περί εγκεφάλου και νοός…

(από την φύση στην υπερφύση) με αφορμή το παρακάτω άρθρο, κάποιες σκέψεις …  

…για χάριν ειρμού και άμεσης αναγωγής των επιστημονικών δεδομένων στα πνευματικά, με κάθε (καλό) ερέθισμα (και σημειωμένο με έντονα γράμματα) θα ακολουθούν μέσα σε τετράγωνο οι συμπληρωματικές σκέψεις, που παρατίθενται στην κρίση σας… (ή για εύκολη προσπέραση, αν θεωρούνται βαρηές, βαρετές ή αδιάφορες… συγγνώμη ή προς εκμετάλλευση αναγωγής). Τίποτα δεν είναι αχρείαστο, όλα έχουν κάποιο λόγο, από την μία λειτουργικό και από την άλλη αναγωγικό. 

...από αυτό το θαυμαστό εμπράγματο θησαυροφυλάκιο που είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, μακάρι να ιχνηλατήσουμε αυτούς τους λόγους, που οδηγούν Στον Δημιουργό πάνσοφο Λόγο...   

Με πλάγια γράμματα το πρωτότυπο άρθρο….     

…Ξέρεις ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι πιο πολύπλοκος κι από οποιονδήποτε σύγχρονο υπολογιστή; 

Κι όμως… ακόμα δεν καταλαβαίνουμε πλήρως πώς λειτουργεί!

Αυτό το όργανο ζυγίζει μόλις ενάμισι κιλό, αλλά καταναλώνει το 20% όλης της ενέργειας του σώματός μας. 

Έχει περισσότερες νευρωνικές συνδέσεις απ’ ό,τι υπάρχουν αστέρια στον γαλαξία και επεξεργάζεται εκατομμύρια δεδομένα κάθε δευτερόλεπτο. 

Ισχύοντας ότι, ό,τι είναι επάνω μοιάζει με αυτό που είναι κάτω… και αντίθετα, διακρίνοντες σπείρες παντού, από γαλαξίες έως dna, στον εγκέφαλο μπορούμε να διακρίνουμε άλλη μια ένδειξη αναλογίας μικροκόσμου και μακροκόσμου, όπως ήλιος-πλανήτες και πρωτόνιο-ηλεκτρόνια…  Έτσι, η αντιστοιχία αστέρων και νευρώνων, είναι μια καλή αφορμή αντίληψης των διαστάσεων του ανθρώπου, αφενός ως εμπεριεχόμενη απειροελάχιστη βιολογική κουκίδα μέσα στο σύμπαν σε σχέση με τον εντός του ανθρώπου, εμπεριεχόμενο κόσμο. Μακάρι δε βοηθητική για το ‘’πέρασμα’’ από την μία διάσταση στην άλλη. Από την χοϊκή στην πνευματική…. Διαστάσεις του ανθρώπου του εμπεριεχομένου και του περιέχοντος… (με αναλυτικές σκέψεις)

Κι όμως, ειρωνικά, αρκεί μια απλή πτώση, μια κακή διατροφή ή ένα ξενύχτι για να τον αποσυντονίσουν τελείως.

από την φύση στην υπερφύση (περί ύδατος) και δυο συνειρμικές σκέψεις…

με αφορμή, ενός ενδιαφέροντος άρθρου…

Σας έχουν πει ψέματα για το νερό.

Όχι μόνο το νερό της βρύσης γεμάτο φθόριο, ή το υπερτιμημένο υλικό σε πλαστικά μπουκάλια, αλλά και το νερό μέσα στο σώμα σου. Το νερό στα κύτταρά σου, το αίμα σου, η περιτονία σου, τα όργανά σου. Το νερό από το οποίο είσαι φτιαγμένος.

Σου είπαν ότι είναι H2O. Αυτό μάθαμε όλοι στο σχολείο. Ότι το σώμα σου είναι 70% νερό και ότι το νερό είναι απλά μια ουδέτερη ουσία που μεταφέρει πράγματα γύρω από το σώμα.

Αλλά αυτή δεν είναι όλη η ιστορία.

Ούτε κατά διάνοια.

Μέσα στο σώμα σου, νερό δεν υπάρχει σε βασική υγρή κατάσταση. Διαμορφώνει μια δομημένη φάση. Μια ζωντανή, έξυπνη, ηλεκτρικά φορτισμένη μορφή γνωστή ως H3O2. Αυτό ονομάζεται νερό ζώνης αποκλεισμού, ή νερό ΑΟΖ, και συμπεριφέρεται εντελώς διαφορετικά από το συνηθισμένο υγρό νερό.

Ο καθηγητής Gerald Pollack, βιομηχανικός και επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, το απέδειξε αυτό στην πρωτοποριακή του έρευνα. Ανακάλυψε ότι το νερό δίπλα σε υδροφιλικές (υδρόφιλες) επιφάνειες, όπως η επένδυση των

Άνθρωπος. Θεοπτία στον νόμο και στην χάρι…

Τρεις είναι οι καταστάσεις ‘’φωτισμού’’… του ΑΔΑΜ (ως ανθρώπου και ανθρωπότητος) … κάπως αποδιδόμενες στο διπλανό σχήμα... 

Μία άμεση μέσα στην δόξα Του, ως μέθεξη Αυτού, μια δεύτερη πάλι άμεση αλλά απέναντι και η τελευταία έμμεση (δια σημείων) και κατέναντι… 

Η δε κλίμαξ η ανάγουσα από το σκότος στο Φως, ευθεία βατή. Ένα Ι, Ο Ιησούς… ανάλογη ‘’θέα’’ με την σχέση μας με τον ήλιο, ιστάμενοι στο προσήλιο (απέναντι) ή ανήλιο (κατέναντι) ή ευκτέο… ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ (ψαλμ.ιη’) με οδηγό και συνοδοιπόρο και θεραπευτή ψυχών και σωμάτων, σε όλη την διαδρομή, Κύριο  ημών Ιησού Χριστό, Υιό Θεού Θεό… 

Τα δύο άκρα, είναι η πραγματική όαση μέσα στην έρημο (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999) και το είδωλο αυτής, ο αληθοφανής ομοιάζον αντικατοπτρισμός της (ΙΑΠΕΤΟΣ = 666) με Μεσσία και Δρόμο και ΦΩΣ ευθές (αντί πλάνου και εκ διαχύσεως) Τον ΙΗΣΟΥΣ = 888, που καταργεί τα είδωλα, υπόσχεται και εκπληρώνει (με απόδειξη τους μυριάδες αγίους) …ο διψών ερχέσθω και πινέτω…. Δύο άκρα, που προσεγγίζονται με δύο ‘’τάσεις’’ που επιδρούν στην καρδία (και νου). Την κεντρομόλο Ι ή την φυγόκεντρο πάλι Ι (ι’ τάγμα δαιμόνων). Την μεν προς Ζωήν την δε προς απώλεια. Την μεν προς θεοπτία πραγματική την

σύλληψη ανθρώπου και ΦΩΣ…

με αφορμή το βίντεο, δυο σκέψεις για τον ευαγγελισμό* και ‘’σύλληψη Του Ανθρώπου’’…  

Από την Αγία Γραφή γνωρίζουμε ότι … 27 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. 28 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε (Γεν.α’) …μια εντολή που συνηθίσαμε να περιορίζουμε στην εξωτερική τεκνογονία ενώ αυτή δόθηκε εντός του παραδείσου και για άλλον λόγο (αύξηση αρετών)…. όταν αντιλαμβανόμαστε την εντολή εξωστρεφώς και μονομερώς, αστοχούμε, αφού ο ΑΔΑΜ δὲ ἔγνω Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Κάϊν καὶ εἶπεν· ἐκτησάμην ἄνθρωπον διά τοῦ Θεοῦ. (Γεν.δ’1). Έγνω αυτήν, εκτός και όχι εντός του παραδείσου όπου …30 ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι (Ματθ.κβ’30). Την έγνω μετά την εξορία απέναντι της εδέμ… (Γεν.γ’16) 

Κι όπως η έξω ζωή έχει αφετηρία την πλευρά του πρώτου ΑΔΑΜ που αναπληρώνεται με σάρκα, συνειρμικά κατά το… 21 καὶ ἐπέβαλεν ὁ Θεὸς

Ο μεταξύ γης και ουρανού, άνθρωπος …

με αφορμή το…. «Γνωρίζουν οι Κρητικοί, τι φέρνει το νέο αεροδρόμιο;» δυο αναγωγικές σκέψεις… όχι σαν προφητική απάντηση στο τι θα γίνει κι αν τα συμφέροντα των λίγων θα υπερισχύσουν, αλλά κατάθεση γνώμης με άλλον άξονα νοοτροπίας σύμφωνη με την άλλη όψη. Την φωτεινή. Την πνευματική, πάνω από την συνήθεια κριτικής και αντιμετώπισης των αποκομμένων φαινομένων. Μεθοδολογία αναγωγής όλων όσων συμβαίνουν εκτός, να ανευρίσκονται εντός και διδάσκουν αλλά περισσότερο μας γνωρίζουν ότι μας αναλογούν και με αυτό, να προστίθεται η εμπιστοσύνη και η πίστη που σώζει…  είναι αυτή η εμπιστοσύνη ότι, ό,τι συμβαίνει είτε σαν ευλογία είτε σαν επιτρέπεται, είναι δοσμένο από τον καλό Θεό προς συμφέρον μας, οπότε, είναι και η  προϋπόθεση περάσματος του νου (και καρδιάς και ζωής) από την ταραχή και αρά, στην χαρά και την υπέρ νουν ειρήνη. Τότε και έτσι, προστίθεται βιωματικά Ο Χριστός (το χ+αρά) και σαν καλό εμ-βόλιο, μετατρέπει την πίκρα της αγριελαίου (την πίκρα του κόσμου με τα γεγονότα του) σε ωφέλιμη καλλιέλαιο.  

Όσο βλέπουμε (και μελετάμε) τα πράματα αποκομμένα, η γνώση και η θέληση θα επισκιάζονται από την μερική αλήθεια κι ενώ δίκηο μπορεί να έχουμε, η γνώση (και άποψη) θα παραμένει ελλειπής. 

Μας συμφέρει να ενώνουμε εάν είναι δυνατόν τους λόγους με Τον Λόγο  απλώνοντας ‘’δεσμούς’’ (αν αντέχουν) με τις άνω και κάτω σταθερές (γη και ουρανό) και αφού τα συνδέσουμε, προβούμε στην αναγωγική ανάπτυξη. Αλλιώς, αν αφήσουμε την γνώμη μας να περιορίζεται στα τρεπτά και σύμφωνη με την περιστροφή της γης γύρω από τον λοξό της άξονα, διαρκώς η γνώμη μας θα μεταβάλλεται μέσα στα ρευστά, όπως το κοντόφθαλμο εγωκεντρικό σύστημα συμφεροντολογικά, επιβάλλει. 

Κι όπως τυπώνουμε το παντοδύναμο σημείο του Σταυρού επί του σώματός μας, κάτι ανάλογο ισχύσει και στο σώμα της ελλάδος, όπου, στην πνευματική γεωγραφία, η κρήτη αντιστοιχεί στην γαστέρα του σώματος της ελλάδος κατά το… Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται, κακὰ θηρία, γαστέρες ἀργαί. 13 ἡ μαρτυρία αὕτη ἐστὶν ἀληθής. δι' ἣν αἰτίαν ἔλεγχε αὐτοὺς ἀποτόμως, ἵνα ὑγιαίνωσιν ἐν τῇ πίστει, (Τιτ.α’) 

και… όπως μέσα στο βιολογικό μας σώμα (γη) εμπεριέχονται πολλά μέλη (και κυτταράκια) που το συνθέτουν και που είμαστε υποχρεωμένοι έναντι αυτών να μεριμνούμε για την ψυχοσωματική τους υγεία, έτσι κι εμείς ως μέλη, ανήκουμε

διορατικό χάρισμα (Γερόντισσα Γαλακτία)

Ρωτήσαμε κάποτε τη Γερόντισσα Γαλακτία:

– Τί είναι το διορατικό χάρισμα;

– Γερόντισσα Γαλακτία: Επικίνδυνο παιδί μου και να το κουβεντιάζομε ακόμη!

Βλέπεις, με τα από μέσα (εσωτερικά) μάτια όσα σου παραχωρήσει ο Θεός!

Εκείνα τα μάτια βλέπουν πολύ πιο δυνατά.

Όμως, αυτός που έχει τέτοια χαρίσματα, χρειάζεται μεγάλη, μεγάλη, πολλή μεγάλη ταπείνωση για να μη βλάψει την ψυχή του!

Θέλει το πράμα σιωπή, μετάνοια, ταπείνωση.

Όλα τα σφραγίζει η σιωπή.

Μιλάς μόνο με εντολή Θεού!

Λίγο να ξεσύρει ο νους σου τα ’χασες όλα!

Πρώτα πρέπει με το χάρισμα αυτό να βλέπεις τα μέσα σου και να κλαις!

Να ζητάς έλεος!

Να μη ζητάτε τέτοια χαρίσματα!

περί ‘’ανύδρου’’ στην Ελλάδα, στο ψαλτήρι και στην Καινή….

(το πρόβλημα και η λύση στην άλλη όψη του ‘’τυχαίου’’) 

με αφορμή…. Αυτές οι δονήσεις ενδέχεται να οφείλονται στην κίνηση μαγματικών ρευστών στον σεισμογόνο χώρο της Ανύδρου. (από Σαντορίνη: Πιθανή ηφαιστειακή διέγερση στη Σαντορίνη τις τελευταίες ώρες- Τι αναφέρει το Ευρωμεσογειακό Σεισμικό Κέντρο). 

Ὁ Θεὸς ὁ Θεός μου, πρὸς σὲ ὀρθρίζω· ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου, ποσαπλῶς σοι ἡ σάρξ μου ἐν γῇ ἐρήμῳ καὶ ἀβάτῳ καὶ ἀνύδρῳ. (ψαλμ.ξβ’) μήπως δεν φταίμε που ο ‘’ξ’’ ενοίκησε στον οίκο (β) μας και είμαστε άνυδροι και διψασμένοι;;;    

καὶ προσέθεντο ἔτι τοῦ ἁμαρτάνειν αὐτῷ, παρεπίκραναν τὸν ῞Υψιστον ἐν ἀνύδρῳ (οζ’) 

ἐπλανήθησαν ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐν γῇ ἀνύδρῳ, ὁδὸν πόλεως κατοικητηρίου οὐχ εὗρον, πεινῶντες καὶ διψῶντες, ἡ ψυχὴ αὐτῶν ἐν αὐτοῖς ἐξέλιπε· καὶ ἐκέκραξαν πρὸς Κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς, καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἐῤῥύσατο αὐτοὺς καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς εἰς ὁδὸν εὐθεῖαν τοῦ πορευθῆναι εἰς πόλιν κατοικητηρίου. (ρς’) ... ψυχή (ρ) αιχμαλωτισμένη και αλυσοδεμένη από πάθη και επιθυμίες (ς') εκτός εαυτού, εκτός καρδίας, εκτός οίκου Του, εκτός Αυτού... σπαταλών την ουσία (κι όχι απλά περι-ουσία) ασώτως... 

αμήν συνειδητοποιήσουμε την οικτρή κατάσταση του βόσκειν χοίρους, τρώγων ξυλοκέρατα και τροφή τους, φίλοι χειρόνων σε χώρα μακράν της οικίας Του Πατρός ... ανυψώνοντας, καρδίαν, νουν και χείρας... 

διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. (ρμβ’) 

προ επιλόγου… 12ζ

Αμήν … καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Πνεύμα, που εγκαθίσταται τα Χριστούγεννα… θείο πυρ… πνεύμα υιοθεσίας και αν χάριτι Του νηπιάσαντος δι ημάς Κυρίου, ενηλικιωθούμε και ελευθερωθούμε ένεκα  της νηπιότητας που μας διακρίνει (Γαλ.δ’) …μακάρι να μην εξαντλούμε την ‘’εορτή’’ στα χοϊκά, αλλά δι αυτών να αναγόμαστε στα ουσιώδη πνευματικά. Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο χάριτι. Μη μείνουμε στα λαμπιόνια και δωράκια και πολυφαγία και ό,τι άλλο επιτάσσει η κοσμική νοοτροπία ….  μην μετεωρίζεται και περισπάται ο άσωτος και σε χώρα μακράν, βόσκοντας χοίρους… αλλά, ως ΑΣΩΤΟΣ ΝΟΥΣ να επιστρέψει στην καρδιά και ο άνθρωπος να ενοποιηθεί από τη διάσπαση. Νους καρδιά και προσοχή ΕΝΑ. Όπου τρεις μαζεμένοι στο όνομα Μου, εκεί είμαι ανάμεσα τους. Όσα κι αν είναι τα εμπόδια κράζουμε: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με! Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς. 

Κύριε γνώρισέ μου αυτόν τον άγνωστο… Ο άγνωστός μου εαυτός 

μήπως και αυτή η ελάχιστη αλλά ακριβής (χωροχρονική, σταυρική) αυτογνωσία, γίνει βάση αληθούς (προς υπεράνω χώρου και χρόνου ανάστασιμης) θεογνωσίας και μετοχής… γνώρισόν μοι, Κύριε, τὸ πέρας μου καὶ τὸν ἀριθμὸν τῶν ἡμερῶν μου, τίς ἐστιν, ἵνα γνῶ τί ὑστερῶ ἐγώ. (ψαλμ.λη’) … σε μια μικρογραφία βιολογικού μου

Η Γέφυρα μέσα στην Αγία Γραφή … και οι προϋποθέσεις δόμησής Της, μέσα μας...

Δόθηκε από τον καλό Θεό η Αγία Γραφή (και παράδοση), με τα μικρά της μαργαριτάρια (λόγοι Γραφών και λόγοι φύσης) σαν εξωτερικοί οδοδείκτες προς τον εσωτερικό θησαυρό… τον εν ημίν θησαυρό, που είναι κρυμμένος στην γη μας… και που θέλει το σκάψιμό της, για να τον αναδείξει και πλουτίσει τον άνθρωπο… και σαν γέφυρα, να καλύψει το μέγα χάσμα…

… 44 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν θησαυρῷ κεκρυμμένῳ ἐν τῷ ἀγρῷ, ὃν εὑρὼν ἄνθρωπος ἔκρυψε, καὶ ἀπὸ τῆς χαρᾶς αὐτοῦ ὑπάγει καὶ πάντα ὅσα ἔχει πωλεῖ καὶ ἀγοράζει τὸν ἀγρὸν ἐκεῖνον. (Ματθ.ιγ’44) 

Αποδεικνύοντας ότι και η αναζήτηση και η ανάδειξη του θησαυρού σαν αναγέννηση (ιγ) γίνεται υπό προϋποθέσεις… κι αυτές έχουν σχέση με την καθαρότητα, και με τον 44^ο ψαλμό, ειδικό… (αφιερωμένο στην Παναγία, το μέσον σωτηρίας…) πνευματική φυσιολογία νεφρών και καρδιάς…. 

Είναι ο τρόπος που αναζητούμε αυτόν τον θησαυρό, που θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Στην πνευματική ταυτότητα (ομόπνοα) Σταυρού και Θεοτόκου, των μέσων για την ανεύρεση Του Θησαυρού (Χριστού) βλέπουμε να έχει δύο πρόσημα

μακαριότητα… (δύο όψεων) και ο ενδιάμεσος σταυρός

οι άνθρωποι, έχουμε την αναφαίρετη ελευθερία να εμπιστευθούμε (από την θέση που βρισκόμαστε) ή τον ‘’φανταστικό’’ θεό (ποίημα των ανθρώπων) ή το ‘’ρεαλιστικό’’ εγώ μας, με τις ψηλαφητές κατακτήσεις του. Καλές ή κακές, ή καλύτερα, εξαρτώμενες από την διαχείριση. 

…μέσα στην πληθώρα των φαινομένων που εξαπατούν, μέσα στην πληθώρα των αντικατοπτρισμών της όασης που προβάλλονται για αληθείς, μπροστά στην μία όντως αληθινή, κάποιοι μονοκονδυλιά διαγράφουν την έννοια του θεού, καίνε μαζί με τα ξερά και τα χλωρά* και ‘’ησυχάζουν’’ μια και καλή…  ρυθμίζοντας τον μικρόκοσμό τους, χωρίς Αυτόν, αυτάρκεις. Μια ζωή, με ημερομηνία λήξης, τον βιολογικό θάνατο. Και μετά; μηδέν; η ταμπέλα όμως μακαριστός άλλο αποδεικνύει… Την επιμήκυνσή του. Όταν χους εις χουν και πνεύμα εις πνεύμα απελεύσει, το εμπεριεχόμενο μέσα στο μπουκαλάκι (σώμα) ‘’αέριο’’ (πνεύμα, ευώδες ή δυσώδες) θα ‘’επιμηκυνθεί’’ και θα καλύψει όλον τον χώρο… [όπως από τώρα και εν ζωή, ενεργεί στα πέρατα του κόσμου… το καλό εκ Θεού και κακό εξ ημών… (Η αμαρτία μας αντανακλάται και στα πεπρωμένα του σύμπαντος κόσμου Ἅγιος Σιλουανὸς Ἀθωνίτης). Μακαριότητα, που καλό θα ήταν να μας απασχολεί όλους… 

[*… και μεταξύ των πλάνων, άλλος Ένας…  62 Τῇ δὲ ἐπαύριον, ἥτις ἐστὶ μετὰ τὴν παρασκευήν, συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς Πιλᾶτον 63 λέγοντες· κύριε, ἐμνήσθημεν ὅτι ἐκεῖνος ὁ πλάνος εἶπεν ἔτι ζῶν, μετὰ τρεῖς ἡμέρας

το ‘’πέρασμα’’

περάσματα και θύρες στον κόσμο, υπάρχουν πάμπολλες... στα πνευματικά, περάσματα και Θύρα ( 6 ) με εισόδους και εξόδους (από δεξιά προς αριστερή επίγνωση και αντίστροφα, αλλά και καθέτως από την εικόνα στο καθ'ωμοίωση), πάλι πάμπολλες, αλλά όπως Η Θύρα είναι Μία (Χριστός) έτσι και το ''πέρασμα'' είναι ένα και αφορά τον βιολογικό θάνατο.

Δι αυτού σαν πύλη, πόρτα και κατώφλι, γίνεται η μετάβαση από το πρόσκαιρο και φαινόμενα στην αιωνιότητα και ουσία.... 

Υπό την άποψη της δικαιοσύνης, όλοι λίγο πολύ γνωρίζουν (ή υποψιάζονται) ότι ισχύει το... ό,τι σπείρεις αυτό και θα θερίσεις και η συμ-περι-φορά, θα δώσει δικαιώματα προς ποια κατεύθυνση θα κινηθούμε με τον εξοστρακισμό... 6 ή 9. απάνθρωπη ή φιλάνθρωπη. Κάπως πιο ενημερωτικά σαν μαρτυρία από τον αγ.Εφραίμ τον σύρο, αναγράφηκαν στο Η σχετική και η οντολογική δικαιοσύνη. 

Η κοινή πεποίθηση ότι το πέρασμα από την γη στον ουρανό…. και από το σκότος στο Φως, σαν ''τελευταίο ταξίδι''... ξεκινά από τον θάνατο, είναι μια καλοστημένη παγίδα και μας κάνει κάπως αδιάφορους, για να μην εργαστούμε από τώρα, στην ζωή και καθημερινότητά μας. Το θέμα όμως είναι, πως η ζωή είναι μια εύσπλαγχνη ευκαιρία και στάδιο που κάθε άνθρωπος αγωνίζεται, για να πετύχει άφθαρτο στεφάνι ή αδιαφορώντας, αιώνια απώλεια.

Στο προηγούμενο άρθρο αναφέρθηκε πως…. ο,τιδήποτε απομακρύνει από τον Χριστό ή διατηρεί μακριά από τον Χριστό είναι ένας δαιμονισμός.... το πόσο όμως θα καταφέρει αυτή η φυγόκεντρος (ι' τάγμα δαιμόνων) μέσω των παθών να μας κρατήσει μακράν του προσώπου του Θεού, στην γη, στο έδαφος*, χωρίς ίχνος ύψους, εξαρτάται από τα δικαιώματα που δίνουμε.  

* είναι το ΕΔΑΦΟΣ και ο ΟΦΙΣ και ο ΤΡΟΜΟΣ (=780) που νοηματικά συνδέονται μεταξύ τους… και μας συμφέρει φυσικά να ξεκολλήσουμε από το έδαφος, κόσμο και κοσμικό φρόνημα της αιγύπτου που είμαστε δούλοι, ξεφύγουμε του έρποντος όφεως και από τον τρόμο, ταραχή και αρά, δια Της Θεοτόκου, να πάμε στην χαρά Του Κυρίου και ακούσουμε το ευ δούλε αγαθέ είσελθε . … Χαῖρε, δι' ἦς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει, χαῖρε, δι' ἦς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει. (αντί το φοβερό, ουκ οίδα υμάς… και απέλθετε...). Να περάσουμε την πύλη, χάριτι, από τώρα Πύλη ουρανού και καρδιάς. 

Το Τι συμβαίνει όταν ο Αρχάγγελος έρχεται να πάρει τη ψυχή! μας το ανέλυσε βάσει της παράδοσης, ο Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα. Ο ίδιος για τον τελωνισμό των ψυχών αναφέρει, πως μοιάζουν με τα διόδια που είναι στημένα μεταξύ θεσσαλονίκης και αθήνας και πρέπει να ‘’ξοφλήσει’’ κάποιος το αντίτιμο για να μπορέσει να περάσει…

Με τον τρόπο ζωής και όσο τα προσπερνάμε σαν εμπόδια και τροχοπέδες εν ζωή,

Νείλος ο Ασκητής Κεφάλαια περί Προσευχής

Μετάφραση: Αρχιμ. Ευσεβίου Βίττη

Από το βιβλίο του Αρχιμ. Ευσεβίου Νίττη Εις ύψος νοητόν, Εκδόσεις Αποστολικής Διακονίας

Πρόλογος

Την ώρα, που με καίει ο πυρετός και με συνέχει η φλόγωση των ακαθάρτων παθών, με τονώνεις, όπως πάντα, καθώς πιάνω τα θεαγάπητα γράμματά σου παρηγορώντας το νού μου τον κατάκοπο, που σε ό,τι αισχρό περιδιαβάζει. Κι αυτό, γιατί εσύ μακάρια μιμήθηκες το μεγάλο καθηγητή και δάσκαλο. Καθόλου παράδοξο αυτό, γιατί δικό σου μερτικό είναι πάντα τα σπουδαία όπως ήταν του ευλογημένου Ιακώβ. Αφού δηλαδή δούλεψες καλά για χάρη της Ραχήλ και πήρες αντί γι’αυτήν τη Λεία (Γεν.κθ΄ 25), ζητάς τώρα κι εκείνη, που λαχταράς, γιατί ασφαλώς συμπλήρωσες κι αυτής τα εφτά χρόνια.

Εγώ δεν θα μπορούσα ν' αρνηθώ για λόγου μου, πως αν και κόπιασα όλη τη νύχτα, όμως δεν έχω πιάσει τίποτα. Μολοντούτο όταν, μια και μου το 'πες εσύ, πέταξα τα δίχτυα, ψάρεψα πλήθος ψάρια. Δε λέω βέβαια πως είναι μεγάλα, πάντως είναι εκατόν πενήντα τρία (πρβλ. Ιω.κα΄ 11). Και τα ’στειλα μέσ’ στο κοφίνι της αγάπης (αυτό μαρτυρούν τα ισάριθμα κεφάλαια) έχοντας έτσι εκτελέσει την προσταγή σου.

Σε θαυμάζω και ζηλεύω την εξαιρετική πρόθεση, που δείχνεις, αγαπώντας βαθιά τα κεφάλαια περί προσευχής. Γιατί δε λαχταράς απλώς αυτά, που χρωστούν σε χέρια την ύπαρξή τους και είναι γραμμένα με μελάνη, αλλά εκείνα, που είναι με ασφάλεια βαλμένα στο νού με τη βοήθεια της αγάπης και της αμνησικακίας. Επειδή όμως όλα έχουνε διπλό χαρακτήρα, δέξου και όσα σου στέλνω το ένα δίπλα στο άλλο σύμφωνα με όσα λέει ο σοφός Ιησούς του Σειράχ (Σοφ. Σει. μβ΄ 24) και νιώσε εκτός από το γράμμα και το πνεύμα τους, γιατί το νόημα πάει πριν από το γράμμα. Αν δηλαδή λείπει το νόημα ούτε και το γράμμα θα υπάρχει. Δύο λοιπόν είναι οι τρόποι προσευχής. Ο ένας είναι πρακτικός κι ο άλλος ενθεωρητικός. Το ίδιο συμβαίνει και με τους αριθμούς. Το ένα στοιχείο τους, είναι προφανές, είναι η ποσότητα. Το άλλο στοιχείο, το σημαινόμενο, είναι η ποιότητα. Έχοντας δηλαδή διαπραγματευθεί το θέμα της προσευχής σε εκατόν πενήντα τρία κεφάλαια σου έχω στείλει ευαγγελικό μισθό για να βρείς την τερπνότητα του συμβολικού αριθμού και το τριγωνικό και εξαγωγικό σχήμα, που υποδηλώνει ταυτόχρονα από τη μια μεριά ευσέβεια γεμάτη γνώση της αγίας Τριάδος και από

προτυπώσεις του Σταυρού στην ΠΔ, προτάσεις ζωής σαν πολίτευμά Του, για κάθε εποχή και κάθε σταυροφόρο…

λίγα ίχνη, από τα πολλά....

Είναι η αγάπη και η αλήθεια ‘’σταυρός’’, με κάθετο σκέλος την αλήθεια, που εκ της γης ανατέλλει (Ι) και η αγάπη μια αγκαλιά, σαν τα οριζόντια απλωμένα επί Σταυρού χέρια Του Κυρίου, που πάντα τα έθνη καλεί εις ενότητα. Μέσα στην ελευθερία μας, δεν ανταποκρίνονται ούτε όλα τα έθνη ούτε όλοι οι άνθρωποι  Είναι ο φυσικοπνευματικός μεταβολισμός * [μεταβολισμός (3)] σταυρός, που ‘’θέλει’’ όχι μόνο την σωματική τροφή που βοηθά την βιολογική, αλλά ιδίως την πνευματική και που καθορίζει την αιώνια. Πρόταση για κάθε εποχή, για κάθε άνθρωπο, αφού... ο τετραδιάστατος χωροχρόνος είναι σταυροειδούς μορφής, με κάθετο σκέλος τον χώρο και οριζόντιο τον χρόνο…. που σηματοδοτεί τον φερόμενο σταυρό σε κάθε χωροχρονικά διαβιούντα, άσχετα με την συμπάθεια ή αντιπάθεια, αποδοχή ή αδιαφορία, όχι απλά επειδή τον φέρει, αλλά περισσότερο επειδή τον βιώνει. 

Αφήνει το ίχνος του Σταυρού στην πορεία του ισραήλ (κατά την διάταξη των 12 φυλών στην έρημο) και το οποίο δεν αφορά το τότε ‘’κράτος’’, αλλά διαχρονικά, ως μεταφρασμένο, κάθε νου ορώμενο τω Θεώ, αν θέλει να γίνει λαός Του. Μια συνοδοιπορία Λόγου και λόγων [λαό Του (1), διαχρονικά με τις δικές Του προϋποθέσεις και ΑΝ θέλουμε να είμαστε ναός Του, πέραν εποχών και τίτλων περιούσιων.... περί της ουσίας...] εκτός του εξ αιγύπτου εκάλεσα τον υιό μου και τον Σταυρό, μαζί με την ''εσταυρωμένη'' στο θείο θέλημα Θεοτόκο [με τα τέλεια όρια της προσευχής (άνω, κεφαλή κορωνίδα) βάση κάτω νηστεία, ακρόαση και τήρηση (δεξιά και αριστερά)], ως πύρινος στύλος (κάθετη διάσταση) και σκέπη σαν νεφέλη (οριζόντια) σύνολο πάλι ζωοποιός σταυρός... [Χαῖρε, πύρινε στῦλε, ὁδηγῶν τους ἐν σκότει, χαῖρε, σκέπη του κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης (στον οίκο Λ)]. 

Κι η πορεία από την αίγυπτο (και αιχμαλωσία) προς τους αγίους τόπους (και

η έξω και η έσω πραγματικότητα… (η βιολογική ζωή και η Ζωή της ψυχής)

Πολλοί δογματίζουν ότι εκ του μηδενός προήλθαμε και στο μηδέν θα καταλήξουμε, θεωρούντες την παρούσα (βιολογική) ζωή αρχή και τέλος. Σαν να γεννηθήκαμε για να πεθάνουμε. Το επόμενο αυτών των σκέψεων καθορίζει μια άλλη νοοτροπία …φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν. (Α’Κορ.ιε’32) την οποία Ο Κύριος χαρακτηρίζει σαν αφροσύνη… [19 καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. 20 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; 21 οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν. … (Λουκ.ιβ’)]. 

Παρόλα αυτά, οι τοιουτοτρόπως φιλοσοφούντες, δεν έχουν και άδικο σαν αφετηρία, αφού Σὺ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς παρήγαγες… αλλά το τέρμα του μηδενός δεν μας αναλογεί. Είμαστε ημιευθείες (κι όχι ευθείες χωρίς αρχή και τέλος) με αρχή μεν, αλλά χωρίς τέλος. Αιώνιοι… 

…‘’κρύβεται’’ καλά (για λόγους ελευθερίας επιλογών) Ο Αόρατος (Τριαδικός) Ένας που εκ του μηδενός  παρήγαγε το είναι μας (Εκ του μη όντος στο είναι… ), με αποτέλεσμα να μην γίνεται με βία, πιστευτός. 

Από τα

ΕΝΑ

ΕΙΝΑΙ

…πρέπει να εντοπίσουμε μέσα μας αυτά τα δύο Ι, που καλούμαστε με ελευθερία να ακολουθήσουμε. Το Ι της κεντρομόλου (και επιστροφής από το ‘’μηδέν’’ στο ΕΝΑ) ως δρόμο, Ιησού και αντίστοιχα το Ι της φυγοκέντρου (ι’ τάγμα δαιμόνων) που απομακρύνει τον άνθρωπο από τον Θεό και Φως και Ζωή, πρακτικά και θεωρητικά, οδηγώντας τον άνθρωπο στο μηδέν και απώλεια. [δύο αγιογραφικές αναφορές ως ''αστραπή'' (ϟ) Του Ενός που φαίνεται από ανατολών έως δυσμάς (Ματθ.κδ’ 27) και του άλλου (Λουκ.ι’18) …εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα ...θέλοντας διαχρονικά να παρασέρνει τους ανθρώπους προς απώλεια]. Με εμάς, να ακολουθούμε στην αστραπιαία μας διέλευση επί γης, όποιαν αστραπή ''αγαπήσαμε'' υπηρετήσαμε, φωτιστήκαμε εξ αυτής... Ο άνθρωπος δεν υπάρχει (υπό

το βαθύτερο νόημα του ‘’μάννα’’ εξ ουρανού

..είναι λογικό και αναμενόμενο, η έννοια του μάννα να έχει πολλές μεταφράσεις. Πάντα όμως θα καλύπτει τις ανάγκες του ανθρώπου. Από φυσιολογικές, βιολογικές μακάρι όμως και ιδίως τις πνευματικές*. 

Ο ορισμός που δίνεται σε διάφορα λεξιλόγια, είναι ότι το μάννα είναι εκείνο το αγαθό, που το αποκτούμε ανέλπιστα εξ ουρανού, τη στιγμή που το χρειαζόμαστε. 

Κι όσο εμείς ανεβαίνουμε προς τον ουρανό σαν αλήθεια, τόσο η δικαιοσύνη του Θεού διακύπτει εκ των άνω προς τα κάτω, προς συνάντησή μας… [ἀλήθεια ἐκ τῆς γῆς ἀνέτειλε, καὶ δικαιοσύνη ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψε. (ψαλμ.πη’ 84). Είναι η συμπλοκή και ‘’εμφάνιση’’ του 8 και θείου πνεύματος μέσα στην φύση (4)]. Θα μπορούσε κάποιος να κλείσει τα παντζούρια για να μην μπει φως από τον ήλιο, ή να αποδώσει το ερχόμενο σε σύμπτωση ή στην τύχη και πιθανότητες. Είναι θέμα προσωπικής φιλοσόφησης και κατά πόσο αισθάνεται ο καθένας ότι ζει σε τάξη ή αταξία (σε φυσικό και πνευματικό επίπεδο). ... η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση

Το θέμα είναι, πως…  21 ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν (Ματθ.ς’) , σαν παραίνεση, να μην μείνει η καρδιά μας με την αίσθηση των ‘’αναγκών’’ της, στα της γης. Στα της αιγύπτου. Κι όπως ο πάγκαλος Ιωσήφ (στον τύπο Του Χριστού) διαχειριζόταν σοφά τον πλούτο της αιγύπτου και έτρεφε τον κόσμο σε καιρούς ασιτίας, έτσι και Ο Κύριος τρέφει, βρέχει, επί δικαίων και αδίκων, φωτίζει ως ο ήλιος τους πάντες. Στον καθένα εναπόκειται και τον συμφέρει να μείνει σε αυτήν την εξωτερική τροφή και κοινή επιφάνεια, αλλά να εμβαθύνει. Να πεινάσουμε και διψάσουμε για κάτι παραπάνω από τα πρόσκαιρα. 

Κι αν εξέλθει ο νους από τα τετριμμένα και γήινα στην έρημο, θα ‘’δει’’ και θα βιώσει την επόμενη βαθμίδα τροφής, όπως ο Κύριος έτρεφε τους ισραηλίτες 

Ο μέγας κανών, μεταξύ ε-αυτού και Αυτού ...

στην διαδρομή της μεγάλης τεσσαρακοστής, μετά την κλίμακα του αγ.Ιωάννη (δ’νηστειών) και πριν την ε’ νηστειών, Κυριακή της αγ.Μαρίας αιγυπτίας, του προτύπου της μετανοίας, ο μέγας κανών είναι το καύσιμο υλικό (1), η απαραίτητη μεθοδολογία για να ανοιχτεί στον άνθρωπο ο εσωτερικός δρόμος και κατανοήσει βιωματικά την κλίμακα του αγ.Ιωάννου σιναΐτου. Κι αν δεν μπει σε αυτόν τον τρόπο ''νόησης'', προσέγγισης και αντίληψης Γραφών και καθημερινότητος, μπορεί με τα διάφορα ''ενδιαφέροντα'' αναγνώσματα να αποκτήσει κατάρτιση και ''γνώση'' των θεολογικών, αλλά υστερεί σε ουσία...  μένοντας στα είδωλα (και εικόνες). Μένοντας στο εν δυνάμει (και κατ'εικόνα, όσο καθαρά κι αν είναι αυτή εκτυπωμένη) αλλά όχι εν ενεργεία, όχι στον δρόμο του καθ'ωμοίωσιν...  

Ο μέγας κανών, βοηθά μυστικά στην κίνηση από το κάτω (και έξω) όριο, τους πρόποδες του όρους Σινά, όπου προσκυνούνται τα είδωλα (όπως στην αίγυπτο, όπου ο νους / ισραήλ, είναι αιχμαλωτισμένος) προς την κορυφή και θεοπτία και Αγίων Τόπων (δια Της Θεοτόκου, φλεγόμενης και μη καιόμενης βάτου). 

Θεοπτία και ‘’εγγραφή’’ όχι τυπικά σε σκληρές πέτρες (και καρδιές) αλλά σε καθαρή καρδία… [ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις. (Β’Κορ.γ’3)]. … με πρώτη βαθμίδα την αποταγή (φεύγε και πίσω μην κοιτάς) του κοσμικού φρονήματος.. και ύψιστη την αγάπη. Αμήν δι ευχών…  με διακόνους (κλίμαξ και διακονία) τον προφ.Μωυσή (για την πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών) και τον προφ.Ηλία (για την πνευματική γνώση των λόγων της φύσης).  

…η κλίμαξ και ο μέγας κανών κείνται μεταξύ του κάθε ανθρώπου ως εικόνος Αυτού (ε-αυτού) και του προτύπου (Αυτού / Χριστού) και υπέχουν την θέση

Οδεύοντας προς την Βηθλεέμ.

Η Παλαιά Διαθήκη για κάποιον που την διαβάζει πρώτη φορά, φαντάζει σαν ένα μεγάλο και κουραστικό παραμύθι με πολλές επιμέρους ιστορίες και για τις οποίες ίσως δεν μπορεί να κατανοήσει και τον λόγο για τον οποίο γράφτηκαν.

Τί μας ενδιαφέρει εμάς πόσα παιδιά είχε ο Νώε, γιατί ο Αβραάμ γέρασε χωρίς να κάνει παιδιά και τί παραλογισμός είναι αυτό ότι στα βαθιά γεράματα απέκτησε τον Ισαάκ και μετά πήγε να τον θυσιάσει;

Τί μας ενδιαφέρει εμάς εάν ο Ησαύ γύρισε κουρασμένος από το κυνήγι και πούλησε στον αδελφό του με ένα λόγο του τα πρωτοτόκια (άϋλης αξίας θα τα λέγαμε σήμερα) για ένα πιάτο φακές;

Τί μας ενδιαφέρει εμάς τους Χριστιανούς πόσα παιδιά έκανε ο Ιακώβ, ποιά από αυτά πόρνευσαν, ποιά σκότωσαν, τί απογόνους έκαναν, παιδιά, εγγόνια, νύφες, λεπτομερείς και κουραστικές γενεαλογίες και ιστορίες;

Τί μας ενδιαφέρουν εμάς όλοι αυτοί οι Νόμοι και οι Διατάξεις για την Ζωοθυσία τους και τις Εορτές τους;

Ποιοί βασιλιάδες ήταν καλοί και ποιοί όχι, με ποιούς πολέμησαν και ποιοί και πώς τους αιχμαλώτισαν;

Και γενικά τί μας ενδιαφέρει εμάς όλη η Ιστορία του Ισραήλ * ;

Μου θυμίζουν όλα αυτά τις παλαιές ιστορίες των γιαγιάδων μας για τη ζωή και τα

Ο νους του ανθρώπου

Ο νους του ανθρώπου έχει δύο λειτουργίες… τη λογική και την νοερή.

Με τη λογική επικοινωνεί με τον κόσμο, τα φαινόμενα, τους άλλους. Με τη νοερή λειτουργία επικοινωνεί με τον αιώνιο Νου των πάντων, τον Θεό, που έπλασε τα πάντα. 

Απορροφημένοι από τη σχέση μας με τον κόσμο χρησιμοποιούμε μόνο τη λογική λειτουργία και δεν ασκούμε την νοερή λειτουργία του νου μας επικοινωνώντας με τον αιώνιο Νου που πάντα μας σκέφτεται με αγάπη χωρίς εμείς να το ανταποδίδουμε. 

Η αμέλεια της νοερής λειτουργίας του νου όμως, είναι πηγή αρρώστιας τόσο για την ψυχή, όσο και για το σώμα. 

Ο άνθρωπος γεμίζει ανασφάλειες και αρρωσταίνει στο σώμα από συνειδητούς ή ασυνείδητους φόβους. 

Η απάθεια πολλών είναι μια προσπάθεια να σκεπαστεί η αρρώστια, αλλά όχι για πολύ... 

Χωρίς προσευχή ευχαριστίας για τα αναρίθμητα θαύματα που γίνονται στη ζωή μας γινόμαστε αχάριστοι δούλοι ή υπάλληλοι του Θεού και όχι παιδιά Του. 

Χωρίς τροφή πνευματική στεγνώνουμε από χαρά και ελπίδα και γινόμαστε μίζεροι ή υποκριτές με ψεύτικα χαμόγελα. 

Μόνο αυτός που έχει καθαρή καρδιά λόγω της σχέσης του με τον Θεό γεμίζει με χαρά και γαλήνη. Οι υπόλοιποι ζουν σε αυταπάτες χαράς και ηδονής, που πριν προλάβουν να τις απολαύσουν έχουν φύγει... 

Η αληθινή χαρά είναι καρπός πνευματικής εργασίας πάνω στη σχέση με τον αόρατο Θεό». – Βασίλης Φράγκος 

--- 

νους και διάνοια 

Με αφορμή το τριμερές της ψυχής* λογιστικό, επιθυμητικό και θυμικό κατά τον Αγ. Νικόδημο Αγιορείτη αλλά και το Οι τρείς κινήσεις της ψυχής – ευθεία, ελικοειδής, κυκλική – σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης), που άλλοι άγιοι αποδίδουν τις κινήσεις στον νου (ευθεία δια των

το λογείον στην φύση, στον νόμο και στην χάρι …

με αφορμή το λογίον (1) [λογείον (εξοδ.λς’ και αλλού)] ως μέσον γνώσης του θείου θελήματος δυο συνειρμικές σκέψεις… 

μια προσπάθεια ιχνηλασίας Του θείου θελήματος που ως Φως διαμπερές της κτίσης, εκτυπώνεται για να ελκύσει προς τα έσω τον άνθρωπο και καρδιά του, όπου η βασιλεία. Στο παρόν επιχειρείται η καταγραφή του όλου δρόμου, (και γιαυτό το εκτενές του άρθρου, συγγνώμη για την φαινόμενη βαρύτητα και πυκνότητα εννοιών), ως προσωπική διαδρομή από τον κόσμο και φύση του καθενός, δια του νόμου στην εύρεση της εντός ημών χάριτος (και βασιλείας). Η μεθοδολογία της εσωτερικής αναγωγής είναι μια καλή αφορμή ανάβασης και έχει όπλα, την μελέτη, προσευχή και διάκριση (όπως αναγράφεται στο παρακείμενο ειλητάριο του μεγ. Ευθυμίου) …. 

Στα ελληνικά (φύση και κόσμο) λογείον, ήταν το μπροστινό μέρος της σκηνής του αρχαίου θεάτρου όπου απήγγειλλαν, μιλούσαν οι ηθοποιοί του δράματος. 

Όλα ξεκινούν από την θέληση και την απόλυτη ελευθερία που διαθέτουμε. Ο καθένας με το ‘’λογείον των κρίσεων’’ (όπως γράφεται στον νόμο, Εξοδ.κη’15) που διαθέτει (δλδ κατά την λογική του κρίση και συνείδηση*) ενεργεί. Σκέφτεται και πράττει μέσα στο θέατρο της ζωής διαδραματίζοντας έναν ρόλο ‘’υπακοής’’ στον κύριό του. 

Η ευστοχία υπακοής στον αληθινό Κύριο που (εξ)ετάζει καρδίας και νεφρούς (ψαλμ.ζ’)… αντί του αντίποδα κατοπτρικού, θα κριθεί τελικά διαφορετικά απότι κρίνει ο άνθρωπος κι αυτό γιατί ο ἄνθρωπος ὄψεται εἰς πρόσωπον, ὁ δὲ Θεὸς ὄψεται εἰς καρδίαν… (Α’Βασ.ιστ’7). Ο όλος πυρ, προσηλωμένος στον σπινθήρα (καρδιάς και συνείδησης) προς τα που θα κλίνει... με επιθυμία (αν και ο ίδιος το θελήσει) να του μεταλαμπαδεύσει το πυρ Του προς αποφυγή του άλλου πυρός. … Αναφερόμενος ο Δαβίδ στον Ιωσήφ τον πάγκαλο στον ψαλμ.ρδ’, τον ειδικό για την εξομολόγηση περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση… δίνει την μέθοδο φωτισμού (και γνώσης του θείου θελήματος) ώστε να τον κάνει άρχοντα και εκπαιδεύσει και σοφίσει τους άρχοντες και πρεσβυτέρους της αιγύπτου (κόσμου)… μέχρι τοῦ ἐλθεῖν τὸν λόγον αὐτοῦ, τὸ λόγιον τοῦ Κυρίου ἐπύρωσεν αὐτόν. κι αυτή είναι η προϋπόθεση έλλαμψης στην συνείδηση, στο λογείον του καθενός … η καθαρότητα και η τήρηση των εντολών αφού αυτό μόνο αποδεικνύει την αγάπη μας προς Αυτόν, μεταμορφώνοντας τον καθένα σε τέκνο Φωτός, όλο πυρ… «…ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με» Ψαλμός ιη', 13

Δεν μας συμφέρει να ‘’πατάμε σε δύο βάρκες’’… με την δικαιολογία να κρατήσουμε κοσμικές ισορροπίες… αλλά να μας ενδιαφέρει το θείο θέλημα διαχειριζόμενοι

εισόδια Της Θεοτόκου, κατακλυσμός και κιβωτός

Σύμφωνα με το βιβλίο της Γενέσεως ο κατακλυσμός του Νώε έγινε 20 Νοεμβρίου! (1) 

Σύμφωνα με την αρχαιολογία 4000 χρόνια π. Χ. (από ομιλία του π. Αθανασίου Μυτιληναίου πάνω στο βιβλίο της Γενέσεως) 

…Καθώς στον καιρό του Νώε ο κατακλυσμός εσάρωσε και κατεπόντισε όλο το ανθρώπινο γένος, εκτός του δικαίου Νώε, της οικογενείας του και των ζώων που ήσαν στην Κιβωτόν, έτσι και τώρα ο κατακλυσμός της αμαρτίας, της διαφθοράς, της ακολασίας, της απιστίας, της ασέβειας, απειλεί όλους να συμπαρασύρει και καταποντίσει. Θα σωθούν μόνον όσοι θα καταφύγουν στην Πνευματική Κιβωτό, την Εκκλησία. Ο Άγιος Κύριλλος μας λέγει: όσοι απομακρύνονται από την Εκκλησία και τα Θεία Μυστήρια, εχθροί του Θεού και