Σταυρός… σε θεωρία και πράξη

με συνάφεια των κινήσεων του νοός αλλά και αγιογραφικά πρόσωπα. (Ένας συνδυασμός πνευματικής γνώσης των λόγων της φύσης και πνευματικής γνώσης των λόγων των Γραφών... ).

Η απλότητα του γεωμετρικού σχήματος του σταυρού, ως σύνθεση μιας κάθετης και μιας οριζόντιας γραμμής, προτείνει και την πνευματική απλότητα.

Έχοντες πρότυπο Ζωής και βοηθό και σκέπη… 38 εἶπε δὲ Μαριάμ· ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. (Λουκ.α’) προχωράμε από τα πολύπλοκα και πολυποικιλότητα αλλά και άστατο και άσοφο και πολλές φορές ψυχοβλαβές του γενηθήτω το θέλημά μου, στην απλότητα του γενηθήτω Κύριε το πάνσοφο και σωτήριο θέλημά Σου.

Ενοποιημένα τα αγιογραφικά ζεύγη όπως η Ραχήλ και η Λεία (θεωρία και πράξη) με συνεκτικό κρίκο και καρποφόρο το Άγιο Πνεύμα που τύπος Του ήταν ο προφ.Ιακώβ γεννούν τεκνία και χαρίσματα. Ναι μεν ιστορικά, αλλά ιδίως νοηματικά και αναλογικά μέσα μας. Αμήν να τα βρούμε και γίνουμε και μεις καλοί υποδοχείς της χάριτος.

Μάρθα και Μαρία με την φιλανθρωπία και οριζόντιο τμήμα, κίνηση  και διακονία της ΜάρΘας σε συνδυασμό με την ακινησία και θεωρία το Ι της ΜαρΙας (και κάθετο τμήμα του Σταυρού), της παρακαθήσασας παρά τους πόδας Του

Κυρίου που εξέλεξε την αγαθήν μερίδα της φιλοθεΐας, που δεν θα της αφαιρεθεί, με εμάς να είναι η ορμή προς τον ουρανό. Διαβαίνοντες και προσπερνώντας τους χαμηλότερους προς τον υψηλότερο*. Τον κατέναντι** που είναι η ‘’στάση’’ (και τρόπος ζωής) του Κάιν, που πρακτικά και θεωρητικά, ασεβεί προς Θεό και άνθρωπο (τον αδελφό του Άβελ) θανατώνοντάς τον, που επί του πρακτέου αδιαφορεί για τον σταυρό της φιλοθεΐας και φιλανθρωπίας. Και τι θυσιάζει στον Θεό; Τα χειρότερα και απομεινάρια σε σχέση με τον βοσκό άβελ που θυσιάζει τα καλύτερα. Αναφέρει ο αγ.Παΐσιος πως αν κάποιος δεν πολεμάει τα πάθη του όταν είναι μικρός, όταν μεγαλώσει και σε προχωρημένη ηλικία, δεν αφήνει αυτός τα πάθη, τα πάθη τον αφήνουν, αφού του ξεζούμισαν όλην την καλή ενέργεια και τον πέταξαν πλέον σαν αχρείαστο. Σαν λεμονόκουπα.  

Δουλέψτε καλά μου παιδιά όσο είστε μικροί, ώστε όταν γεράσετε, να σας δώσει ο καλός Θεός για τα χρόνια εργασίας και καμμιά μικροσύνταξη…

Κι ο κάιν, κατοίκησε έξω των ποταμών τίγρη και ευφράτη, μακρυά από εγκράτεια και διάκριση.

Το κατέναντι δεν φωτίζεται από τον ένα ήλιο, αλλά από αστέρες, σελήνη και ειδωλολατρεία. Φωτίζεται κάπως, αλλά από πολωμένο φως και εκ του θανάσιμου εγκλήματος, τρέμει.

Ο άβελ σε αυτόν τον χώρο, υπό αυτόν τον ουρανό ως τεθανατωμένος είναι ακίνητος και ανενεργός, όπως και η ευλογημένη κυκλική κίνηση του νοός που είναι χάρισμα στον εσταυρωμένο του απέναντι ως φωτισμός και θεία θεωρία, έως της πλήρους ενσωμάτωσης του λόγου Στον Λόγο, όπου και η τελείωση, το τρίτο στάδιο μετά την κάθαρση και φώτιση.

Στην θέση του άβελ και της κυκλικής κίνησης που είναι και απλανής δίνει ο καλός Θεός τεκνίο, τον ΣΗΘ. Την ευθεία κίνηση του νοός, που είναι η υγιής μετάβαση, χωρίς στρεβλώσεις, από το δημιούργημα Στον Δημιουργό.

Οι τηρούντες ανά τους αιώνες, τις θείες εντολές ορίζεται ότι έχουν αυτόν (τον ΣΗΘ) ως γενάρχη. Υπό την πνευματική διάσταση οπωσδήποτε, αφού γενάρχες άλλων φυλών, εκτός του ιουδαϊκού (εξομολόγηση) είναι ‘’φυσικά’’ άλλοι, όπως αναφέρει και ο απ.Παύλος, περί αβραάμ εκ πίστεως και δικαιοσύνης, εξ επαγγελίας (όπως ο ισαάκ) είμαστε υιοί κι όχι εκ της δούλης άγαρ που συστοιχείται στο όρος σινά.

Για να μετονομαστεί όμως ο άβραμ σε αβραάμ και η σάρα σε σάρρα (Γεν.ιζ’ 5 και 15)*** επιβάλλεται η προετοιμασία υποδοχής της προστιθέμενης από τον Θεό χάριτος, ως αποκεκαλυμμένη Αλήθεια και Αγάπη (στην κεφαλή) και δικαιοσύνη (Ρ) στο σώμα, ενός εκάστου, κατά τάξιν και ετοιμότητα.    

Θα μπορούσαμε να ελέγξουμε τον εαυτό και την κατάστασή του κατά πόσο και από ποιο φως φωτίζεται και κάτω από ποιον ουρανό ‘’ζει’’ (έναστρο κατέναντι ειδωλολατρικό και σκιωδών αποτελεσμάτων ή πρόσωπο προς πρόσωπο λόγοι, ή στον ‘’έναστρο’’ ουρανό των αγίων και αιτιών, υπό Τον πρωταίτιο Λόγο, ως ΜΙΑ Κεφαλή στον τρούλο, Τον Παντοκράτορα και ΖΩΝΤΑΝΗ ορθόδοξη ΜΙΑ εκκλησία και Σώμα Του) και που θέλει να οδηγηθεί… αν το σώμα (γυναίκα) φιλτράρει, ή αποκόπτει ή φιμώνει ή αντιδρά κάπως στην συνέχεια των λόγων, που πιθανόν η κεφαλή (άντρας) να θεωρητικολογεί. Όχι απαραίτητα νοούμενα ως ξεχωριστά (υπ-ανδρεμένα) φύλα, αλλά ως μία μονάδα, που δομήθηκε μυστηριακά δια XC και εν XC στον γάμο, όταν πρόκειται περί συζυγίας ή εντός του ενιαίου εαυτού, στους ‘’ασωμάτους’’ μοναστές. 

Έτσι, επανερχόμαστε στο αγιογραφικό ζεύγος, απ.Πέτρου και απ.Ιωάννη, πέραν συζυγίας αλλά στο πνεύμα ''ίνα ώσιν Εν'' στις θέσεις που κατείχαν κατά την θυσία Του Κυρίου η θεωρία και η πράξη στα πρόσωπα του απ.Ιωάννη που θεωρεί  τα συμβαίνοντα, σε σχέση με τον απ.Πέτρο (σαν πράξη) που πρέπει να βγεί έξω της αυλής, να σταματήσει να ''ζεσταίνεται'' με άλλο πυρ, να κλάψει πικρώς, ώστε η τρισσή απάρνηση , συνηθισμένη σε όλους μας, να αποκατασταθεί ενιαία με το τρισσόν (όχι τυχαία), Σίμων Ιωνά φιλείς με….

Για να περάσουμε όμως στην ευλογημένη ευθεία προς Τον Λόγο, (ολόσωμα και ολοπνευματικά, σώματι και πνεύμα, ως ενιαίος άνθρωπος κι όχι διασπασμένος, εσταυρωμένος κι όχι με μετεωρισμό ο νους ωσεί αιχμάλωτος στην βαβυλώνα…) χρειάζεται η ανελλιπής συνοδοιπορία με την μετάνοια που αρχή μεν έχει, όχι όμως τέρμα. Τον Ιωάννη, το τέκνο του Ζαχαρία (αυτός που θυμάται τον Θεό και ο Θεός τον θυμάται) που η αφωνία του ενδεικνύει το ανεξομολόγητο σε σχέση με την κυοφορούσα αυτήν (την μετάνοια) Ελισσάβετ (σώμα και συνείδησή μας)…

Αμήν γένοιτο! Δι ευχών Της γλυκυτάτης Θεοτόκου και πάντων των αγίων!!!  

Η ευθεία προς Τον Λόγο (τελευταίο υποκεφάλαιο και συγχρόνως η όλη μας έσω κι έξω ζωή), είναι μια ανάβασις. Τρόπου κι όχι επίγειου τόπου. Τρόπου προς διαφάνεια και απλότητα και θεομετοχή, από την θολούρα και τα είδωλα… όπως προτυπώθηκαν σε πολλές άλλες αναβάσεις. Όπως στο όρος Σινά από τους πρόποδες, του όρους Θαβώρ και πάλι από τους πρόποδες που αντίστοιχα άλλα συμβαίνουν, το βιωματικό αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα (εισερχόμενοι δια μετανοίας εντός εαυτού), εις γολγοθά, όχι σε τόπους μακρυνούς αλλά ελικοειδώς και πνευματικά ευθεία στην εκκλησία με τον προφ.Ησαΐα και αγ.Χριστοφόρο (9/5) προς Τον Παντοκράτορα... να αποδείξουμε και εμφανίσουμε στην καρδιά και σε όλον τον εαυτό, την προαίρεση με λίγο φιλότιμο αγώνα, να κραδαθεί όλο το σύμπαν με το Κύριε φώτισόν μου το σκότος, ώστε να κατέβει η ευσπλαγχνία και  μακροθυμία και μέγα έλεος Του Κυρίου να μας χειραγωγήσει δι ευχών, στα προετοιμασμένα.

ICXC NIKA, αμήν ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ με υπομονές και ανδρεία...  το πολίτευμα του Σταυρού όχι μόνο εφ'ημών, αλλά ιδίως εντός ημών: κεφαλή και κορωνίδα προσευχή, κοιλία και βάσις νηστεία. Ακρόασις και τήρησις (δεξιά και αριστερά, διαμπερώς σε όλο το πλάτος και βάθος της ύπαρξής μας, και από ορατά έως αόρατα).   

Είναι το βίωμα του Σταυρού που σε όλα τα επίπεδα, δρα. Σταυρός και όνομα  που κλίνει παν γόνυ επουράνιο (στην κατάσταση και θεωρία του Άβελ και της κυκλικής κίνησης) επίγειο (ίχνη και λόγοι δια της ευθείας κίνησης και ΣΗΘ) αλλά και καταχθόνια, στο πνευματικό υπόγειο και σκότος του κατέναντι.

Έτσι, εκπτωτικά τα χάσαμε ως έξοδος και κάθοδος αλλά και αντίστοιχα θα ανέβουμε και θα μπούμε μέσα στην καρδιά όπου και η Βασιλεία, αρχής γενομένης με την τήρηση των εντολών, της μετανοίας, την ιχνηλασία των πνευματικών λόγων, στις Γραφές και στην φύση δι ευχών του  προφ.Ηλία και προφ.Μωυσή και τέλος την μετοχή χάριτι στο Φως. Του θαβωρείου Φωτός.

---       

* παραστατικά κάπως, οι ουρανοί… 

** 16 ἐξῆλθε δὲ Κάϊν ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ καὶ ᾤκησεν ἐν γῇ Ναὶδ κατέναντι ᾿Εδέμ. (Γεν.δ’)

24 καὶ ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς. (Γεν.γ’)

*** 5 καὶ οὐ κληθήσεται ἔτι τὸ ὄνομά σου ῞Αβραμ, ἀλλ᾿ ἔσται τὸ ὄνομά σου ῾Αβραάμ,…  15 Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς τῷ ῾Αβραάμ· Σάρα ἡ γυνή σου οὐ κληθήσεται τὸ ὄνομα αὐτῆς Σάρα, ἀλλὰ Σάρρα ἔσται τὸ ὄνομα αὐτῆς. (Γεν.ιζ’)

---

εξωτερικά και εσωτερικά.... παράσημα

η επόμενη ημέρα της Αναστάσεως (περί θεωρίας και πράξεως)