Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα….

Είναι γνωστό, μα όχι τόσο βιούμενο λόγω βαρυκαρδίας και παχυλότητος της συνείδησης, ότι τα θεία γεγονότα, παρότι συνέβησαν άπαξ, παρατείνονται στους αιώνες.

Είναι σαν μια πέτρα που πέφτει στην λίμνη και δημιουργεί ομόκεντρους κύκλους μέχρι τα όρια αυτής,, έστω κι αν προς το άκρα είναι πιο αχνά έως  ανεπαίσθητα. Όσο πλησιάζουμε όμως στο γεγονός, τόσο πιο έντονες είναι οι ‘’γραμμές’’ και ανάλογα πιο αισθητές. Όσο πιο διάφανοι οι δερμάτινοι χιτώνες τόσο πιο ‘’ορατή και αισθητή’’ η θεία παρουσία.

Πέτρα ην Χριστός Ο ενχρονισθείς και χωρεθείς (στον σταυροειδή χωροχρόνο) δια Της Θεοτόκου.

Επαινείται Η Κυρία Θεοτόκος ως η μακαριωτέρα και πρότυπο της προσευχής (κορωνίδα κεφαλή) της νηστείας (βάση κοιλία) και με το ευαγγέλιο του μεγάλου παρακλητικού Της, της σε άριστο βαθμό ακρόασης και τήρησης (οριζόντια διάσταση αγιοπνευματικής επισκίασης) των θείων εντολών, εν τη καρδία και στην ζωή Της.

Στο σύνολο των έντονων γραμμάτων τυπώνεται ορθόδοξα εφ’ημών, Ο ΣΤΑΥΡΟΣ,

που, σαν ακινησία (ευχή και προσευχή) και κίνηση (διακονία) αποδίδεται στα αγιογραφικά πρόσωπα των αδελφών του αγ.Λαζάρου, (κι αυτές άγιες) ΜΑΡΘΑΣ και ΜΑΡΙΑΣ. Πράξης και θείας θεωρίας.

Κι Αυτή Η Πέτρα κι αυτός Ο Σταυρός στο ακριβές επί γης (επί της λίμνης) ίχνος έχει μια ιδιότητα που δεν έχουν οι χοϊκές πέτρες που λόγω βάρους ΜΟΝΟ πέφτουν. Κατεβαίνοντας ανέρχεται και ανερχόμενη ανελκεί (συνανυψών ημάς Στον Πατέρα και πέμψαντά Με…).

«…Ερχόμενος Ο Κύριος πρός τό εκούσιον πάθος, τοις Αποστόλοις έλεγεν εν τή Οδώ. Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα, καί παραδοθήσεται Ο Υιός του Ανθρώπου, καθώς γέγραπται περί αυτού. Δεύτε ούν καί ημείς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ καί συσταυρωθώμεν, καί νεκρωθώμεν δί’αυτόν ταις του βίου ηδοναίς, ίνα καί συζήσωμεν αυτώ καί ακούσωμεν βοώντος αυτού. Ουκέτι εις τήν επίγειον Ιερουσαλήμ διά τό παθείν, αλλά αναβαίνω πρός τόν Πατέρα μου, καί Πατέρα ημών, καί Θεόν μου καί Θεόν υμών. Καί συνανυψώ υμάς εις τήν Άνω Ιερουσαλήμ, εν τή βασιλεία τών ουρανών…»

Κι αυτή η δια στοιβαρής Χειρός ανέλκυσις του ανθρώπου από Του Ανθρώπου, (ως ανάσταση) επιτελείται ΚΑΙ ευθέως στο πνεύμα ΚΑΙ σπειροειδώς/ ελικοειδώς (ανέλιξις) στο σύνολο, όπως σημειώνονται οι κινήσεις του νοός (ευθεία κυκλική και ελικοειδής) που συνέλκουν και τον χου του.  

Από  τὸ ἀληθινὸ θαῦμα (λόγοι αγίων πατέρων) ενημερωνόμαστε ότι … Ἡ αἰωνιότητα ὅπως καὶ ἡ ἱστορία δὲν εἶναι ἕνας κύκλος ἀλλὰ μία πορεία πρὸς τὰ πάνω. Δὲν εἶναι ἕνα γεωμετρικὸ σημεῖο ἀλλὰ μία ἑλικοειδὴς ἄνοδος.

σχηματικά (όπως το Ησαΐα χόρευε) εντός εκκλησιών τρισσώς αριστερόστροφα (9) υπό Τον Παντοκράτορα και αγιογραφικά ανά ημέρα της μεγάλης εβδομάδος, όπως εκτυπώθηκαν τα Άγια Πάθη με προοπτική την έγγισή Του.

Είναι η απλωμένη εν σκιά χειρ Θεού (Τριαδικού) με το γενεαί 14 (όσες και οι φάλαγγες του χεριού) και η ανυψούσα ημάς χειρ Θεού και Λόγου.

Είναι οι 14 ημέρες σαν συμπύκνωση μεταξύ προ εξ ημερών του πάσχα και μεθ’ημέρας οκτώ, που μαζί με τα δύο άκρα (Σάββατο Λαζάρου και Κυριακή Θωμά), είναι σύνολο 16 μέρες, όσο και ο φωτισμός (8) ερχόμενος όμως μετά την προϋπόθεση της κάθαρσης (8) εντός της βαθείας καρδίας. [Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα, ἡ φωνή σου ἠκούσθη Κύριε, εἰς τά, βάθη τοῦ ᾍδου· …. - Μεθ' ἡμέρας ὀκτώ, τῆς Ἐγέρσεώς σου Κύριε…. ].

κι εμείς ευχόμαστε…. ῍Ω Πάσχα τὸ μέγα, καὶ ἱερώτατον Χριστέ· ὤ σοφία καὶ Λόγε, τοῦ Θεοῦ καὶ δύναμις· δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον, σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ, ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου.

Εκτυπώτερον σημαίνει εγγύτερον σημαίνει πνευματικοποίηση της σάρκας και λέπτυνσή της όσο εργάζεται ο νους**** επ’αυτής αποφεύγοντας παντός μολυσμού, σημαίνει διαφάνεια κι όλα αυτά ως χάρι, μετά την αγαθή προαίρεση που θα μπορούσαμε να επιδείξουμε. Την μόνη δική μας. Την θέληση αν δλδ είναι σύμφωνη με το θέλημα Του Πατρός, υιοί κι εμείς, ή σύμφωνοι με το θέλημα του αντιθέου και αντιθέτου. Ο ένας προσανατολισμός και κίνηση προσώπου σκοτισμός και θάνατος κι ο άλλος ΖΩΗ και ΦΩΣ δια και εν XC.

Πέρασαν οι 40 μέρες νηστείας και αλλάζει καμπή η οδός….  Τὴν ψυχωφελῆ, πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν, καὶ τὴν ἁγίαν ἑβδομάδα τοῦ Πάθους σου, αἰτοῦμεν κατιδεῖν Φιλάνθρωπε, τοῦ δοξάσαι ἐν αὐτῇ τὰ μεγαλεῖά σου, καὶ τήν ἄφατον δι΄ ημᾶς οἰκονομίαν σου, ὁμοφρόνως μελῳδοῦντες, Κύριε δόξα σοι.

Από επίγεια σε ανοδική, ανυψωτική. Από χρονική, σε υπέρχρονη και από την απλή πρώτη δημιουργία των 6 ημερών, στην αναδημιουργία, πάλι 6 ημερών (της Μ.Εδβομάδος). Η πρώτη είχε αποτέλεσμα το ζειν (με την εμφύσηση της θείας πνοής) η δεύτερη θα έχει ως αποτέλεσμα αν τα καταφέρουμε δια Του Αγίου Πνεύματος, το ευ και μακαρίως ζειν δια και εν XC.   

Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα… Δεύτε ούν καί ημείς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ καί συσταυρωθώμεν, καί νεκρωθώμεν δί’αυτόν ταις του βίου ηδοναίς, ίνα καί συζήσωμεν αυτώ…

  

…δίνοντας ο απ.Θωμάς ο μεθερμηνευόμενος ‘’δίδυμος’’ τον μονόδρομο για την ανάσταση.... δια του συναποθανούμεν… και δίδυμοι είμαστε όλοι μας, με τον ένα αδελφό βιολογικά περιορισμένο και τον άλλον ελεύθερο στην καθορισθείσα απ’αιώνων θέση…. (από το ευαγγελικό ανάγνωσμα του αγ.Λαζάρου) όταν ο Λάζαρος είναι ο καθένας μας …16 εἶπεν οὖν Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος τοῖς συμμαθηταῖς· ἄγωμεν καὶ ἡμεῖς ἵνα ἀποθάνωμεν μετ' αὐτοῦ. (Ιωαν.ια’)

Δεύτε ούν καί ημείς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ καί συσταυρωθώμεν, καί νεκρωθώμεν δί'αυτόν ταις του βίου ηδοναίς, ίνα καί συζήσωμεν αυτώ... από το προσωπείο στο πρόσωπο

Ο Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, μας πληροφορεί:  … ''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.''

Πλησιάζοντας την Πέτρα που εισήλθε στον κόσμο (αμήν και κόσμο μας) και που μας ανυψοί, οφείλουμε να εντοπίσουμε τις προεκτυπώσεις της πράξης και θεωρίας και στα προηγούμενα πρόσωπα που οδοδεικτούν με ασφάλεια, πλην την ΜΑΡΘΑ και ΜΑΡΙΑ, [που πρέπει κι εμείς να τις κάνουμε αδελφές μας για να μας συναναστήσει ως άλλον φίλο Του εμάς τους τεθνεώτες τη αμαρτία, Λαζάρους Ο Κύριος, που τρέχει να αναστήσει… ‘’ο φίλος ημών κεκοίμηται’’.]…. την Λεία και την Ραχήλ δια των οποίων τεκνοποιούνται συμβολικά τα πρακτικά και θεωρητικά χαρίσματα από τον τύπο του Αγίου Πνεύματος πατριάρχη Ιακώβ, μετά τον τύπο του Πατρός, Αβραάμ (πατέρα δύο διαθηκών) και του τύπο του υπάκουου έως θανάτου υιού, Ισαάκ.   

(εκ του μεγάλου κανόνος) Γυναῖκάς μοι δύω νόει, τὴν πρᾶξίν τε καὶ τὴν γνῶσιν ἐν θεωρίᾳ· τὴν μὲν Λείαν πρᾶξιν ὡς πολύτεκνον· τὴν Ραχὴλ δὲ γνῶσιν ὡς πολύπονον· καὶ γὰρ ἄνευ πόνων οὐ πρᾶξις, οὐ θεωρία, ψυχή, κατορθωθήσεται.

Κι η Ραχήλ, η προτύπωση της θεωρίας ως σκιά, πεθαίνει και θάπτεται όχι φυσικά τυχαία, πάνω στην γέννα του υιού της οδύνης… (Βενιαμίν) στην Βηθλεέμ. Στον Οίκο Του Άρτου, εκεί που γεννάται η θεία θεωρία Χριστός (Φως αΐδιον)* …. Ο διψών ερχέσθω, ο πεινών ερχέσθω…. 

…17 ἐγένετο δὲ ἐν τῷ σκληρῶς αὐτὴν τίκτειν, εἶπεν αὐτῇ ἡ μαῖα· θάρσει, καὶ γὰρ οὗτός σοί ἐστιν υἱός. 18 ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἀφιέναι αὐτὴν τὴν ψυχήν, ἀπέθνησκε γάρ, ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Υἱὸς ὀδύνης μου· ὁ δὲ πατὴρ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Βενιαμίν. 19 ἀπέθανε δὲ Ραχὴλ καὶ ἐτάφη ἐν τῇ ὁδῷ τοῦ ἱπποδρόμου ᾿Εφραθᾶ (αὕτη ἐστὶ Βηθλεέμ) (Γεν.λε’)

 

6 καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ ᾿Ιούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν ᾿Ιούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν ᾿Ισραήλ. (Ματθ.β’)

Ακούμε όμως από τον ψαλμωδό: ἐν ἐκκλησίαις εὐλογεῖτε τὸν Θεόν, Κύριον ἐκ πηγῶν ᾿Ισραήλ. ἐκεῖ Βενιαμὶν νεώτερος ἐν ἐκστάσει, ἄρχοντες ᾿Ιούδα ἡγεμόνες αὐτῶν (ψαλμ.ξζ’)

Στην εκκλησία, όπου εντοπίζονται τα όρια μεταξύ έξω ‘’ξ’’ και έσω ‘’ζ’’.  Έξω περιπατεί ωρυόμενος … 8 νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ (Α’ Πετρ.ε’) και μέσα ακινητεί… (ο τον θάνατον καταργήσας τον δε διάβολον καταπατήσας κάτω από το Αναστημένο Του Σώμα – ορθόδοξη εκκλησία, όπου προσφέρεται ζωή και περισσήν έχει)….  10 ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν. 11 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων·  [ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν ᾿Ισραήλ.]

Μια διαποίμανση χωρίς κενά, από την ράβδο του αβραάμ (τις τρεις ράβδους των αγγέλων στον τύπο της Αγίας Τριάδος, εκ των οποίων φύτρωσε δια μετανοίας νερά του ιορδάνη... το τρίκλωνο δέντρο και Τίμιος Σταυρός), ράβδος του Μωυσέως που εξάγει τον λαόν εξ αιγύπτου, ράβδο 12η του Ιωσήφ του προστάτη της Αγίας Οικογένειας, ράβδος ποιμαντορικής Του Κυρίου γεννηθέντος στην βηθλεέμ που ποιμανεί τον λαόν, ΟΛΟΙ με σκοπό να μας εισάγουν στην νέα κιβωτό και εκκλησία Του. Μετά δε τον πρώτο παράκλητο έρχεται έτερος (Παράκλητος Άγιο Πνεύμα) και ποιμαίνει τον λαό έως της συντελείας.

…Κι ήρθε η ώρα, που οι εξωτερικοί ορατοί άρχοντες συνεργαζόμενοι με τους αοράτους του αιώνος τούτου, συνθλίβουν το ποίμνιο. Έκλεισαν τις θύρες τις εξωτερικές οι άρχοντες (έκλεισαν τις εκκλησίες) δυσχεραίνουν και οι αρχές και εξουσίες την είσοδο προς τα μέσα και άνω. Κι εμείς, στο μεταίχμιο, μεταξύ έσω και έξω εκκλησίας. Να κερδίσουμε με την πανοπλία που προτείνει ο απ.Παύλος την εντός νίκη για να ακολουθήσει και η έξω. ΑΝ εξαντλούμε το …. ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης στα εξωτερικά θυρανοίξια και δεν λειτουργούμε ευστόχως πνευματικά στο… Κελεύεις, ἀναπετάσω τὰς πύλας, ἃς σὺ μόνος ἐδημιούργησας, καὶ εἰσέρχῃ μετὰ φιλανθρωπίας, ὡς πέφυκας· εἰσέρχῃ καὶ φωτίζεις τὸν ἐσκοτισμένον μου λογισμόν. Πιστεύω ὡς τοῦτο ποιήσεις· … ποιο το όφελος από αυτήν την επιτραπείσα θλίψη και  σύνθλιψη; να ‘’εορτάσουμε’’ το πάσχα όταν λήξει η καραντίνα με τον ίδιο κοσμικό τρόπο; να πάμε με τα καλά μας στις 12 παρά 5 να ακούσουμε το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και μαζί με το εκλιπέτωσαν οι εχθροί να φύγουμε κι εμείς για την ‘’πατροπαράδοτη’’ μαγειρίτσα;;;  

…κι η σύνθλιψη επιτράπηκε για να πεθάνει η κοσμική σκιώδης θεωρία…. όσο αντιστέκεται και ισχύει, κακό του κεφαλιού μας… είμαστε εκτός εκκλησίας παρά τον ‘’δίκαιο’’ θυμό που μας διακατέχει που μας κλείσαν οι αντίχριστοι τις εκκλησιές μας (οι σε αγαστή συνεργασία ορατοί και αόρατοι εχθροί. Σταυροειδώς μας πολεμούν, Αυτός τους καίει, σταυροειδώς και αντιμαχησόμεθα…) … Δίκαιο έχουμε. Αλλά ο σταυρός ήλθε να συμπληρώσει το ‘’δίκαιο και νόμο’’ Αυτός είναι που θα ‘’σχίσει’’ το καταπέτασμα από άνωθεν έως κάτωθεν και αφού καταργήσει τον φαρισσαϊκό, θα δομήσει τον εντός ευλογημένο … Χάρι δεν έχουμε που είναι σπουδαιότερη κι αυτή έρχεται ΜΟΝΟ δια Σταυρού (χάρι και χαρά εν όλω τω κόσμω).

Μόνο δια εισόδου του Ενός Φωτός στην ψυχή και στον κόσμο μας, μπορεί νάχουμε αγαθά αποτελέσματα. Αλλιώς, είναι μάταιος ο θυμός και η οργή. Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε… αμήν ο καλός Θεός να διορθώσει αυτήν την αστοχία και γενεί το θέλημά Του.     

Αλλιώς, πάει στράφι η όλη παιδαγωγία και προσπάθεια νουθεσίας, αφού η θλίψη δεν απέφερε καρπό και ‘’έλαιον’’….  

[γνωρίζοντας ότι για να γίνει το διαμάντι χρειάζονται υψηλές πιέσεις και θερμοκρασίες, ανάλογα και στον άνθρωπο που είναι μονάδα άνθρακος για να γίνει ΑΔΑΜας, απαιτούνται ανάλογες πνευματικά συνθήκες. ΑΝ αυτές οι πιέσεις και συνθλίψεις τον οδηγήσουν να ενώσει τα εξωτερικά τέσσερα ηλεκτρόνια της τελευταίας του στοιβάδας (στοιχεία της φύσης του) με το κέντρο σταυροειδώς, με αυτήν την σταυροφορία συνοδοιπορεί και ανέρχεται προς ιεροσόλυμα (καρδία ΜΕ Χριστό), κατά το.... καθώς γέγραπται περί αυτού. Δεύτε ούν καί ημείς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ καί συσταυρωθώμεν, καί νεκρωθώμεν δί’αυτόν ταις του βίου ηδοναίς, ίνα καί συζήσωμεν αυτώ... προς ανάστασιν. Όπως λέει και ο γερ. Αρσένιος Μπόκα υπάρχει στην καρδιά μας ένας θρόνος και ένας σταυρός.... Ὅταν ἐμεῖς στεκώ­μεθα στόν θρόνο, ὁ Χριστός μας κάθεται στόν σταυρό, καί ἀντίστροφα. ...νουθετώντας μας, ότι η διέλευση της Μ.Εβδομάδος που ανατέλλει, δεν φέρει καρπό νομοτελειακά και από μόνη της η διέλευση, ακόμη και με πλούσια συναισθηματική φόρτιση, αν δεν πληρούνται οι παραπάνω προϋποθέσεις...].  

Δεν πεθαίνει ΜΟΝΟ η Ραχήλ εκεί στα όρια, μαρτυρούν ΜΕΣΑ στα (κάτω) Ιεροσόλυμα, ίχνος της άνω Ιερουσαλήμ και καρδίας, και όλοι οι προφήτες…   37 ῾Ιερουσαλὴμ ῾Ιερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε. 38 ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος. 39 λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε ἀπ᾿ ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. (Ματθ.κγ’)

[και δεν αφορά ΜΟΝΟ ως θρήνος της επιγείας ιερουσαλήμ, (άλλωστε τι να λυπηθεί, πέτρες και ξύλα; ) αλλά ιδίως της πνευματικής απώλειας της ψυχής, της κάθε ψυχής, που επιμένει να δρα εξωστρεφώς και σύμφωνα με την φυγόκεντρο (υπακούοντας στον άλλον εμ-πνευστή και διαβολέα) κι όχι της κεντρομόλου που θέλει να συμμαζέψει υπό τας πτέρυγας και σκεπάσει τα τέκνα της… και οδηγήσει δια Σταυρού στην Ζωή και άνω ιερουσαλήμ… ]   

Εισέρχεται Ο Κύριος από την χρυσή πύλη** (Κυριακή Βαΐων) κατηρτιζόμενος ο αίνος εκ νηπίων το ωσαννά και ευλογημένος ο ερχόμενος επί πώλου όνου αφήνοντας πίσω του την κοιλάδα της Κρίσης (Κοιλάδα Ιωασαφάτ) τα νεκροταφεία τους…. για να συνεισάγει με τους έχοντες χριστοφόρο νουν (επί πώλου όνου) όπως τους εξήγαγε εκ της αιγύπτου, έτσι να τους εξάγει εκ του ίχνους και σκιών, και εισάγει στην Ζωή και Φως.

από την ίδια πύλη πέρασε και ο Σταυρός με την επιστροφή Του από τον Ηράκλειο, τον κλεμμένο από τους πέρσες και μετά έκλεισε για να ξανανοίξει στην Δευτέρα παρουσία. 

Ιδού αναβαίνομεν…. δια του σταυρού και της ίδιας πύλης και αμήν αδιόδευτης ευστόχως, βαδίζοντες την Οδό προς την Ζωή και Φως και Ανάσταση.

Ήρθε εκείνο το χρονικό μεταίχμιο ως καλό εμβόλιο μέσα στον χρόνο κρόνο και φθορά, εισάγοντας αφθαρσία, που όλα τα πρόσωπα, ζώντων και τεθνεώτων να προσανατολιστούν προς τα θεία γεγονότα που παρότι συνέβησαν άπαξ παρατείνονται στους αιώνες για να τα ‘’ξαναζήσουν’’ εκτυπώτερον, κατά τάξη και ετοιμότητα.

Ένας λογισμός μου λέει, πως σε αυτά τα προσανατολισμένα πρόσωπα εν εκκλησίαις, ευλογούμενος Ο Θεός, ΑΥΤΟ το 15νθήμερο περίπου, κάθε παρακλητικός σε οποιονδήποτε άγιο, κάθε κάθισμα ψαλτηρίου είναι σαν να προσανατολίζουμε το πρόσωπό μας όχι Στο κεντρικό Παθόντα δι ημάς και Αναστάντα, αλλά να τραβάμε το μανίκι του αγίου να μας προσέξει, χάνοντας κι εμείς τον προσανατολισμό και ελπίδα και τελούμενο έργο (σωτηρίας μας) και παρενοχλώντας και τους προσηλωμένους μαζί Με Τον προσ-ηλωθέντα με ήλους (καρφιά) επί Σταυρού, Κυρίου***.      

Είναι τόσο πολλά και πλούσια σε θεία νοήματα όλα τα αναγνώσματα αυτές τις μέρες, παρέχων θησαυρούς, που αν ξέφύγει ο νους πτωχαίνει, ο ήδη πτωχός και πένης.  

---

* ΕΥΧΗ τοῦ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κύριε Παντοκράτορ, ὁ Θεὸς τῶν Δυνάμεων καὶ πάσης σαρκός, ὁ ἐν ὑψηλοῖς κατοικῶν καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορῶν, καρδίας τε καὶ νεφροὺς ὁ ἐτάζων, καὶ τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων σαφῶς ἐπιστάμενος, τὸ ἄναρχον καὶ ἀΐδιον φῶς, παρ' ὃ οὐκ ἔστι παραλλαγή, ἢ τροπῆς ἀποσκίασμα, Αὐτός, ἀθάνατε Βασιλεῦ, πρόσδεξαι τὰς ἱκεσίας ἡμῶν, ἃς κατὰ τὸν παρόντα καιρὸν τῆς νυκτός, τῷ πλήθει τῶν σῶν οἰκτιρμῶν θαρροῦντες, ἐκ ῥυπαρῶν πρὸς σὲ χειλέων ποιούμεθα, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ πλημμελήματα ἡμῶν, τὰ ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ καὶ διανοίᾳ, ἐκ γνώσεως ἢ ἀγνωσίας πλημμεληθέντα ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ναοὺς ἡμᾶς ποιῶν τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Καὶ δώρησαι ἡμῖν ἐν ἀγρύπνῳ καρδίᾳ καὶ νηφούσῃ διανοίᾳ, πᾶσαν τοῦ παρόντος βίου τὴν νύκτα ἡμᾶς διελθεῖν, ἀπεκδεχομένους τὴν παρουσίαν τῆς λαμπρᾶς καὶ ἐπιφανοῦς ἡμέρας τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾗ μετὰ δόξης ἐπὶ γῆς Κριτὴς τῶν ἁπάντων ἐλεύσεται, ἑκάστῳ ἀποδοῦναι κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἀναπεπτωκότες καὶ ὑπνοῦντες, ἀλλ' ἐγρηγοροῦντες καὶ διεγηγερμένοι ἐν τῇ ἐργασίᾳ τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ εὑρεθῶμεν καὶ ἕτοιμοι εἰς τὴν χαράν, καὶ εἰς τὸν θεῖον νυμφῶνα τῆς δόξης αὐτοῦ συνεισέλθωμεν, ἔνθα ὁ τῶν ἑορταζόντων ἦχος ὁ ἀκατάπαυστος καὶ ἡ ἀνέκφραστος ἡδονὴ τῶν καθορώντων τοῦ σοῦ προσώπου τὸ κάλλος τὸ ἄρρητον. Σὺ γὰρ εἶ τὸ ἀληθινὸν φῶς, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον τὰ σύμπαντα, καὶ σὲ ὑμνεῖ πᾶσα ἡ Κτίσις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, Ἀμήν.

** Από Κυριακή κρίσεως έως Κυριακή μνήμης εξορίας του ΑΔΑΜ (golden gate… κοιλάδα κλπ)

ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τόν υἱόν μου…

*** μετά από βαρετή λόγω παράθεσης πολλών δεδομένων, ίσως κάποιος βρει και τις δικαιολογητικές σκέψεις συστολής ανάγνωσης καθισμάτων ψαλτηρίου για χρονικό διάστημα δύο εβδομάδων, (από προ εξ ημερών του πάσχα έως μεθ’ημέρας οκτώ)…. και από Κυριακή Θωμά εσπέρας ΠΡΩΤΑ Ο ΘΕΟΣ συνεχίζουμε την ανάγνωση, ή από εκεί που μείναμε αν το διαβάζαμε αυτοβούλως, ή αυτό που μας αντιστοιχεί την ημέρα για τις 20άδες ομάδες ανάγνωσης ψαλτηρίου…. αμήν δι ευχών. 

Η όλη ανάλυση μοιάζει να υπέχει μία κεντρομόλο, από άκρων δημιουργίας, ανατολής, δύσης, άρκτου, μεσημβρίας (αρχικά ΑΔΑΜ), ωσάν σκούπα που ‘’μαζεύει’’ τον θέλοντα (όστις θέλει) να μαζέψει τα διασκορπισμένα του κομμάτια (ψυχικές δυνάμεις) ωσεί πηλός που έπεσε και έσπασε και χύθηκε το νερό από μέσα του…. να συμμαζευτεί (από μετεωρισμό) εντός του, αφού εντός είναι και η βασιλεία, να συν-φωνήσει επί σταυρού το ΔΙΨΩ, να συν-πεθάνει με Τον Ζωοδότη του, και συν-αναστηθεί χάριτι… . Αμήν γένοιτο… Ευλογημένη μεγαλοβδομάδα. ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ. (Με δική μας ‘’δουλειά’’ την ακινησία και προσήλωση επί σταυρού, αναμένοντες την αψευδή υπόσχεση από Τριαδικό Θεό να μας αναστήσει, αμήν προσωπικώς και συλλογικώς στην πολυπαθή και ‘’σταυρωμένη’’ ελλάδα μας).

Κι αν κάποιος θέλει να συνεχίσει θεωρώντας την ανάγνωση ‘’κανόνα’’ ενθυμούμενος την καλή μας Παναγία που δυο μοναχοί το δεκαπενταύγουστο ο ένας έφαγε ψάρι και ο άλλος νήστεψε άλαδο και αναρωτιόντουσαν τι από τα δύο ήταν σωστό, η καλή μας Παναγία τον ένα ευχαρίστησε και τον άλλον του είπε στο χρωστάω… κι αφού Ο Κύριος…. Καὶ τὸν ὕστερον ἐλεεῖ, καὶ τὸν πρῶτον θεραπεύει, κᾀκείνῳ δίδωσι, καὶ τούτῳ χαρίζεται. Καὶ τὰ ἔργα δέχεται, καὶ τὴν γνώμην ἀσπάζεται. Καὶ τὴν πρᾶξιν τιμᾷ, καὶ τὴν πρόθεσιν ἐπαινεῖ· ας είναι ευλογημένη η απόφασή σας.     

**** [Μολυνόμενος ο νους από πονηρούς λογισμούς, ενεργείται η δαιμονική επήρρεια και το πάθος στα αισθητά μέλη και προσβάλλεται και το σώμα. Μολυνόμενο το σώμα γίνεται γεώδης και ο νους. Αυτή η αλληλεπίδρασις είναι ένα μυστήριο που κάνει τον άγιο Ιωάννη της κλίμακος να πη: ‘’θαύμα ιδέσθαι νουν ασώματον υπό σώματος μολυνόμενον και σκοτούμενον και πάλιν δια πηλού τον άϋλον ανακαθαιρόμενόν τε και λεπτυνόμενον’’. Δλδ είναι θαυμαστό πράγμα να βλέπης τον ασώματο νου μας να μολύνεται και να σκοτίζεται από το σώμα. Και πάλι ο άυλος νους να ξανακαθαρίζει και να λεπτύνεται από τον πηλό (δλδ από τις ασκήσεις του σώματος).]. 

----

Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα, ἡ φωνή σου ἠκούσθη Κύριε, εἰς τά, βάθη τοῦ ᾍδου· ὅθεν καὶ τὸν Λάζαρον, τετραήμερον ἤγειρας, οἱ δὲ παῖδες τῶν Ἑβραίων ἔκραζον· Ὡσαννά, ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

Μεθ' ἡμέρας ὀκτώ, τῆς Ἐγέρσεώς σου Κύριε, ὤφθης τοῖς Μαθηταῖς σου ἐν τόπῳ οὗ ἦσαν συνηγμένοι, καὶ φωνήσας αὐτοῖς· Εἰρήνη ὑμῖν, τῷ ἀπιστοῦντι Μαθητῇ τάς χεῖρας ὑπέδειξας, καὶ τὴν ἄχραντον πλευράν, ὁ δὲ πεισθεὶς ἐβόα σοι· ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου, δόξα σοι.