δόμηση του εν ημίν ναού

…λύσατε τὸν ναὸν τοῦτον, καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν. 20 εἶπον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι· τεσσαράκοντα καὶ ἓξ ἔτεσιν ᾠκοδομήθη ὁ ναὸς οὗτος, καὶ σὺ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερεῖς αὐτόν; 21 ἐκεῖνος δὲ ἔλεγε περὶ τοῦ ναοῦ τοῦ σώματος αὐτοῦ. 22 ὅτε οὖν ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν, ἐμνήσθησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι τοῦτο ἔλεγε, καὶ ἐπίστευσαν τῇ γραφῇ καὶ τῷ λόγῳ ᾧ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς. (Ιωαν.β’)

Οι δώδεκα άψυχες κολώνες του ναού του Σολομώντα, ‘’αντικαθίστανται’’ αχειροποιήτως με τις δώδεκα έμψυχες, τους δώδεκα αποστόλους, εν μέσω των οποίων ψηλαφείται και μετέχεται. Έξω από τον ‘’χώρο’’ που ορίζουν οι 12, μπορεί να θεάται ο ‘’ήλιος’’, μπορεί να θερμαίνει και να φωτίζει, αλλά ΔΕΝ μετέχεται*.

Τα στοιχεία που ξεχωρίζουν και κάνουν αυτούς τους δώδεκα κολώνες** του ναού, πρέπει να ανευρεθούν μέσα μας, με βοήθεια τα εξωτερικά ιστορικά στοιχεία που γνωρίζουμε. Για να δομηθεί όμως ο μέσα, πρέπει να ‘’γκρεμιστεί’’ ο εξωτερικός

φαρισσαΐζων. Να σχισθεί το καταπέτασμα από άνωθεν έως κάτωθεν… και όπως θα φανεί λίγο πιο κάτω με τους κληρονόμους της Βασιλείας, εκείνο το τι σου έκαναΝ (οι άλλοι, οι κακοί, οι ρωμαίοι, οι ιουδαίοι, οι ειδωλολάτρες… παρόντες στο τότε) Χριστέ μου…. να αντικατασταθεί με το τι σου έκανα Χριστέ μου… Ένα μικρό Ν η διαφορά, αλλά τόσο σπουδαίο που αλλάζει την οπτική από εξωστρέφεια στην εντός ημών ζωή… και αμήν προοπτική δόμησης ναού και μετοχή στην εντός ημών Βασιλεία Του. Από το κατά γράμμα και την επιβολή μαρτυρίου στο Σώμα Του Χριστού, αυστηρά χωροχρονικά στο τότε, στο κατά πνεύμα και ενέργειές μας διαχρονικά, όλους τους αιώνες. Άλλωστε Ο Κύριος είναι ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου και όχι μόνο εκείνων που ήταν στον περίγυρό Του τότε. ΑΙΡΕΙ… δεν ήρε. 

Από το πρώτο πόνημα (μύηση και ορθοδοξία) προσπαθώ να διακρίνω και καταγράψω τις λεπτομέρειες το πώς θα ανδρωθούν και στερεωθεί ο ναός, από νήπια*** που τους διακρίνουμε εντός μας (όπως φαίνεται και με τον απ.Πέτρο), σε άνδρες, ώστε να συναυξηθούμε μαζί τους και διέλθουμε εκείνο το κομβικό σημείο… 11 ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. 12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· (Α’Κορ.ιγ’)

Για να δομηθεί ο ναός, πρέπει να νεκρωθεί το σώμα της αμαρτίας, όπως για να δομηθεί ο αναστάσιμος ναός νεκρώθηκε Ο Κύριος επί Σταυρού και νέκρωσε κάθε αμαρτία. Αυτό  συμβολίζει (ως αντίτυπος κατά τον αγ.Γρηγόριο θεολόγο) ο χάλκινος όφις που κρέμασε ο Μωυσής επί της ράβδου του…. .

Το κομβικό σημείο των αγίων αποστόλων που τους ορίζει εφεξής ως κολώνες της αχειροποιήτου εκκλησίας, δεν είναι η θαυματουργία που είχαν την εξουσιοδότηση και προ αναστάσεως να βγάζουν δαιμόνια και να θεραπεύουν, αλλά η επίσκεψη της πύρινης γλώσσας εφ’ενός εκάστου την κεφαλή, με την πεντηκοστή. Αυτός και ο δικός μας σκοπός. Η απόκτηση (ανάπαυση μέσα στην αμήν εξαγνισμένη καρδιά μας) του Αγίου Πνεύματος, με απαραίτητη προηγούμενη προϋπόθεση την μεταστροφή του προσώπου μας σταυρικώς προς την αγάπη Του, με προσευχή στο υπερώο, αντί να κυνηγάμε φιλελληνικώς και φιλοιουδαϊκώς σοφία και δύναμη. …

πάλι, δεν είναι τυχαίο οι 120 μοίρες ως οπτική γωνία του προσώπου μας όπου προσαντολιστεί και κινείται, αλλά και οι 120 φωτισθέντες οι ομοθυμαδόν προσευχόμενοι στο υπερώο … (πραξ.α’15).

Νοούντες τον απ. Πέτρο ως πρακτική αρετή και αναλογικά εμάς να θερμαινόμαστε από άλλες φωτιές διαπράττοντες αμαρτίες, μακάρι να συνειδητοποιήσουμε το πόσο έχουμε την ανάγκη να βγούμε έξω αυτής και να κλάψουμε πικρά για να συγ-χωρεθούμε από τον εύσπλαχνο Κύριο και τύχουμε προσωπικής κλήσης…   (είπατε τοις μαθηταίς και τω Πέτρω – Μαρκ.ιστ’7).

Πόσο ανάγκη έχουμε από ένθερμοι διώκτες Του σαν τον απ.Παύλο, να έλθει το άλλο Φως να μας τυφλώσει τα χοϊκά μάτια για να Τον ζητήσουμε εγκάρδια, ώστε να μεταμορφωθούμε σαν άλλα μικρόβια που πολεμούν την εκκλησία (από εντός ή εκτός Της) σε αντισώματα, όπως ο ιατρός μετατρέπει το φαρμάκι σε φάρμακο, το μικρόβιο σε αντίσωμα και αφού παθητικοποιήσει την μικροβιακή του δράση από αντίθετο και αντίθεο, το μεταποιήσει ως χρήσιμο καλό εμβόλιο!!!! Παράσχου Κύριε πίστη και δίδου ημίν, αφορμάς μετανοίας!!!   

Πόση δουλειά έχουμε σαν τον απ.Θωμά (δίδυμο) να περάσουμε μετά την ψηλάφηση στην μακαρία πίστη αναστάσεως από την μίζερη πίστη στην βιολογική νομοτέλεια του θανάτου, κι είναι τόση η απόσταση ‘’πίστεων’’, όση απόσταση έχει η γη από τον ουρανό, όσο ο θάνατος από την Ζωή.

Αμήν όλοι οι άγιοι απόστολοι να μεριμνήσουν για την εμήν οικοδομή! Αν μέναμε μόνο στην ευχή, θάταν προϊόν φαντασίας. Και πως γίνεται πράξη αυτό; Μυστηριακά. Όσο ερχόμενος Ο Κύριος με την Θεία Κοινωνία, φέρει όλους τους αγίους μαζί Του**** για να προσθέσουν ένα πνευματικό λιθαράκι στον εν δυνάμει ναό Του… (ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα, εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ).

Αμήν εκτυπώτερον.

(ως ο άσωτος, βοήθησέ με Κύριε να έλθω εις εαυτόν και στα συγκαλά μου…) …17 εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· ….. πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου. 19 οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου. (Λουκ.ιε’)

(ως ο ληστής βοώ) 42 καὶ ἔλεγε τῷ ᾿Ιησοῦ· μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου. (Λουκ.κγ’)

δέομαι ὡς Ἰωνάς, ἐκ φθοράς ὁ Θεός μέ ἀνάγαγε…. εξάγαγέ με εκ λάκκου κατωτάτου…. εξ άδου ανάστησέ με…   

---

* ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ και ΦΕΡΕ ΤΟΝ ΔΑΚΤΥΛΟΝ ΣΟΥ ΩΔΕ… αντίφασις ή καθορισμός ‘’ορίων’’ ΧΩΡΟΥ;

** δώδεκα απόστολοι (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα) και δυο σκέψεις συνειρμικές...

*** (λίγα τινά) για την άρνηση του απ.Πέτρου

****21 ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν,… 24 πάτερ, οὓς δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ' ἐμοῦ… (Ιωαν.ιζ’)
---
"..Εἶναι οὐσιαστικό να διαφυλάξουμε μέσα μας την αἲσθηση τῆς ἀνεπάρκειάς μας... Τη στιγμή πού καταδικάζουμε τον ἑαυτό μας, τά πάθη δεν μποροῦν να μᾶς ἐξουσιάζουν...." (ΟΙΚΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΤΟΜΟΣ Α´, σελ. 95 & 99, Ι.Μ.ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ, ΕΣΣΕΞ ΑΓΓΛΙΑΣ, 2η ἒκδοση, 2014).

---
...Όταν ασπάζεται ο άνθρωπος με ευλάβεια και θερμή αγάπη τις άγιες εικόνες, παίρνει τα χρώματα από αυτές και ζωγραφίζονται οι Άγιοι μέσα του. Οι Άγιοι χαίρονται όταν ξεσηκώνονται από τα χαρτιά ή από τα σανίδια και τυπώνονται στις καρδιές των ανθρώπων. Όταν ασπάζεται ο Χριστιανός με ευλάβεια τις άγιες εικόνες και ζητάει βοήθεια από τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους, με τον ασπασμό που κάνει με την καρδιά του, ρουφάει μέσα στην καρδιά του όχι μόνον τη χάρη του Χριστού, της Παναγίας ή των Αγίων, αλλά και τον Χριστό ολόκληρο ή την Παναγία ή τον Άγιο, και τοποθετούνται πιά στο τέμπλο του Ναού του. «Ναός του Αγίου Πνεύματος είναι ο άνθρωπος» … από την η σημασία των αγίων εικόνων στα σπίτια μας (Οσίου Παϊσίου Αγιορείτου)

η έσω Ζωή (η μυστική ζωή της ψυχής μέχρι να σημειωθεί εφ' ημών το φως του προσώπου Του Κυρίου)