Αγάπη και Αλήθεια

• 

  Εκ του Πατρός ο Υιός και δια Του Υιού Ο Πατήρ εν Αγίω Πνεύματι…

  
  

  Εκ της Αγάπης Η Αλήθεια και δια της Αλήθειας Η Αγάπη εν Αγίω Πνεύματι. … Αυτός (Ο Παράκλητος) θα σας διδάξει. 

  
  

  Ιωάν.ιδ’26 ὁ δὲ παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ὃ πέμψει ὁ πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον ὑμῖν. 27 Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν. μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδὲ δειλιάτω.

  
  

  
  

  Έννοιες με κεφαλαία, Πρόσωπα που έχουν αφήσει άλλες έννοιες απρόσωπες, αναλογικές, αλλά όσο παραμένουν αποκομμένες από την πηγή και Ουσία, ούτε με το Α συσχετίζονται και αναβλύζουν, ούτε στο Ω θα καταλήξουν, αλλά χωρίς αυτά, απλά θα φαρισσαΐζουν. (Α+22+Ω)
• Αγάπες, ειρήνες, αλήθειες, ζωές … με μικρά, ίχνη μεν, αναμφισβήτητα μια καλή αφορμή, ατελή δε.

• Η ατέλεια έγκειται στο ότι ενώ σαν ίχνος είναι μια καλή αρχή, δεν είναι και το τέλος. Είναι εν δυνάμει αλλά όχι εν ενεργεία. Είναι κατ’ εικόνα, αλλά δεν έφτασε στο καθ’ωμοίωσιν. Απλώθηκε, αλλά δεν υψώθηκε. Είναι σπόρος, αλλά δεν απέδωσε καρπό.
  
  
  Ιωάν.στ’53 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς. 54 ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. 55 ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι πόσις. 56 ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ.    
  
  
  Υπερτιμήθηκε η Αγάπη, καλώς, αλλά αντί να υπερτιμηθεί ισόποσα η Αλήθεια, Αυτή υποτιμήθηκε. Κατά τα άλλα, Πατήρ και Υιός και Άγιο Πνεύμα Τριάς Ομοούσιος και αχώριστος και αδιαίρετος… Γιατί κατά τα άλλα;;; γιατί πολύς λόγος γίνεται, πως η αγάπη αρκεί. Αν αρκούσε, γιατί να εμφανίσει Την Αλήθεια στον κόσμο κι Αυτή μάλιστα να υψωθεί επί Σταυρού; Κι αν ΔΕΝ υψωνόταν με την τριήμερον Ταφή και κάθοδο και Ανάσταση και Ανάληψη, πως θα είχαμε την επίσκεψη Του Αγίου Πνεύματος και Δόμηση της Εκκλησίας και παραμονή και διδαχή εξ Αυτού Του Παρακλήτου τα Της Αγάπης και Αλήθειας, πως ‘’σήμερα’’ θα μιλούσαν οι άγιοι γιαυτά βιωματικά;
  
  
  Εκεί έγκειται η διαφορά των αργολόγων αγαπολόγων από την Αγάπη και Αλήθεια λόγων των αγίων της Ορθοδοξίας. Ξανά: Εκ της Αγάπης Η Αλήθεια και δια της Αλήθειας Η Αγάπη.  
  
  
  Επί του Σταυρού Ο Κύριος απλώνει τα χέρια Του σαν αγκαλιά, προσκαλώντας πάντα τα έθνη. Ικανή να ‘’χωρέσει’’ τους πάντες ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ. Όχι να μείνουν εκεί που είναι, αλλά να έλθουν. Ιωαν.ι’16 καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν. 
      
  **
  
  
  
  
  Η Αλήθεια εκ της γης ανέτειλε * (11 ἔλεος καὶ ἀλήθεια συνήντησαν, δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη κατεφίλησαν· 12 ἀλήθεια ἐκτῆς γῆς ἀνέτειλε, καὶ δικαιοσύνη ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψε…).
  
  
  Κι η Αγάπη είναι (εκ των χειρών Του Κυρίου) άπλωμα και έκκλησις και το οριζόντιο τμήμα Του Σταυρού, η δε Αλήθεια είναι το Σώμα Του, το ύψος και κάθετο τμήμα του Σταυρού. Κι αν δεν μετεχθεί η Αλήθεια, πως θα βιωθεί η Αγάπη; Δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω. Αγάπη χωρίς Αλήθεια; Ή Αλήθεια χωρίς Αγάπη; Μια ισορροπία ξυραφιού, όπως όλη η Ορθοδοξία που, σαν λίπασμα, αν δοθεί περισσότερο θα κάψει το φυτό ενώ αν δοθεί λιγότερο από όσο πρέπει, δεν θα μεγαλώσει.
  
  
  ---
  
  
  * και Ο Κύριος, δεν αρνήθηκε να ψηλαφηθεί και γνωσθεί.
  Η Αλήθεια στο μικροσκόπιο…
  ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ και ΦΕΡΕ ΤΟΝ ΔΑΚΤΥΛΟΝ ΣΟΥ ΩΔΕ… αντίφασις ; ή καθορισμός ''ορίων'' χώρου
  Πάλι, Ο Κύριος τρέφει (σοφία του κόσμου και βιωματική θεολογία… ) με εμάς να επιλέγουμε ‘’τροφή’’ οπότε και ΖΩΗ. Βίωμα κι όχι απλή ενημέρωση. Ανύψωση δι Αλήθείας εν τω Σώματί Του, πρακτικά που εμπεριέχει μετοχή κι όχι άπλωμα και μάλιστα εκτός Σώματος, για νάχουμε να επιδεικνύουμε την ‘’αγάπη’’ μας. Πως;;; υποτιμώντας τα Μυστήρια και Αλήθεια; Χαϊδεύοντας την αληθοφάνεια και ψεύδος για χάριν της αγάπης;
  
  
  Ξημερώνοντας Υπαπαντή, καλούμαστε κι εμείς ως παλαιός ΑΔΑΜ, όπως ο υπέργηρως Συμεών θεοδόχος, να ανοίξουμε και υποδεχθούμε Τον εισελθόντα στον κόσμο μας, Κύριο. Μια καρδιακή και νοερά και σε όλον τον εαυτό υποδοχή της Αληθείας και Ζωής (εγώ ειμί…) που μας συναβιβάζει σε κόντρα ή αν θέλουν οι καλόγνωμοι και φιλαλήθεις, συμπλήρωση της δεδομένης αγάπης (χωρίς Αλήθεια, δυστυχώς οικουμενιστική που απλώνεται) ή Αγάπης (με Αλήθεια ευτυχώς οικουμενική που ανυψοί το Σώμα και τα μετέχοντα μέλη, από τη γη στον ουρανό) και από το κατέναντι (ς’) δια του απέναντι (5) μέσα στον λογικό παράδεισο λόγοι εν Λόγω (2).

  
  

  
  

  Εσείς γνωρίζετε την στάση και θέλησή σας. Κύριος οίδε τας καρδίας όλων, συνοδοιπορώντας και συμπλέοντας και θεραπεύοντας ως Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, τας ασθενείας ημών. Κύριε ελέησον, μην μείνωμεν έξω του Νυμφώνος. Μην ελεγχθούμε μετά την είσοδο ότι ο χιτών δεν είναι του γάμου. Μη καθαρός με μυστηριακή εξομολόγηση ισχυούσης με το αφέονται … από τον έχοντα την εξουσιοδότηση και αποστολική διαδοχή…    
  
  
  για τον άγιο Συμεών τον θεοδόχο, την Υπαπαντή και την ''αναλογία'' που μας κάνει συμμέτοχους κι όχι απλά ενήμερους...
  
  

---

• ** 
• 
  
•