η μυροβλύζουσα κόγχη του ιερού

Ο μακαριστός Γέροντας π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931–1999) ήταν ένας σύγχρονος διορατικός και θαυματουργός άγιος, ο οποίος έδρασε με πολύ μεγάλη αγάπη και αυταπάρνηση στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αγίας Βαρβάρας Αθηνών, συνεχώς δίπλα στον ανθρώπινο πόνο. Μαθητής, ο ίδιος και για χρόνια συμπαραστάτης του νεοφανούς αγίου της Εκκλησίας μας, του οσίου Νικηφόρου του Λεπρού (1887–4/1/1964). Ο δε άγιος Νικηφόρος στάλθηκε στα υπεύθυνα χέρια της αγάπης και της διακονίας του Γέροντος Ευμενίου από έναν άλλον σύγχρονο άγιο, τον Άγιο Άνθιμο (Βαγιάνο) της Χίου (1869–1960), με προσωπική συστατική επιστολή του ιδίου.

Ο Γέροντας, σαν λειτουργός που ήταν ο ίδιος στον ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων, δεν έβαζε κανέναν μέσα στο ιερό. Οι θείες Λειτουργίες αυτού του αγίου Γέροντος συνοδεύονταν με το εξαιρετικά σπάνιο και έκτακτο «σημείο» της ευλογίας και της ευδοκίας του Αγίου Θεού: την ευώδη και άφθονη μυροβλυσία του τοίχου της κόγχης του ιερού, όπου αυτός λειτουργούσε...

Διηγείται ένα πνευματικό του παιδί: «Κάποτε, μετά τη θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων, ξαφνικά με φώναξε. Εγώ, αν και εσωτερικά θλιμμένος, πήγα. Με πήρε και μ’ έβαλε μέσα. Με παίρνει δίπλα στην αγία Τράπεζα και μου δείχνει την κόγχη. Κοιτάζω... Ο τοίχος ήταν βρεγμένος κι έτρεχε μέχρι κάτω.

Μου λέει: “Τι θα κάνουμε εδώ;” Και του λέω: “Γέροντα, θα κάνουμε μία μόνωση απ’ έξω, μετά που θα περάσουν οι γιορτές, για να μη τραβάει υγρασία”. Μου λέει: “Όχι, ευλογημένε!... Δεν κατάλαβες!...” “Τι δεν κατάλαβα, Γέροντα;”, τον ρωτάω. “Κοίταξε προσεκτικά!”, μου λέει. Κοιτάζω. “Αυτό, είναι θαύμα!”, μου λέει. “Να, πολλές φορές, όταν αρχίζω τη θεία Λειτουργία, μόλις πω: ‘Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος…’, αρχίζει ο τοίχος και στάζει μύρο. Μάλιστα, κάποιες φορές στάζει τόσο πολύ, που τρέχω να τελειώσω τη θεία Λειτουργία, διότι –πού θα πάει;!– θα πλημμυρίσουμε εδώ πέρα!...”.

Άγγιξα το χέρι μου πάνω στον τοίχο και ήταν πράγματι μύρο!... Ευωδίαζε!!...».

[ Σήμερα είναι η μέρα της σεπτής κοιμήσεως του οσίου Γέροντα Ευμενίου (Σαριδάκη)· η πατρική του ευχή και πρεσβεία, παντού και πάντα, αισθαντικά μαζί μας! Η συνέχεια του κειμένου με το θαύμα της μυροβλυσίας της κόγχης του ιερού, από το ιστολόγιο «Το Ειλητάριον»· https://toeilhtarion.blogspot.com/2019/05/blog-post_23.html.

Τα ''μυστικά''της προσευχής.Από τον Άγιο Παχώμιο της Χίου στον Άγιο Ευμένιο.

Ο π. Νικηφόρος ήταν πολύ διαφορετικός ασθενής. Δίχως παραξενιές, κακομοιριές και απαιτήσεις.

Πολλοί πήγαιναν να τον παρηγορήσουν και παρηγορούνταν οι ίδιοι. Οι συνασθενείς του λάβαιναν δύναμη και κουράγιο. Ο ίδιος λάβαινε δύναμη από την προσευχή.

Τα μυστικά της του τα είχε διδάξει ο Άγιος Άνθιμος, που κι εκείνος τα έμαθε από τον Γέροντα Παχώμιο της Χίου, που είχε μαθητή του και τον Άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως.

Ο π. Νικηφόρος με τη σειρά του δίδαξε τη δύναμη της προσευχής στον π. Ευμένιο. Την ευχή του Ιησού δίδασκε και στους επισκέπτες του..

Ο πατήρ Εὐμένιος τόν φρόντισε μέ πολλή ἀγάπη καί τόν εἶχε ὡς πνευματικό του πατέρα. Ἕνα βράδυ, ἀφοῦ ἑτοίμασε τόν ὅσιο Νικηφόρο, πῆγε νά κοιμηθῆ. Εἶχε