Περί μετανοίας και ‘’συγγνώμης’’

Ιωάννης ὁ βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς ᾿Ιουδαίας 2 καὶ λέγων· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.γ’2)

᾿Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.δ’17)

Δείχνοντας Ο Δρόμος και ο Πρόδρομος τον μονόδρομο βιωμάτων και ταυτότητα δύο όψεων σαν ΕΝΑ νόμισμα, την συγχώρεση και ευχαριστία.

Την εξομολόγηση (μυστήριο μετανοίας) και Θεία Κοινωνία (ευχαριστία) εις άφεσιν αμαρτιών. Την πράξη και απαραίτητη προϋπόθεση, και την σφραγίδα.

Δύο όψεις φαίνεται νάχει και ο άνθρωπος και παρότι όσο αναφερόμαστε σε ‘’εγώ και εαυτό’’ * μοιάζει νάναι το ίδιο υποκείμενο, έχουν διαφορά ουσίας.

Το ε-γώ αναφέρεται στην εικόνα επί γης ενώ ο ε-αυτός, στην εικόνα Αυτού. ΑΝΘΡΩΠΟΣ … ο έχων του Ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος) όπως αιθίοψ, κύνωψ…

Πληρούμενος ο εαυτός με Αυτόν, κατά το ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, εισέρχεται φως στην ψυχή και κόσμο μας με ‘’φυσικό’’ επόμενο να καταργούνται οι σκιές του εγώ. Χαϊδευόμενο το εγώ αντιστρατεύεται τον εαυτό, τον στεναχωρεί, τον συνθλίβει.

Μεταστρέφοντας τον νου στον Νου, συνελκεί και τον χου προς τα άνω και ανάσταση (9), λεπτύνοντάς τον. Στρέφοντας τον νου στα σαρκικά, ο χους καθελκεί τον νου, τον βαρύνει, μολύνει και ρέπει προς απώλεια (6).

Αναλύοντας τις δύο όψεις του δοθέντος ταλάντου με διάκριση, της χθεσινής Κυριακής της συγγνώμης, ευχαριστώ κάθε έναν που μου στεναχώρησε το εγώ, κάνοντάς μου (τελικά) χάρι, και φυσικά συγχωρώ όποιον μου στεναχώρησε τον εαυτό, υποκινούμενος από άγνοια ή τον αντίδικο.

Ευχαριστώ και συγγνώμη…. Μη δεχόμενος το ‘’συγγνώμη’’ του μυστικά βοηθούντος με (τι να συγχωρήσω; ), αλλά ούτε και του ευχαριστούντος με το ‘’ευχαριστώ’’ , όσο τον έβλαψα πνευματικά, είτε το κατάλαβα είτε όχι.

Ο καλός Θεός να μας δίνει ΔΙΑΚΡΙΣΗ μην τύχει και χρησιμοποιείται ως καραμέλα (πανάκεια και ταπεινολογικά) το ‘’συγγνώμη’’ ενώ δεν θα έπρεπε να εκπέσει η γνώση μας στην αντίθε(τ)η γνώμη [ΓΝΩΣΗ-ΓΝΩΜΗ - (Σ-Μ) την στιγμή που ο μονόδρομος σωτηρίας είναι να συμφωνήσει η μερικές φορές αποκομμένη γνώμη και λογισμός, με Τον Λόγο και συνταχθεί εις εν, στο θησαυροφυλάκιο της Σοφίας Του]. 

Κι όλα αυτά, γιατί ενώ η αδιακρισία επιβάλλει να ζητήσουμε συγγνώμη από όλους και για όλα, δεν είναι, ούτε πρέπει νάναι έτσι....

Μοιάζει με σκληροκαρδία και αχαριστία, αλλά στην κυριολεξία είναι τομή. Τομή XC δια διακρίσεως, στον χλιαρά θρησκευόμενο κόσμο μας που λέει συγγνώμη γιατί έτσι πρέπει και συνήθισε, αλλά ούτε το εννοεί … Κύριε ελέησον!

Σαν ένα δοχείο νερού, που όσο πιο πλατύ είναι, όσο απλώνεται, η ίδια ποσότητα νερού δεν έχει ύψος, ενώ όσο ‘’στενα-χωρείται’’ από το προηγούμενο άπλωμα, τόσο υψούται.

Από την γαστέρα και κόσμο, στην κεφαλή που είναι το ‘’νυν’’ και αιώνιο παρών. [Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή·]

Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι του Παραδείσου, και την ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο. Οίμοι, τον απάτη πονηρά πεισθέντα, και κλαπέντα, και δόξης μακρυνθέντα! …Καθόμαστε ως άλλος ΑΔΑΜ σαν συνείδηση στην πλατεία κοιλία και ο δράκων με τα περιγάστρια πάθη μας περισφίγγει απαγορεύοντας την έξοδο, σαν τον φαραώ που αρνείται με πείσμα, παρά τις πληγές εκ Θεού, να ελευθερώσει τον ισραήλ (νου)… [πληγές που πρέπει να προκαλέσουμε με την παράκλησή μας στον ελευθερωτή Θεό, δια δακρύων, επιθυμίας αναστάσεως (εξόδου) και αγωνιστικότητος…]

Κι εμείς, θολωμένοι στην αρχή, απατημένοι από την πονηριά, θεωρούμε ως γλυκύν τον εναγκαλισμό των ψυχοφθόρων ηδονών, προστρέχοντες σε αυτές αυτοπροαιρέτως. Γενόμενοι φίλοι χειρόνων, αντί XC, γενόμενοι βοσκοί χοίρων, έχοντας ξεχάσει ότι είμαστε υιοί του Βασιλέως, εδώ στην εξορία, σπαταλώντας, όχι την αναλογούσα περι-ουσία, αλλά χάνοντας την ουσία και ψυχή μας.

Και, παρότι Σταυρός και σταυροπροσκύνηση, (είναι) μια ουράνια πολιτεία στην ‘’καθημερινότητα’’ καλούμαστε να τον ζήσουμε (δι ευχών) αυτό το διάστημα, εκτυπώτερον, βάσις για εκτυπώτερη ανάσταση, να δοθεί ένα τέλος στον διάβολο τώρα την σαρακοστή, (γερ. Ιωσήφ ησυχαστή)2… τέλος στον θάνατο που μας ταλανίζει.

Καλό στάδιο. Πορεία δια της ερήμου στην κατά Θεόν, ηρεμία. 

[Η ερημιά φέρνει ηρεμία, ΜΟΝΟ εάν επιλεγεί αυτή (ε) για την εύρεση του ήλιου (η) ... αλλιώς, φέρνει ταραχή…. Το φεύγε και πίσω μην κοιτάς (στο κοσμικό φρόνημα) … βαθμίς πρώτη στην κλίμακα του Ιωάννη 46. Τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς, καὶ φρόνιμος μοναχὸς, ὃς τὴν θέρμην τὴν ἑαυτοῦ ἐφύλαξεν ἄσβεστον· καὶ μέχρι τῆς αὐτοῦ ἐξόδου καθ᾿ ἡμέραν [προστιθεὶς] πῦρ πυρὶ, καὶ θέρμην θέρμῃ, καὶ σπουδὴν σπουδῇ, καὶ πόθον πόθῳ οὐκ ἐπαύσατο; Ὁ ἐπιβεβηκὼς μὴ στραφῇς εἰς τὰ ὀπίσω.].

…Δέσποτα Παντοκράτορ, ὁ πᾶσαν τὴν κτίσιν ἐν σοφίᾳ δημιουργήσας, ὁ διὰ τὴν ἄφατόν σου πρόνοιαν καὶ πολλὴν ἀγαθότητα, ἀγαγὼν ἡμᾶς εἰς τὰς πανσέπτους ἡμέρας ταύτας, πρὸς καθαρισμὸν ψυχῶν καὶ σωμάτων, πρὸς ἐγκράτειαν παθῶν, πρὸς ἐλπίδα ἀναστάσεως, …ὁ διὰ τεσσαράκοντα ἡμερῶν πλάκας χειρίσας τὰ θεοχάρακτα γράμματα τῷ θεράποντί σου Μωσεῖ, παράσχου καὶ ἡμῖν, Ἀγαθέ, τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἀγωνίσασθαι, τὸν δρόμον τῆς νηστείας ἐκτελέσαι, τὴν πίστιν ἀδιαίρετον τηρῆσαι, τὰς κεφαλὰς τῶν ἀοράτων δρακόντων συνθλάσαι, νικητάς τε τῆς ἁμαρτίας ἀναφανῆναι, καὶ ἀκατακρίτως φθάσαι προσκυνῆσαι καὶ τήν ἁγίαν Ἀνάστασιν…

Το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τον καλόν της νηστείας αγώνα. Οι γαρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται. Και αναλαβόντες την πανοπλίαν του Σταυρού, τον εχθρόν αντιμαχησόμεθα, ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες την Πίστιν, και ως θώρακα την προσευχήν, και περικεφαλαίαν την ελεημοσύνην. Αντί μαχαίρας την νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν. Ο ποιών ταύτα, τον αληθινόν κομίζεται στέφανον, παρά του Παμβασιλέως Χριστού, εν τη ημέρα της Κρίσεως.

---

* Συνέχεια περί εγώ και εαυτού…

‘’έρωτες’’

Σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ» (Ψαλ. 68,15) Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας...

Οι Τρεις Μάγοι. Το τέλος τους, και δυο σχόλια

Μάγοι προσεκύνησαν Του Χριστού την γένναν προσφέροντες τα δώρα, όμοια δώρα να προσφέρουμε για να βιώσουμε Του Χριστού την ανάσταση.

Με την σαρακοστή των Χριστουγέννων μας επιστρέφει (μεταστρέφει νου και χου) από το κατέναντι στο απέναντι  […Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο· σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι…. ] και με την σαρακοστή του Πάσχα, μας περνά χάριτι (δια της Θεοτόκου / χαιρετισμοί) και σταυρό (σταυροπροσκύνηση, όχι τυχαία στο κέντρο της σαρακοστής) από απέναντι , εντός Του, μετόχους χαράς δια της μετανοίας.

Τριώδιο και σαρακοστή

Κι η μεταστροφή μας από το κατέναντι προς το απέναντι, δεν εξαντλείται (αυτό έλειπε, επειδή χρησιμοποιούνται εξωτερικά σχήματα) στα έξω ορώμενα, αλλά δι αυτών, ως ίχνη και σκιές στις εντός της καρδίας αιτίες. Μεταστροφή, μετάνοια στην εντός ημών Βασιλεία και από σαρκοκεντρική αντίληψη (κοίλο κάτοπτρο), σε πνευματική (κυρτό και ταπεινότητα, την αφορμή για τον Θεό κάθε ευλογίας και ύψωσης).

Η όρασις των φυσικών ματιών προς τα έξω, που συνοδεύεται από  κατάκριση του αδελφού (εν XC και εν πηλώ), εμπνεόμενο από αργία, περιέργεια, φιλαρχία και αργολογία, με την μετάνοια, δλδ την προς τα έσω όραση της ασθενούσης* πνευματικής μας καταστάσεως, ως αυτογνωσία και εξομολόγηση**, παραχωρεί την σκυτάλη ΑΝ ΕΠΙΒΛΕΨΕΙ και δωρίσει ο καλός Θεός με τα χαρίσματα που αναφέρει στην ευχή του ο αγ.Εφραίμ ο Σύρος:

Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας καὶ ἀργολογίας μή μοι δῷς.
Πνεῦμα δὲ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ. 

Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα, καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

* αν ο καλός Θεός μας επισκεφτεί και φωτίσει εισερχόμενος στον σκοτισμένο μας λογισμό, δίδοντας ψυχία ακριβούς αυτογνωσίας, βλέπουμε πως η ασθένειά μας έγκειται στην επιθυμία μας νάμαστε φίλοι των χειρόνων, αντί να ποθούμε την φιλία Του Κυρίου, που για τον καθένα μας και για όλους, θυσιάστηκε. Λέει Ο Κύριος… «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται».1

Οδοιπορώντας από αρχή τριωδίου προς ανάσταση, συνοδοιπορώντας Ο Κύριος μεθ’ημών έως της συντελείας, αν περάσουμε επιτυχώς την προτύπωση της κοινής ανάστασης ίσως ζήσουμε την τελεία.   

Κάθε ένας από μας είναι νεκρός Λάζαρος και φίλος του Ιησού μας …και σαν αληθινός πατέρας, βλέποντας την νέκρωση μας, συνεχώς φωνάζει προς τις ουράνιες δυνάμεις Του. «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται». Μακάρι να διορθωθούμε στην προαίρεση όσο περνάει από το χέρι μας, γιατί από αυτήν θα κριθούμε, να αποκτήσουμε κι εμείς την Μάρθα και Μαρία ως αδελφές, την φιλάνθρωπη πράξη και φιλόθεη θεωρία, την κυκλική και ευθεία κίνηση του νοός, για να συναναστηθούμε. Αμήν δι ευχών.

** οσίου Εφραίμ του Σύρου - έλεγχος του εαυτού του και εξομολόγησις

1 για την ανάσταση του Λαζάρου

2 ''Ὁ δέ διάβολος, ὅσον περνᾷ ὁ καιρός κάι φθάνει τό τέλος3 του, τόσον πολεμεῖ καί βιάζεται μέ ἄκραν μανίαν ὅλους νά μᾶς κολάσῃ. Τώρα πρό παντός τήν Μεγάλη Σαρακοστήν πού μᾶς ἔρχεται, πολλούς πειρασμούς κάι πολλάς ταραχάς κινοῦν κατ' ἐπάνω μας οἱ παμμόχθηροι δαίμονες.

Ἐπειδή καί ἡμεῖς κατ' αὐτόν τόν καιρόν τούς θλίβομεν περισσῶς μέ νηστείαν καί προσευχή, γίνονται καί αὐτοί καθ' ἠμῶν ἀγριώτεροι. Φρόντισε λοιπόν νά κερδίσῃς στεφάνους εἰς τό στάδιον αὐτό τῆς ἀθλήσεως. Πρέπει νά γίνῃς γενναιότερος. Νά παραταχθῇς στῆθος πρός στῆθος πρός αὐτούς τούς ἀσάρκους. Μήν τούς φοβῆσαι....''

∽ Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής † Έκφρασις Μοναχικής εμπειρίας ΙΣΤ΄

3 …αυτό το ‘’τέλος’’ του, έχει δύο έννοιες. Την φυσική, της συντέλειας, που όντως, όσο πλεονάζει η αμαρτία υπερπερισσεύει η χάρις και ότι το πυκνότερο σκοτάδι είναι λίγο προ χαράματος, αλλά και το βιωματικό στα πνευματικά, όπου ισχύει το θανάτω θάνατον πατήσας (και τέλος του) εφόσον οι άγιοι τρέχουν τον χρόνο και περνώντας την ΠΔ και σκιές, ΚΔ και χάρι, πλήρεις αποκαλύψεως, πέτυχαν σαν 

συσταυρούμενοι με Τον Κύριο στην θέση του ευγνώμονος ληστού, να συνεισέρχονται μετά Του Κυρίου στον παράδεισο (σήμερον μετ εμού έση…).  

Μπορεί ο άγιος να μας υπολογίζει ως πολεμιστές, αλλά αν ένας ‘’πολεμιστής’’ (εν δυνάμει) είναι ασθενής, δεν εκτίθεται στην πρώτη γραμμή, αλλά νοσηλεύεται στο πανδοχείο και  νοσοκομείο, που είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία. Εκεί Ο Ίδιος δωρίζει την υγεία σε όσους περιέπεσαν εις ληστάς και τους οποίους εισάγει εις Αυτήν, ως ‘’καλός σαμαρείτης’’ πληρώνοντας τα νοσήλεια.

‘’Είδε’’ αδελφός τον εαυτό του (αποκαλών εαυτόν, ασθενή) να περιφέρεται σε διαδρόμους ενός νοσοκομείου. Σε κάποια στιγμή ζήτησε από ένα διερχόμενο παιδάκι με σπινθηροβόλα μάτια (κοντά 12χρονο) να το αγκαλιάσει … αυτό, αφού βγήκε έξω από τα διάφανες4 τζαμόπορτες του νοσοκομείου στο μπαλκόνι, έφερε μαζί του και άλλα. Όλα, ένα ένα, περνούσε και τον έσφιγγαν, γύρω από την μέση… έως ρεύσεως5…

Ζήτησε δάκρυα μετανοίας από Τον Κύριο να αποπλύνει το ρύπος (αυτό, το παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος), γιατί υπέπεσε σε επιθυμία και την φιλία των χειρόνων που στρατοπεδεύουν γύρω από το αδύναμο σώμα, όπως μπλέκει η ουρά του δράκοντος την πτέρνα του αλόγου, για να ρίξει τον αναβάτη (νου). Η πολυφαγία (όση), έφερε την πορνεία και την βαρύτητα του νοός, την μη αγρυπνία, και η μη αγρυπνία (και φυλακή νοός) την παχυλότητα. Η απουσία ουσιαστικών αρετών φιλαδελφείας, πίστης, ελεημοσύνης μαζί με χλιαρότητα αγωνιστικότητος αλληλοενεργούμενα … επιτρέπουν δια των θυρίδων να εισάγονται αντί αρετές και άγγελοι, πάθη και όλα τα συγγενικά και οικεία δαιμόνια στην μη καθαρή καρδία. Κι Ο Κύριος τον επισκέφτηκε με το επιτρέπεται του συμβάντος δίδοντάς του ταπείνωση, γιατί αυτός ο καημένος (πάλι αυτοκρινούμενος) νόμιζε, ότι νηστεύοντας την σαρακοστή, ‘’πολεμούσε’’….

Με ελπίδα (που ου καταισχύνει), Στον Σταυρωθέντα δι ημάς Χριστό, (θείο γεγονός παρατεινόμενο στους αιώνες*) και στο μέτρο του, αναλαβόντες την πανοπλίαν του σταυρού… παρέχοντας ο καλός Θεός αφορμάς μετανοίας, θα Τον τυπώνουμε εφ’ημών, στα 4 σημεία και θα οδεύουμε προς όση ανάσταση μας αναλογεί και θέλει δωρήσει ο Αγαθοδότης Θεός…  21 τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ (Ματθ.ιζ’) (κεφαλή – κοιλία) και …μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν. (Λουκ.ια’28) (δεξιά και αριστερή πλευρά) υπό την σκέπη Του χρυσοπλοκώτατου πύργου και δωδεκάτειχης Πόλης, που μας συνοδεύει και σκέπει ως Φωτεινή Νεφέλη στην έξοδο. Αμήν, δι ευχών πάντων των αγίων, εξαιρέτως Της γλυκυτάτης Θεοτόκου, δυνάμει του Τιμίου Σταυρού, ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ…

4 Η Κλίμαξ, ως δρόμος από το κατ’εικόνα στο καθ’ωμοίωσιν

5 ακούμε για Την Κυρία Θεοτόκο… Τῷ πρὸ τῶν αἰώνων, ἐκ Πατρὸς γεννηθέντι ἀῤῥεύστως Υἱῷ, καὶ ἐπ᾿ ἐσχάτων ἐκ Παρθένου, σαρκωθέντι ἀσπόρως, Χριστῷ τῷ Θεῷ βοήσωμεν· Ὁ ἀνυψώσας τὸ κέρας ἡμῶν, ἅγιος εἶ Κύριε.

Χωρίς Θεοτόκο, δεν έρχεται Ο Κύριος στην ζωή μας, όπως ακούμε τον άγιο Συμεών τον νέο θεολόγο, να παρατηρεί: Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν (κατά τάξιν και ετοιμότητα της εσωτερικής ζωής).

Κατέρχεται και σαρκούται Ο Λόγος δια της Θεοτόκου, εκδηλώνεται Ο Κύριος μέσα από την ζωή μας, ‘’κατέρχονται’’ και σαρκούνται ευκρινώς και με ακρίβεια οι λόγοι και οι ‘’πληροφορίες’’ ** δια του προετοιμασμένου από τον Θεό με αφορμή την προαίρεση και ταπεινότητα, αγνό σώμα και ψυχή που να αναπαύεται (πλέον) η χάρις κατά το μονή παρ’αυτώ ποιήσωμεν….

Αμήν να βάλουμε αρχή μετανοίας.   

* κληρονόμοι της Βασιλείας

**  η πορεία της πνευματικής πληροφορίας ...

---

Μετάνοια - αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων

Συγ-χωρέσωμεν ίνα συγχωρεθούμε… ελεήσωμεν ίνα ελεηθώμεν, νηστεύσωμεν ίνα ελεήσωμεν… ζητεῖν τὸν Κύριον, εἰ ἄρα γε ψηλαφήσειαν αὐτὸν καὶ εὕροιεν, καί γε οὐ μακρὰν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου ἡμῶν ὑπάρχοντα. 28 ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν, ὡς καί τινες τῶν καθ᾿ ὑμᾶς ποιητῶν εἰρήκασι· τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν. (Πραξ.ιζ’27)

…σαν τα ψάρια που ζουν και κινούνται και υπάρχουν μέσα στο νερό, εκτός δε αυτού, πεθαίνουν. Εικόνες ΙΧΘΥΟΣ κι εμείς, εικόνες Θεού μέσα στην αγάπη Του καλούμαστε να κοινωνήσουμε Αυτήν εν Αληθεία.

Μέσα στο πρόσωπο του Θεού, στο όμμα Του, που ως οφθαλμός τα πάντα ορά και υπό ουδένα οράται… όλες οι εικόνες αποδέχονται μεν την φωταγωγία και χάρι, αλλά ανάλογα της δεκτικότητος του κάθε καλουπιού, την αισθάνεται, οικειούται και στο μέτρο της καθαρότητος και μη στρέβλωσης, την εκδηλώνει.

Πέρασαν πολλά χρόνια για να ψηλαφήσω κάπως μια αλήθεια… ότι, όταν τα βάζω με τους ανθρώπους, με τον Θεό τα βάζω έμμεσα (και μου διαφεύγει, γιατί άμεσα αρνούμαι πως το κάνω), γιατί δεν αποδέχομαι το θέλημα ή το επιτρέπεται του Θεού για μένα, το ερχόμενο* σε μένα, δι ανθρώπων.  

Πάλι, από το σημερινό (24 Φεβ 2018, αγ.Θεοδώρων ανάμνηση κολλύβων και εύρεση τιμίας κεφαλής αγ.Ιωάννου προδρόμου…) 2 ῾Ο δὲ ᾿Ιωάννης ἀκούσας ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ τὰ ἔργα τοῦ Χριστοῦ, πέμψας δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ 3 εἶπεν αὐτῷ· σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν; 4 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες ἀπαγγείλατε ᾿Ιωάννῃ ἃ ἀκούετε καὶ βλέπετε· 5 τυφλοὶ ἀναβλέπουσι καὶ χωλοὶ περιπατοῦσι, λεπροὶ καθαρίζονται καὶ κωφοὶ ἀκούουσι, νεκροὶ ἐγείρονται καὶ πτωχοὶ εὐαγγελίζονται· 6 καὶ μακάριός ἐστιν ὃς ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί. 7 Τούτων δὲ πορευομένων ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς λέγειν τοῖς ὄχλοις περὶ ᾿Ιωάννου· τί ἐξήλθετε εἰς τὴν ἔρημον θεάσασθαι; κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενον; 8 ἀλλὰ τί ἐξήλθετε ἰδεῖν; ἄνθρωπον ἐν μαλακοῖς ἱματίοις ἠμφιεσμένον; ἰδοὺ οἱ τὰ μαλακὰ φοροῦντες ἐν τοῖς οἴκοις τῶν βασιλέων εἰσίν. 9 ἀλλὰ τί ἐξήλθετε ἰδεῖν; προφήτην; ναὶ λέγω ὑμῖν, καὶ περισσότερον προφήτου. 10 οὗτος γάρ ἐστι περὶ οὗ γέγραπται· ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου. 11 ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων ᾿Ιωάννου τοῦ βαπτιστοῦ· ὁ δὲ μικρότερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν μείζων αὐτοῦ ἐστιν. 12 ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν ᾿Ιωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν. 13 πάντες γὰρ οἱ προφῆται καὶ ὁ νόμος ἕως ᾿Ιωάννου προεφήτευσαν. 14 καὶ εἰ θέλετε δέξασθαι, αὐτός ἐστιν ᾿Ηλίας ὁ μέλλων ἔρχεσθαι. 15 ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. (Ματθ.ια’)

‘’Εξήλθαμε’’ (όσο δια μετανοίας) στην έρημο θεάσασθε… την βασιλεία, (κατά το μεταννοείτε, ήγγικεν…). Την βασιλεία εντός ημών και Βασιλέα, Τον Λόγο και εν Αυτώ, τον λογικόν παράδεισον….

11 ᾿Αγαπητοί, εἰ οὕτως ὁ Θεὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ἀλλήλους ἀγαπᾶν. 12 Θεὸν οὐδεὶς πώποτε τεθέαται· ἐὰν ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὁ Θεὸς ἐν ἡμῖν μένει καὶ ἡ ἀγάπη αὐτοῦ τετελειωμένη ἐστὶν ἐν ἡμῖν. (Α Ιωαν.δ’)

8 Λέγει αὐτῷ Φίλιππος· Κύριε, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν. 9 λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· τοσοῦτον χρόνον μεθ' ὑμῶν εἰμι, καὶ οὐκ ἔγνωκάς με, Φίλιππε; ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα· καὶ πῶς σὺ λέγεις, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα; (Ιωαν.ιδ’)

8 μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται. (Ματθ.ε’)

Δια της οράσεως αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τους ανθρώπους, ως εικόνες. Η στάση ζωής και συμπεριφορά απέναντι σε αυτές τις εικόνες, με ταπεινότητα εγωισμό, συγχωρούντες ή όχι, αν είμαστε αγαπητικά συγκείμενοι ως θεοί κατά χάριν ή αντιπαθητικά αντικείμενοι ως ο μισόκαλος και μισάνθρωπος (τα δύο άκρα συμπεριφορών), ενδεικνύει και τον δρόμο για τον σκοπό και τον σκοπό αν είναι άγιος ή όχι. Αν έχουμε ορθό προσανατολισμό ή για αλλού πάμε.

Λέγει ο αγ.Μάξιμος ομολογητής… ότι, όπως βλέπουμε τους ανθρώπους (και τις καταστάσεις) γύρω μας, εκεί κοντά είμαστε.      

* Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου… (αναγινωσκόμενο τετράκις, όσες και οι ακτίνες του σταυρού, όσες και οι κατευθύνσεις από τις οποίες έρχονται κοντά στον καθένα οι συνάνθρωποι και καταστάσεις…).

Ευλογεί Κύριος δια σταυρού, δια σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω και συγχρόνως, σταυρός η δόξα των αγγέλων και τραύμα των δαιμόνων. Αμήν σταυροαναστάσιμα βιώματα.

Νηστεία + προσευχή – καθαρότητα + ελεημοσύνη