ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ
Ὑπάρχει σ᾿ ἐμᾶς ἕνας θρόνος κι ἕνας σταυρός. Ὅταν ἐμεῖς στεκώμεθα στόν θρόνο, ὁ Χριστός μας κάθεται στόν σταυρό, καί ἀντίστροφα.
Οἱ διάφορες σταυρώσεις εἶναι τά μέσα τῆς αὐταπαρνήσεώς μας.
Ὁ ἑαυτός μας εἶναι ὁ ἐσωτερικός μας κόσμος ἤ τό στρῶμα τῆς ἐσωτερικῆς μας δυστυχίας, πού τοποθετεῖται μπροστά στήν Μορφή τοῦ Χριστοῦ διά τῆς ψυχῆς μας· ἐνῶ τό ὑποσυνείδητο εἶναι ἡ κληρονομική μας κληρονομιά.
Πρέπει ν᾿ ἀπομακρύνουμε τήν πολλή δυστυχία τῆς ψυχῆς μας γιά νά τυπωθῆ μέσα μας ἡ χρυσῆ Μορφή τοῦ Θεοῦ. Ὅμως οἱ ὑπάρχουσες μικρότητες θρυμματίζουν τήν δύναμι καί ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, γι᾿ αὐτό καί ἡ παραμικρή ἀκαθαρσία πρέπει νά καθαρισθῆ. Ἐξαρτᾶται ἀπό τήν συνείδησί σου, ἐάν θέλης νά καθαρισθῆς.
Ὅταν πηγαίνης στήν ἐξομολόγησι, βάλε τόν ἑαυτό σου στήν ζυγαριά τῆς συνειδήσεώς σου, τῆς σοβαρότητος, τῆς εὐθύνης, τῆς εἰλικρινείας σου καί λέγε:
Ποιόν ὑπερασπίζεις;
-τόν παλαιό ἄνθρωπο ἤ τόν Νέο πού ἦλθε ἀπό τόν οὐρανό τόν Ὁποῖον ἐνδυθήκαμε, δι᾿ Αὐτοῦ ἀναγεννηθήκαμε, Τόν ὁμολογοῦμε, Τόν ζοῦμε μ᾿ ἕνα ἄλλο τρόπο ὑπάρξεως, μέ τήν ἀρετή τῆς διακρίσεως καί μέ τήν συμβουλή;
-τόν Νέο Ἄνθρωπο πού ἦλθε ἀπό τόν οὐρανό νά μᾶς βοηθήση, νά μᾶς δεχθῆ, νά μᾶς θρέψη, νά μᾶς ἀναθρέψη, νά μᾶς μεταφέρη σ᾿ ἕνα ἄλλο ἐπίπεδο ὑπάρξεως, ἤ αὐτόν πού σέ τραβᾶ σίγουρα στόν θάνατο;
Ἡ μάχη μέ τήν φύσι εἶναι δύσκολη. Τί πρέπει νά κάνουμε; Πρέπει νά ἐπανέλθουμε μέ ὅλη μας τήν ὕπαρξι, μέ ὅλη μας τήν λογική, μέ ὅλη μας τήν ἀγάπη, ἡ ὁποία εἶναι ἡ περίληψις τῆς Γραφῆς.
από το βιβλίο: «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ» – ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (1910-1989)
---
Ο Όσιος Αρσένιος Μπόκα εκοιμήθη στις 28 Νοεμβρίου του έτους 1989, αφού προείπε την πτώση του Κομμουνισμού. Τα τελευταία του λόγια ήταν: ''Τώρα γνωρίζω που πηγαίνω…''. Πλήθος Kληρικών, Μοναχών και λαϊκών τον συνόδευσαν στην τελευταία κατοικία του. Ετάφη στο προαύλιο της γυναικείας Μονής Πρίσλοπ, που ήταν Πνευματικός. Ο τάφος του κατέστη προσκύνημα. Οι πιστοί μετά το προσκύνημά τους, την προσευχή τους, και κατά την πίστη τους, βλέπουν θαύματα. Τον Όσιο επικαλούνται ιδιαίτερα οι νέοι. Στον τάφο του συμβαίνει ένα παράδοξο! Ενώ εκεί έχει συνήθως παγωνιά που τον χειμώνα φθάνει τους 20 βαθμούς υπό το μηδέν, τα λουλούδια του τάφου του είναι πάντοτε ανθισμένα και ποτέ δεν μαραίνονται, δεν καίγονται, δεν παγώνουν! Χειμώνα - καλοκαίρι ο τάφος του είναι πάντα ανθισμένος και μυρωμένος από τα πολύχρωμα λουλούδια!
ΑπάντησηΔιαγραφή