Στις 27 Αυγ βράδυ, επισκέφτηκε την Κομοτηνή η ΑΛΕΚΑ ΚΑΝΕΛΛΙΔΟΥ (ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΤΕΙΧΟΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ)

μια άλλη οπτική. (η άλλη όψις της φιλανθρωπίας. Ένας ουμανισμός και ‘’ανθρωπισμός’’ χωρίς Τον Άνθρωπο)

Για το βυζαντινό φρούριο και την σημασία του σε συνάφεια με τις ψυχές, γράφτηκε το: Για το ψυχοσάββατο, προ της Πεντηκοστής…

Ανήμερα αγ.Φανουρίου και παραμονή Κυριακής που αναγινώσκεται το ευαγγέλιο* περί… τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ ‘’συναντώνται ‘’ νοηματικά, λόγοι Θεού και λόγοι ανθρώπων και φανερώνεται δι ευχών του αγίου το γιατί, έξω από την Κοίμηση της Θεοτόκου, δίπλα στο βυζαντινό φρούριο. Ξημερώνοντας με το παλαιό (όπως ακολουθεί το Άγιο Όρος) η κοίμησις (15+13=28 Αυγ).

Η ερτ γράφει: Ο Ροταριανός Όμιλος Κομοτηνής «Ροδόπη» ενώνει στο πλευρό του την Δημοτική Επιχείρηση Πολιτισμού, την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ροδόπης, την Φιλόπτωχο Αδελφότητα Κυριών και Δεσποινίδων, το σύλλογο Δύναμη Ψυχής, το Θρακικό Ωδείο και την Πολιτιστική Κίνηση Κομοτηνής με στόχο να στηρίξουν άπορες οικογένειες της πόλης. Γι αυτή τη φιλανθρωπική βραδιά, βραδιά αλληλεγγύης θα είναι αύριο στην Κομοτηνή η Αλέκα Κανελλίδου για μια μοναδική συναυλία στο Βυζαντινό Τείχος (στις 21:30).

Σε άλλη όμως ενημερωτική σελίδα, ούτε καν αναφέρεται ο ροταριανός όμιλος, όπως από θρακική αγορά : Τα έσοδα θα διατεθούν για φιλανθρωπικό σκοπό σε πάσχουσες οικογένειες.

Η συναυλία γίνεται με τη στήριξη της ΔΚΕΠΠΑΚ και μετέχουν ενεργά οι: Εφορεία Αρχαιοτήτων Ροδόπης-Φιλόπτωχος Αδελφότητα Κυριών & Δεσποινίδων-Σύλλογος "Δύναμη Ψυχής"-Αντικαρκινική Εταιρεία Ροδόπης-Θρακικό Ωδείο Κομοτηνής-Πολιτιστική Κίνηση Κομοτηνής.

Θα μπορούσε να προσπεραστεί, όπως και τόσα άλλα (φαινομενικά ασύνδετα) αλλά επειδή δεν υπάρχει ασυνέχεια λόγων μέσα Στον Κύριο, συνειρμικά 2 παραθέσεις και σκέψεις:

…ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείραντι καλὸν σπέρμα ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ· 25 ἐν δὲ τῷ καθεύδειν τοὺς ἀνθρώπους ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρὸς καὶ ἔσπειρε ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν. 26 ὅτε δὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτος καὶ καρπὸν ἐποίησε, τότε ἐφάνη καὶ τὰ ζιζάνια. 27 προσελθόντες δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότου εἶπον αὐτῷ· κύριε, οὐχὶ καλὸν σπέρμα ἔσπειρας ἐν τῷ σῷ ἀγρῷ; πόθεν οὖν ἔχει ζιζάνια; 28 ὁ δὲ ἔφη αὐτοῖς· ἐχθρὸς ἄνθρωπος τοῦτο ἐποίησεν. οἱ δὲ δοῦλοι εἶπον αὐτῷ· θέλεις οὖν ἀπελθόντες συλλέξωμεν αὐτά; 29 ὁ δὲ ἔφη· οὔ, μήποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνια ἐκριζώσητε ἅμα αὐτοῖς τὸν σῖτον· 30 ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότερα μέχρι τοῦ θερισμοῦ, καὶ ἐν καιρῷ τοῦ θερισμοῦ ἐρῶ τοῖς θερισταῖς· συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δήσατε αὐτὰ εἰς δέσμας πρὸς τὸ κατακαῦσαι αὐτά, τὸν δὲ σῖτον συναγάγετε εἰς τὴν ἀποθήκην μου. (Ματθ.ιγ’)

Συναυξάνεται το καλό και το κακό, και δεν εκριζώνονται τα ζιζάνια άμεσα από Τον Κύριο.

Συνάζουν και συνάγουν οι άνθρωποι με την προαίρεσή τους με ορθό ή όχι προσανατολισμό.  

Από το μόλις προηγούμενο κεφάλαιο (Ματθ.ιβ’) 30 ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ᾿ ἐμοῦ σκορπίζει. 31 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις· 

Το φιλόπτωχο και ο ροταριανός όμιλος, επιδόθηκαν σε έργο φιλάνθρωπο. Γιατί όμως ‘’πρέπει’’ ενώ έχουν την ίδια διάθεση και ίδιο σκοπό, το ένα να έχει πρόσημο το (+) και το άλλο (-) ; μοιάζουν, αλλά δεν είναι ίδια. Είναι ίδια, μόνο κάτω από το πνεύμα της κοσμικής (επιφανειακής) αδιακρισίας.

Θυμάμαι μια ινδιάνικη παροιμία και αίνιγμα. Έχουμε έναν άσπρο λύκο και έναν μαύρο. Ποιος θα νικήσει; Κι η απάντηση είναι, όποιον ταΐζεις…

Έτσι, ο όρος ‘’φιλανθρωπία’’ αποκτά θετικό πρόσημο ΜΕ προσευχή και νηστεία αφού συνάγει και συνάζει με Τον Κύριο, αφού τούτο το γένος εκπορεύεται, σε σχέση με την φιλανθρωπία χωρίς προσευχή, χωρίς νηστεία, χωρίς Χριστό, που συμπορεύεται με τούτο το γένος που, αντί να μαζεύει, σκορπίζει.

Το παρόν, ενέχει και πολιτικό μήνυμα για το μέλλον της Ελλάδος. ΜΕ ή χωρίς XC, με μασώνους ροταριανούς ‘’φιλάνθρωπους’’ το ψευτορωμαΐικο ή το ποθούμενο της βαθείας καρδίας… που σέβεται την θεόσδοτη παράδοση και καρπούς φέρει.      

Αμήν η ΑΚ να μας δίνει διάκριση…

---

* Εὐαγγέλιον  ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΖ´ 14 - 23

14 Καὶ ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· 15 Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. 16 καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι. 17 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ’ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε. 18 καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. 19 Τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ κατ’ ἰδίαν εἶπον· Διατί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό; 20 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται· καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν. 21 τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. 22 Ἀναστρεφομένων δὲ αὐτῶν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων 23 καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται. καὶ ἐλυπήθησαν σφόδρα.