Ό Ιερός Χρυσόστομος μάς υποδεικνύει έναν πρακτικό τρόπο γιά νά μπορούμε νά συγχωρούμε εύκολώτερα τους αδελφούς μας: Νά βλέπουμε τις δικές μας αμαρτίες και νά κατηγορούμε τον εαυτό μας γι' αυτές.
Εφαρμόζοντας τή μέθοδο αυτή, βρίσκουμε ελαφρυντικά γιά τους άλλους και επιπλέον διορθώνουμε τον εαυτό μας.
Ακόμη, νά σκεφτώμαστε ότι ό άνθρωπος πού μάς κάνει κακό οδηγείται στις πράξεις του από τον Διάβολο: «"Οταν κάποιος σου κάνη κακό, μη βλέπης αυτόν άλλα τον δαίμονα πού τον κινεί. Όλη την οργή σου στρέψε την σ' αυτόν, ενώ τον άνθρωπο πού κινείται άπ' αυτόν πρέπει και να τον σπλαγχνισθής». *
Ο άγιος Σιλουανός ό Άθωνίτης γράφει άπό την πείρα του για την αγάπη προς τους εχθρούς: «Στην αρχή βίαζε τήν καρδιά σου ν' αγαπά τους εχθρούς, και ό Κύριος, βλέποντας τήν αγαθή σου προαίρεση, θα σου δώση κάθε βοήθεια...
Χωρίς τήν χάρι του Θεού δεν μπορούμε ν' αγαπούμε τους εχθρούς».
----
από αγ.Νήφωνα :
* 26 ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· (Εφεσ.δ')
---
το υπέρλογο, δεν καταργεί το λογικό, αλλά το συμπληρώνει. Δεν καταργεί το ασθενές, αλλά το θεραπεύει ... δεν καταργεί τα κράτη και έθνη όπως η ντπ έχει βαλθεί (παραλόγως και απανθρώπως) να κάνει, αλλά τα αγιάζει με το Κράτος Του, υπό της παντοκρατορίας Του.... με την αγάπη των εχθρών, δεν χαϊδεύω ούτε συμφωνώ για την αδιάκριτη εισβολή. Είναι όροι που χρησιμοποιούν οι αγαπολόγοι, που εξέπεσαν της όντως αγάπης. ... κι όπως λένε οι άγιοι, όταν ο αλιτήριος θέλει να πλανήσει, από αγάπης άρχεται...
η αγάπη του Θεού, διαφέρει όσο ο ουρανός από την γη, από την ''αγάπη'' των ανθρώπων. Όσο η ειρήνη από την ''ειρήνη''. Όσο η σοφία από την ''σοφία'' (επιστολή Ιακώβου)... ή έρπουσα από την όρθια (φως - όφις - όψις - σ+οφία...)
(επιστολή Ιακώβου γ') ... 13 Τίς σοφὸς καὶ ἐπιστήμων ἐν ὑμῖν; δειξάτω ἐκ τῆς καλῆς ἀναστροφῆς τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν πραΰτητι σοφίας. 14 εἰ δὲ ζῆλον πικρὸν ἔχετε καὶ ἐριθείαν ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν, μὴ κατακαυχᾶσθε καὶ ψεύδεσθε κατὰ τῆς ἀληθείας. 15 οὐκ ἔστιν αὕτη ἡ σοφία ἄνωθεν κατερχομένη, ἀλλ' ἐπίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης. 16 ὅπου γὰρ ζῆλος καὶ ἐριθεία, ἐκεῖ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα. 17 ἡ δὲ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μὲν ἁγνή ἐστιν, ἔπειτα εἰρηνική, ἐπιεικής, εὐπειθής, μεστὴ ἐλέους καὶ καρπῶν ἀγαθῶν, ἀδιάκριτος καὶ ἀνυπόκριτος. 18 καρπὸς δὲ τῆς δικαιοσύνης ἐν εἰρήνῃ σπείρεται τοῖς ποιοῦσιν εἰρήνην.
---
αγάπη εχθρών... κατά Θεόν και κατ'άνθρωπον...
Εφαρμόζοντας τή μέθοδο αυτή, βρίσκουμε ελαφρυντικά γιά τους άλλους και επιπλέον διορθώνουμε τον εαυτό μας.
Ακόμη, νά σκεφτώμαστε ότι ό άνθρωπος πού μάς κάνει κακό οδηγείται στις πράξεις του από τον Διάβολο: «"Οταν κάποιος σου κάνη κακό, μη βλέπης αυτόν άλλα τον δαίμονα πού τον κινεί. Όλη την οργή σου στρέψε την σ' αυτόν, ενώ τον άνθρωπο πού κινείται άπ' αυτόν πρέπει και να τον σπλαγχνισθής». *Ο άγιος Σιλουανός ό Άθωνίτης γράφει άπό την πείρα του για την αγάπη προς τους εχθρούς: «Στην αρχή βίαζε τήν καρδιά σου ν' αγαπά τους εχθρούς, και ό Κύριος, βλέποντας τήν αγαθή σου προαίρεση, θα σου δώση κάθε βοήθεια...
Χωρίς τήν χάρι του Θεού δεν μπορούμε ν' αγαπούμε τους εχθρούς».
----
από αγ.Νήφωνα :
* 26 ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· (Εφεσ.δ')
---
...με την επιδρομή εθνών που υποστώμεθα σαν κράτος, πολεμούμενο το έθνος, θεωρητικολόγησα κάπως αυστηρά, ότι ο ‘’πλησίον’’ του Ευαγγελίου είναι ο περιπεσών εις ληστάς.
Ο Κύριος (σαν καλός σαμαρείτης) εισήγαγε τον περιπεσόντα εις ληστάς στην Εκκλησία (πανδοχείο θεραπείας) και όχι τους ίδιους τους ληστές.
Για αυτούς ‘’έκλεισε’’ άλλο ραντεβού. Επί του Σταυρού, που ΑΝ θελήσει τότε ο άνθρωπος, με ένα μνήσθητι ειλικρινούς μετανοίας, κερδίζει τον παράδεισο.
Έτσι όμως μοιάζει να μετατίθεται αυτό το ραντεβού (επί του Σταυρού) στα έσχατα. Έκανα λάθος γιατί δεν υπολόγισα δύο δεδομένα, που εισαγόμενα στα θεωρητικά, αλλάζουν την κατάσταση σαν από νύχτα σε ημέρα.
Ανάπτυξη σκέψεων... εδώ: Διακρίνοντες την διαπίδυση στην φύση, πνευματικών νόμων, χάριτος και χαράς δια Σταυρού…
----
''μετανάστευση'' και πραγματικότητα
θα κανονίσει η καλή μας Παναγία ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΜΑΣΤΙΓΑ... και επικίνδυνη έως θανατηφόρο ασθένεια, να μας προστατέψει και ιατρεύσει.
- Διάκριση και συγχώρεση. Θεού κι ανθρώπων…
- Συγχώρεσέ τους Υιέ μου, σώσε την Ελλάδα που Σε πιστεύει και μας αγαπά…ένα συγκλονιστικό όραμα.
- άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
- οψώμεθα τον Θεόν καθώς εστίπερί προσευχήςπερί Πνεύματος και Ζωήςάσκησις και θεωρία
- ---
το υπέρλογο, δεν καταργεί το λογικό, αλλά το συμπληρώνει. Δεν καταργεί το ασθενές, αλλά το θεραπεύει ... δεν καταργεί τα κράτη και έθνη όπως η ντπ έχει βαλθεί (παραλόγως και απανθρώπως) να κάνει, αλλά τα αγιάζει με το Κράτος Του, υπό της παντοκρατορίας Του.... με την αγάπη των εχθρών, δεν χαϊδεύω ούτε συμφωνώ για την αδιάκριτη εισβολή. Είναι όροι που χρησιμοποιούν οι αγαπολόγοι, που εξέπεσαν της όντως αγάπης. ... κι όπως λένε οι άγιοι, όταν ο αλιτήριος θέλει να πλανήσει, από αγάπης άρχεται...
η αγάπη του Θεού, διαφέρει όσο ο ουρανός από την γη, από την ''αγάπη'' των ανθρώπων. Όσο η ειρήνη από την ''ειρήνη''. Όσο η σοφία από την ''σοφία'' (επιστολή Ιακώβου)... ή έρπουσα από την όρθια (φως - όφις - όψις - σ+οφία...)
(επιστολή Ιακώβου γ') ... 13 Τίς σοφὸς καὶ ἐπιστήμων ἐν ὑμῖν; δειξάτω ἐκ τῆς καλῆς ἀναστροφῆς τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν πραΰτητι σοφίας. 14 εἰ δὲ ζῆλον πικρὸν ἔχετε καὶ ἐριθείαν ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν, μὴ κατακαυχᾶσθε καὶ ψεύδεσθε κατὰ τῆς ἀληθείας. 15 οὐκ ἔστιν αὕτη ἡ σοφία ἄνωθεν κατερχομένη, ἀλλ' ἐπίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης. 16 ὅπου γὰρ ζῆλος καὶ ἐριθεία, ἐκεῖ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα. 17 ἡ δὲ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μὲν ἁγνή ἐστιν, ἔπειτα εἰρηνική, ἐπιεικής, εὐπειθής, μεστὴ ἐλέους καὶ καρπῶν ἀγαθῶν, ἀδιάκριτος καὶ ἀνυπόκριτος. 18 καρπὸς δὲ τῆς δικαιοσύνης ἐν εἰρήνῃ σπείρεται τοῖς ποιοῦσιν εἰρήνην.
- ---
Ο Θεός θα δώσει τη λύση ... η καλή μας Παναγία θα πάρει την σκούπα... : Κατά το 1830, επειδή υπήρχε στο Άγιον Όρος πολύς τουρκικός στρατός, για ένα διάστημα δεν είχε μείνει στην Μονή Ιβήρων κανένας μοναχός.
Είχαν φύγει οι Πατέρες, άλλοι με τα άγια Λείψανα, άλλοι για να βοηθήσουν στην Επανάσταση. Ερχόταν στο μοναστήρι μόνον ένας μοναχός από μακριά πού άναβε τα κανδήλια και σκούπιζε. Μέσα και έξω από το μοναστήρι ήταν τουρκικός στρατός, και αυτός ο καημένος σκούπιζε και έλεγε: «Παναγία μου, τι θα γίνει μ' αυτήν την κατάσταση;». Μία φορά που προσευχόταν με πόνο στην Παναγία,* βλέπει να τον πλησιάζει μία γυναίκα - ήταν η Παναγία - πού έλαμπε και το πρόσωπο της ακτινοβολούσε. Του παίρνει την σκούπα από το χέρι και του λέει: «Εσύ δεν ξέρεις να σκουπίζεις καλά· εγώ θα σκουπίσω». Και άρχισε να σκουπίζει. Ύστερα εξαφανίσθηκε μέσα στο Ιερό. Σε τρεις μέρες έφυγαν όλοι οι Τούρκοι! Τους έδιωξε η Παναγία.
---
αγάπη εχθρών... κατά Θεόν και κατ'άνθρωπον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου