Δεν γνωρίζουμε πώς λειτουργεί η θεία χάρη μέσα στην καρδιά μας, πολλές φορές οι ενέργειές της είναι εντελώς απαρατήρητες και όμως η χάρη λειτουργεί, λειτουργεί ασταμάτητα. Ο Θεός αδιαλείπτως οικοδομεί στην ψυχή μας τη μεγάλη και ένδοξη Βασιλεία του. Δεν υπάρχει μυστήριο μεγαλύτερο απ’ αυτό.
Ο Κύριος είναι αδελφός (1) με τον καθένα μας και εντυπούται βαθέως στις εικόνες Του ως δίδυμος. Σε όλους εμάς, τους έχοντες του Ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος). Κι εμείς, ως άλλοι φιλισταίοι (κρήτες – κοιλία και σαρκικό φρόνημα) σκεπάζουμε με χώματα και θάβουμε τα πηγάδια (που ως λάλον ύδωρ και θησαυρό, μπορεί να μας ξεδιψάσει και πλουτίσει) που διανοίγει ο Ιακώβ… (στον τύπο του Αγίου Πνεύματος, όπως μας γνωρίζει ο αββάς Δωρόθεος για την συνείδηση).
Δίδυμος μεθερμηνεύτηκε και ο απ.Θωμάς, ως πανομοιότυπος Του Κυρίου, μία κολώνα εκ των 12 αποστόλων. Πανομοιότυπα με Τον Κύριο, αγιογραφείται και ο αγ.Αρτέμιος ο μεγαλομάρτυρας, άλλη μία κολώνα Φωτός, που μακάρι να διαλύει τα ενδιάμεσα νέφη που μας απαγορεύουν να την δούμε και αξιοχρέως να παρακαλέσουμε την μεσιτεία και δοξάσουμε.
Η διαφάνεια των δερματίνων χιτώνων ή η αδιαφάνεια (κατασπίλωση) αναδεικνύει ή αντίθετα κρύβει και αλλοιώνει το πρωτότυπο. Εικόνα και μήνυμα. Φως με γνώση και πληροφορία…
Αναπτύσσεται ένας δρόμος καθαρότητος από την γη στον ουρανό, κι όσοι κατόρθωσαν την διάβαση, εκπέμπουν ακτίνες ουρανίου Φωτός, ώστε όποιος τις ‘’συλλάβει’’ και τις ακολουθήσει ως οδοδείκτες, να βρεθεί δια της Οδού, στην Ζωή. Ακτίνες δόξης από θεοπτία και μετοχής Του, όπως βαδίζεται αυτός ο δρόμος από τους πρόποδες του όρους Σινά όπου προσκυνούνται τα είδωλα, δια Της Θεοτόκου (φλεγομένης και μη καιομένης βάτου) (2) ως την κορυφή.
Ακούγεται στην νεκρώσιμη ακολουθία… Εἰκών εἰμι, τῆς ἀρρήτου δόξης σου, εἰ καὶ στίγματα φέρω πταισμάτων, οἰκτείρησον τὸ σὸν πλάσμα, Δέσποτα, καὶ
…με αφορμή το άρθρο Αντιχθών: Ο δίδυμος πλανήτης της Γης που έψαχναν οι αρχαίοι Έλληνες πίσω από τον Ήλιο δυο συμπληρωματικές σκέψεις.
Στο συνείδηση και επιγνώσεις γίνεται μνεία για την δεξιά και αριστερή επίγνωση που συναντάμε στην κοσμοθεωρία των ινδιάνων…. και με ‘’τυχαία’’ ταυτότητα άρθρου 25 , κάπως ενδεικνύει την ευθεία κατοπτρική σχέση του 2 και 5 που και σε άλλα άρθρα παρουσιάστηκε. Είναι το ευθέως απέναντι της ΠΔ. (Γεν.γ’24) Και μετά, έρχεται το εν σκότει και σκιά θανάτου κατέναντι (Γεν.δ’16) για να θολώσει τον νου ακόμη περισσότερο.
Με αφορμή τον εορτάζοντα πριν λίγες μέρες απ.Θωμά (μεθερμηνευόμενο δίδυμο) ο εντοπισμός του διδύμου της χθονός δεξιά - αριστερά, (όπως και στην ινδιάνικη κοσμοθεωρία) και επίγνωσή της, δεν αρκεί. Υστερεί στην άνω και κάτω ύπαρξη
Ας ξεκινήσουμε από το αρκαλοχώρι κρήτης…. εκεί που το 2021 έγινε ο πρώτος γάμος παπά και η πρώτη εκκλησιά «εμβ*λιαστικό» κέντρο και καταχώθηκε η Αγία Παρασκευή για να φτιαχτεί το νέο αεροδρόμιο για τους τουρίστες* .
‘’Σήμερα’’ , είναι ημέρα μνήμης του αποστόλου Θωμά. Σήμερα ξαναδιαβάζεται το ευαγγέλιο περί ψηλαφήσεως Του Λόγου από τον απόστολο που θα ήθελε ψαυστά ‘’σημεία’’ για να πιστέψει.
Μπορεί η πρόταση να έγινε στον απόστολο Θωμά , αλλά αφορά και όλους εμάς που θα θέλαμε να ψηλαφήσουμε λόγους και αιτίες ώστε να οδηγηθεί όποιος θέλει από την πίστη μετ’αποδείξεων προς την μακαρία πίστη.
Θωμάς μεθερμηνεύεται δίδυμος κι ήταν πανομοιότυπος με Τον Κύριο.
Κι όπως ο Λόγος σαρξ εγένετο, έτσι και οι λόγοι σαρκούνται λαμβάνοντας μορφή και σχήμα. Ψηλαφείται Ο Λόγος, ψηλαφούνται και οι λόγοι και αιτίες για να επιστρέψουμε Στο Πρωταίτιο Λόγο δια πίστεως.
Όλοι μας είμαστε δίδυμοι, με έναν αδελφό τον βιολογικά περιορισμένο και τον άλλον ελεύθερο στην προετοιμασμένη απ’αιώνων θέση που όρισε ο καλός Θεός.
Μεταξύ των δύο, μια ευθεία δρόμος. Από το ίχνος οδοδείκτη μέχρι την αιτία που
Παραθέτουμε στη συνέχεια τη μαρτυρία για τη Θεομήτορα ενός συγχρόνου της, του άγιου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, μορφωμένου και ονομαστού Αθηναίου, που μεταστράφηκε στη χριστιανική πίστη από τον Απόστολο Παύλο. Ο άγιος Διονύσιος, τρία χρόνια μετά τη μεταστροφή του, επισκέφτηκε την Υπεραγία Θεοτόκο στα Ιεροσόλυμα, στο σπίτι του Ευαγγελιστού Ιωάννου, όπου εκείνη έμενε μετά την Ανάληψη του Κυρίου. Να τι γράφει σχετικά με την επίσκεψη αυτή σε μιαν επιστολή του προς τον Απόστολο Παύλο:
«Δεν πίστευα —το ομολογώ ενώπιον του Κυρίου, ω θαυμάσιε οδηγέ και ποιμένα μας— ότι εκτός από τον ύψιστο Θεό ήταν δυνατό να υπάρχει οποιοδήποτε πρόσωπο που να είναι γεμάτο από θεία δύναμη και θεία χάρη. Όμως, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να φανταστεί αυτό που είδα και κατάλαβα όχι μόνο με τα ψυχικά μου μάτια αλλά και με τα σωματικά Είδα, λοιπόν, με τα μάτια μου τη θεόμορφη και αγιότερη απ’ όλα τα ουράνια πνεύματα Μητέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ήταν ένα δώρο της χάριτος του Θεού, της συγκαταβατικότητας του κορυφαίου αποστόλου (Ιωάννου), καθώς και της απέραντης καλοσύνης, ευσπλαχνίας και ευμένειας της ίδιας της Παρθένου. Ομολογώ ξανά και ξανά μπροστά στον παντοδύναμο Θεό, μπροστά στον πανάγαθο Σωτήρα και μπροστά στην ένδοξη και πάντιμη Μητέρα Του, πως, όταν με
Ο ναός της αγ. Πέτκας στην Σόφια που αντιστάθηκε στο γκρέμισμα.
+ π. Δανιήλ Γούβαλη
(1940-2009)
Το τρίτο σάλπισμα θα μας έρθη κατ’ αρχήν από τα βόρεια, από την Σόφια, την πρωτεύουσα της Βουλγαρίας. Και θα είναι σάλπισμα φοβερό. Και θα διασαλπίση ότι είναι επικίνδυνο να ξεσηκώνεται με αυθάδεια το πλάσμα ενάντια στον Πλάστη.
Στο κεντρικώτερο σημείο της Σόφιας, χαμηλά χωμένη μέσα στο έδαφος υπήρχε μία όμορφη και αρχαία Εκκλησούλα, της Αγίας Πέτκας, δηλαδή της Αγίας Παρασκευής. (Στα βουλγαρικά η έκτη ημέρα της εβδομάδος ονομάζεται Πέτακ). Όχι της γνωστής Παρθενομάρτυρος, αλλά μιας συνώνυμης Οσίας, που τιμάται ιδιαίτερα εκεί, και που τα λείψανα της σήμερα βρίσκονται στην Ρουμανία.
Με αυτόν τον Ναό συνδέονται εντυπωσιακά και τρομερά γεγονότα, που έκαναν «ισχυρούς» της γης να υποτάξουν την βούλησί τους σε κάποια άλλη ακαταμάχητη βούλησι και δύναμι.
Γύρω στο 1963 απεφάσισαν οι αρμόδιοι να διαπλατύνουν τον κεντρικό δρόμο. Αυτό εσήμαινε ότι το Χριστιανικό μνημείο έπρεπε να κατεδαφισθή. Θα
Στο εξωτερικό άπειρο κλήθηκε
ο ΑΔΑΜ να κυριαρχεί. Έτσι, ο άνθρωπος είναι φύσει κέντρο του σύμπαντος, κέντρο
όμως του ανθρώπου είναι ή θα έπρεπε να είναι ο Θεός.
Προς τα έξω επικοινωνεί και γνωρίζει τον κόσμο μέσα στον οποίο εμπεριέχεται ως κουκίδα, με τις 5 θυρίδες, τα αισθητήριά του. Προς τα έσω επικοινωνεί και γνωρίζει τον κόσμο τον οποίο εμπεριέχει, με την ενοποιημένη μία αίσθηση, που άλλοι την ονοματίζουν 6η αίσθηση (1), άλλοι διαίσθηση που μπορεί να αποδοθεί η καθεμιά εξωτερική και σε αντίστοιχη εσωτερική, όπως διόραση, διακοή … αλλά η μεταφορά διάσπασης της αίσθησης όπως συμβαίνει έξω και αποκομμένα στα έσω, δεν μας συμφέρει.
Είναι η ενιαία ψυχή που όσο
ενώνεται με Τον πανταχού παρόντα και τα πάντα πληρούντα Θεό ‘’βρίσκεται’’ κι
αυτή εκεί χάριτι, ενώ με την απουσία ένωσης (2) ο άνθρωπος κυνηγά ιδιότητες
διασπασμένα, που όμως σε αυτήν την κατάσταση, κυριαρχεί η φαντασία, αληθοφανείς
προβολές, πλάνη.
ΑΔΑΜ, πλην της έννοιας του πήλινου, είναι και τα αρχικά του προσανατολισμού μας, ως Ανατολή, Δύση, Άρκτος (βορράς) και Μεσημβρία (νότος).
Η Εκκλησία, είναι αλήθεια, δεν μπορεί να απομακρυνθεί εντελώς από τον κόσμο, γιατί οι άνθρωποι οι οποίοι εισέρχονται σ’ αυτήν ζουν ακόμα στη γη, και επομένως το “γήινο” στοιχείο στη σύνθεση και την εξωτερική οργάνωσή της είναι αναπόφευκτο. Ωστόσο, όσο λιγότερο υπάρχει σε αυτήν το “γήινο” στοιχείο, τόσο καλύτερα υπηρετεί τους αιώνιους σκοπούς της. Εν πάση περιπτώσει, αυτό το “γήινο” στοιχείο δεν πρέπει
Όποιος έχει λογισμούς, καλούς ή κακούς μέσα στην καρδιά του, αυτός ο άνθρωπος από Πατερικής απόψεως είναι ψυχοπαθής. Ας είναι οι λογισμοί αυτοί ηθικοί, ακόμη και ηθικώτατοι, ανήθικοι ή οτιδήποτε άλλο. Δηλαδή κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας όποιος δεν έχει περάσει από κάθαρσι της ψυχής από τα πάθη και δεν έχει φθάσει σε κατάστασι φωτισμού με την Χάρι του Αγίου Πνεύματος είναι ψυχοπαθής. Όχι όμως με την έννοια της Ψυχιατρικής. Ο ψυχοπαθής για τον ψυχίατρο είναι κάτι άλλο. Είναι εκείνος που πάσχει από ψύχωσι, είναι ο σχιζοφρενής. Για την Ορθοδοξία όμως ένας που δεν
Σε προηγούμενα άρθρα, όπως το μη πάντες απόστολοι; μη πάντες σταυροφόροι; αλλά και Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία φάνηκε πως όλοι μας είμαστε απόστολοι, όλοι σταυροφόροι, όλοι φιλόθεοι, όλοι φιλάνθρωποι αλλά, όταν πέσουν τα τοιχεία της απόλυτης τιμής |a| θα εμφανιστεί το πρόσημο και η θετικότητα παρουσίας ή αρνητικότητα του ατόμου μέσα στην κοινωνία, πέραν της προσωπικής του κατάστασης που θα αποφασίσει ο Δικαιοκρίτης Θεός.
Απόστολοι, αλλά ποιανού απόστολοι. Σταυροφόροι, αλλά ποιον σταυρό φέρουμε και καυχώμαστε για αυτόν; αγκυλωτό, ισοσκελή απρόσωπο ή Σταυρό του Χριστού; Φιλόθεοι, αλλά ποιου ‘’θεού’’ φίλοι, όπως και φιλάνθρωποι, αλλά ποιου ανθρώπου; με κεφαλαίο την ενυπόστατη Σοφία και Λόγο ή αυτού που όστις ψηφίσει τον αριθμό του εξάγει τον αντικατοπτρισμό της όασης (είδωλο) και αληθοφανή ποιητή ουρανού και γης ΙΑΠΕΤΟΣ (666) ;
Στο περί σοφίας και φιλοσοφίας (τοιχεία νου και καρδιάς και σ+τοιχεία) έδωσε ο φιλόσοφος νους ένα καλό παράδειγμα αναδεικτικό της διαφοράς της σ+οφίας του κόσμου (γνώσεων) και σ+οφίας του Θεού.
Σκοπός ήταν και είναι με εφόδιο την καθαρότητα να άρουμε το παραπέτασμα και να οδηγηθούμε στο Φως και συγχρόνως αυτό να αντανακλάται ακώλυτα και χωρίς
με αφορμή την είσοδο της αμάλ, στην ελλάδα και ευρώπη από την ΧΙΟ, δυο σκέψεις…
…από τον μεγάλο κανόνα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ζωή και ο νους μας είναι υποβρύχιος που πνευματικό σκοπό έχει την έξοδο (εκ των κάτω υδάτων στα άνω και εκ του κάτω πυρός με τους πειρασμούς του δια της πείρας εκ της ορθής αντιμετωπίσεως, στο άλλο ανακαινιστικό πυρ).
Ως βαρείς στον νου, στην ζωή και στην γνώμη, η αλήθεια διαθλάται, μέσα σε αυτήν, όπως διαθλώνται οι ακτίνες και η όρασις μέσα στο νερό. …Ὡς βαρὺς τῇ γνώμῃ Φαραὼ τῷ πικρῷ γέγονα, Δέσποτα, Ἰαννὴς καὶ Ἰαμβρής, τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα, καὶ ὑποβρύχιον νοῦν· ἀλλὰ βοήθησόν μοι.
Η αυτογνωσία και ο αυτοέλεγχος είναι ένα διαρκές τεστ.
προήλθαμε από το ΕΝΑ και αποκτήσαμε το ΕΙΝΑΙ…. *
ΕΝΑ
ΕΙΝΑΙ
με απόλυτη ελευθερία ακολούθησης του ενός από τα δύο Ι που είναι εμβασμένα
Ανέκαθεν η εκκλησία του Χριστού ορθόδοξη εκκλησία, είχε να αντιμετωπίσει έναν φαραώ, έναν καίσαρα δυνάστη με τους υπηρέτες και δούλους του. Τώρα, η ‘’εκκλησία’’ σαν άρχουσα τάξη και μερικοί παρασυρμένοι από την αδιάκριτη υπακοή, και μικρότεροι σε βαθμό ιερωσύνης, συμπλέουν * ως ομοϊδεάτες, αγαστά με αυτόν.
Πάντοτε η μερική αλήθεια και αληθοφάνεια με το πρόσχημα της αλήθειας ζητούσε αυθεντικότητα και απολυτότητα της γνώμης της, ως μόνη αλήθεια, με αποτέλεσμα, πολλοί ‘’χριστοί’’ πλάνοι να έχουν εγερθεί στην θέση Του Χριστού. Κι Ο Κύριος θα συνεχίζει να μηνύει όστις θέλει κι οι ψευδείς να επιβάλλουν, όλοι υποχρεούστε για το ‘’καλό’’ σας, είτε θέλετε, είτε δεν θέλετε.
Η Αλήθεια, συγκαταβαίνει στο επίπεδό μας και παρατίθεται ως μια ακόμη γνώμη, μεταξύ πολλών. Γνωρίζεται όμως από την ελευθερία που παρέχει, και αφού διαβεί δύο εμπόδια. …32 καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς. (Ιωαν.η’)
Το πρώτο εμπόδιο είναι η ισχυρογνωμοσύνη της γνώμης που είτε είναι σύμφωνη
(Ποίημα Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου)
Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε εισάκουσον, μεθ’ ό το Θεός Κύριος και το εξής:
Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως θησαυρόν της προς ημάς ευνοίας, την σην αγίαν Θεοτόκε Εικόνα, Κομοτηνής η πόλις εθησαύρισεν. όθεν μετά πίστεως, προς αυτήν καταφεύγει, άπασι παρέχουσαν, δωρεάς ουρανίους. ήν προσκυνούσα πόθω σοι βοά. χαίρε Παρθένε ημών η βοήθεια.
Δ ό ξ α, και Ν ύ ν. Το αυτό.
Ο Ν’ ψαλμός και ο κανών ου η ακροστιχίς.
‘’Κομοτηνή εν σοι χαίρει Κόρη. Γερασίμου’’.
Ω δ ή α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας.
Κινδύνων παντοίων απαλλαγήν, ταύτη σου τη πόλει, τη τιμώση σε ευλαβώς, δίδου Παναγία Θεοτόκε, και οικτιρμών θεϊκών τα δωρήματα.
Ουράνιον δώρον ως αληθώς, δέδωκας τη πόλει Θεοτόκε Κομοτηνής, την σην χαριτόβρυτον Εικόνα, χάριν και έλεος πάσι πηγάζουσαν.
Μητρώαν αγάπην ως συμπαθής, επιδεικνυμένη, τοις προστρέχουσιν εκ ψυχής, τη
Δίκαια ο οικουμενισμός θεωρείται παναίρεση, αλλά η Ορθοδοξία ποτέ δεν έπαψε, ούτε τώρα, να προσφέρει δωρεάν την θεραπεία.
Επί του πρακτέου, η Ορθοδοξία ολοκληρώνει, τελειοί τον άνθρωπο αφού τον καθαρίσει με τα ισχύοντα μυστήρια και φωτίσει, κατά το ‘’48 ῎Εσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν.’’ (Ματθ.ε’)
Τελειότητα είναι να ενοικεί η θεολογία και θεογνωσία και ΦΩΣ (8) εγώ ειμί (888) μέσα στην ύλη, ωσάν σε οίκο, ωσάν σε όχημα, μέσα στην φύση (4).
Ο οικουμενισμός και κατά κόσμον παγκοσμιοποίηση με πρότυπα του άλλου μισόκαλου ‘’ανθρώπου’’ δεν διαθέτει αυτά τα εφόδια και με την διαρκή πρόσθεση σαρκικού φρονήματος, θολώνει και αντιστρατεύεται της τελειότητος.
Αναφέρεται, πως εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Αυτό σημαίνει ότι το φερόμενο ως καλό (από τον ελλειπή και μισό που ενεργεί με μίσος) εχθρεύεται το τέλειο.
Θα του μιλήσει για αγάπη (2) αλλά θα του κρύψει την Αλήθεια. Θα του μιλήσει για ειρήνη αλλά θα του κρύψει την ελευθερία. Προσπαθεί να εγκαταστήσει την ‘’ειρήνη’’ του αμαλήκ αλλά χωρίς τον Α+Ω υποστηρικτή χειρών του Μωσέως (ως Ααρών και Ωρ) …εν χειρί κρυφαία…. Ο Κύριος (εγώ ειμί Α και Ω …).
Λένε, πως όταν αλιτήριος θέλει να πλανήσει, από αγάπης άρχεται… Συνεννοήθηκαν εκεί στο ΠΣΕ ότι αυτό που τους ‘’ενώνει’’ είναι η αγάπη και αφού
Η προσευχή είναι σαν να χτυπάς ένα πηγάδι. Και εφόσον νομίζεις ότι θα βρεις νερό στα 5 μέτρα, έχεις βαρέσει 10 μέτρα και δεν βρήκες τίποτα. Σκεπτόμενος ότι έκανες έξοδα για 10 μέτρα, λες ας βαρέσω άλλα 2 μέτρα, άλλα 2 μέτρα, άλλα 2 μέτρα....
Έτσι σκέφτηκαν και στην πατρίδα μου, στο Αίγιο, και τελικά βρήκαν πηγάδι στα 224 μέτρα!
Αν οι άνθρωποι έλεγαν «φτάσαμε στα 223 μέτρα, ας το αφήσουμε, δεν υπάρχει τίποτα εδώ», τί θα γινόταν; Θα χάνανε για 1 μέτρο το νερό, τον κόπο και τα χρήματα που ξοδέψανε για τα 223 αυτά μέτρα.
Αυτή είναι η προσευχή!
Δεν ξέρεις πότε θα πάρεις την απάντηση από τον Θεό. Ξέρεις όμως, ότι Αυτός μπορεί να σου δώσει την απάντηση. Ο Θεός, με αυτόν τον τρόπο, δοκιμάζει την πίστη και την υπομονή μας και ταυτόχρονα μας κρατάει κοντά Του. Ξέρει ο Χριστός πότε θα μας ανοίξει την πόρτα.
Πολλοί κάνουνε προσευχή, βλέποντας όμως ότι δεν λαμβάνουν απάντηση, τα παρατάνε….
Αναφέρει ο Άγιος Ιγνάτιος Brianchaninov στο: Ο προσευχόμενος νους ζητά ένωση με την καρδιά : …Κλείστηκαν οι θύρες των αισθημάτων: Η γλώσσα σωπαίνει, τα
Ο Κύριος, δεν έκανε κάτι διαφορετικό απότι ήταν πάντα. ΦΩΣ. Στην θεία Μεταμόρφωση, μεταφέρει το θαύμα στον άνθρωπο και διανοίγει οφθαλμούς και καρδία να δουν κατά την χωρητικότητα οι πρόκριτοι μαθητές την δόξα Θεού.
‘’Μεταμορφώνεται’’ με παραστάτες τους προφ.Ηλία και προφ.Μωυσή. Είναι οι ίδιοι παραστάτες και της δικής μας μεταμόρφωσης σε τέκνα Φωτός.
Πρόκριτοι μαθητές νοούνται οι τηρούντες τις θείες εντολές (στον πόδα και επόμενοι του απ.Πέτρου) οι τηρούντες αγνότητα σώματος και ψυχής (απ.Ιωάννης ο αγαπημένος μαθητής) και οι έχοντες προαίρεση μαρτυρίου και θυσιών (απ.Ιάκωβος). Μακάρι οι ίδιοι οι μαθητές, στην δόμηση του εν ημίν ναού, να προσθέτουν χάρι εκ της προαιρέσεώς τους…
Συνέβη σε όρος υψηλόν, συμβαίνει σαν με ομόκεντρους κύκλους και σε άλλους ‘’τόπους’’. Στο όρος Σινά με τις δύο αντίστοιχες κορυφούλες. Στην μία όπου
Στο analogion γράφει…. Μου θυμίζει την εξήγηση που έδιδαν μερικοί άνθρωποι του λαού στην Κωνσταντινούπολη για το εξαποστειλάριον "Χρυσοπλοκώτατε πύργε …" Έλεγαν, δηλαδή, ότι - τάχα - κάποιος ύπόδουλος Έλληνας, που έβλεπε την Κωνσταντινούπολη από μακριά, έφτειαξε αυτόν τον ύμνο για να εκφράσει την κατάπληξή του πώς η Βασιλίδα των πόλεων τώρα ήταν η έδρα του δεσπότου (σουλτάνου) και τον γαλουχούσε!
(από το ίδιο site διαβάζουμε….) Γράφει ο π. Κωνσταντῖνος Καλλίνικος [που γεννήθηκε στά Ἀλάτσατα (πόλη τῆς Μ. Ἀσίας κοντά στήν Σμύρνη) τῷ 1870 καί ἐκοιμήθη στό Μάντσεστερ τῆς Ἀγγλίας, ὅπου ὑπηρέτησε ὡς ἐφημέριος, τῷ 1940] τά ἑξῆς: …«Κατά τινα συμπαθῆ παράδοσιν, τὰ ἐξαποστειλάρια τοῦ μεγ. παρακλητικοῦ κανόνος ἦσαν κατ᾿ ἀρχάς τρία· ἀλλ᾿ εἰς ταῦτα ἀκολούθως προσετέθη ἐπὶ Τουρκοκρατίας καὶ τὸ δ΄ ἐξ ἀφορμῆς τοιᾶςδε. Ἀρχιερεὺς ἐκ τῶν πολλῶν ἐκείνων ἀνωνύμων μαρτύρων, ὧν βρίθουσι τὰ μαρτυρολόγια τῶν νεωτέρων μας χρόνων, συνελήφθη τῇ κελεύσει τοῦ τυρράνου καὶ ἀπήγετο εἰς θάνατον. Φθάσας δὲ εἰς τὴν
Η ΕΡΗΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΦΥΓΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ- Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ Ο λαός του Θεού θα κρυφτεί στην έρημο.
Λοιπόν πού θα πρέπει να καταφύγει ο λαός του Θεού; -και ο λαός του Θεού είναι εκείνοι που δεν θα προσκυνήσουν τον Αντίχριστο.
Στην ερημιά, όπως και ο Προφήτης. Εκεί θα καταφύγει ο λαός του Θεού, στην ερημιά, όπως παλιά και ο Προφήτης! Έτσι λοιπόν ο λαός του Θεού, όπως και οι υιοί των Προφητών στην εποχή του προφήτου Ηλιού -που ήταν πάρα πολλοί και περιστοίχιζαν τότε τον προφήτη Ηλία. σημειώσατέ το αυτό24– όλοι αυτοί, όπως και η Εκκλησία στα έσχατα, καταφεύγουν στην έρημο, κρύβονται.
Τί λέει η Αποκάλυψη για την έρημο.
Για να το δούμε αυτό πώς το λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως στο 12ο κεφάλαιο, από τον στίχο 14.
«Και εδόθησαν τη γυναικί δύο πτέρυγες του αετού του μεγάλου, ίνα πέτηται εις την έρημον εις τον τόπον αυτής.» Δόθηκαν, λέει, στη γυναίκα… Ποιά είναι η
Ο Πυθαγόρας είχε πει κάποτε το εξής ημιπαλαβό απόφθεγμα: "Αυτά που δημιουργεί η φύση, αποτελούν μουσική που στερεοποιήθηκε"
Στην παρακάτω φωτογραφία
βλέπουμε στο πάνω της μέρος ένα γράφημα με την ακολουθία των αρμονικών νοτών,
και στην από κάτω την ακτινογραφία από το καβούκι κάποιου γλοιώδους
σαλιγκαριού.
Μοιάζουν πράγματι τα άνω με τα κάτω, από μικρομικρόκοσμο έως μακροκόσμου, με τις ελίξεις τους, που μας παραθέτει η φυσιογνωσία. Επιπλέον, η ενδιάμεση αρμονία και ‘’μουσική’’ , με τους λόγους της, πάλι σαν φύση, μας διδάσκει ισότιμα [όπως παρατηρεί ο αγ. Μάξιμος ομολογητής (1)] όπως και ο γραπτός λόγος. Καταστάσεις ‘’καθαρές’’ και εύτακτες μπροστά στην ανθρώπινη επιβολή αταξίας, που θολώνει σαν νέφος την καρδιά και νου, αλλά και διαστρεβλώνει το θείο μήνυμα.
Εκτυπώνεται η αρμονία του μέλλοντος αιώνος στους αιώνες που διάγουμε, με αρμονικές της. Σκοπός είναι να μην επαναπαυτούμε στην γνώση των αρμονικών αλλά να αναχθούμε στην κύρια συχνότητα. Από τους έγχρονους φθοροποιούς αιώνες, στον η’ αιώνα, ανέσπερο και άχρονο, που της βασιλείας ουκ έσται τέλος.
Ἡ αἰωνιότητα ὅπως καὶ ἡ ἱστορία δὲν εἶναι ἕνας κύκλος ἀλλὰ μία πορεία πρὸς τὰ πάνω. Δὲν εἶναι ἕνα γεωμετρικὸ σημεῖο ἀλλὰ μία ἑλικοειδὴς ἄνοδος.
Επιζητούνται βιώματα ανάστασης Δίδου ημίν εκτυπώτερον*... και μετοχή στην κύρια συχνότητα αντί επαναπαύσεως σε αρμονικές μακράν και εκτός του Σώματος
