θαύμα Παναγίας βαρνάκοβα

Γυναῖκα μου, ἔστειλες τήν Παναγία στό σπίτι μας!

Σωτήρης Κ. από Αγρίνιο, πατέρας τριών παιδιών. Ήλθε κρατώντας μια λαμπάδα σαν τον κορμό μικρού δένδρου! Ήταν πλημμυρισμένος χαρά κι ευγνωμοσύνη. Μαζί του είχε έλθει και η ευσεβής γυναίκα του.

Πριν μερικές εβδομάδες ,πιστοί από το Αγρίνιο με τον π. Θεόκλητο είχαν έρθει στην Βαρνάκοβα, για να προσκυνήσουν και να κάνουν και Θεία Λειτουργία. Μαζί τους είχε έλθει και η σύζυγος του κυρίου Σωτήρη, κατά προτροπή του ιδίου.
- Ήμουν άρρωστος από πολύ καιρό και οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν τί έχω. Έφθασα στο σημείο να μην έχω κουράγιο να οδηγήσω το αυτοκίνητο, να πάω να ψωνίσω για τα παιδιά μου, διηγήθηκε πολύ συγκινημένος την ημέρα που ήλθε και πρόσθεσε:

λογική και έμπνευση σε επίπεδα (με γνώμονα την πρόοδο του Σταυρού)

ένα σχόλιο, πάνω στο: ‘’είναι αλήθεια ότι πολλές μεγάλες σκέψεις έχουν συλληφθεί καθώς βαδίζουμε...’’

Άνθρωπος… βαθύτατη λέξη που η ακρίβεια απόδοσης της εννοίας, κατά το ‘’αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις’’ , μας δίνει τον γνώμονα κίνησής μας προς αυτήν. Ο έχων του Ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος) και άνδρας σημαίνει σοφός με Τον Άνθρωπο, την ενυπόστατη σοφία. Εικόνες Του είμαστε, πλασμένες προς καθ’ωμοίωση. Ο Εσταυρωμένος (και αναστάς) Λόγος το πρωτότυπο και πρότυπο. Όχι απλά ‘’τι’’ είναι αλήθεια, αλλά ‘’τις’’. Στην δεύτερη ερώτηση απαντά εγώ ειμί (η Αλήθεια) στην πρώτη σιωπά.       

Σταυροειδής είναι και η εικόνα του ανθρώπου στις διάφορες ενέργειές του. [ένας σταυρός είναι ο όλος άνθρωπος... (αφήνουμε πίσω την βιολογική γέννηση - βαδίζουμε προς τα εμπρός, προς το βιολογικό τέρμα ΟΡΙΖΟΝΤΙΟ ΤΜΗΜΑ ΧΡΟΝΟΣ - πάνω ο μακρόκοσμος κάτω ο μικρομικρόκοσμος ΚΑΘΕΤΟ ΤΜΗΜΑ ΧΩΡΟΣ) κι όλοι εμείς οι άνθρωποι, συμπυκνωμένοι σαν χωροχρονικοί σταυροί, εκατέρωθεν Του Ενός. Εκεί και η κρίση... του μεν καταγομένου εις Άδην τω βάρει της βλασφημίας, του δε κουφιζομένου πταισμάτων, προς γνώσιν θεολογίας… για τον χωροχρόνο... και μυστικά και μυστηριακά εφόδια ζωής που καταδεικνύει το πώς καλύπτονται τα χωροχρονικά κενά μας, ώστε να ομοιάσουμε το πρότυπο και Πρωτότυπο].                

Σταυροειδώς και ο μεταβολισμός του (Μεταβολισμός φυσικός και πνευματικός). Από ''λάσπη και θείο πυρ'' είμαστε πλασμένοι, με μας διαχειριστές και των δύο. Το δε μέτρο της ορθολογικής και ορθόδοξης χρησιμοποίησης, η καθαρότητα εισερχομένων και εξερχομένων.  
                    

Σταυρός και το παρόν ζεύγος, με την λογική οριζόντιο τμήμα που φαίνεται και έμπνευση κάθετο (ως πνεύμα αόρατο, αλλά ουσιώδες ενεργό και διαπυδούν***** στα χοϊκά).         

ευχή αγίου Ισαάκ Σύρου

... δέν ἔχω καρδίαν θλιβομένην πρός ἀναζήτησίν σου,
δεν ἔχω μετάνοιαν,δέν ἔχω κατάνυξιν,
οὐδέ δάκρυα, τά ὁποῖα ἐπαναφέρουσι τά τέκνα είς τήν ἰδίαν αὐτῶν πατρίδα.

Δεν ἔχω, Δέσποτα, δάκρυον παρακλητικόν·
ἐσκοτίσθη ὁ νοῦς μου ἀπό τήν ματαιότητα τοῦ κόσμου,
καί δέν δύναται ν' ἀτενίσῃ πρός Σέ μετά πόνου·
ἐψυχράνθη ἡ καρδία μου ἀπό τό πλῆθος τῶν πειρασμῶν,
καί δέν δύναται νά θερμανθῇ διά τῶν δακρύων τῆς προς Σέ ἀγάπης.

Ἀλλά σύ, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός μου, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν,
δώρησαί μοι τελείαν μετάνοια, καί καρδίαν ἐπίπονον, ἵνα ὁλοψύχως ἐξέλθω εἰς ἀναζήτησίν Σου· διότι ἄνευ σοῦ θέλω ἀποξενωθῆ ἀπό παντός ἀγαθοῦ.

Το ''πάσχα''του καλοκαιριού και η εκπλήρωση του θείου σχεδίου και θελήματος…

[απευθύνεται Ο Θεός στον πλανήσαντα όφι (δια του πλάνου φωτός) τους πρωτοπλάστους, στον πρώην όρθιο και μετέπειτα έρποντα…] …15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν. (Γεν.γ’)

Μετά την θανατηφόρο (ελεύθερη) επιλογή του ανθρώπου, εκπέσας κατ’αρχάς από εντός του παραδείσου απέναντι, και μετά κατέναντι, (2-5-ς) , ακολουθών την φυγόκεντρο, εξοστρακιζόμενος ολέθρια, Ο Τριαδικός Θεός ‘’συλλαμβάνει και υλοποιεί ΑΜΕΣΑ το σχέδιο σωτηρίας του πλάσματός Του’’.   

Εις την Πάνδοξον Κοίμησιν της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών και Παναχράντου Θεοτόκου (Αγ. Νικόλαος Καβάσιλας)

Kανείς νομίζω δεν αγνοεί ότι σπουδαιότερος αγώνας ρητορικής εγκωμιαστικού λόγου δεν μπορεί να υπάρξη από αυτόν εδώ, εάν βέβαια ήθελε προσπαθήσει κανείς να τηρήση τα καθιερωμένα και πρέποντα. Εγώ προσωπικά δυσκολεύομαι τόσο περισσότερο να επιδιώξω στην προκειμένη περίσταση τον πρέποντα λόγο, όσο νομίζω ότι όλοι μεν οι άνθρωποι οφείλουν ασφαλώς αυτό τον άθλο των εγκωμίων προς την Παρθένο, πλην όμως ούτε είναι καν δυνατόν να ελπίζουν ότι θα ανταποκριθούν με τα εγκώμιά τους στο μεγαλείο της πραγματικότητας. Γι' αυτό ακριβώς δεν είναι δυνατόν να μας κατηγορήσουν για τόλμη. Γιατί πού υπάρχει τόλμη; Το να καταπιάνεται βέβαια κανείς με υψηλά θέματα και να εγκαταλείπη την προσπάθεια εμπρός στο ενδεχόμενο μιας ήττας δεν θα ήταν λογικό. Πράγματι κανείς απολύτως δεν θα μπορούσε να κατηγορήση όσους υστέρησαν στον αγώνα τον οποίο κανείς δεν είναι δυνατόν να κερδίση. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να χαρακτηρισθή υποχώρηση ή ήττα ό,τι είναι έκτος ευθύνης και κατηγορίας; Αφού λοιπόν προσήρμοσα το λόγο με τις δυνάμεις μου, θα πλέξω το εγκώμιο της Παρθένου, προσθέτοντας ότι δεν το επιχειρώ αυτό για να κάμω γνωστές στους ακροατές τις χάριτες της Παρθένου που τυχόν αγνοούν, γιατί δεν υπάρχει κανείς που θα μπορούσε ν' αγνοή το κοινό αγαθό, αλλά για να κάμω, με την ανάμνηση της αιτίας της σωτηρίας μου, καλύτερη την ψυχή, σε όσους βέβαια είναι τούτο δυνατόν, αφού θυμηθώ και τη δική μου σωτηρία. Γιατί γι' αυτόν ακριβώς το λόγο μου φαίνεται ότι όλοι ύμνησαν την Παναγία και δεν υπάρχει κανείς που να μην έκαμε αυτόν τον αγώνα, επιτυγχάνοντας βέβαια άλλος λιγώτερο και άλλος περισσότερο το σκοπό του. Γιατί είναι πολυύμνητη η Παρθένος όχι μόνο αφότου γεννήθηκε, αλλά και πριν ακόμη χαρισθή στους ανθρώπους.

2. Γιατί βέβαια και οι προφήτες και οι οραματισμοί και οι προφητείες τους τη 

Για τον χαρακτήρα

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι άνθρωπος δεν αλλάζει μετά τα 40. Άλλοι λένε πως δεν αλλάζει μετά την ενηλικίωσή του στα 18. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι τα βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας έχουν ολοκληρωθεί μέχρι την προσχολική ηλικία.

Προσωπικά θεωρώ πως ο άνθρωπος δεν αλλάζει ποτέ... εκτός κι αν επιτρέψει να τον αναμορφώσει η Δύναμη της Χάριτος του Θεού ... ή αν μάθει να διαχειρίζεται συνειδητά και δυναμικά τις υποσυνείδητες και αδύναμες ιδιότητες του εαυτού του ...

Με αφορμή το παραπάνω περί χαρακτήρος, (Νικήτα Καυκιού) δυο σκέψεις…

Χαράχτηκε ως επί πέτρας η πινελιά του Θεού Δημιουργού στον καθένα ξεχωριστά, με την πλάση. Μοναδικά και ανεπανάληπτα ως πρόσωπο. Εμφυσήθηκαν και οι αρετές, μέσω θείας πνοής, σε κάθε καλούπι, κι αυτή είναι η θεόσδοτη και θεοεπίβλεπτη αρχή, ως βάσις.

Πρόοδος Τιμίου Σταυρού και πρόοδος κοίμησης… (ζεύγη συντιθέμενα και ζεύγη ανεπίδεκτα ένωσης)

Οι τα πάντα στην Εκκλησία, άριστα ταξάμενοι άγιοι πατέρες, μας παρέδωσαν την 1η αυγούστου να τιμούμε μια διττή πρόοδο. Ομόρροπη και ομόπνοη. Εκ του θανάτου εις την Ζωήν.

Δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω... και … εἶπε δὲ Μαριάμ· ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. (Λουκ.α’38)

Το πρακτικό και θεωρητικό πρότυπο κάθε ανθρώπου, που επιζητεί Ζωή, αφού ‘’σταυρωθεί’’ / προσηλωθεί σε Αυτόν, με ταπεινότητα, υπακοή ώστε να είναι δυνατή η φιλοξενία της Αγίας Τριάδος, όπως λειτούργησε και στον Αβραάμ, είναι Η Μητέρα της Ζωής και Φωτός.  

Στην αρχή ο σταυρός, ως τρίκλωνο δένδρο, είναι απρόσωπο, όσο όμως φυτεύεται στην καρδία σαν επίσκεψη Αγίας Τριάδος και φιλοξενία (Ανθρώπου και ανθρώπου/ φιλοθεΐας και φιλαδελφείας), ποτίζεται από τα ιορδάνεια ρείθρα ως μετάνοια για να φυλλοβολήσει / συγ-χωρεθεί (στο Ένα Σώμα μέσω Ενός Βαπτίσματος εις άφεσιν αμαρτιών) και κοινωνεί Χριστό επί Σταυρού για να καρποφορήσει, (μέσω ισχυόντων μυστηρίων) γνωρίζεται (ο Τίμιος Σταυρός) ως πρόσωπο.