‘’σήμερα’’ η αποτομή της κεφαλής του αγ.Ιωάννου Προδρόμου

Μ-ούτε λάδι μ-ούτε ψάρι σήμερο μη σου΄ρθει ρίγος (του Άι Γιάννη του Ριγολόγου)

Το ιστορικό (ερανεισθέν από εδώ) αναφέρει πως: …Ο Άγιος Ιωάννης ο Αποκεφαλισθείς, είναι ο προστάτης από το ρίγος, που δεν είναι άλλο από την ελονοσία, η οποία εκδηλώνεται με υψηλό πυρετό και ρίγη.

Σύμφωνα με την παράδοση ,όταν αποκεφάλισαν το βαπτιστή, το ακέφαλο σώμα σπαρταρούσε και τότε εμφανίστηκε για πρώτη φορά το ρίγος , ως τιμωρία για το θάνατό του.

Όσοι έπασχαν από ελονοσία, τη μέρα της γιορτής του δεν έτρωγαν τίποτα μαγειρεμένο, ούτε νερό δεν έπιναν!

Οι πιστοί έτρωγαν φρούτα, ανάλαδα τα λαχανικά, ενώ σε κάποιες περιοχές δεν έτρωγαν κόκκινα όπως ντομάτες γιατί και αυτές θυμίζουν το αίμα του Αγίου.

Η παράδοση, αφήνει ίχνος λαϊκά επαναλαμβανόμενο, με σκοπό να γίνει αυτό κατά τάξη και ετοιμότητα του κάθε προσεγγίζοντος, προσβάσιμο στην ουσία του.

Απέχει ο (κοσμικά νοούμενος) ορθολογισμός από τον ορθό (κατά Θεόν) λόγο, όσο το σαρκικό φρόνημα από το πνεύμα του λόγου (αναλογίας).

Κι όμως, υπάρχει γέφυρα μεταξύ τους, η ίδια γέφυρα που ενώνει την Παλαιά με την Καινή, την σκιά με το Φως κι είναι το ίδιο πρόσωπο του αγ.Ιωάννου Προδρόμου.

Ελονοσία, είναι πύρωσις. Με το ρίγος, το ίδιο το σώμα μετέχει τα του πνεύματος, ως ένδειξη διαπίδυσης των μεν στο δε. Γιαυτό και αναριγούμε, ανατριχιάζουμε με ακρόαση ή αίσθηση συγ-κινητικών καταστάσεων. Συγ-κινούμεθα. Έτσι κι αλλιώς, ισχύει η ‘’αναδιπλωτική αρχή’’ * που διαρκώς σαν μέσα από πλέγμα υλοποιεί / αφυλοποιεί τον όλο εαυτό , με διαπερατό τον χου (και σώμα) από τον νου (και πνεύμα).

Ο Λόγος σαρξ εγένετο, κι οι λόγοι σαρκούνται. Χαίρομαι; (αόρατη κατάσταση) ορατοποιείται με το χαμόγελο ως ίχνος ενδεικτικό. Σκέφτομαι; Σοβαρεύω. Λυπάμαι; Σκυθρωπιάζω…

Μετέχω του ενός πυρός του αναπλαστικού, λαμπρύνομαι. Μετέχω του άλλου πυρός του κατακαίοντος, αμαυρίζω την εικόνα και πρώτον κάλλος.

‘’Φάνηκε’’ πως η αποτομή της τιμίας κεφαλής την έκανε ο Ηρώδης κατόπιν αιτήσεως της Ηρωδιάδος, όπως ‘’φάνηκε’’ πως ο Ιούδας πρόδωσε Τον Κύριο αντί τριάκοντα αργυρίων και απελθών απήγξατο στην συκή.

Ένας επιφανειακά ‘’μελετητής’’ των Γραφών, εκεί θα έμενε, στα  ιστορικά συμβάντα. Ο ίδιος, φυσικά και θα απάλλασσε τον εαυτό του από το φταίξιμο ή με κάποιον (ευρύτερο/πνευματικό και φυσικό) τρόπο, μετοχή.

Κι όμως, δεν είναι τόσο ασύλληπτο νοητικά να καταλάβουμε, πως αν κρεμάμε την ζωή μας στους δερμάτινους χιτώνες, κρεμάμε την ζωή μας στην συκή προδίδοντας Τον Κύριο κι όχι ΜΟΝΟ όπως έκανε άπαξ ο (κακός) Ιούδας, αλλά εμείς παρατείνουμε αυτό το συμβάν (με την ίδια προοπτική) στους αιώνες….

Αν η διάνοια (δίας) δεσμευτεί από τον φθονερό (και όχι ‘’τυχαία’’ η ήρα ‘’σύζυγος του δία’’ είναι χαρακτηριστικά φθονερή) δια των ωδών τους, κατορθώνουν να αποκόπτουν την φωνή της συνειδήσεως**** που μας ελέγχει, ο (τετράρχης και άρχων του 4, κοσμοκράτορας) Ηρώδης και η Ηρωδιάς θα χαίρονται που κι εμείς εν αγνοία μας μετείχαμε στο ‘’σήμερα’’ τελεσθέν έγκλημα, αποκόπτοντας την κεφαλή και μετάνοια από το σώμα.   

Μας διανοίγει ο αγ.Μάξιμος ομολογητής** τους νοητούς οφθαλμούς και μας διδάσκει, ότι και η σαμαρείτιδα, κι η συροφοινίκισσα κι η αιμορροούσα, και η συγκύπτουσα… είναι η ίδια η φύση μας και η ψυχή.

Με την ίδια αναλογική μεθοδολογία, πυρ και ρίγος δεν είναι η ασθένεια κάποιων φυσικώς πασχόντων, αλλά ιδίως πνευματικά.

        

41 γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής. (Ματθ.κστ’)

Κι εμείς, στο μεταίχμιο το ένα εκ των δύο πυρών, όντας μεταξύ φθοράς και  αφθαρσίας, επιλέγουμε άλλοτε από αγάπη και άλλοτε από φόβο (εκ των αποκρουστικών αποτελεσμάτων) ή αδιαφορώντας και από άγνοια ή αναισθησία, την βιωτή μας και από ποιο πυρ να φλέγεται.

Χαιρετάτε ο αγ.Ιωάννης Πρόδρομος ως μεσίτης και ικέτης***… Χαίρε, Προφήτα και Πρόδρομε, της Παλαιάς τε και Νέας Διαθήκης ενδοξότατε μεσίτα, και των αμαρτωλών ακατάπαυστε προς Θεόν ικέτα….

σε μας πλέον επαφίεται η μετάβαση από την ασθένεια (πύρωσης και ρίγους) στην ίαση, δια της μετανοίας, προσευχής και νηστείας (κεφαλή και κοιλία, πάνω και κάτω) ακρόασης και τήρησης (δεξιά και αριστερά πλευρά) τύπωσης του σημείου του Ζωοποιού Σταυρού επάνω μας, οπότε και δια συσταύρωσης να αναμένουμε και βιώνουμε χάριτι, την ανάσταση. Το βαθύτερο νόημα του … μετανοείτε, ήγγικεν η Βασιλεία.         

---

* ''υπερφύση του Λάιαλ Γουότσον - εκδόσεις ΩΡΟΡΑ’’     

** Πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της;

*** Διακρίνοντες την διαπίδυση στην φύση, πνευματικών νόμων, χάριτος και χαράς δια Σταυρού…

**** Ο αββάς Δωρόθεος αναφέρει για την συνείδηση, πως σκιωδώς στην Παλαιά Διαθήκη, προτυπωνόταν με την προσπάθεια του Ιακώβ (στον τύπο του Αγίου Πνεύματος – μετά τον Αβραάμ Πατέρα και Ισαάκ υπάκουο προς θυσία Υιό) να διανοίγει πηγάδια, τα οποία οι φιλισταίοι του τα παράχωναν.

Παραχώνουν οι φιλισταίοι (κοιλία – κρητικό φύλο που συστοιχείται με την γαστέρα) τα πηγάδια, την συνείδηση, το θείο πυρ/σπίθα και λάλον ύδωρ, έργο που ‘’τελειώνει’’ ο Ηρώδης, με την αποτομή της κεφαλής. Μια κεφαλή, που θα συνεχίζει υπερφυσικά να ελέγχει την υλοφροσύνη (σαρκικά περιγάστρια πάθη) , όπου και ο εμφωλεύον δράκος (στην περιοχή του ομφαλού) και αμεταννοησία μας.  

Αυτού την φωνή να ακούσουμε και μη φιμώσουμε. Αμήν δι ευχών.

---

Περάσματα και Θύρα

Προβληματισμός επί της αποτομής…