Λέγει
για την καρδία
ο Γέροντας Εφραίμ: «Η καρδία του ανθρώπου είναι το κέντρον των υπέρ φύσιν, των κατά φύσιν
και των παρά φύσιν κινήσεων. Τα πάντα ξεκινούν από την καρδίαν. Εάν η
καρδία του ανθρώπου καθαρισθή, τότε βλέπομεν τον Θεόν. Ο Θεός είναι αθεώρητος·
ο Θεός είναι Πνεύμα. Δύναται όμως να βασιλεύση εις την καρδίαν του ανθρώπου,
όταν γίνη αυτή καθαρόν δοχείον.
Διά να γίνη δεκτικόν δοχείον η καρδία του ανθρώπου, πρέπει να γίνη καθαρή. Δηλαδή, να γίνη καθαρή από ακάθαρτους λογισμούς. Διά να καθαρισθή όμως η καρδιά, πρέπει να μπη εις αυτήν κάποιο φάρμακον. Το φάρμακον αυτό είναι η νοερά προσευχή. Όπου πηγαίνει ο βασιλεύς, διώκονται οι εχθροί· και όταν μπη εις την καρδιά ο Χριστός, το όνομα Του το Άγιον, φυγαδεύονται των δαιμόνων οι φάλαγγες. Όταν ενθρονισθή μέσα καλά-καλά ο Χριστός, τότε υπάκουουν τα πάντα.
Ενχρονίσθη
και εχωρήθη Ο Κύριος προ 40 ημερών, σαν σταυρός, ο ενσαρκωμένος και
εσταυρωμένος Λόγος, όχι για να μείνει έξωθεν της καρδίας μας.
Προσερχόμενοι προς Θείαν κοινωνίαν, παρακαλούμε… Κελεύεις, ἀναπετάσω τὰς πύλας, ἃς σὺ μόνος ἐδημιούργησας,
καὶ εἰσέρχῃ μετὰ φιλανθρωπίας, ὡς πέφυκας· εἰσέρχῃ καὶ φωτίζεις τὸν ἐσκοτισμένον
μου λογισμόν.
Ο υπουργήσας την Υπαπαντή Του Κυρίου, αγ.Συμεών ο θεοδόχος*,
υπουργεί και την δική μας σωτηρία και βιώματα και πρέπει να ψηλαφηθεί και ανευρεθεί
η παρουσία και χάρις του.
Όπως
η αιμορροούσα, η συγκύπτουσα, η συροφοινίκισσα, η κόρη του Ιαείρου, η γυναίκα
των σαδουκαίων, η αγία Φωτεινή**... είναι η ίδια η φύση και η ψυχή μας, ''ανάλογα''
κι ο θεοδόχος Συμεών είναι η ίδια η φύση και ψυχή μας, που
Και, όπως στο μυστήριο του γάμου… Διὰ δακτυλιδίου ἐδόθη ἡ ἐξουσία τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ· διὰ δακτυλιδίου ἐδοξάσθη Δανιὴλ ἐν χώρᾳ Βαβυλῶνος· διὰ δακτυλιδίου ἐφανερώθη ἡ ἀλήθεια τῆς Θάμαρ· διὰ δακτυλιδίου ὁ Πατὴρ ἡμῶν ὁ οὐράνιος οἰκτίρμων γέγονεν ἐπὶ τὸν ἄσωτον υἱόν· «Δότε γάρ, φησι, δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν».... έτσι ισχύει και για το δαχτυλίδι, ως θησαυρό θείας παρουσίας, που θα πρέπει να βρούμε, αν ψάξουμε μέσα μας….
Έρχεται ο σταυρός και Ο Κύριος εν μέσω δύο ληστών…. ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον
ἀντιλεγόμενον. 35 καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν
ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί.
***
''...του μεν
καταγομένου τω άδει τω βάρει της βλασφημίας, του δε κουφιζομένου πταισμάτων.
προς γνώσιν θεολογίας, Κύριε δόξα Σοι!''…
Πύλη και θύρα που δι Αυτής περνά ο άνθρωπος από την αρά στην
(κατά Θεόν) χαρά.
…ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν
διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πολλοί, λέγω ὑμῖν, ζητήσουσιν εἰσελθεῖν καὶ οὐκ ἰσχύσουσιν.
25 ἀφ᾿ οὗ ἂν ἐγερθῇ ὁ οἰκοδεσπότης καὶ ἀποκλείσῃ τὴν θύραν, καὶ ἄρξησθε ἔξω ἑστάναι
καὶ κρούειν τὴν θύραν λέγοντες· Κύριε Κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν· καὶ ἀποκριθεὶς ἐρεῖ ὑμῖν,
οὐκ οἶδα ὑμᾶς πόθεν ἐστέ. 26 τότε ἄρξεσθε
λέγειν· ἐφάγομεν ἐνώπιόν σου καὶ ἐπίομεν, καὶ ἐν ταῖς πλατείαις ἡμῶν ἐδίδαξας·
27 καὶ ἐρεῖ· λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς πόθεν
ἐστέ· ἀπόστητε ἀπ᾿ ἐμοῦ πάντες οἱ ἐργάται τῆς ἀδικίας. 28 ἐκεῖ ἔσται ὁ
κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων, ὅταν ὄψησθε ᾿Αβραὰμ καὶ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ
καὶ πάντας τοὺς προφήτας ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ, ὑμᾶς δὲ ἐκβαλλομένους ἔξω, 29
καὶ ἥξουσιν ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ ἀπὸ βορρᾶ καὶ νότου, καὶ ἀνακλιθήσονται
ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ. (Λουκ.ιγ’24)
…σὺ δὲ ὅταν προσεύχῃ, εἴσελθε
εἰς τὸν ταμιεῖόν σου, καὶ κλείσας τὴν θύραν σου πρόσευξαι τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ
κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ.7 Προσευχόμενοι
δὲ μὴ βαττολογήσητε … (Ματθ.στ’6)
ΑΜΗΝ ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ
μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων, ἀλλὰ ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν,
ἐκεῖνος κλέπτης ἐστὶ καὶ λῃστής· 2 ὁ
δὲ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας ποιμήν ἐστι τῶν προβάτων. (Ιωαν.α’1) …ἐγώ εἰμι ἡ θύρα (α’7)
Λένε, πως του αγίου Συμεών, οι έγκυες γυναίκες ό,τι κλέψουν
θα αποτυπωθεί στο σωματάκι του εμβρύου, σαν σημάδι μετά την γέννηση.
Κυοφορούμε κι εμείς Τον Χριστό, μέχρις αναγεννήσεώς μας. Εισέρχεται
Ο Κύριος ως Φως και εκτυπούται στα τοιχεία της ψυχής και καρδιάς μας και μας αποδεικνύει
ότι κλέφτες και ληστές είμαστε, όσο
δεν σταυρωνόμαστε, ώστε να εισέλθουμε δια της στενής πύλης και Θύρας.
Ερανειζόμαστε θεολογίες βιωματικών, εσταυρωμένων θεολόγων,
και τις παρουσιάζουμε στον κόσμο. ‘’Καλά’’ κάνουμε υπό το πνεύμα πάντες γαρ
απόστολοι, αλλά μην ακούσουμε στην τελική κρίση το ‘’ουκ οίδα υμάς’’ … Μην
μείνει αυτός ο θησαυρός, κλεμμένος πριν προλάβουμε (όσο μας δίνει ο καλός Θεός
χρόνους μετανοίας) να ξοφλήσουμε αυτά που ‘’χρωστάμε’’ δια της προαιρέσεώς μας.
Την επί σταυρού προσήλωσή μας, δλδ το γεννηθήτω
Κύριε το θέλημά Σου, απ’άκρο έως άκρου της φύσεως και ψυχής μας, το μνήσθητί Μου Κύριε του ευγνώμονα
συσταυρωμένου ληστή, τον προσανατολισμό**** προς το αγαθό αντί για γνώσεις
και δυνάμεις (φιλελληνικώς που σοφία ζητούσι και φιλοϊουδαϊκώς, που σημεία
αιτούσι…) στρέφοντες τα νώτα μας προς Τον Κύριο και Σταυρό και πεντηκοστή /
σκηνοπηγία και Αγάπη.
Μήπως, ενώ είναι παρών εντός (ως βαπτισμένοι), είναι
ιεραρχικά από εμάς, σε δευτερεύουσα θέση και μέριμνα και ακρόαση προς τήρηση. Χωρίς
προσευχή στο ταμείο της καρδιάς, ως
κορωνίδα, χωρίς νηστεία ως βάση,
χωρίς σταυρό*****, επί του οποίου προσηλώθηκαν όλοι οι άγιοι ενσωματούμενοι στο
σταυρωμένο ΕΝΑ Σώμα Του, ίνα τύχωσιν αναστάσεως.
Μην επαναπαυθούμε στην έμμεση κοινωνία και δια λόγων έμμεσης
επικοινωνίας, την ευθεία κίνηση του νοός (ΣΗΘ) αλλά να περάσουμε σαν τον ΑΒΕΛ
στην κυκλική και απλανή, άμεση κοινωνία προσώπου προς πρόσωπον… μια πορεία
θεοδοχίας, επιστροφής από το κατέναντι (ς) στο απέναντι (5) και δι αυτού, λόγοι
εντός Λόγου (2), ακολούθησης της κεντρομόλου Ι, Ιησού, για την επανάκτηση της προπτωτικής
χάριτος δια της μετανοίας, σε σχέση με την ακολούθηση της φυγοκέντρου Ι, δέκατο
τάγμα δαιμόνων, που μας απομάκρυναν.
Αμήν
να υπαντήσουμε και βιώσουμε κι εμείς Χριστό εισελθόντα στον κόσμο (μας), να μας
Τον προσφέρει εκτυπώτερον, όπως στον δίκαιο πρεσβύτη Συμεών, η καλή μας
Παναγία. Να αναλάβουμε τον σταυρό μας (και Χριστό μας) καθ'ημέραν1 το αντιλεγόμενο
σημείον, όχι προς πτώσιν και σκοτισμό, αλλά φωτισμό και ανάσταση... Αμήν, δι
ευχών.
---
---
1 Χαῖρε κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε· ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, φωτίζων τοὺς ἐν σκότει. Εὐφραίνου καὶ σὺ Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος ἐν ἀγκάλαις τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, χαριζόμενον ἡμῖν καὶ τὴν Ἀνάστασιν.
Σταυρός και σταυροπροσκύνηση, μια ουράνια πολιτεία στην ‘’καθημερινότητα’’
---
** Πώς
δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν
άνδρας της; (αγ.Μαξίμου ομολογητού)
*** περί
ειρήνης (με κατεβασμένα τα χέρια σαν το χίπικο σύμβολο αυτής, ειρήνης μεν,
οικουμενιστικής, της πανθρησκείας, υπό τον αμαλήκ, όπως οι βαρείαι χείραι του
Μωσέως… )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου