πνευματική και φυσική Ουσία...

Μια φορά, μετά από την αίτηση θείας βοήθειας για το τι έπρεπε να προσέχει περισσότερο στη ζωή του (ένας μοναχός), βρέθηκε να συμπορεύεται με έναν άλλον μοναχό.

Αυτός πήγαινε στην πόλη να πουλήσει τα εργόχειρα για να προμηθευτεί τα απαραίτητα, το ίδιο και ο άγνωστος συνοδοιπόρος του. Βαδίζοντας ήσυχα προς την πόλη, έφτασαν σε έναν σκουπιδότοπο.

Ο ένας μοναχός έκλεισε τη μύτη του και προχώρησε πιο γρήγορα και ο άλλος, ο άγνωστος, δεν αλλοίωσε το ρυθμό του. Μετά από λίγο βρήκαν ένα ψόφιο άλογο που η δυσοσμία του ήταν φοβερή. Ο πρώτος μοναχός ξανάκλεισε τη μύτη του και προσπέρασε βιαστικά, ενώ ο δεύτερος δε φάνηκε να ενοχλείται.

Προχωρώντας προς το κέντρο της πόλης, συνάντησαν μια καλλονή, όμορφη,
στολισμένη με ακριβά φορέματα, στολίδια και αρώματα που αιχμαλώτιζαν όχι μόνο την όσφρηση, αλλά γενικά τις αισθήσεις, περιτριγυρισμένη από δούλους.
Ο πρώτος μοναχός, χωρίς κάποια ιδιαίτερη επιθυμία, κοντοστάθηκε. Ο δεύτερος, με γρήγορο βήμα και με κλεισμένη τη μύτη, βιάστηκε να απομακρυνθεί. 

Παραξενεμένος για την συμπεριφορά του άγνωστου μοναχού, φτάνοντάς τον, τον παρακάλεσε να του εξηγήσει, αν ήθελε, την απρόσμενη, φαινομενικά μη φυσιολογική συμπεριφορά του. Του το ζήτησε για ψυχική ωφέλεια.

Αυτός, με γλυκύτητα του απάντησε πως, ο Θεός, αφού άκουσε την προσευχή σου, σου έστειλε έναν άγγελο, εμένα, να σου θυμίσω πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη πνευματική δυσωδία από την υψηλοφροσύνη. 

Έτσι, μην εμπιστεύεσαι τόσο πολύ σ'αυτά που βλέπεις, ακούς ή γενικότερα αισθάνεσαι με την εξωτερική πεντάδα των αισθητηρίων, αλλά με ταπεινότητα και προσευχή, καθάριζε τον εαυτό και τη συνείδησή σου, ώστε να αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα αντικειμενικά, την εσωτερική τους ουσία και φυσική χάρι, αποκομμένη από κάθε επίκτητη ρυπαρότητα.

---

αφού έτσι κι αλλιώς το ζούμε στο πετσί μας το ...ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, μακάρι να βιώσουμε και το ... ταπεινοίς δε, δίδωσι χάριν...