ανάθεμα και μαράν αθά...

Από τον Απόστολο* και το ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακούσαμε την Κυριακή 30 Αυγ (2015) εξάγονται αβίαστα, δυο συνειρμικές ή ακόμη και επεξηγηματικές σκέψεις.

..22 εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, ἤτω ἀνάθεμα. μαρὰν ἀθᾶ. 23 ῾Η χάρις τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ μεθ᾿ ὑμῶν. 24 ἡ ἀγάπη μου μετὰ πάντων ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· ἀμήν.

Ανάθεμα όμως, σημαίνει εκτός θέματος... σαν να λέμε, ΕΓΩ αγαπώ την ζωή, την αλήθεια αλλά δεν αγαπώ Τον XC (την όντως Ζωή και την όντως Αλήθεια ως πρόσωπο). Με αυτήν την ασυμφωνία θεωρίας και πράξης ο άνθρωπος βρίσκεται εκτός στόχου, εκτός τρόπου, εκτός''τόπου'', εκτός θέματος...

Το μαράν αθά μεταφράστηκε από τον π.Ιωήλ ως ο ερχόμενος Κριτής Κύριος ( Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, «Μαράν αθά» )

Με το ανάθεμα που προηγείται στον Απόστολο και είναι συνδεδεμένο με το μαράν αθά σηματοδοτεί Τον Κύριο που έρχεται να κρίνει. Ως δάσκαλος και με πολύ αγάπη μας γνωρίζει και πως θα γίνει η κρίση, ώστε αν θέλουμε (με τη θεία εξ Αυτού βοήθεια) να μην φύγουμε από κοντά Του όσοι έστω και λίγο θεωρητικολογήσαμε πως Τον αγαπούμε.

Σε ένα βιβλίο ανατολικής φιλοσοφίας προ πολλών ετών (πάνω από 30) είχα διαβάσει κάτι σχετικό.

Αν το σώμα μου ήταν δικό μου, θα έκανε ό,τι ήθελα.

Αν το σώμα ήταν δικό Σου, θα έκανε ό,τι ήθελες.

Είναι το σώμα του φλεγόμενου κόσμου που έφτιαξες

ω ραμανάθα…

Ανατολίστικα, δε νομίζω να έχουν τόση αγωνιστικότητα κατά των παθών, αλλά περισσότερο χρησιμοποιείται η παραπάνω διαπίστωση, ως δικαιολογία. Δικαιολογώντας τα πάθη ως ‘’φυσικά’’ μουδιάζουν τον άνθρωπο και τον αναστέλλουν από το να λάβει και υλοποιήσει την απόφαση καθάρσεως, φωτισμού και τελειώσεως.

Φυσικά και δεν έχει η παραπάνω προσέγγιση τα εφόδια για την επίτευξη του σκοπού.

Περνώντας στο ευαγγελικό ανάγνωσμα η έννοια περίφραξε τον αμπελώνα όπου εργάτες (στην αρχή) ως κακοί γεωργοί δεν αποδίδουν τον οφειλόμενο καρπό Στον Κύριο, νοείται και το σώμα μας και η Εκκλησία με χάρι και καρπούς.

Έστειλε (και στέλνει) προφήτες, αγγέλους, σημεία, αποστόλους Του, έρχεται και Ο Ίδιος και παρά την θεοφιλή τάχα θεωρία, το αποτέλεσμα προ και χωρίς Χριστό, είναι ας αποκτείνουμε τον κληρονόμο για να το οικειοποιηθούμε** κι αυτό, δεν είναι ενέργεια ανθρώπινη, αλλά δαιμονική στην διάνοια, εν τοις μέλεσί μας ενεργουμένης.

Με προφάσεις να περνάμε ‘’καλά’’ στη ζωή, εισβάλλουν από αδιακρισία πολλά αντίθετα στην Ζωή και Αλήθεια, ώστε ενώ ζούμε (βιολογικά) να μην ζούμε (πνευματικά). Ενώ αληθεύουμε υποκειμενικά, να μην αληθεύουμε αντικειμενικά. Ενώ θεωρούμε Χριστό Αναστάντα και προσκυνούμε Αυτόν, να μας διαφεύγει ως δευτερεύον (αλοίμονό μας) το μη μου άπτω και να μην κάνουμε το βήμα εντός της Εκκλησίας (Μίας Αγίας καθολικής και αποστολικής ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ) εντός των 12 ‘’κολωνών’’ 12 αποστόλων και το έρχου και ψηλάφησε…

Πως μπορεί κάποιος, ενώ Ο Κύριος περιέθηκε φραγμόν στον αμπελώνα αυτός να τον καταργεί και ισοπεδώνει (οικουμενιστικά) και αγαπολογικά ότι τάχα το χοιροστάσιο και ο Οίκος του Πατρός είναι το ίδιο πράμα; Λες και το σώμα μας, όπου επιβάλλεται η εργασία των καλών γεωργών με απόδοση των καρπών Στον Κύριο, δεν έχει όρια.

Ποιος δεν πειράστηκε; Ποιος δεν ένοιωσε ότι όντως το σώμα έχει συνάφεια με τον φλεγόμενο τούτο κόσμο; Που αν δεν αντισταθεί παρασέρνεται;;;

Σ’αυτόν λοιπόν τον φλεγόμενο σαρκικά κόσμο, επιβάλλεται ένα μπόλιασμα με πυρ πνευματικό, άγιο, αναπλαστικό μη κατακαίον αλλά ανακαινίζον, ώστε να μην ισχύσουν τα αρνητικά παρατηρηθέντα που με άπειρη αγάπη ελέχθησαν από το χρυσούν στόμα των Αποστόλων και του Ίδιου Του Κυρίου.

Άραγε θα είμαστε σε θέση να δώσουμε την «καλήν απολογίαν»; Ή, αλλοίμονο, θα ακουστεί το φοβερό «ουκ οίδα υμάς»!

Αφού ακούμε τον άγιο Συμεών τον νέο θεολόγο, να παρατηρεί: Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν.

Τι είναι δικό μας κατόρθωμα; Κι αν Η Κυρία δεν έλθει να εγκατασταθεί εν ημίν φλογίζοντάς μας θεοσταλάκτως, πως θα έλθει Ο Κύριος ως Κριτής με αισιόδοξη κατάληξη για τον λόγο μας;

Αμήν καλήν απολογίαν. Μαράν αθά κι όχι ανάθεμα και αστοχία και εκτός θέματος και εκτός τόπου αφού δεν βαδίσαμε τον προτεινόμενο δια της Ορθοδοξίας, τρόπο.

Μια αίτηση ζωντανή και χωρίς ασυνέχεια λόγων, ώστε να ασφαλιστούμε και σκεπαστούμε υπό την Τιμίαν Ζώνην Της (31 Αυγ) και να ξεκινήσει ένας έλικας θεοφιλής προς τα άνω και ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ=999, (αρχή της ινδίκτου 1 Σεπ) αμήν…

  

   

---

* ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015

ΙΓ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Α’ Κορ. ιστ’ 13-24

 13 Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κρα­ταιοῦσθε. 14 πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω. 15 Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί· οἴδατε τὴν οἰκίαν Στεφανᾶ, ὅτι ἐστὶν ἀπαρχὴ τῆς Ἀχαΐας καὶ εἰς διακονίαν τοῖς ἁγίοις ἔταξαν ἑαυτούς· 16 ἵνα καὶ ὑμεῖς ὑποτάσ­σησθε τοῖς τοιούτοις καὶ παντὶ τῷ συνεργοῦντι καὶ κο­­πι­ῶντι. 17 χαίρω δὲ ἐπὶ τῇ παρου­σίᾳ Στεφανᾶ καὶ Φουρτουνάτου καὶ Ἀχαϊκοῦ, ὅτι τὸ ὑμῶν ὑστέρημα οὗτοι ἀνεπλήρωσαν· 18 ἀνέπαυσαν γὰρ τὸ ἐμὸν πνεῦμα καὶ τὸ ὑμῶν. ἐπιγινώσκετε οὖν τοὺς τοιούτους. 19 Ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκ­κλησίαι τῆς Ἀσίας. ἀσπάζονται ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ πολ­λὰ Ἀκύλας καὶ Πρίσκιλλα σὺν τῇ κατ᾿ οἶκον αὐτῶν ἐκ­κλη­σίᾳ. 20 ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἀδελφοὶ πάντες. ἀσπά­σα­σθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἁγίῳ. 21 Ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου. 22 εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἤτω ἀνάθεμα. μαρὰν ἀθᾶ. 23 Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθ᾿ ὑμῶν. 24 ἡ ἀγάπη μου μετὰ πάντων ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰη­σοῦ· ἀμήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015

ΙΓ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Ματθ. κα’ 33-42

33 Ἄλλην παραβολὴν ἀκούσατε. ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤ­­­ρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐ­­­ξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν. 34 ὅτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν, ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ πρὸς τοὺς γεωργοὺς λαβεῖν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ. 35 καὶ λαβόντες οἱ γεωργοὶ τοὺς δούλους αὐτοῦ ὃν μὲν ἔδειραν, ὃν δὲ ἀπέκτειναν, ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν. 36 πάλιν ἀπέστειλεν ἄλ-λους­ δούλους πλείονας τῶν πρώτων, καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὡσαύτως. 37 ὕστερον δὲ ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς τὸν υἱὸν αὐτοῦ λέγων· ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου. 38 οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ. 39 καὶ λαβόντες αὐτὸν ἐξ­­­έ­βαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος καὶ ἀπέκτειναν. 40 ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύρι­­ος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις; 41 λέγουσιν αὐτῷ· κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς, καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώ­σεται ἄλλοις γεωργοῖς, οἵ­­τι­­­νες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς και­­ροῖς αὐτῶν. 42 λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς γραφαῖς, λίθον ὃν ἀπε­δοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας· παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμα­στὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν;

** ...κληρονόμοι της βασιλείας...