Ο Φίλης, νονός... η άλλη όψις

…και το όνομα του παιδιού, Ίωνας.

Μπορεί το παραπάνω γεγονός να έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στο χριστεπώνυμο πλήρωμα, με εκστόμιση πλήθους υποκοριστικών, αλλά ‘’πίσω’’ από αυτό επιβάλλονται 2 σκέψεις. 

Η αντίληψη της άλλης όψης, της αληθούς αφού …12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι …αμήν να οδηγήσει νου και λογισμό στον Λόγο. Σκέψεις, κρύφιες εκ βάθους καρδίας, που όταν φανερώνονται τα σκιώδη, γέμουν φως, αρκεί να ακολουθήσουμε τον ''μίτο'' που μας εξάγει από τα αποτελέσματα και αιτιατά στις αιτίες και πρωταίτιο.

Ο καλός Θεός, χαρίζοντας ρήματα και λόγους (εμμέσους δια σημείων) διαρκώς και χωρίς ασυνέχεια, μας μιλά.   

Στην προοπτική και οι στόχοι της σημερινής (α)παιδείας… σχολίασα πως: …Είναι λοιπόν ο λόγος σκληρός, αλλά απηχεί την πραγματικότητα. Ο Φίλης, (υπουργός ‘’παιδείας’’) αποδεικνύεται τροφοδότης του μινώταυρου. Δωρίζει ψυχές και σώματα νέων και νεανίδων στον βροτοκτόνο και ψυχοκτόνο (αν του το επιτρέψουμε…).

Με περισσή (νοοτροπία) χονδρής γαστέρος (κι όχι μομφής εξωτερικής εμφανίσεως) με την άρρωστη νοοτροπία του κοσμικού φρονήματος, θάθελε με την παιδεία του να στείλει όσους περισσότερους μπορεί, στην κρήτη (και μινώταυρο), συστοιχούμενη αυτή (η Κρήτη) πνευματικώς, με την γαστέρα στο σώμα της Ελλάδος.

Υπάρχει μέσα στο συναξάρι, ένας διάλογος μεταξύ του αγ.Γεωργίου και του Διοκλητιανού, που αναφέρει, πως ο αγ.Γεώργιος ‘’ευχαριστούσε’’ τον Διοκλητιανό, με ιλαρότητα. Και φυσικά ο Διοκλητιανός απορούσε (δεν καταλάβαινε) πως είναι δυνατόν με τόσα μαρτύρια που τον υποβάλλει, να του λέει και ευχαριστώ.

Η απάντηση του αγίου χρονικά εύστοχη τότε, οπότε ως λόγος Θεού,  διαχρονικά ισχύουσα:

- (χαμογελαστά) … όσο σε πιο πολλά μαρτύρια με υποβάλλεις, (αντέχοντας αυτά με τη δύναμη του Θεού) τόσο μεγαλομάρτυρα με καθιστάς μέσα στην δόξα του Αληθινού Θεού.

Ίωνας, είναι ο Έλληνας. Μας αποκαλούν γιουνάν και γιουνανιστάν (Έλληνες και Ελλάδα) οι γείτονες, που σχεδόν ίδιο σκοπό, με τον Φίλη, έχουν και μάλιστα ο ‘’υπουργός μας’’ ακόμη σοβαρότερο ως ζημιά, αφού αν χαθεί το πνεύμα, τι όφελος το άδειο από ουσία σαρκίο (σακκί) να περιφέρεται στην ιστορία;

Λέει ο άγιος Παΐσιος για τα ονόματα που δεν έχουν άγιο, ότι αυτοί οι βαπτισμένοι, έχουν την υποχρέωση να αγιάσουν.

Κι ο Ίωνας, ο Έλληνας σε αναλογία (παρών λόγος στο πρόσωπο του νεοβαπτισθέντος τεκνίου) έχει την ‘’υποχρέωση’’ να αγιάσει. Και τα χαρίσματα μας δόθηκαν.

Βάσει του συναξαριστή, εορτάζουμε τον προφ. Ιωνά (και άλλους αγίους βέβαια με αυτό το όνομα), χαρακτηριστικό του οποίου προφήτη, η, για 3 μέρες, παραμονή στην κοιλιά του εναλίου θηρός, που προτύπωνε την τριήμερο Ταφή Του Κυρίου (με προοπτική την Ανάσταση).

‘’Είδαμε’’ συγχρόνως, με την ζωντανή δομή της ελληνικής γλώσσας, ότι ο τονισμός λέξεων ενέχει ουσία, που δεν πρέπει κάποιος να την προσπεράσει αψήφιστα.    

Μίσος – μισός … καρδιά που διαπνέεται με μίσος, αυτός ο άνθρωπος θα καταλήξει (τονισμός στην λήγουσα) μισός (κι όχι ολοκληρωμένος – σώος και εξ αυτού σεσωσμένος). Ο συμπερασματικός σύνδεσμος (αποτέλεσμα λογικής διεργασίας) άρα (το ένα… άρα το άλλο) θα καταλήξει σε αρά, ΑΝ ΔΕΝ προστεθεί σε αυτήν την λογική, Ο Λόγος (Χ) για να μεταποιηθεί μετά το καλό μπόλιασμα, σε χαρά (δι ενεργείας Της Τεκούσης στον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί, μέσα Στην Εκκλησία, Σώμα Χριστού -  Ορθοδοξία, …δι ης η χαρά εκλάμψει, δι ης η αρά εκλείψει…).

Έλεγε Ο Κύριος: … 20 ῏Ησαν δέ τινες ῞Ελληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. 21 οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν ᾿Ιησοῦν ἰδεῖν. 22 ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ ᾿Ανδρέᾳ, καὶ πάλιν ᾿Ανδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ ᾿Ιησοῦ· 23 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. 24 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει.  (Ιωαν.ιβ’) και λοιπά για την ψυχή…

Κάποιοι ψωροπερήφανα επαναλαμβάνουμε τα περί δόξας των Ελλήνων, χωρίς όμως την ουσιώδη προϋπόθεση. Ο κόκκος του σίτου να πέσει στην γη (να θαφτεί κάπως στην γαστέρα της) για να αναστηθεί, ώστε πλείονα καρπό να αποδώσει.  

Έρχεται ο Φίλης να μας ‘’θάψει’’ κάτω από το σαρκικό φρόνημα ‘’προωθώντας’’ νεάνιδες και νεανίες (δια της αθέου και ουδετερόθρησκης παιδείας) στην γαστέρα. Αλλά κι η ορθόδοξη βάπτιση τρισσώς, στην ταφή και έγερση του Κυρίου μας απεικονίζει και ενεργεί.

Μας συμφέρει τους Έλληνες (Ίωνες) προσωπικά και συλλογικά, να συναποθάνουμε και συσταυρωθούμε, για να συζήσουμε και συναναστηθούμε. Κι ο Φίλης σαν τον Διοκλητιανό με τον αγ.Γεώργιο, υπό προϋποθέσεις, μας βοηθά.

Ο Δρόμος ηνέωκται και αναπτύχθηκε μεταξύ γης και ουρανού, ως Μεσσίας. 

εν μέσω του όλου χωροχρόνου... 

Τα ζωντανά, ρευστά και ανεπανάληπτα ‘’σημεία’’ και οδοδείκτες, τοποθετήθηκαν για να μην χάσουμε την Βασιλεία και σκοπό της ζωής. Τον αγιασμό και το πέρασμα από το ψευτορωμαίϊκο στην πραγματική κλήση των Ελλήνων.

Αν όλα τα παραπάνω ήταν τυχαία, συγγνώμη. Αν ''κάτι'' ωφέλιμο δείχνουν, Κύριε ελέησον δι ευχών και Κύριε ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!