σήμερα, 25η Μαρτίου, τετραγωνίστηκε ο κύκλος.....

‘’άσκηση’’ νηπίων