Με αφορμή τις παγκόσμιες ημέρες και μήνες … και τα δικά τους events…

Δεν είναι κακό να θυμάσαι τον συνάνθρωπο, να συμπάσχει κάποιος με τον πόνο του, να συγχαίρεται με την χαρά του, να μετέχει στις υγιείς δραστηριότητες, αλλά αν αυτό εξαντλείται στην αντιμετώπιση και αντίδραση κοσμικώς, χωρίς μνήμη Θεού, χωρίς Αυτόν προοπτική, το πρώην ‘’καλό’’ αντί να ανεβεί στο καλό λίαν και από εκεί στο άριστα, αποβαίνει σε όντως κακό.

Εκμεταλλευόμαστε τα ίχνη και σκιές, αλλά δεν πρέπει να παραμένουμε σε κατάσταση ‘’εν σκότει’’. Σκοπός του Θεού και της πνευματικής περιόδου που ‘’βαδίζουμε’’ η ανάσταση vs του σκοπού που εισήχθηκαν αυτές οι αποκομμένες ‘’παγκόσμιες ημέρες’’ στην καθημερινότητα από τους παγκοσμιοποιητές, που είναι η παραμονή μας εδώ.

Διακρινόμενες εκ του αποτελέσματος, αλήθεια οι παγκόσμιες ημέρες είναι αχνού και έρποντος πλάνου (ενδοκοσμικού) φωτός αποκομμένου που προσπαθούν να αντικαταστήσουν και εξοβελίσουν από την ζωή μας τον συναξαριστή των τιμωμένων αγίων. Καθαρίστηκαν, φωτίστηκαν και ετελειώθηκαν εμπνεόμενοι  και υποκινούμενοι εξ Αγίου Πνεύματος, εκ του ευθέως ανεσπέρου και υπερκοσμίου ΦΩΤΟΣ, που δείχνει (και έχουν βαδίσει οι άγιοι), Τον Δρόμο.

Κι η διαφορά των δύο ‘’φώτων’’ σε ένα παράδειγμα που αρκεί να μας εξ-υπνήσει* από τον ζοφερό ύπνο της αμαρτίας. Το ένα οδηγεί ευθέως στην όαση το δε άλλο στον αντικατοπτρισμό αυτής.

Από τον αγ.Νικόλαο Βελιμίροβιτς (μέρος ομιλίας του περί της Αναλήψεως) ακούμε : …«Τότε διήνοιξεν αὐτῶν τὸν νοῦν τοῦ συνιέναι τὰς γραφάς» (Λουκ. κδ’ 45). Ἡ «διάνοιξη» τοῦ νοῦ εἶναι θαῦμα ἴσο μὲ ἀνάσταση νεκρῶν, γιατί κάτω ἀπὸ τὸ πυκνὸ πέπλο τῆς ἁμαρτίας, ἡ ἀνθρώπινη ἀντίληψη βρίσκεται στὸ σκοτάδι τοῦ τάφου. Διαβάζει, μὰ δὲν καταλαβαίνει, κοιτάζει, μὰ δὲ βλέπει, ἀφουγκράζεται, μὰ δὲν ἀκούει. Ποιὸς ἄνθρωπος στὴν Ἱερουσαλὴμ εἶχε δεῖ κι εἶχε διαβάσει καλύτερα ἀπό τούς Γραμματεῖς τὰ λόγια τῶν Γραφῶν; Μὰ τὰ προσέξανε τόσο λίγο! Γιατί ὁ Κύριος δὲν τράβηξε τὸν πυκνὸ πέπλο ἀπὸ τὸ νοῦ τους, ὥστε νὰ κατανοήσουν κι αὐτοὶ ὅπως οἱ ἀπόστολοι; Ἐπειδὴ οἱ ἀπόστολοι θέλησαν νὰ γίνει αὐτὸ ἐνῶ οἱ Γραμματεῖς ἀρνήθηκαν. Ἐπειδὴ οἱ Γραμματεῖς κι οἱ πρεσβύτεροι εἶπαν ὅτι «οὗτος ὁ ἄνθρωπος ἁμαρτωλός ἐστι» καὶ περίμεναν τὴν εὐκαιρία γιὰ νὰ τὸν σκοτώσουν, οἱ ἀπόστολοι ὅμως εἶπαν: «Κύριε, πρὸς τίνα ἀπελευσόμεθα; ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις» (Ἰωάν. στ’ 68). Ὁ Θεὸς «διανοίγει τὸ νοῦ» ἐκείνων πού τὸ θέλουν· χορηγεῖ τὸ ζῶν ὕδωρ σ’ αὐτοὺς πού διψᾶνε, ἀποκαλύπτεται σὲ ὅσους τὸν ἀναζητοῦν.

Ο πόλεμος κατά των παγκόσμιων ημερών, δεν διαδραματίζεται στα εξωτερικά (γιατί πολλοί ‘’σταυροφόροι’’ έτσι δρουν), αλλά στο βαθύτερο είναι του καθενός. Στην καρδιά και ΑΝ θέλει ή όχι να διανοιγεί ο νους του, ΑΝ θέλει το ζων ύδωρ (της όασης) 999 ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ αντί αυτού που τάχα προσφέρει (δια του αντικατοπτρισμού ομοιάζοντος και αληθοφανούς) ο ΙΑΠΕΤΟΣ 666… κι αν αποφασίσει ο άνθρωπος, όλα τα άλλα θα πάρουν τον δρόμο τους, ή προς νίκη ή προς ήττα.

Κύριε ελέησον... να μας δίνει διάκριση και δύναμη θελήσεως, αρχής γενομένης της προαιρέσεως. Αμήν προς το αγαθό. Να ‘’καθαρίσει’’ τις έννοιες τους λογισμούς να διορθώσει όσον αφορά την … παγκοσμιοποίηση vs παγκοσμιότητα Ορθοδοξίας. τον οικουμενισμό vs την οικουμενικότητα της Αληθείας, όπου ΠΑΝΤΑ εορτάζει ο υπό ανάστασιν άνθρωπος, αντί να χαίρεται και επαινεί και θυμάται τα της πτώσεως. Πτώσις εωσφορική εξ εγωισμού. Κι η αντιπρόταση από τον απ.Πέτρο… 6 Ταπεινώθητε οὖν ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ Θεοῦ, ἵνα ὑμᾶς ὑψώσῃ ἐν καιρῷ. 7 πᾶσαν τὴν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ' αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλει περὶ ὑμῶν, 8 νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ. (Α’ Πετρ.ε’)

Προτάσεις που νικούν τον κόσμο…. Αλλά ο ‘’κόσμος’’ συνεχίζει τα δικά του πιασάρικα και ‘’in’’.

Υπέπεσε στην αντίληψη κάποιου αδελφού*** ένα event σχετικό(τατο) και θάναι πολλοί που θα το τιμήσουν με την παρουσία τους. Αυστηρά τοπικά ίσως λίγοι, αλλά νοερώς (και πνευματικώς) πολλοί περισσότεροι, άσχετα αποστάσεως από τον χώρο εκδήλωσης, αν το γνωρίζουν ή όχι.

Θα ξημερώνει σταυροπροσκυνήσεως αλλά αντί να ‘’κρεμάσουμε’’ την ζωή μας επί σταυρού1 για να συναναστηθούμε, (πᾶσαν τὴν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ' αὐτόν ) ‘’κρεμάμε’’ την ζωή μας στην συκή, επί δερματίνων χιτώνων, αυτοχειρούντες σαν τον ιούδα (με ιούδα μεθερμηνευόμενο εξομολόγηση…). Ο δε καθένας ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ να επιλέξει στάση ζωής και κίνηση προς…

  

Διαδραματίζονται ‘’συγχρόνως’’ στον πόδα και στον αντίποδα γεγονότα και προτάσεις που έλκουν ανάλογα ψυχή και σώμα. Νου και χου εις το αυτό. Ή προς καθέλκυση και απώλεια (δυστυχώς) ή δια ανέλκυσης εκ χειραγωγίας Κυρίου, προς ανάσταση.

…34 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπε πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. 35 καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί. (Λουκ.β’)

Και ο σταυρός σαν ρομφαία περνά από την ψυχή Της Θεοτόκου και θα αποκαλύπτει τους διαλογισμούς των καρδιών μας.

Εδώ, εν γνώσει της ή εν αγνοία, η λέσχη λάιονς με άκρως συναισθηματική σκιαγράφηση μητέρας και παιδιού που πάσχει από καρκίνο, συμμετέχει (φυσικά) με την ενώνουσα τα χέρια τους, κορδέλα και προτείνει πολλά ‘’καλά’’, αλλά κοσμικά.

Πατώντας στο ίδιο ‘’σχήμα’’ πρότασης, οι μάνες ας δώσουν ΙΧΘΥ στα παιδιά τους. Εκεί να συνταχθούμε γονείς και παιδιά σαν παιδεία και κοινωνία**. Στον επί Σταυρού τανυσθέντα που μας οδηγεί δια πόνου στην Ανάσταση.  

---

* Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης… (αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς)

** Ο Κύριος τρέφει (σοφία του κόσμου και βιωματική θεολογία...

Είναι ο ίδιος ο ΙΧΘΥΣ που με μια ‘’τυχαία’’ πτώση σταγόνας διορθωτικού προτείνεται ως μετοχή ΜΕΣΑ στην Μητέρα, (επιθυμία XC) κι όχι εκτός. Την μόνη ικανή τροφή που αναγεννά και χαρίζει την νίκη κατά του θανάτου (με δευτερεύον έργο την απώθηση του δηλητηριώδη θανατηφόρου όφεως… και εμπράγματα τις αποκομμένες σκιές και ίχνη και ‘’παγκόσμιες’’ χωρίς Χριστό και ΦΩΣ και ΖΩΗ, ημέρες).  

*** και… ανθυπομειδιούσε με παράπονο για την ‘’υπηρεσία’’ που του πρόσφερε ο ‘’κόσμος’’. Ζήτησε φυσικό χυμό πορτοκάλι με αρκετό λεμόνι στυμμένο… ήρθε (τελικά) ο φυσικός χυμός, χωρίς όμως ίχνος λεμονιού μέσα. Έτσι… (παρατηρεί) πως ενώ ο κόσμος ζητά πολλαπλασιασμό αίματος (ιδιότητα πορτοκαλιού) και κάθαρση (ιδιότητα λεμονιού), ο ‘’κόσμος’’ ΑΔΥΝΑΤΕΙ να το δώσει. Η κάθαρση της ζωής (αίματος) είναι πέραν του κόσμου τούτου και των δυνατοτήτων του… είναι η εξομολόγηση ως μυστήριον του ΙΧΘΥΟΣ που δωρίζεται (ως άφεση) ΜΟΝΟ μέσω των εχόντων αποστολική διαδοχή, ορθοδόξων πνευματικών. ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ.    

1 κι η ζωή κρεμιέται επί σταυρού με παραμέτρους σταθμητούς,  γνωστούς και κρινόμενους από τον Κύριο. Τέλεια, (στον νου) όταν κάποιος προσεύχεται αντί να σκέφτεται… με καλώς λίαν την θετική που συνοδοιπορεί με την θεϊκή σκέψη. Λόγος και λόγοι επί τω αυτώ, αντιδρώντες στα αρνητικά****. Στα δε συναισθηματικά, ψυχικά, σωματικά και σαρκικά, κυρίες και δούλες, η ‘’σταύρωση’’ νοείται ως εμπιστοσύνη, αγάπη, ελπίδα, θέληση … ακρόαση και φύλαξη εντολών σε όλα τα επίπεδα, με όλον τον εαυτό, εικών Αυτού, που συσταυρούμενη, συνανασταίνεται χάριτι.

**** ΘΕΤΙΣ ΘΕΣΙΣ ΘΕΜΙΣ, αρνητικά, θετικά και θεϊκά…

Όλα τα παραπάνω, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας (που τιμούμε σήμερα 8/3) και ανεβάζοντας τον νου, από τα ορατά στα αόρατα, αλλά ψηλαφηθέντα και εγνωσθέντα δια των αγίων που τα κατάφεραν να μετέχουν στο διαχρονικό ‘’σήμερα’’ (και ‘’νυν’’), αμήν Η Γυνή2, Η τιμιωτέρα των χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των σεραφείμ, να μας αξιώνει να γίνουμε συγγενείς Της δια της καθαρότητος του οίκου και λειτουργικότητος το οχήματός μας (εαυτού)… αφού, αλλιώς, χωρίς Θεοτόκο, Ζωή ΔΕΝ θα τύχουμε.

  

2 Ὅλος ὁ Κόσμος ἔγινε διὰ τὴν Κυρίαν Θεοτόκον καὶ ἡ Κυρία Θεοτόκος ἔγινε διὰ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησoῦν Χριστὸν ∽ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

...ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος, παρατηρεί: Ότι και πάντες οι άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν.

---

ΦΩΣ - ΟΦΙΣ - ΟΨΙΣ και ΕΡΩΣ....

Περί Φωτός και φώτων

Περί αοράτων δεσμών

Οι Τρεις Μάγοι. Το τέλος τους, και δυο σχόλια

Μετά την ανάγνωση του: περί AIDS και της πνευματικής του αναγωγής... (για όποιον κάνει τον κόπο) γίνεται εμφανές το πόσο ελλειπές, ανώριμο και α-νόητο πνευματικά κρίνεται να εξαντλούνται τα ιβέντς σε μοίρασμα προφυλακτικών ή ενημέρωση ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται οι ίδιες βελόνες. … Να ασχολούμαστε μόνο με τα επιδερμικά και την αφή και να αδιαφορούμε για τα υπόλοιπα αισθητήρια/θυρίδες, λες κι ο κλέφτης μπαίνει μόνο από την κεντρική πόρτα…. και αφού ‘’ευγενώς’’ μας ζητήσει την άδεια… ο θάνατος όμως εισέρχεται δι όλων των θυρίδων και επιβάλλεται ασφάλεια και φυλακή αισθήσεων σε όλα.

Η ίδια αναλογία με την άκρη του παγόβουνου που φαίνεται και ο ύφαλος 4/5 τουλάχιστον που δεν φαίνεται ισχύει για όλες τις προσεγγιζόμενες δραστηριότητες του παγκόσμιου εορτολογίου που πάει να αντικαταστήσει την πληρότητα αγιασμού (ζωής) του ορθόδοξου συναξαριστή. Προσεγγίσεις νηπιακά, ανώριμα, επικίνδυνα. Καλούμαστε να συμπληρώσουμε και ενώσουμε όσα επιδέχονται ένωση με τον Ζωοδότη και Φωτοδότη Θεό. Όλα, πλην εφάμαρτων (όπου αμαρτία = αστοχία) για τα οποία θέλει επαναστόχευση και πετραχήλι. Μετάνοια, εξομολόγηση και Θεία κοινωνία3 εις άφεσιν αμαρτιών και εφόδιο ζωής αιωνίου… Κρέμασμα αυτών και ημών επί του ζωηφόρου σταυρού. Μόνο έτσι αλλάζουν τα ιβέντς από κοσμικά, σε κοσμοσωτήρια και από εξωστρέφεια σε εσωστρέφεια. Δια σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω.    

[Επί του πρακτέου περί ασφαλείας θυρίδων, ορθόδοξα, η λύση βρίσκεται αν μεταφερθούμε νοερώς στην εποχή των ισραηλιτών που ήταν αιχμάλωτοι στην αίγυπτο και άγγελος θανάτου θα περνούσε από τους ‘’οίκους’’ τους. Έτσι και τώρα (διαχρονικά) τότε προτυπωμένα τώρα ενεργούμενα, αν, αντί να βάψουμε / ασφαλίσουμε (τις θυρίδες του οίκου μας) με αίμα αμνού (που ου κατεάγησαν τα σκέλη) ορθώσουμε* τα στήθη μας και αντί Λόγου, ακούσουμε τον λογισμό μας περί ‘’καλό είναι να…’’, ας μην σκεφτούμε ποια θα ήταν και ποια θα είναι η έκβαση…  Κύριε ελέησον…

* Η κατά το δοκούν ‘’άμυνα’’ κατά του θανάτου που προσπαθεί να εισέλθει δια των θυρίδων, δεν απέχει και από τον τρόπο που προσπαθούν οι μουσουλμάνοι να ασφαλιστούν κατά την ‘’προσευχή’’ τους, ‘’δένοντας’’ τα χέρια τους μπροστά από τον ομφαλό**. Λες και το πνεύμα που διαπερνά τα υλικά, σαν ανύπαρκτα, θα σταματήσει από την παρουσία χεριών που ανομούν. Τουναντίον, τυπούμενος ο σταυρός με το ‘’θανάτω θάνατον πατήσας’’ στην κοιλία και ομφαλό, και κοινωνούντες τον καρπό Αυτού, το θείο αίμα (του Αμνού) έχουμε την τελεία λύση***.    

** στην πορεία της πνευματικής πληροφορίας ... δίνονται κι άλλες σχετικές πληροφορίες περί του παρεμβαλλομένου δράκοντος που περισφίγγει την καρδίαν…

*** Ἀπόπλυνον, Κύριε, τὰ ἁμαρτήματα τῶν ἐνθάδε μνημονευθέντων δούλων σου τῷ αἵματί σου τῷ ἁγίῳ πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων. Ἀμὴν… ].

Σταυρός και σταυροπροσκύνηση, μια ουράνια πολιτεία στην ‘’καθημερινότητα’’

Ακούγεται από θρησκευτικούς κύκλους η προσπάθεια κατάργησης αυτού του καινούριου ‘’φρούτου’’, των παγκοσμίων ημερών. Ο ασθενής δεν καταργείται, αλλά η ασθένεια. Το ίδιο ισχύει για τον αιρετικό, τον ανομούντα τον αμαρτάνοντα. Με στόχο την θεραπεία από την ασθένεια, θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε τις παγκόσμιες ημέρες σαν μια ‘’καλή’’ αφορμή, προς την κατ’άμφω υγεία κι όχι αποκομμένη από Θεό μέριμνα ΜΟΝΟ των κάτω. Ασθενεί ο κόσμος, ασθενεί ως τεθανατωμένος και αιχμάλωτος στον ΑΔΗ παλαιός ΑΔΑΜ, και το δείχνει με την θέσπιση και ακολούθηση των επιταγών του ‘’κόσμου’’ για αυτές τις ημέρες. Η ψυχούλα του όμως ζητά ανάσταση, κι ας μην το πολυσυνειδητοποιεί, λόγω πολλής επί του θείου πυρός συσσωρευμένης λάσπης (ένεκα του σαρκικού φρονήματος και πόλεμο του αντιδίκου)…. Το ίδιο κι εμείς, που επειδή το καταλάβαμε, παρακαλούμε, ομολογούμε και δοξάζουμε Τον μόνο επί Σταυρού, Ιατρό.   

3 …κι η εξομολόγηση – θεία κοινωνία και προσευχή, αναλογεί σε εκείνους τους 3 απαραίτητους μοναδικούς αγωγούς που ενώνεται ένα αποκομμένο κυταρράκι (σαν μέλος) με το όλο σώμα. Φλέβα – αρτηρία – νεύρο. Έτσι, όσο η δράση μας εξαντλείται σε ‘’κοσμικές εντολές’’ παγκοσμιοποίησης, παραμένουμε εγωπαθώς απομονωμένοι μεταξύ μας και χάνουμε την μοναδική δυνατότητα να ενωθούμε σε μια καινή μονάδα ζωής, σε ένα αναστημένο παγκόσμιο σώμα, νέο ΑΔΑΜ, που ανελκύθη από τον Χριστό, εκ του ΑΔΗ.   

Βιολογικό σώμα, κοινωνικά σώματα και Σώμα Χριστού = Ορθόδοξη Εκκλησία

από τα 147 δελφικά παραγγέλματα στο ''άλ-φα'' που λείπει...

Για τις παγκόσμιες ημέρες …. και το ορθόδοξο συναξάρι

---

εντύπως κυκλοφορούντα πονήματα