Προβληματισμός (ανωνύμου τινός) επί της αποτομής…

Ακούστηκε σήμερα (μνήμη αποτομής τιμίας κεφαλής αγίου Ιωάννου προδρόμου), το ευαγγέλιο από τον απ.Μάρκο… (το ς’)* και χτύπησαν ωσάν καμπάνες πένθιμες τα λόγια που σημειώνω με έντονα: … πολλὰ ἐποίει καὶ ἡδέως αὐτοῦ ἤκουε. και … περίλυπος γενόμενος ὁ βασιλεύς, διὰ τοὺς ὅρκους καὶ τοὺς συνανακειμένους οὐκ ἠθέλησεν αὐτὴν ἀθετῆσαι. …αναγνωρίζων στην πολιτεία μου το, πως κι εγώ ηδέως ακούω και μερικά ποιώ.

Και το πρόβλημα έγκειται στην εξωστρεφή νοοτροπία, και πως έτσι μας έχουν συνηθίσει να το φιλοσοφούμε, ακόμη και θρησκευτικά… όπου εξαντλούνται τα θεία γεγονότα ως ιστορικά και εκτός εαυτού, λες κι εμείς είμαστε απλοί εξ αποστάσεως θεατές, ενώ είμαστε ενεργοί ‘’δράστες’’. Λες και τα θεία γεγονότα δεν παρατείνονται στους αιώνες αναμένοντας την δική μας τοποθέτηση καρδιάς και μετοχή…. Όσο αντιμετωπίζονται έτσι, θα απέχουμε σαν συνείδηση και ταυτότητα, παρότι κάθε μας ενέργεια και σκέψη και πράξη, μυστικά και ευθέως μεταβιβάζεται Στον Κύριο.

Φοβάμαι λοιπόν, μήπως εκ κοσμικής νοοτροπίας, ως νήπιο, αρχόμενος από τα (4) στοιχεία του κόσμου, νοερώς και τύποις υπό τον τετράρχη (σαν τον Ηρώδη), μεθερμηνευόμενο από τον αγ.Μάξιμο ''δερμάτινος'' .... 

εξωστρεφής άρχων ο ηγεμόνας νους, μήπως δεν θέλω να αθετήσω τους όρκους, που πηγάζουν από το φιλόσαρκο φρόνημα που ενεργεί την αμαρτία και σώμα θανάτου που δεν νεκρώθηκε ακόμη, δι αυτού μετέχω και επιφορτίζω την ψυχή μου με το κόστος της φίμωσης της φωνής της συνειδήσεως…

Μπορεί χονδροειδώς και αχνά κάπως να προσπάθησα να το εγγίσω το ζήτημα, αλλά με ακρίβεια και λεπτότητα μας ενημερώνουν οι άγιοι (ιδίως) Μάξιμος ομολογητής και αγ.Γρηγόριος Παλαμάς. Αὐτὸ ὀνομαζεται νηπτικὴ - ἀναγωγικὴ ἑρμηνεία.

Ὁ Τίμιος Πρόδρομος εἶναι νοητὸ ἀρχέτυπο γιὰ τὴν πνευματική μας ζωή. Ἂν ὑποθέσουμε ὅτι ὁ βλακώδης σκοτισμένος νοῦς μας (Ἡρώδης), κλέπτεται ἀπὸ τὴν ἁμαρτία (Ἡρωδιάδα) πῶς τὸ πετυχαίνει; Ἀποκόπτοντας τὴ φωνὴ τῆς συνείδησης ("ἀποκεφαλισμός"!) ποὺ μᾶς λέει "μὴν τὸ κάνεις" (ὁ "Τίμιος Πρόδρομος" μέσα στὴ φυλακὴ τῆς καρδιᾶς μας). Ἄρα πνευματικῶς καθημερινὰ μὲ τὶς ἀπροσεξίες καὶ συγκαταθέσεις μας, συμπράττουμε πολλὲς φορές, στὸ δεύτερο μεγαλύτερο ἔγκλημα ὅλων τῶν αἰώνων μετὰ τὴ βρώμικη δολοφονία τοῦ Θεανθρώπου, ποὺ εἶναι ὁ ἀποκεφαλισμὸς τοῦ Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστῆ.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με!... Αφορμάς μετανοίας παράσχου ημίν (δι ευχών) για να προχωρήσουμε δια της ερήμου (όπως εξήλθαν οι μαθητές και Κύριος) στην άλλη τροφή** και από τα 4 εξωτερικά στοιχεία και νηπιότητα και κόσμο, δια σταυρού, στην πεμπτουσία και ενηλικίωση στον κόσμο του Θεού, δια της Τροφής και Τροφέα XC.

---

* … ὁ γὰρ ῾Ηρῴδης ἐφοβεῖτο τὸν ᾿Ιωάννην, εἰδὼς αὐτὸν ἄνδρα δίκαιον καὶ ἅγιον, καὶ συνετήρει αὐτόν, καὶ ἀκούσας αὐτοῦ πολλὰ ἐποίει καὶ ἡδέως αὐτοῦ ἤκουε. 21 καὶ γενομένης ἡμέρας εὐκαίρου, ὅτε ῾Ηρῴδης τοῖς γενεσίοις αὐτοῦ δεῖπνον ἐποίει τοῖς μεγιστᾶσιν αὐτοῦ καὶ τοῖς χιλιάρχοις καὶ τοῖς πρώτοις τῆς Γαλιλαίας, 22 καὶ εἰσελθούσης τῆς θυγατρὸς αὐτῆς τῆς ῾Ηρῳδιάδος καὶ ὀρχησαμένης καὶ ἀρεσάσης τῷ ῾Ηρῴδη καὶ τοῖς συνανακειμένοις, εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῷ κορασίῳ· αἴτησόν με ὃ ἐὰν θέλῃς, καὶ δώσω σοι. 23 καὶ ὤμοσεν αὐτῇ ὅτι ὃ ἐάν με αἰτήσῃς δώσω σοι, ἕως ἡμίσους τῆς βασιλείας μου. 24 ἡ δὲ ἐξελθοῦσα εἶπε τῇ μητρὶ αὐτῆς· τί αἰτήσομαι; ἡ δὲ εἶπε· τὴν κεφαλὴν ᾿Ιωάννου τοῦ βαπτιστοῦ. 25 καὶ εἰσελθοῦσα εὐθέως μετὰ σπουδῆς πρὸς τὸν βασιλέα ᾐτήσατο λέγουσα· θέλω ἵνα μοι δῷς ἐξαυτῆς ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴν ᾿Ιωάννου τοῦ βαπτιστοῦ. 26 καὶ περίλυπος γενόμενος ὁ βασιλεύς, διὰ τοὺς ὅρκους καὶ τοὺς συνανακειμένους οὐκ ἠθέλησεν αὐτὴν ἀθετῆσαι. 27 καὶ εὐθέως ἀποστείλας ὁ βασιλεὺς σπεκουλάτωρα ἐπέταξεν ἐνεχθῆναι τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. 28 ὁ δὲ ἀπελθὼν ἀπεκεφάλισεν αὐτὸν ἐν τῇ φυλακῇ, καὶ ἤνεγκε τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἐπὶ πίνακι καὶ ἔδωκεν αὐτὴν τῷ κορασίῳ, καὶ τὸ κοράσιον ἔδωκεν αὐτὴν τῇ μητρὶ αὐτῆς. 29 καὶ ἀκούσαντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἦλθον καὶ ἦραν τὸ πτῶμα αὐτοῦ, καὶ ἔθηκαν αὐτὸ ἐν μνημείῳ.

** Μαρκ.ς’ … 41 καὶ λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κατέκλασε τοὺς ἄρτους καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς ἵνα παραθῶσιν αὐτοῖς, καὶ τοὺς δύο ἰχθύας ἐμέρισε πᾶσι. 42 καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, 43 καὶ ἦραν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις, καὶ ἀπὸ τῶν ἰχθύων. 44 καὶ ἦσαν οἱ φαγόντες τοὺς ἄρτους πεντακισχίλιοι ἄνδρες.

 Ο πολλαπλασιασμός των άρτων (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς) 

Ο Κύριος τρέφει (σοφία του κόσμου και βιωματική θεολογία)

‘’σήμερα’’ η αποτομή της κεφαλής του αγ.Ιωάννου Προδρόμου

...ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου.

Ακούστηκε στο ευαγγέλιο και ενεργεί διαχρονικά, αποστέλλοντας Ο Κύριος τον πρόδρομόν Του και σε μας. Αποστέλλει το πνεύμα της μετανοίας (προσωποιημένο) στον προσωπικό ΑΔΗ του καθενός (του εντός της σκοτεινής μήτρας βιούντος - ανεξάρτητα κοσμικά μετρούμενου χρόνου προ ή μετά Χριστόν, αλλά στην ουσία χωρίς ή με Χριστό - , ώστε αν έχουμε λίγο πνεύμα μετανοίας, να σκιρτήσει η ψυχή μας στο πλησίασμα Της Θεοτόκου με Τον κυοφορούμενο εντός Αυτής Κύριο...1) και να μας διανοίξει την Οδόν και ποιήσουμε ευθείας τρίβους…   

''Ως πάντων υπέρτερος, των Προφητών αληθώς, αυτόπτης και Πρόδρομος, της παρουσίας Χριστού, Προφήτα γεγένησαι, όθεν και παρ’ Ηρώδου, εκτμηθείς σου την Κάραν, έδραμες τοις εν Άδη, προκηρύξαι το λύτρον διό σε Ιωάννη Βαπτιστά, πόθω γεραίρομεν.''

---

δεν είναι γνώση εξωτερική, είναι βίωμα και μετοχή***.... θέλουμε δεν θέλουμε, ξέρουμε δεν ξέρουμε, ΜΕΤΕΧΟΥΜΕ, όντας ο καθένας σε μια πλευρά από τις δύο της ‘’ιστορίας’’, που επαναλαμβάνεται. Του σταυρωτή ή του σταυρούμενου. Του αποκεφαλιστή που φιμώνει την φωνή της συνειδήσεως και μετανοίας και φωνής Θεού, ή του αποκεφαλιζόμενου. Αναλογικά το συναντάμε και στο πρόσωπο του Ιούδα που θεωρητικά αντιπαθούμε και τον στήνουμε εύκολα απέναντι ως κατηγορούμενο και προδότη, ενώ μας διαφεύγει ότι ο  καθένας που κρεμά (και στηρίζει και εξαρτά) την ζωή στην συκή και δερμάτινους χιτώνες, δεν απέχει όμοιας δράσης.... με αυτήν την συνειδητοποίηση αφορμή αυτομεμψίας, παρά φαρισσαϊκής κατάκρισης των άλλων.

*** κληρονόμοι της βασιλείας

σταυρωτές, σταυρούμενοι και κληρονόμοι

---

...Ο βαπτιστής Ιωάννης, ο μεγαλύτερος από όλους τους προφήτες από τη φυλακή του Ηρώδη στάλθηκε – με τον αποκεφαλισμό του – στην πανανθρώπινη φυλακή του Άδη, στους κεκοιμημένους από αιώνες δικαίους και αδίκους, σαν μέσα από σκοτεινή μήτρα προαναγγέλοντας σ’ όλους τους αιχμαλώτους του Άδη τον Χριστό, ο διπλός Πρόδρομος και κήρυκας σε ζωντανούς και νεκρούς. [Άγιος Επιφάνιος Κύπρου]

---

1 από το ... πως ''λειτουργούν'' οι δίκαιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ, διαχρονικά προς φυσικοπνευματική ωφέλεια του ανθρώπου...

Ο άγιος Μάξιμος Ομολογητής, στα φιλοσοφικά και θεολογικά ερωτήματα αναφέρει, πως είναι ο λόγος σκληρός σαν ασυνήθιστος στους  πολλούς, είναι όμως αληθινός. Σε μήτρα μέσα βρισκόμαστε κι εμείς κι ο Θεός Λόγος, ο Ποιητής του παντός και Κύριος στην κατάσταση της τωρινής ζωής. Εκείνος όπως μέσα σε μήτρα, αμυδρά και με δυσκολία διακρίνεται μέσα στον αισθητό κόσμο και μόνο από όσους έχουν το πνεύμα του Ιωάννη. Οι άνθρωποι πάλι σαν από μήτρα, μέσα από το υλικό περίβλημά τους, έστω κι ως ένα βαθμό, διακρίνουν ωστόσο το λόγο που κρύβεται μέσα στα όντα. Τούτο, αν καυχιούνται για χαρίσματα του Ιωάννη.

Συνεχίζοντας αναφέρει, πως αν συγκριθεί με την άφατη δόξα και λαμπρότητα του μελλοντικού αιώνα και τη ζωή που τον χαρακτηρίζει, σε τίποτα δε διαφέρει από μήτρα περιτριγυρισμένη από σκοτάδι η παρούσα ζωή, που σ' αυτήν μέσα, επειδή φανήκαμε νήπια του νου, γεννήθηκε νήπιο για μας από φιλανθρωπία ο Θεός Λόγος, ο τέλειος και υπερτέλειος.