‘’σήμερα’’ του προφήτη Ηλία
ακούμε στο ευαγγέλιο* : ...καὶ ἐπλήσθησαν
πάντες θυμοῦ ἐν τῇ συναγωγῇ ἀκούοντες ταῦτα, καὶ ἀναστάντες ἐξέβαλον αὐτὸν
ἔξω τῆς πόλεως καὶ ἤγαγον αὐτὸν ἕως ὀφρύος τοῦ ὄρους, ἐφ᾿ οὗ ἡ πόλις αὐτῶν
ᾠκοδόμητο, εἰς τὸ κατακρημνίσαι αὐτόν. αὐτὸς δὲ διελθὼν διὰ μέσου αὐτῶν
ἐπορεύετο.
Η άκαρπος συκή (και συναγωγή) ανέκαθεν ως έκφρασις κακού πάντα
θα θυμώνει και πάντα θα θέλει Τον Άνθρωπο και τον άνθρωπο και την Εκκλησία (και
Σώμα Του) να κατακρημνίσει. Αυτός και αυτοί (οι δούλοι και υπηρέτες και φίλοι
Του), ως τέκνα Θεού, χάριτι θα διέρχονται δια μέσου αυτών.
Θα ‘’διέρχονται’’ μέχρι της καθορισμένης ώρας που θέτει Ο Κύριος
στην οικονομία Του, μετά από παραχώρηση και για την εφαρμογή του φιλάνθρωπου
σχεδίου Του, να ‘’υπερισχύσουν’’ τα ανίσχυρα των ισχυρών. Μέχρι τότε (και
πάντα) δικαίων δὲ ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος**.
Εν τω μεταξύ, …30 ὑμῶν δὲ
καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσί. 31 μὴ οὖν φοβηθῆτε· (Ματθ.ιβ’)...
Ο προφ. Ηλίας, παραστάτης ισότιμος και ταυτοδιδάσκαλος (μαζί με
τον προφ.Μωυσή) στην Μεταμόρφωση Του Κυρίου (θεωρία από αγ.Μάξιμο ομολογητή), εργάζεται και για την δική μας
μεταμόρφωση εις τέκνα Θεού και Φωτός. Ορίζοντας την πνευματική γνώση των λόγων της
φύσης, οι αντικείμενοι και θυμώδεις θα θέλαν να τον κατακρημνίσουν και
θανατώσουν, αλλά αυτός διέρχεται μυστικά έως της καθορισμένης ώρας.
Μνήμη αγίου, μίμησις αγίου. Χαρακτηριστικό του αγίου η λεπτή του
πολιτεία. Η διαχείρησις ουρανίου πυρός και ύδατος. Ύδατος ευλογίας ραντίζων
εννόμους και πυρ κατακαίον, τους ανόμους πεντηκοντάρχους.
...καὶ εἶπεν· ἐξελεύσῃ
αὔριον καὶ στήσῃ ἐνώπιον Κυρίου ἐν τῷ ὄρει· ἰδοὺ παρελεύσεται Κύριος, καὶ ἰδοὺ
πνεῦμα μέγα κραταιὸν διαλῦον ὄρη καὶ συντρίβον πέτρας ἐνώπιον Κυρίου, οὐκ ἐν τῷ
πνεύματι Κύριος· καὶ μετὰ τὸ πνεῦμα συσσεισμός, οὐκ ἐν τῷ συσσεισμῷ Κύριος· 12
καὶ μετὰ τὸν συσσειμὸν πῦρ, οὐκ ἐν τῷ πυρὶ Κύριος· καὶ μετὰ τὸ πῦρ φωνὴ αὔρας
λεπτῆς, κἀκεῖ Κύριος. (Γ'Βασιλειών ιθ')
Η παχυλότητα και σαρκοποίηση του πνεύματος δίνοντας δικαιώματα, μας
ακινητούν σε σχέση με την λεπτότητα και πνευματικοποίηση
της σάρκας μας κινούν θεαρέστως και θεοπνεύστως. Αμήν θεοκίνητοι,
χριστοκίνητοι, πνευματοκίνητοι. Φωτοκίνητοι. Φωτός ευθέως και ορθίου αντί
κινητικότητος πλάνου και έρποντος.
Κι εμείς, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μέσα στην τρεπτότητά μας,
υλοποιούμαστε και αφυλοποιούμαστε1 24 φορές το δευτερόλεπτο (κατά την άγνωστη σε
πολλούς, αναδιπλωτική αρχή). Όντας το πνεύμα και η σάρκα (ή όπως λέει ο
αϊνστάιν η ύλη και η ενέργεια) είναι οι δύο όψεις του αυτού νομίσματος, με
εποπτεία θεολογική, είναι συγχρόνως, οι δύο πόλοι της αυτής ενιαίας (ανθρώπινης)
μονάδος. Ένας σταυρός1 (που ενώ δεν φαίνεται το κάθετο σκέλος,
αλλά μικρόν τι ίχνος, αυτό ορίζει τα του οριζοντίου φαινομένου).
Αυτή η ατομική αλληλοπεριχώρηση (προσώπου – προσωπείου) εξηγεί, το πώς τα αόρατα συναισθηματικά, ψυχικά, διανοητικά, νοητικά, πνευματικά εσωτερικά δρώμενα εκδηλούνται ακαριαία επί του σώματος και πάλι, δια του σώματος, ΑΝ η ευθεία κίνηση του νοός είναι υγιής και διαπεραστική, οδηγεί τον βλέποντα σε ακριβή συμπεράσματα (διάκριση, η μητέρα των αρετών) σαν να βλέπει μέσα από διαφάνεια, αφού αφαίρεσε το νέφος των παθών που του σκοτίζει το ηγεμονικόν της ψυχής…
Αυτή η ατομική αλληλοπεριχώρηση (προσώπου – προσωπείου) εξηγεί, το πώς τα αόρατα συναισθηματικά, ψυχικά, διανοητικά, νοητικά, πνευματικά εσωτερικά δρώμενα εκδηλούνται ακαριαία επί του σώματος και πάλι, δια του σώματος, ΑΝ η ευθεία κίνηση του νοός είναι υγιής και διαπεραστική, οδηγεί τον βλέποντα σε ακριβή συμπεράσματα (διάκριση, η μητέρα των αρετών) σαν να βλέπει μέσα από διαφάνεια, αφού αφαίρεσε το νέφος των παθών που του σκοτίζει το ηγεμονικόν της ψυχής…
Χαίρομαι – χαμογελώ, σκέφτομαι – σοβαρεύω, λυπάμαι –
σκυθρωπιάζω… (μια διαρκής εκ-τυπωματική αρχή των έσω, που αναμένει ως ίχνος να
βρούμε την ουσία και την ουσία της ουσίας, την εντός ημών Βασιλεία).
Σαν τις συμπληγάδες πέτρες**** ενσωματώνουμε την έσω ενέργεια και δια των ‘’πετρών’’ σχημάτων, προσωπείου, εκδηλούται αυτή στον κόσμο των φαινομένων, τα πρώην αόρατα. Γιαυτό και η άμεση σχεδόν αντίδραση επί του σώματος πχ ενός (εμφανούς) έρπη λόγω (αφανούς) στεναχωρίας ή ταραχής ή έντονης λύπης.
Σαν τις συμπληγάδες πέτρες**** ενσωματώνουμε την έσω ενέργεια και δια των ‘’πετρών’’ σχημάτων, προσωπείου, εκδηλούται αυτή στον κόσμο των φαινομένων, τα πρώην αόρατα. Γιαυτό και η άμεση σχεδόν αντίδραση επί του σώματος πχ ενός (εμφανούς) έρπη λόγω (αφανούς) στεναχωρίας ή ταραχής ή έντονης λύπης.
‘’Διέρχεται’’ ακόμη (δόξα τω Θεώ) ο προφήτης Ηλίας επιφέρων (εγχύων
με αυτό το σαν χωνί, Υ, στο μέσον της υπάρξεώς μας) και ΠΥΡ και ΥΔΩΡ*** εν μέσω
ημών, κατά το τι μας αναλογεί και συμφέρει. Αμήν να μας μεταγγίζει προσευχητική
δύναμη με ανάταση χειρών (Υ), για την αφομοίωση και μετοχή της χαράς (πνεύματι
και σώματι) και συγχρόνως αποφυγή της αράς… αμήν γένοιτο!
Το ίδιο ισχύει και με τους αγίους χάριτι, … 19 Πάλιν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν δύο ὑμῶν συμφωνήσωσιν ἐπὶ τῆς γῆς περὶ παντὸς πράγματος οὗ ἐὰν αἰτήσωνται, γενήσεται αὐτοῖς παρὰ τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 20 οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν. (Ματθ.ιη’)
Το ίδιο ισχύει και με τους αγίους χάριτι, … 19 Πάλιν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν δύο ὑμῶν συμφωνήσωσιν ἐπὶ τῆς γῆς περὶ παντὸς πράγματος οὗ ἐὰν αἰτήσωνται, γενήσεται αὐτοῖς παρὰ τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 20 οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν. (Ματθ.ιη’)
Μας συμφέρει να ομονοήσωμεν και δομησουμε εαυτούς επί πέτρας
ασάλευτης, Αυτόν, επόμενοι τοις αγίοις πατράσι … (να γίνουμε και μείνουμε
ορθόδοξοι) για να μεθέξουμε και κινούμαστε σε αυτόν τον ιδιαίτερο χώρο, που γίνεται
αντιληπτός ως αύρα λεπτή. Κακεί Κύριος.
Να ενεργεί [ουκέτι εμαυτώ ζω, αλλά (να) ζει εν εμοί XC] Κύριος και άγιοι δι ημών ...εἰς ἀποτροπὴν πάσης φαντασίας καὶ πονηρᾶς πράξεως καὶ ἐνεργείας
διαβολικῆς, κατὰ διάνοιαν τῆς ἐν τοῖς μέλεσί μου ἐνεργουμένης· και όχι το
κακό όπως περιγράφεται στην ευχή Θείας Μεταλήψεως…
Αμήν δι ευχών του ζώντος προφήτου, ως ο μαθητής του
Αμήν δι ευχών του ζώντος προφήτου, ως ο μαθητής του
---
* Kαὶ πάντες ἐμαρτύρουν αὐτῷ καὶ ἐθαύμαζον ἐπὶ τοῖς
λόγοις τῆς χάριτος τοῖς ἐκπορευομένοις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἔλεγον· οὐχ
οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ᾿Ιωσήφ; καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· πάντως ἐρεῖτέ μοι τὴν
παραβολὴν ταύτην· ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν· ὅσα ἠκούσαμεν γενόμενα ἐν τῇ
Καπερναούμ, ποίησον καὶ ὧδε ἐν τῇ πατρίδι σου. εἶπε δέ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι
οὐδεὶς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ. ἐπ᾿ ἀληθείας δὲ λέγω
ὑμῖν, πολλαὶ χῆραι ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις ᾿Ηλιοὺ ἐν τῷ ᾿Ισραήλ, ὅτε ἐκλείσθη ὁ
οὐρανὸς ἐπὶ ἔτη τρία καὶ μῆνας ἕξ, ὡς ἐγένετο λιμὸς μέγας ἐπὶ πᾶσαν τὴν
γῆν, καὶ πρὸς οὐδεμίαν αὐτῶν ἐπέμφθη ᾿Ηλίας εἰ μὴ εἰς Σάρεπτα τῆς
Σιδωνίας πρὸς γυναῖκα χήραν. καὶ πολλοὶ λεπροὶ ἦσαν ἐπὶ ᾿Ελισαίου τοῦ
προφήτου ἐν τῷ ᾿Ισραήλ, καὶ οὐδεὶς αὐτῶν ἐκαθαρίσθη εἰ μὴ Νεεμὰν ὁ
Σύρος. καὶ ἐπλήσθησαν πάντες θυμοῦ ἐν τῇ συναγωγῇ ἀκούοντες
ταῦτα, καὶ ἀναστάντες ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως καὶ ἤγαγον αὐτὸν ἕως
ὀφρύος τοῦ ὄρους, ἐφ᾿ οὗ ἡ πόλις αὐτῶν ᾠκοδόμητο, εἰς τὸ κατακρημνίσαι
αὐτόν. αὐτὸς δὲ διελθὼν διὰ μέσου αὐτῶν ἐπορεύετο. (Λουκ.δ’22-30)
** ΔΙΚΑΙΩΝ
δὲ ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. 2 ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων
τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν 3 καί ἡ ἀφ᾿ ἡμῶν πορεία σύντριμμα,
οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. 4 καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν καλασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν
ἀθανασίας πλήρης· 5 καὶ ὀλίγα παιδευθέντες μεγάλα εὐεργετηθήσονται, ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν
αὐτοὺς καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ· 6 ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτοὺς
καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. 7 καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι
καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται· 8 κρινοῦσιν ἔθνη καὶ κρατήσουσι λαῶν,
καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας. 9 οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτῷ συνήσουσιν
ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ, ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς
ὁσίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ. 10 Οἱ δὲ ἀσεβεῖς καθὰ ἐλογίσαντο
ἕξουσιν ἐπιτιμίαν, οἱ ἀμελήσαντες τοῦ δικαίου καὶ τοῦ Κυρίου ἀποστάντες. 11 σοφίαν
γὰρ καὶ παιδείαν ὁ ἐξουθενῶν ταλαίπωρος, καὶ κενὴ ἡ ἐλπὶς αὐτῶν, καὶ οἱ κόποι ἀνόνητοι
καὶ ἄχρηστα τὰ ἔργα αὐτῶν· 12 αἱ γυναῖκες αὐτῶν ἄφρονες, καί πονηρὰ τὰ τέκνα αὐτῶν,
ἐπικατάρατος ἡ γένεσις αὐτῶν. 13 ὅτι μακαρία στεῖρα ἡ ἀμίαντος, ἥτις οὐκ ἔγνω
κοίτην ἐν παραπτώματι, ἕξει καρπόν ἐν ἐπισκοπῇ ψυχῶν, 14 καὶ εὐνοῦχος ὁ μὴ ἐργασάμενος
ἐν χειρὶ ἀνόμημα, μηδὲ ἐνθυμηθεὶς κατὰ τοῦ Κυρίου πονηρά, δοθήσεται γὰρ αὐτῷ τῆς
πίστεως χάρις ἐκλεκτὴ καὶ κλῆρος ἐν ναῷ Κυρίου θυμηρέστερος. 15 ἀγαθῶν γὰρ πόνων
καρπὸς εὐκλεής, καὶ ἀδιάπτωτος ἡ ρίζα τῆς φρονήσεως. 16 τέκνα δὲ μοιχῶν ἀτέλεστα
ἔσται, καὶ ἐκ παρανόμου κοίτης σπέρμα ἀφανισθήσεται. 17 ἐάν τε γὰρ μακρόβιοι γένωνται,
εἰς οὐθὲν λογισθήσονται, καὶ ἄτιμον ἐπ᾿ ἐσχάτων τὸ γῆρας αὐτῶν· 18 ἐάν τε ὀξέως
τελευτήσωσιν, οὐχ ἕξουσιν ἐλπίδα, οὐδὲ ἐν ἡμέρᾳ διαγνώσεως παραμύθιον· 19 γενεᾶς
γὰρ ἀδίκου χαλεπὰ τὰ τέλη. (Σοφ.Σολομ.γ’)
***
''20
Ιουλίου 1054'' οριστικό σχίσμα [πολλαπλασιάζων ρείθρα ευλογίας (9) vs κατακαίον πυρ εν είδει κεραυνών
πνευματικών (6)…]
πνευματική
γνώση των λόγων της φύσης και πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών...
(προφ.Ηλίας + προφ. Μωυσής)
Δια του σταυρού, χαρά εν όλω
τω κόσμω. Γρήγοροι στην εκτέλεση του θείου θελήματος, νεολληνικώς αργοί στην
εκτέλεση της αμαρτίας/αστοχίας. Ακινητώντας επί σταυρού, (συσταυρούμενοι) προσηλωμένοι
με νου και χου στα τέσσερα ‘’σημεία’’ του σταυρού που οριοθετούν την Εκκλησία, προσευχή (κορωνίδα) νηστεία (βάσις) ακρόασις
και τήρησις εντολών (δεξιά και αριστερά αντίστοιχα) εν Αγάπη και Αληθεία,
μυστικά και μυστηριακά, χάριτι ενσωματωνόμαστε στην Μία Εκκλησία (ως Ναύ) και
εφεξής βιώνουμε κατά τάξη και ετοιμότητα το καθ’ωμοίωση, μετέχοντας σε όλον
αυτόν τον θαυμαστό κόσμο. Την άλλη όψη. Την θριαμβεύουσα που πρεσβεύει για μας,
μας βοηθά μυστικά και φανερά και μας περιμένει, ως εκπλήρωση του θείου
θελήματος. Την σωτηρία και επίγνωση της Αληθείας.
****
συνειρμικά, χωρίς διάθεση πλατιασμού, η ύλη σαν συμπληγάδες πέτρες (και κοσμικό
φρόνημα δια της παχυλότητος) έχει την τάση να συνθλίβει το λεπτό πνεύμα. Άλλοτε
σαν δυνατή φωνή άλλοτε σαν σειρήνες, άλλοτε σαν μαγνήτης να έλκει και πλανεί.
Η προϋπόθεση (και κλειδί) είναι να
είμαστε αργοναύτες, όπου η έννοια αργός στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε γρήγορος
εξού και γαστρίμαργος, λαίμαργος κλπ…
---
Αν
δεν κάνει χώρο το ε(5) και το ζ(7) το ς’(6) δεν ενεργεί, δεν μετρείται, δεν
εκδηλούται, δεν ισχύει. Αυτό συνέβη και με την παραχώρηση χώρου εκδήλωσης της παραφύσης
(και θανάτου) από τα ανώτερά του αιωνιότητος (φύσης 4 – 5) και αθανασίας
Μονάδος εν Τριάδι (υπερφύσης 1 – 3) το 1453 όταν την
29η Μαΐου και ημέρα Τρίτη φάνηκε να υπερίσχυσε δια της κερκόπορτας
ο θάνατος…. Αναπτυγμένα στον οικείο δεσμό περί σημειολογικής προσέγγισης (γιατί την συγκεκριμμένη ημνία) σε
επιδεχόμενα πληροφόρηση πρόσωπα, θα πιάσει ‘’τόπο’’ .
Προφήτης Ηλίας και εξομολόγηση…
παρακλητικός κανών προφ.Ηλία
---
1 Ο ποιητής ουρανού και γης,
ορατών τε πάντων και αοράτων (4 άκρα σταυρός), ως Παντοκράτωρ, (κύριος δύο
κρατών) άρχει και καθορίζει τα πραγματικά και συγχρόνως επιτρέπει στα
φανταστικά, πότε να ορατοποιούνται και πότε να αορατοποιούνται. Συνήθως μοιάζει
να έχουν όρια, να λειτουργούν διαχωρισμένα, (ως άλλοι ‘’κόσμοι’’) , αλλά ισχύει
η διαπίδυσις*, μέσα στην οικονομία και πρόνοια του Θεού.
Γιά τήν ὀνομασία τῆς εἰκόνος (ΦΟΒΕΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ)
αὐτῆς, ὑπάρχει τό ἀκόλουθο περιστατικό: σέ μία ἐπιδρομή πειρατῶν, οἱ μοναχοί
βρέθηκαν σέ πολύ δύσκολη θέση καί κατέφυγαν στήν Παναγία. Μπροστά στήν εἰκόνα αὐτή
μέ θέρμη παρακάλεσαν γιά την προστασία τους. Ἡ Παναγία τότε κατέστησε τή Μονή «ἀόρατη» στά μάτια τῶν ἐπιδρομέων, ἐνώ
στή συνέχεια διασκορπίστηκαν καί ἔφυγαν ἄπρακτοι ἀπό τό χώρο τοῦ Μοναστηριοῦ ἀλλά
καί ἀπό ὅλο τό Περιβόλι τῆς Παναγίας. Ὅλοι μίλησαν τότε γιά παρέμβαση τῆς
Παναγίας. Ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας ἔκτοτε ὀνομάστηκε Φοβερά Προστασία....
Στον παρακλητικό
κανόνα εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον την «ΦΟΒΕΡA ΠPOΣΤAΣIA..» ψάλλεται ως
οικείον απολυτίκιο, αυτό του προφ.Ηλία. Υπάρχει συνάφεια αφού και ο προφ.Ηλίας ‘’διέρχεται’’
διαμέσου των ανθρώπων, ως αόρατος (ως εις ουρανούς αναληφθείς) στον τύπο Του
Αναληφθέντος που κεκλεισμένων των θυρών εισέρχεται και συνοδοιπορεί μαζί μας έως
της συντελείας και συμπλέει και μας θεραπεύει, άλλοτε ορατώς και άλλοτε αοράτως.
Αιτούμενοι την προστασία των αγίων
του προφ.Ηλία και εξαιρέτως Της Θεοτόκου, ανυμνούμε και ομολογούμε: …Καταφύγιον µέγα Χριστιανών, υπάρχει Παρθένε,
η Εικών Σου η Ιερά, Φοβερά ηµών Προστασία, τους αοράτους εχθρούς εκδιώκουσα. …
αλλά και αοράτους ημάς και ατρώτους ποίησε του αντικειμένου εχθρού, δια της Σης
χάριτος!
(Με εμάς,
να εργαζόμαστε για την λεπτότητα και διαφάνεια/καθαρότητα, συνεργαζόμενοι του
θείου θελήματος, με προσευχή και νηστεία, ακρόαση και τήρηση (4 άκρα σταυρός), ώστε να προτείνουμε
χείρα προς ανέλκυση, προς βιωματική Ανάσταση).
---
Γιά τήν ὀνομασία τῆς εἰκόνος αὐτῆς ὑπάρχει τό ἀκόλουθο περιστατικό: σέ μία ἐπιδρομή πειρατῶν, οἱ μοναχοί βρέθηκαν σέ πολύ δύσκολη θέση καί κατέφυγαν στήν Παναγία. Μπροστά στήν εἰκόνα αὐτή μέ θέρμη παρακάλεσαν γιά την προστασία τους. Ἡ Παναγία τότε κατέστησε τή Μονή «ἀόρατη» στά μάτια τῶν ἐπιδρομέων, ἐνώ στή συνέχεια διασκορπίστηκαν καί ἔφυγαν ἄπρακτοι ἀπό τό χώρο τοῦ Μοναστηριοῦ ἀλλά καί ἀπό ὅλο τό Περιβόλι τῆς Παναγίας. Ὅλοι μίλησαν τότε γιά παρέμβαση τῆς Παναγίας. Ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας ἔκτοτε ὀνομάστηκε Φοβερά Προστασία....
ΑπάντησηΔιαγραφή