Ὅταν κάποτε ὁ Ὅσιος Δαβίδ χρειάστηκε νά περάσει ἀπό την Ἀταλάντη στίς Ροβιές τῆς Β. Εὐβοίας, παρακάλεσε ἐκεῖ ἕνα βαρκάρη νά τόν περάσει ἀπέναντι.
Ὁ βαρκάρης τόν εἶδε ρακένδυτο καί ἀρνήθηκε.
Ὁ Ὅσιος χωρίς νά γογγύσει ἔβγαλε τό τριμμένο ράσο του, τό ἅπλωσε πάνω στό νερό τῆς θάλασσας, ἔκανε τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, προσευχήθηκε καί ἀνέβηκε ἐπάνω του καί ὤ τοῦ θαύματος, ἄρχισε νά ταξιδεύει!
«Νά, αὐτός εἶναι ὁ καλόγερος, πού εἶπε νά τον πάρω. Αὐτός εἶναι ἅγιος!».
Και ἄρχισε ἀμέσως νά φωνάζει ἀπό μακριά: «ἔλα παππού μου νά σε πάρω, ἔλα…».
Ὁ Ἅγιος ἄκουσε τήν φωνή τοῦ βαρκάρη, τόν εὐλόγησε καί συνέχισε νά ταξιδεύει μέ τόν θαυμαστό αὐτό τρόπο.
---
φυσικά και δεν είναι ο μόνος άγιος που ταξίδευε επί υδάτων με το ράσο του. Θαύμα