Κοπιώδης εργασία

Κάποτε, τον όσιο Ησύχιο τον ρώτησε ο ηγούμενος του μοναστηριού, πώς έχει στην υγεία του. Ο Ησύχιος απάντησε πως αισθάνεται πολύ κουρασμένος.

- Κάνω μια επίπονη και σκληρή εργασία. Μέρα και νύχτα αγωνίζομαι να τιθασεύσω δύο γεράκια, να εκπαιδεύσω δυο λαγούς, να πειθαρχήσω δύο αετούς, να φυλάξω άγρυπνα έναν δράκοντα, να θηριομαχήσω με ένα λιοντάρι και να περιποιηθώ έναν άρρωστο άνθρωπο. Αυτός είναι ο αγώνας μου.

Παράξενα πράγματα, έλεγε ο όσιος Ησύχιος!

- Και τι σημαίνουν όλα αυτά; ρώτησε και πάλι με κάποια περιέργεια ο ηγούμενος.

- Τα δυο γεράκια είναι τα μάτια μου. Τα μάτια μου δεν πρέπει να δουν τίποτε που να με βλάψει. Οι δυο λαγοί είναι τα πόδια μου, που πρέπει να τα εκπαιδεύσω να περπατούν στο δρόμο του Θεού. Οι δυο αετοί είναι τα δυο μου χέρια, που δεν πρέπει ποτέ να αδικούν και να βιαιοπραγούν. Δράκοντας είναι η γλώσσα μου, που πρέπει να δαμάσω για να ομιλεί, όταν πρέπει και σιωπά όταν επιβάλλεται. Λιοντάρι είναι η καρδιά μου, που κάθε τόσο επαναστατεί και αρνείται να πειθαρχήσει σ’Εκείνον που την έπλασε. Άρρωστος είναι ο εαυτός μου, που δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του.

---

αμήν δι ευχών... Προσευχή προς την Παναγία (Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά)

από προηγιασμένη:

...Ὁ Θεός, ὁ μέγας καὶ αἰνετός, ὁ τῷ ζωοποιῷ τοῦ Χριστοῦ σου θανάτῳ εἰς

Προσευχή προς την Παναγία (Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά)

Υπεράγαθε Δέσποινα Θεοτόκε,

επάκουσον της οικτράς μου δεήσεως
και μη καταισχύνης με από της προσδοκίας μου,
η μετά Θεόν ελπίς πάντων των περάτων της γης.
Τον βρασμόν της σαρκός μου κατάσβεσον.
Τον εν τη ψυχή μου αγριότατον κλύδωνα κατεύνασον.
Τον πικρόν θυμόν καταπράϋνον.
Τον τύφον και την αλαζονείαν της ματαίας οιήσεως
εκ του νοός μου αφάνισον.
Τας νυκτερινάς φαντασίας των πονηρών πνευμάτων και τας μεθημερινάς των ακαθάρτων εννοιών προσβολάς
εκ της καρδίας μου μείωσον.
Παίδευσόν με την γλώσσαν λαλείν τα συμφέροντα.
Δίδαξον τους οφθαλμούς μου
βλέπειν ορθώς της αρετής την ευθύτητα.
Τους πόδας μου τρέχειν ανυποσκελίστως
ποίησον την μακαρίαν οδόν των του Θεού εντολών.
Τας χείρας μου αγιασθήναι παρασκεύασον ,
ίνα αξίως αίρω αυτάς προς τον Ύψιστον.
Κάθαρόν μου το στόμα,
ίνα μετά παρρησίας επικαλείται Πατέρα
τον φοβερόν Θεόν και πανάγιον.
Άνοιξόν μου τα ώτα, ίνα ακούω αισθητώς και νοητώς
τα υπέρ μέλι και κηρίον γλυκύτερα των αγίων Γραφών λόγια ,
και βιώ κατ ‘ αυτά από σου κραταιούμενος.
Δια γαρ σου , πανύμνητε και υπεράγαθε Δέσποινα,
περισώζεται πάσα βροτεία φύσις αινούσα και ευλογούσα

Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα,
την παναγίαν Τριάδα και ομοούσιον,
πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.

---

από ευχές προηγιασμένης

Η γνώση του Θεού κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά

Όταν ο άνθρωπος ανέλθη από την σαρκική γνώση στην ψυχική και από την ψυχική στην πνευματική, τότε ορά τον Θεό και αποκτά την γνώση του Θεού, που είναι η σωτηρία του. Η γνώση του Θεού, όπως θα αναπτυχθή κατωτέρω, δεν είναι εγκεφαλική, αλλά υπαρξιακή, δηλαδή όλη η ύπαρξη του ανθρώπου πληροφορείται αυτήν την θεογνωσία. Αλλά για να φθάση ο άνθρωπος σ’ αυτήν την γνώση πρέπει να προηγηθή κάθαρση της καρδιάς, δηλαδή θεραπεία της ψυχής, του νοός και της καρδίας. «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματθ. ε’, 8). 

Όπως έχει σημειωθή, ο Βαρλαάμ ισχυριζόταν ότι η γνώση του Θεού δεν είναι υπόθεση θεωρίας του Θεού, αλλά υπόθεση της νοήσεως του ανθρώπου. Μπορούμε, έλεγε, να αποκτήσουμε την θεογνωσία με την φιλοσοφία, γι’ αυτό τους Προφήτας και τους Αποστόλους, που έβλεπαν το άκτιστο Φως, κατέτασσε σε κατώτερη θέση από τους φιλοσόφους. Το άκτιστο Φως το ονόμαζε αισθητό, κτιστό και «χείρον της ημετέρας νοήσεως». 

Διακρίνοντες την διαπίδυση στην φύση, πνευματικών νόμων, χάριτος και χαράς δια Σταυρού…

Η φύση μέσα στην οποία ζούμε μπορεί να νοηθεί σαν ολότητα, όπου όμως μόνο το ένα μέρος (ημισφαίριο) είναι ορατό, αισθητό, ψαυστό (όπως διττός είναι και ο άνθρωπος)***. Από το άλλο μέρος, το αόρατο [την παρα (ως υπόγειο) - μετα (ως επίγειο) και υπερ φυσική (ως υπερώο και υπέρλογη ενωμένη με Θεό) του πλευρά], σαν από πλέγμα (άλλοτε πιο μικρής διαπερατότητος και άλλοτε μεγαλύτερης)* εισέρχονται** νόμοι και ανομία, χάρις κατά τάξη και ετοιμότητα αλλά και αταξία ανάλογα με τα δοθέντα δικαιώματα. Τα δε κλειδιά, είναι στα χέρια μας ή ξεχασμένα κάπου στην ‘’τσέπη’' μας….

(περί νόμων) Η φύση ενεργεί τους δικούς της, ο άνθρωπος ορίζοντας άλλους, επεμβαίνει κι αυτός και πίσω από όλους και δυνατότερος, ο νόμος (και η χάρις) του Θεού.

Οι αρχαίοι δικαστές στην Σπάρτη, φορούσαν (ή έφεραν επάνω τους) αγκυλωτό σταυρό. Με την έννοια ότι ο ισοσκελής σταυρός δήλωνε την ισορροπία, ο δικαστής με τον αγκυλωτό που ‘’δείχνει’’ κίνηση, είχε την εξουσιοδότηση από την πολιτεία, όταν διασαλευόταν αυτή η ισορροπία, αρμονία, ειρήνη να επιβάλλει δια της θέμιδος μια νέα θέση, ώστε να αποκαταστήσει την απωλεσθείσα.

ΘΕΤΙΣ ΘΕΣΙΣ ΘΕΜΙΣ, αρνητικά, θετικά και θεϊκά…

Από κάτω προς τα πάνω, αν θέλουμε να ακολουθήσουμε την κεντρομόλο και ανυψοποιό, ‘’πρέπει’’ να διέλθουμε νικητές επί των αρνητικών, και χωρίς να μείνουμε στα θετικά, να ανέλθουμε στα θεϊκά.

2

-

5

.

ς

Λογισμοί, ενέργειες, καταστάσεις, πειρασμοί εξ ευωνύμων (αρνητικοί) και εκ δεξιών (θετικοί) καλοί μεν, αλλά λογισμοί, την ώρα που μας συμφέρει να προσευχόμαστε παρά να σκεπτόμαστε. Όχι με την έννοια της κατάργησης της λογικής, αλλά της πλήρωσής της με θεία πνοή και έμ-πνευση που δεν αντιστρατεύεται αυτήν, αλλά την πληροί [(συμ)πληρώνει].

Το ακίνητον αεικίνητον κέντρο του χωροχρόνου από τότε που εχωρήθη και ενχρονίσθη ο Κύριος, είναι Αυτός.

Άνθρωποι το υποψιάζονται και προσπαθούν (κεντρομόλως και αναβαθμιζόμενοι πνευματικά) να Το κατακτήσουν, όπως ορίσθηκε αγιογραφικά η Βασιλεία η οποία ωμοιώθη με μαργαρίτη και άλλα…

ειδομένη η ειδομένη, από ένα κλικ πιο πάνω...

Αφού ο σύριζα έστειλε τον κουρουμπλή να δει, ιδίοις όμμασι τι συμβαίνει στην ειδομένη… χωρίς να υποτιμούνται τα λοιπά αισθητήρια του ανθρώπου, η κατάσταση μας ωθεί να δούμε κι εμείς την ειδομένη από άλλο αισθητήριο, που θα ενημερώσουν την ‘’τύφλα’’ μας, ότι κάτι άλλο συμβαίνει μέσα σε όλην αυτήν την επιβεβλημένη θεατρική σκοτεινιά στο στημένο σκηνικό.

Όσοι θεωρούν τα γενόμενα, καλά και ωραία και λογικά, ας μην κάνουν τον κόπο να σπαταλήσουν τον χρόνο τους διαβάζοντας το παρόν. Αν όμως όχι, ας δούμε τι πρέπει και τι μπορούμε να κάνουμε.

θαυμαστή διάσωση από τους αγίους τεσσαράκοντα

Ο γερο-Θεοφύλακτος Νανόπουλος από το ιβηρίτικο κελλί του αγίου Νικολάου (το λεγόμενο το ‘’κελλί των τυπογράφων’’ ) , διηγήθηκε κάποτε με δάκρυα τα εξής:

Κατά τα χρόνια της γερμανικής κατοχής μας συνέλαβαν οι γερμανοί με τον κατά σάρκα αδελφό μου, τον παπαΠαντελεήμονα, και μας πήγαν στο νταχάου. 

Μια νύχτα, μας έβγαλαν έξω για να μας εκτελέσουν. Ήταν χειμώνας και μας ξέντυναν. Περιμέναμε την σειρά μας. Ελπίδα σωτηρίας δεν είχαμε.

Τότε θυμήθηκα τους αγίους τεσσαράκοντα μάρτυρες και του λέω:

''μετανάστευση'' και πραγματικότητα

και...