Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε

Σε συνέχεια των ερώτων…

Λέει ο αγ.Πορφύριος, ότι τα παιδιά είναι θησαυρός και ερμηνεύοντας πάλι οι άγιοι, αναφέρονται ότι το αυξάνεσθε και πληθύνεσθε εντός του παραδείσου, αφορούσε αρετές, αφού ο Αδάμ ''έγνω'' την Εύα ΕΚΤΟΣ παραδείσου...

Στα έσχατα και στην κόλαση, το σκοτάδι θα είναι τόσο πυκνό, που θα πιάνεται…

Θησαυρός και αρετές με αντίποδα σκοτάδι, όλα ψαυστά, εξαρτωμένου από το που θα είμαστε.

‘’Γεννά’’ και ο πατριάρχης Ιακώβ τεκνία από πράξη και θεωρία, (Λεία και Ραχήλ) και δούλες αυτών. Εκ σώματος (κυράς) και σάρκας (δούλης), νοός (κυρίας) και διανοίας (δούλης) τα τεκνία σύνολο δώδεκα, όσες και οι φυλές του Ισραήλ, (νους ορώμενος τω Θεώ) ώστε σε πνευματική τελειότητα (1000) νάναι οι αναφερόμενες 144.000 (12Χ12 σε χιλιάδες) με την σφραγίδα του Αρνίου κατά την αποκάλυψη, σεσωσμένοι*.

Οι γεννήσεις όπως τις γνωρίζουμε μέσω των δερματίνων χιτώνων που έλαβαν οι πρωτόπλαστοι με την έξοδο εκ του παραδείσου, ενδεδυμένοι με φύλλα συκής, είναι διαφορετικές από τον τρόπο που θα συνέβαιναν εντός του παραδείσου, κατά την εντολή ‘’αυξάνεσθε και πληθύνεσθε’’. Οι γεννήσεις που προέρχονται από την άστοχο φλόγωση επί των δερματίνων χιτώνων και ιδιαιτέρως επί της σαρκός (ως αποτέλεσμα πύρωσης) δεν πρέπει να μεταφερθούν ως ομοιότητα ότι κάπως έτσι θα συνέβαινε και στα άνω.

Ο Κύριος δίδει (διαχρονικά) την απάντηση στους σαδδουκαίους που δεν πίστευαν στην ανάσταση... και Τον πείραζαν [(Ματθ.κβ') ...30 ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι. ... ]

…εκεί, ο εισπνεόμενος ΑΗΡ είναι σκέτο ΦΩΣ, σκέτο οξυγόνο ας πούμε... χωρίς διαλυτικό άζωτο, ούτε ιλαρυντικό (ουκ έστι πόνος ου λύπη... για να χρειάζεται...) ούτε στύση ... χωρίς διοξείδια και μονοξείδια βλαβερά και δηλητηριώδη... ούτε κινητικότητα των υπογαστρίων...

Μερική αλήθεια, εκ μερικής απόψεως επί του ζητήματος, μας δίδεται από την θεογονία του Ησιόδου, όπου το χρυσούν και αργυρούν γένος ήταν ερμαφρόδιτα και αιθερικά. Στην διαρκή έκπτωση, ολοέν και ψύχονται ολοέν και διαχωρίζονται εις άρσεν και θήλυ, με τα παρόντα, να διαφέρουν εκ των προτέρων και πολύ περισσότερο εντός του παραδείσου, προ εκπτώσεως.

Κάτι ανάλογο βρίσκουμε και στην ινδιάνικη παράδοση.  

Η Αγία Γραφή, λιτή, απέριττη κομβικά ως κλίμαξ ανόδου αναφέρει όσα πρωτίστως χρειάζονται για την σωτηρία. Τα υπόλοιπα, ως ‘’λόγοι’’ απλωμένοι, μπορούν να ανευρεθούν, ως ‘’γνώση’’ πλατειά σε σχέση με της Αγίας Γραφής την εξυψώνουσα πίστη (σταυροειδώς ΠΙΣΤΗ+ΝΟΗΣΗ).

Με το πρίσμα …τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας Σου, εδήλωσάς μοι… κατενόησα τα έργα Σου και εδόξασά Σου την θεότητα, δυο αναφορές.   

Από τα αναγνώσματα των ωρών των Χριστουγέννων έχουμε: …

Προφητείας Ἡσαΐου τὸ Ἀνάγνωσμα (Κεφ. θ’, 6-7) 

Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐγενήθη ἐπὶ τοῦ ὤμου αὐτοῦ· καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ Μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος, θαυμαστὸς σύμβουλος, Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος· ἐγὼ γὰρ ἄξω εἰρήνην ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας εἰρήνην καὶ ὑγείαν αὐτῷ. Μεγάλη ἡ ἀρχὴ αὐτοῦ καὶ τῆς εἰρήνης αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ὅριον· ἐπὶ τὸν θρόνον Δαυῒδ καὶ ἐπὶ τὴν Βασιλείαν αὐτοῦ κατορθῶσαι αὐτὴν, καὶ ἀντιλαβέσθαι αὐτῆς ἐν κρίματι καὶ δικαιοσύνῃ, ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ εἰς τὸν αἰῶνα. Ὁ ζῆλος Κυρίου Σαβαὼθ ποιήσει ταῦτα. 

Ού (του οποίου) η αρχή εγενήθη επί του ώμου και όχι εκ του ώμου. Παρά την διαφορά (επί και όχι εκ) , ‘’επιστρέφοντας’’ στην αρχή, βλέπουμε κάτω από το ερευνητικό μικροσκόπιο, την γέννηση της (μίας) αμοιβάδος της πρωτέως δια σχιστοτομήσεως να πολλαπλασιάζεται, όπως αναλογικά συνέβη εκ της πλευράς του ΑΔΑΜ απεκολλήθη το έτερον ήμισυ η άλλη αυθύπαρκτος πλέον μονάς ΕΥΑ (σαρξ εκ της σαρκός και οστούν εκ των οστών).  

Με το ορθόδοξο μυστήριον του γάμου, έσονται οι δύο εις ένα, χαρίζει Ο Κύριος την δυνατότητα να γίνουμε συνδημιουργοί του Θεού, και ποιήσωμεν άνθρωπον.  

Από πλευράς φυσιολογίας, εντοπίζουμε δύο μεγάλες δεσμίδες (αρμαθιές) νεύρων επί του σώματος του ανθρώπου. Μία επάνω αριστερά του ώμου και μία στην συμβολή των ποδών, κάτω από τα γεννητικά όργανα.  

Αυτή ‘’φαίνεται’’ να είναι και η διαφορά που ίσχυε αρχέγονα προ πτώσεως ως ‘’γεννήσεις’’ εκ του ώμου, αφού πάθη και περιγάστρια ακινητούσαν σε σχέση με την τωρινή διαδικασία.

Γιαυτό και ονομάζουμε Τον Κύριο πολλές φορές, Υιό του Ανθρώπου.

Υιός ΚΑΙ Παρθένου. Σαν σε ομόκεντρους κύκλους που εξωστρεφώς και φυγοκέντρως αυξανόμαστε και πληθυνόμαστε… σε σχέση με την βαθύτερη (δια κεντρομόλου) πρόταση την ευγένεια και απάθεια του ζεύγους Ιωακείμ και Άννης ίνα γεννηθεί εν ημίν η Θεοτόκος και δι Αυτής Ο Κύριος. ( Το κατά τάξιν και ετοιμότητα της εσωτερικής ζωής ) όπως συνέβη κατ’ ευδοκίαν εξωτερικώς με τα θεία πρόσωπα.

Ι (γιώτα) η κεντρομόλος Ιησούς, γιώτα (Ι) τάγμα των δαιμόνων η φυγόκεντρος. Δι έρωτος γαιώδους και σκιώδους και έρποντος ο εις, δι έρωτος θείου ο έτερος. Ως αστραπάί, πυρ κι οι δυο. Μόνο, που ο ένας είναι αναπλαστικός και ανακαινιστικός που αναδεικνύει πρόσωπα λαμπρά, κι ο άλλος κατακαίον και καταστροφέας ψυχών και σωμάτων, μαυρίζοντας και εξαφανίζοντας στο πυκνό σκοτάδι που πιάνεται, πρόσωπα.   

Ολκάς δι αρετών προς τα άνω (9), έλξις προς τα κάτω (6), δια παθών και δικαιωμάτων που δίνουμε (έξις - έλξις)**. Αυτή είναι και η καθ’ύλην μέριμνά μας για τα γεννόμενα από εμάς (μονάδα) τεκνία, με τον παρόντα ισχύοντα τρόπο. Το μέρος του θησαυρού να διασφαλίσουμε (αρετές τέκνων) τα δε πάθη μας που περάσαμε σαν dna στα παιδιά μας να απενεργοποιήσουμε, πρωτίστως αγιαζόμενοι εμείς, ως παράδειγμα προς μίμησιν, και συγχρόνως μυστικά, να βοηθήσουμε τα αγνά παιδιά και θησαυρό μας… ώστε όλων προοπτική, να είναι ο παράδεισος, δια XC και εν XC. Να κατακυριεύσουμε την επουράνια γη... αυξανόμενοι και πληθυνόμενοι...   

---

καλύτερα με Τον Χριστό και στην κόλαση, παρά στον παράδεισο χωρίς Αυτόν  μέσα στην Εκκλησία, κι όπου ο καλός Θεός μας έχει κοντά Του (μέσα Του, ενσωματωμένοι στο αναστάσιμο Σώμα Του, Ορθόδοξη Εκκλησία).

* Ο Κύριος τρέφει (σοφία του κόσμου και βιωματική θεολογία) (στο σχόλιο η αιτιολόγηση)

** Η δύναμη του Λόγου από την οπτική των λόγων/αναλογιών, λέξεων - έξεων - έλξεων...

[όπως παρατηρεί ο παπαΤύχων… καλή συνήθεια (έξις) αρετή. Κακή συνήθεια, πάθος].