περί μαιάνδρου

διαβάζουμε ...

ΤΙ ΗΤΑΝ Ο ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ;

Ο Μαίανδρος, ποτάμι της Μ. Ασίας, ονομάζονταν "Αναβαίνων" γιατί φαινόταν πως επέστρεφε, στις πηγές του. Αλλαξε όνομα εξ αιτίας κάποιου Μαιάνδρου. Αυτός πολεμώντας τους Πεσσινούντιους, έταξε στη Ρέα να θυσιάσει όποιον τον προϋπαντούσε γυρίζοντας. Τον υποδέχτηκαν η γυναίκα, η κόρη και ο γιός του.
Αφού τους θυσίασε, πνίγηκε στο ποτάμι. 

Κατά άλλη παραλλαγή, στον ίδιο πόλεμο σύλησε ένα ιερό της Ρέας και η θεά τον τρέλανε, και αυτός σκότωσε την οικογένειά του, και μετά πνίγηκε στο ποτάμι.
Εκεί υπήρχε και μια πέτρα που αν την έπαιρνες πάθαινες παρόμοια τρέλα και σκότωνες τους δικους σου. Για να μην το κάνεις, έπρεπε να προσευχηθείς στη Ρέα

Αθανασίου Σταγειρίτου "Ωγυγία ή αρχαιολογία" τομ δ, σελ 207-8

---

Η Ρέα, Κυβέλη ή Μεγάλη Μητέρα ήταν μια Ασιατική θεότητα. Οι πιστοί της
πάθαιναν πράγματι "μανία" και αυτοτραυματίζονταν.
Αυτά λοιπόν συμβολίζει ο Μαίανδρος.
α) Τυφλή πίστη στη Ρέα
β) Ανθρωποθυσίες
γ) Τρόμο για την θεϊκή τιμωρία
Σημ.1
Τα περί "χειρωνίου λαβής" (πάλης) που δήθεν συμβολίζει ο Μαίανδρος, είναι εντελώς αυθαίρετα και δεν βασίζονται σε καμιά βιβλιογραφία
Σημ.2
Η ιστορία του Μαιάνδρου είναι παραλλαγή της Εβραϊκής ιστορίας του Ιεφθάε. Αλλη μια φορά που το Δωδεκάθεο συναντά τον Ιουδαϊσμό.

---

ΦΑΙΝΟΤΑΝ πως επέστρεφε... αλλά ένας ποταμός στην πραγματικότητα εστράφη προς τα οπίσω. Και παρατηρεί ο αγ.Ιωάννης Χρυσόστομος, είναι λογικό να στραφεί προς τα οπίσω ο ποταμός μέσα στον οποίον εμβήκε η Ζωή, πως θα εκβαλλόταν στην νεκρά θάλασσα;;; μεταξύ Αληθείας και αληθοφανείας, μεταξύ αληθινού ποιητού ουρανού και γης (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999)* και αληθοφανούς ποιητού ουρανού και γης (ΙΑΠΕΤΟΣ** = 666) που φαίνεται, μοιάζει, αλλά δεν είναι, με όση διαφορά έχει η πραγματική όαση από τον αντικατοπτρισμό της, λογικό πάλι δεν είναι ο συνοδοιπορών με τον (τάχα) αναβαίνοντα και επιστρέφοντα να αυτοχειρήσει; να καταληφθεί από μανία και αυτοκαταστροφή;

* Αεί ο Θεός ο μέγας γεωμετρεί… (κοινός τόπος φιλοκαλίας + φιλοσοφίας)

** Ιάφθε και Ιαπετός...

---

σχετικά:

ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ σε εβραίους και Έλληνες...

Ο ΘΕΟΣ vs ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ (ο εν σκιά και εν Φωτί)

πάντως, το σχήμα, παραπέμπει σε αγκυλωτό σταυρό, που ''κινείται'' και ''ψάχνει'' την ηρεμία και ειρήνη και ισορροπία του ισοσκελούς (ελληνικού) σταυρού. Του πιο κοντινού στην Ορθοδοξία και ομόρροπου. Έτσι γνωρίζεται ο πυρήνας (Ορθοδοξία και πρόσωπο), το απρόσωπο σχήμα αλλά εύτακτο και οικείο (ελληνικό), των οποίων η συμμαχία Ελλάδος και Ορθοδοξίας, λογικού και Υπερλόγου αντιδρά στο παράλογο και άσχημο, επιδερμικό εξωστρεφές και φυγόκεντρο, εμπνεόμενο από την φυγόκεντρο Ι (Ι τάγμα δαιμόνων) σε αντίθεση με τα πρώτα, που εμπνέονται και συνοδοιπορούν προς την τελειότητα με την φυγόκεντρο Ι (Ιησού)... 

3 σταυροί 3 θελήματα … 2 τάσεις

---

υφέρπει δυστυχώς, μια αμοιβαία (αδιάκριτη*) υποτίμηση (ελλήνων και εβραίων) φυσικού νόμου και γραπτού, σπερματικού Λόγου και μερικής αλήθειας που ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ είναι προτυπώσεις και οδοδείκτες του Λόγου, με τρωτές πτέρνες κι οι δυο. Μια αστοχία θεωρητική, που δεν θα έπρεπε να ισχύει υπό την άποψη των ταυτόσημων και ισότιμων διδασκάλων και της οικονομίας του καλού Θεού για ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ απόπου κι αν προέρχεται. Με πνεύμα φιλόσοφον (φιλελληνικόν) ή φιλοδύναμο (φιλοϊουδαϊκό)... 

αγίου Μαξίμου Ομολογητού - θεωρία στην Μεταμόρφωση  (και την ισοτιμία των διδασκάλων προφ.Ηλία και προφ.Μωυσή - παραστατών στην Θεία Μεταμόρφωση, και ερμηνευτές και παροχείς (σε εμάς) της πνευματικής γνώσης των λόγων της φύσης και πνευματικής γνώσης των λόγων των Γραφών, αντίστοιχα) 

Πεντηκοστή σκηνοπηγία, Παναγία Τριάς και πρόσωπα...

---

* και η αδιακρισία έγκειται γιατί δεν κατανοείται το ότι ο Θεός ου προσωποληπτεί και συγχρόνως μεριμνά και οικονομεί για όλα τα παιδιά Του. 

...Ο διάδρομος κατάβασης της πυραμίδας της γκίζας (εκείνου του ταμείου γνώσεων) με γωνία 26ο33', όταν προβληθεί στο έδαφος, ''δείχνει'' τον δρόμο για την Βηθλεέμ. Έτσι, όταν Ο Κύριος επέστρεψε ''...ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου ... δια του προφήτου (Ωσηέ ια' ,1) λέγοντος· εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου'' βλέπουμε να βαδίζει Ο Κύριος και Λόγος με δύο σκέλη (ΚΑΙ σοφίας ΚΑΙ δύναμης) για να ολοκληρώσει το έργο Του. Να δομήσει Εκκλησία (Ορθόδοξη) και ως Αναστημένο Σώμα να ανεβάσει τους εισερχόμενους και μετέχοντες σε Αυτό (μυστικά και μυστηριακά), στον Πατέρα.

...παράλληλα, ισραήλ σημαίνει ''νους ορώμενος τω Θεώ'' αλλά και ο δίας δεν απέχει της διανοίας μας ως προτύπωση και ενέργεια. 

χαιρόμαστε και ψάλλουμε ότι επάταξε τα πρωτότοκα των αιγυπτίων. Αυτό δεν είναι ένδειξη μισανθρωπίας, αλλά νίκη κατά των παθών που μας κρατάνε αιχμαλώτους στην αίγυπτο, στα είδωλα. Ως εικόνες στον παληό ισραήλ, ως έννοιες στην παληά (εθνική) ελλάδα, στον ΙΑΠΕΤΟ (666) και αληθοφανή ποιητή ουρανού και γης. 

Τι κάνει τελικά ο Δίας τον Ιαπετό; τον φυλακίζει. Έτσι πρέπει να κάνει και η διάνοια μας ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ (και ωριμάσει). Να φυλακίσει τα είδωλα και φαντασίες, αρχηγό τους και πάθη, που προσανατολίζουν λαθεμένα την ζωή μας, αντί να βαδίσουμε προς την όαση να βαδίζουμε αστόχως προς τον αντικατοπτρισμό της... κατάσταση που ευχόμαστε στους αρχαιοελληνιστές, που ακόμη (δυστυχώς) προσκυνούν τον πρώτο (έρποντα) εωσφόρο πολεμώντας τον δεύτερο όρθιο κρεμασθέντα και όντως αναμενόμενο και φανέντα δι ημάς εν σαρκί, Λυτρωτή. 

...μαίανδρο επίσης μπορούμε να διακρίνουμε πως σχηματίζει (σχετικά) κάθε ποταμός. (ως ''αποτύπωμα'' της ζωής μας, ως ποταμού). Μόνο αν έμβει Ο Κύριος στην ζωή (και ποταμό μας) αυτός δεν εκβάλλει στην νεκρά θάλασσα, αλλά επιστρέφει και αναβαίνει από εκεί που προήλθε. Στην Ζωή. Κι όχι απλά φαίνεται, αλλά έτσι είναι. Εν τω μεταξύ, η απόσταση του όλου μήκους του ποταμού (μαίανδρος) ως προς την απόσταση πηγής/εκβολής και δεν είναι τυχαίο, πως πάντα αυτή η διαίρεση/λόγος ισούται με το 3,14 (π)... όντας εκ της πίστεως κρινόμενοι*.     

Επειδή όμως με την γέννηση η κρίσις και με την κρίση η γέννησις, η έναρξη συνοδοιπορίας της Ζωής με την ζωή μας, στον ‘’ποταμό’’ μας, προϋπόθεση έχει την είσοδο στον κόσμο μας. Να ενχρονισθεί και χωρεθεί. 

Κι οι ποταμοί, δεν εξαντλούνται στις οριζόντιες έρπουσες διαδρομές, τις αποκομμένες από τα ουράνια ρείθρα, αλλά επεκτείνονται και προς τα άνω. «Αὐτὸς ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι ἁγίῳ καὶ πυρί» (Λκ. γ´, 16), τὸ δὲ ὁ Χριστός, «ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος», φησίν, «οὗ ἔμελλον λαμβάνειν» (Ιω. ζ´, 38-39). [(από) Ἡ Χάρις τοῦ Πνεύματος Πῦρ καὶ Ὕδωρ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΑ ΛΒ´ ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ (Ιω, δ´ 13-20)]. Πῦρ καὶ Ὕδωρ κι όχι μόνο ύδωρ. 

Έτσι, στο τέλος συναντάμε και κάτι που δεν φαίνεται, αλλά είναι υπαρκτό. Τον αυρομαίανδρο.

Είναι η αύρα του ασθενούς που κάνει ‘’λακούβες’’ ενεργειακές και ζητεί πλήρωση. Μπορεί να θεωρείται παραφυσική ή παραϊατρική η αναφορά, αλλά οι αρχαίοι έλληνες το ήξεραν και το χρησιμοποιούσαν. Στο 2^ο έτος στην βουλγαρία έχουν μάθημα μεσμερισμού. Κι εμείς, αναμένουμε για την πνευματική μας θεραπεία ως ασθενείς, ως μελλοθάνατοι αν δεν μεριμνήσει ο Κύριος, να βάλει το χέρι Του… (γενεαί δεκατέσσερις) τρις. Να μας επισκεφθεί ως επιφάνεια (κοινή πρωτοχριστιανική εορτή, όπου συνέπιπτε, η Γέννησις και η Βάπτισις.

(βιούμενα - ολοέν και εκτυπώτερον - ανάλογα με την λεπτότητα και διαφάνεια της ύλης, δλδ όσο καθαρίζουμε τον ‘’οίκο’’ και μεριμνούμε για την λειτουργικότητα του ‘’οχήματός’’ μας. Αμήν εν ημίν. Αμήν δι ευχών.     

---

* 4. Άνθρωπος θρησκεία και Θράκη (υπέρβαση από τα φαινόμενα στο Φως)

‘’π’’ day, αγ. Βενέδικτος και η πορεία προς το πάσχα (ΣΤΑΥΡΟΣ και ΑΝΑΣΤΑΣΗ)