ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τόν υἱόν μου…

...14 ῾Ο δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον, 15 καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς ῾Ηρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου. (Ματθ.β’)

Διανοίγει Ο Κύριος ως ‘’εγώ ειμί η Οδός’’ και την δική μας  επιστροφή. Αυτήν υλοποιεί και ‘’σαρκώνει’’ ο άρτι Σαρκωθείς Κύριος, με δύο ισάξια σκέλη. (ΚΑΙ) σοφίας (ΚΑΙ) δύναμης...

Η διακεκομμένη ευθεία προτυπώθη ως σοφία*, το δε έρπων ''σώμα'' των ισραηλιτών με την ΠΔ και τα σημεία (και δύναμη) εξόδου. Η σκιά του άλλου, ορθίου Σώματος / Ορθοδόξου Εκκλησίας… 17 ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο. 

Με αυτά τα δύο ισάξια σκέλη, Ο Κύριος καλύπτει και τις δύο ‘’ανάγκες’’ κατά τη φύση του καθενός, φιλοσοφική και φιλοδύναμη. Φιλοελληνική και φιλοϊουδαϊκή, που ο καθένας, σημεία και σοφία ζητά. Και να, μας τα δίνει.

Με την γέννηση η κρίσις και με την κρίση η γέννησις. 

Ανατέλει με την γέννηση, το Φως το της γνώσεως, ως σκυταλοδρομία της θύραθεν παιδείας και ενδεικτικής από Θεού σοφίας/προπαιδείας.    

Οι δύο ''κορυφούλες'' στο όρος Σινά**, που σηματοδοτούν και τη δική μας μεταμόρφωση και τη δική μας έξοδο από αίγυπτο ... και τη δική μας κλήση σαν υιούς Του μας ''προσανατολίζουν'' και συγχρόνως μας παραινούν για την ορθή χρήση / διαχείρηση των δυνάμεων του νοός. Του (τάχα ιστορικού) ισραήλ, αλλά στην κυριολεξία, αφού ισραήλ = νους ορώμενος τω Θεώ, στην ουσία, τον καθένα μας.

Ή θα τον συγκεντρώνουμε μέσω κυρτού κατόπτρου (και ταπεινότητος) προς την καρδιά (άρα και Αγίους Τόπους, την Βασιλεία εντός ημών) ή θα τον αποκεντρώνουμε αφήνοντάς τον αχαλιναγώγητο*** (μετεωρισμό) δια του κοίλου και κοιλίας (σαρκικώς). Θα μπορούσε να ερμηνευτεί, πως ναι μεν γεννήθηκε ο Χριστός, ''σήμερον'' , αλλά η συνέχεια της ακολούθησης ξεκινά πάλι από ‘’σήμερον’’. ''Επιστρέφει'' Ο Κύριος από αίγυπτο, (τον υιόν μου εξ αιγύπτου εκάλεσα...) επιστρέφουμε κι εμείς με την στάση ζωής και νοός, αν ακούσουμε και ανταποκριθούμε στην ανάλογη κλήση. Αν όχι, ετέχθη μεν, αλλά αποστασιοποιηθήκαμε, από την πρώτη κι όλας ‘’ημέρα’’ … με την επομένη, εκεί επί σταυρού**** στην (πρό)κριση, η προοπτική να είναι δυσοίωνη και η απόφαση τρομερή. 

  

 Χριστός ετέχθη αμήν κι η ψυχή μου να Τον εδέχθη, οδηγό της εμής επιστροφής. Από την κεφαλή στην καρδιά. Από την αίγυπτο στους Αγίους Τόπους. Από την γη, εξ ης η Αλήθεια ανέτειλε (η ανατολή ανατολών κι όχι η απλή κοσμική ανατολή) εις τον ουρανόν και κατάληξη (στη δύση του βίου μας) ευλογημένη, ως ο ληστής Δυσμάς****.    

---

* Ελληνορθόδοξη οπτική πυραμίδων και Ανθρώπου

**  Για το όρος Θαβώρ (06 Αυγούστου)

*** Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή· 

**** Ο Δυσμάς και ο Γεστάς!(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)

---

ΦΩΣ - ΟΦΙΣ - ΟΨΙΣ και ΕΡΩΣ....

---

…το επί πώλου όνου συσχετίζεται θεολογικά με τον χριστοφόρο νου, τον νου που κουβαλά Χριστό. Νους υπό την σκέπη και ενεργεία Του Νοός, καθ’όλην την διαδρομή σωτηρίας. Και από το παράλογο προς το λογικό (από αίγυπτο προς Ιεροσόλυμα - εξ αιγύπτου τον Υιόν μου εκάλεσα – έρπουσα προτύπωση και σκιά ΠΔ, με ισραήλ να σημαίνει νους ορώμενος τω Θεώ) και από το λογικό στο υπέρλογο (την Κυριακή Βαΐων...  γιατί η Μεγάλη Εβδομάδα κείται πέραν χώρου και χρόνου και φύσης, ως ανυψοποιός σταυρός ΚΔ... από την κοιλία και ‘’αεί’’ χρόνο, στην κεφαλή και ‘’νυν’’).

Ο άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός, αναφέρει για τον σταυρό: Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή· 

Σημειολογικά, και εν σκιά, το συναντάμε στην ΠΔ ως άνοδος / έξοδος από τον κόσμο και τους ματαίους επ’ αυτόν μονοδιάστατους κύκλους, προς το υπέρκοσμον και θείον. 9. Όπως τυπούται η σπείρα της ανέλιξης προς ΤΡΙΑΔΙΚΟ(Σ) ΘΕΟ(Σ) = 999.

Με την Μάρθα και Μαρία: … Μάρθα: Δέσποινα πικραθείσα. Μαρία: πικραθείσα, αλλά υψωθείσα και δοξασθείσα...

Σε συνάφεια με το επί πώλου όνου, διαβάζουμε (όχι τυχαία) στο (Ζαχ.θ’9) το… 9 Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ ῾Ιερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καὶ σῴζων αὐτός, πραΰς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον.

Μάλιστα, σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, τα γαϊδούρια δεν είχαν σταυρό στη πλάτη. Όταν όμως σταυρώθηκε ο Χριστός, η σκιά του σταυρού χαράχθηκε για πάντα στη πλάτη του ζώου που τον είχε κουβαλήσει. Και από τότε τα γαϊδουράκια φέρουν αυτόν τον σταυρό.

Αρχής γενομένης από τον ευγνώμονα ληστή, ως καλή προαίρεση, στον δρόμο της από αιγύπτου έξοδο [Ο Δυσμάς και ο Γεστάς! (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)] μέχρι την επί του Σταυρού διάνοιξη του παραδείσου για αυτόν.

Προτυπωμένης αυτής της φωτιάς εν σοφία, (σαν σε ομόκεντρους κύκλους) της θύραθεν σοφίας (μυθολογίας) με τον ήφαιστο επί όνου. Κατάσταση χλιαρότητος, που ελέγχεται, αφού αυτή η φωτιά, ή η όποια πίστη, δεν αρκεί για να σώσει, αλλά ΜΟΝΟ η ορθόδοξος.

Και ποιος δεν είναι ληστής;

Κι ο Προμηθέας ‘’έκλεψε’’ την φωτιά και ως δεσμώτης ανέμενε/αναμένει την σάρκωση του Υιού, όπως παράλληλα με τον σπερματικό λόγο (εν Νόμω και ιουδαίοις) κι η μερική αλήθεια  (εν σοφία και έλλησι) ομολογούν ομόπνοα. 

Ήλθε, σαρκώθη και ως Εσταυρωμένος Λόγος δίνει την λύση σε όσους νόες, μαζί με τον χου τους, συσταυρούνται.

Είναι συμπυκνωμένη στα πρόσωπα των δύο συσταυρωθέντων όλη η κρινόμενη ανθρωπότητα …του μεν καταγομένου εις άδην τω βάρει της βλασφημίας του δε κουφιζομένου πταισμάτων, προς γνώσιν θεολογίας. Κλέφτες και άρπαγες (εκτός Θύρας) όσο αποδίδουμε το καλό στον εαυτό μας και δεν νοούμε ότι χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν….

Από την προαίρεση άρχεται να ενεργεί η ‘’έλξις’’ της Αναστάσεως με προηγούμενη, την επενέργεια και επίβλεψη της Του Θεού χειρός, με το γενεαί δεκατέσσερις…   η όλη θεία επίβλεψη και πρόνοια αγαθή και ενέργεια σωστική, επί μιας ευθείας, ''τέμνουσας'' ως

Φ

και φωτίζουσας την ολότητα του κόσμου, ως Φως εκ Φωτός, Θεός αληθινός.

Ευλογημένη ρίζα και στην συνέχεια ευλογημένος καρπός. Η ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί και Η Άμπελος. Αμήν κι εμείς, ενωμένα κλήματα.

Αμήν κι εμείς με χριστοφόρο νου, να περπατήσουμε τον ίδιο δρόμο. Τον Δρόμο. Τον Υιόν Του εκάλεσε εξ αιγύπτου, και μας ως υιούς καλεί εξ αιγύπτου (και δουλείας) για να μας ελευθερώσει. 

---

Οι παρούσες σκέψεις, έχουν απόλυτη συνάφεια με το Πείθεσθε τοις ηγουμένοις, συγκύπτουσα και μία θάλασσα φουρτουνιασμένη ‘’δρόμος’’ απόσταση, για την ανόρθωση και διάβασή της . Η ζωή μας εξαρτάται από την επιλογή ‘’πειθούς’’ , ή αδιάκριτης υπακοής ή διακριτικής ανυπακοής.

Μας συμφέρει να φύγουμε από την αίγυπτο και γη και οικουμενιστές, την απλή (βιολογική) ανατολή που αγαπολογώντας είμαστε όλοι αδέλφια εν πηλώ. ‘’Αγαπούν’’ αλλά υποτιμούν/αδιαφορούν για την Αλήθεια, αυτήν που σαν Φως από σήμερα (χειμερινό ηλιοστάσιο) πληθαίνει σπυρί σπυρί (με το παλαιό αγ.Σπυρίδωνος και ορθώς, κοσμικώς και πνευματικώς, σύμφωνα με Αγία Γραφή 12/12 + 13 ημέρες = 25, όπως αναφέρει ο αγ.Ιωάννης Πρόδρομος*).

Να συνοδοιπορήσουμε από σήμερα κι όλας με την ανατολή ανατολών, που μας αποδεσμεύει από την αίγυπτο (και χώρο σκιών), για να γίνουμε αδελφοί εν XC ομοαίματοι και ομομήτριοι (στην Ορθόδοξη ΜΙΑ, αποστολικής διαδοχής και ισχυόντων μυστηρίων, Εκκλησία) ώστε ακολουθώντας Τον Κύριο, να φτάσουμε στην προετοιμασμένη απ’αιώνων, χώρα Αναστάσεως. Ανταποκρινόμενοι στην έκκληση, τον υιόν μου εξ Αιγύπτου εκάλεσα. Εκ του θανάτου στη Ζωή.

---

* ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι. (Ιωαν.γ'30) με το γενέσιον του προφήτου Προδρόμου στις 24 Ιουνίου, στον αντίποδα, όπου η ημέρα ελαττούται. 

---

Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἀνατολὴ ἀνατολῶν, καὶ οἱ ἐν σκότει καὶ σκιᾷ εὕρομεν τὴν ἀλήθειαν· καὶ γὰρ ἐκ τῆς Παρθένου ἐτέχθη ὁ Κύριος.