προτυπώσεις του Σταυρού στην ΠΔ, προτάσεις ζωής σαν πολίτευμά Του, για κάθε εποχή και κάθε σταυροφόρο…

λίγα ίχνη, από τα πολλά....

Είναι η αγάπη και η αλήθεια ‘’σταυρός’’, με κάθετο σκέλος την αλήθεια, που εκ της γης ανατέλλει (Ι) και η αγάπη μια αγκαλιά, σαν τα οριζόντια απλωμένα επί Σταυρού χέρια Του Κυρίου, που πάντα τα έθνη καλεί εις ενότητα. Μέσα στην ελευθερία μας, δεν ανταποκρίνονται ούτε όλα τα έθνη ούτε όλοι οι άνθρωποι  Είναι ο φυσικοπνευματικός μεταβολισμός * [μεταβολισμός (3)] σταυρός, που ‘’θέλει’’ όχι μόνο την σωματική τροφή που βοηθά την βιολογική, αλλά ιδίως την πνευματική και που καθορίζει την αιώνια. Πρόταση για κάθε εποχή, για κάθε άνθρωπο, αφού... ο τετραδιάστατος χωροχρόνος είναι σταυροειδούς μορφής, με κάθετο σκέλος τον χώρο και οριζόντιο τον χρόνο…. που σηματοδοτεί τον φερόμενο σταυρό σε κάθε χωροχρονικά διαβιούντα, άσχετα με την συμπάθεια ή αντιπάθεια, αποδοχή ή αδιαφορία, όχι απλά επειδή τον φέρει, αλλά περισσότερο επειδή τον βιώνει. 

Αφήνει το ίχνος του Σταυρού στην πορεία του ισραήλ (κατά την διάταξη των 12 φυλών στην έρημο) και το οποίο δεν αφορά το τότε ‘’κράτος’’, αλλά διαχρονικά, ως μεταφρασμένο, κάθε νου ορώμενο τω Θεώ, αν θέλει να γίνει λαός Του. Μια συνοδοιπορία Λόγου και λόγων [λαό Του (1), διαχρονικά με τις δικές Του προϋποθέσεις και ΑΝ θέλουμε να είμαστε ναός Του, πέραν εποχών και τίτλων περιούσιων.... περί της ουσίας...] εκτός του εξ αιγύπτου εκάλεσα τον υιό μου και τον Σταυρό, μαζί με την ''εσταυρωμένη'' στο θείο θέλημα Θεοτόκο [με τα τέλεια όρια της προσευχής (άνω, κεφαλή κορωνίδα) βάση κάτω νηστεία, ακρόαση και τήρηση (δεξιά και αριστερά)], ως πύρινος στύλος (κάθετη διάσταση) και σκέπη σαν νεφέλη (οριζόντια) σύνολο πάλι ζωοποιός σταυρός... [Χαῖρε, πύρινε στῦλε, ὁδηγῶν τους ἐν σκότει, χαῖρε, σκέπη του κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης (στον οίκο Λ)]. 

Κι η πορεία από την αίγυπτο (και αιχμαλωσία) προς τους αγίους τόπους (και

ΦΩΣ. Από το εξωτερικό ίχνος έως της εσωτερικής πληρότητος

Στο άρθρο σύμπτωση ή κάτι άλλο; Οι συντεταγμένες των Πυραμίδων της Γκίζας είναι η ταχύτητα του φωτός ο αρθρογράφος, λογικά κινούμενος συμπεραίνει πως … 

Όσο εντυπωσιακοί και αν ήταν οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν μετρούσαν την ταχύτητα του φωτός, ούτε πλοηγούνταν χρησιμοποιώντας παγκόσμιες γραμμές γεωγραφικού μήκους και πλάτους. Και αν το είχαν κάνει αυτό, θα υπήρχαν πιθανώς λίγες περισσότερες αποδείξεις από την τοποθέτηση της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζας σε γεωγραφικό πλάτος που ταυτίζεται με την ταχύτητα του φωτός εκφρασμένη σε μονάδα μέτρησης που ανακαλύφθηκε αιώνες μετά. Πρόκειται απλά για μια σύμπτωση. 

Επιτρέψτε μου να καταθέσω μια συμπληρωματική γνώμη, ‘’ίσως’’ διορθωτική της αδιάφορης σύμπτωσης σε ενδιαφέρουσα, μιας και μιλάμε για το φως…. (και για όσους η έννοια δεν περιορίζεται μόνο στα εξωτερικά ‘’φώτα’’).  

Ο άνθρωπος, ως επιστήμονας, εξάγει το άκρως ''λογικό'' συμπέρασμα, αφού διεργάζεται το πρόβλημα, χρονικά*. 

Το πέραν του χρόνου σύστημα αναφοράς, μοιάζει με αντιεπιστημονικό, μάλλον γιατί αυτό δεν μπορεί να μελετηθεί κάτω από το μικροσκόπιο.  

Οι περισσότεροι, δεν μας περνάει καν από το μυαλό, ότι ο καλός (υπέρχρονος) Θεός (το Φως το αληθινό) εισερχόμενος στον κόσμο, ''έστησε'' ''συμπτωματικά'' τις πυραμίδες εκεί, (με βάση την απίθανη σύμπτωση ότι: …το φως ταξιδεύει με 299,792,458 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Την ίδια στιγμή το γεωγραφικό πλάτος των πυραμίδων είναι 29.9792458 N) για κάποιον λόγο, ώστε από αυτές και από άλλες ''συμπτώσεις'' (για όποιον μελετά, όπως το ύψος της που πολλαπλασιαζόμενο επί 1000 δίνει απόσταση γης-ηλίου, λεξαριθμικά = κλίμ(α)ξ θεού...., ο απόλυτος προσανατολισμός... ο σοθικός κύκλος, η σχέση με Ωρίωνα και Σείριο...) ο αιχμαλωτισμένος

το λογείον στην φύση, στον νόμο και στην χάρι …

με αφορμή το λογίον (1) [λογείον (εξοδ.λς’ και αλλού)] ως μέσον γνώσης του θείου θελήματος δυο συνειρμικές σκέψεις… 

μια προσπάθεια ιχνηλασίας Του θείου θελήματος που ως Φως διαμπερές της κτίσης, εκτυπώνεται για να ελκύσει προς τα έσω τον άνθρωπο και καρδιά του, όπου η βασιλεία. Στο παρόν επιχειρείται η καταγραφή του όλου δρόμου, (και γιαυτό το εκτενές του άρθρου, συγγνώμη για την φαινόμενη βαρύτητα και πυκνότητα εννοιών), ως προσωπική διαδρομή από τον κόσμο και φύση του καθενός, δια του νόμου στην εύρεση της εντός ημών χάριτος (και βασιλείας). Η μεθοδολογία της εσωτερικής αναγωγής είναι μια καλή αφορμή ανάβασης και έχει όπλα, την μελέτη, προσευχή και διάκριση (όπως αναγράφεται στο παρακείμενο ειλητάριο του μεγ. Ευθυμίου) …. 

Στα ελληνικά (φύση και κόσμο) λογείον, ήταν το μπροστινό μέρος της σκηνής του αρχαίου θεάτρου όπου απήγγειλλαν, μιλούσαν οι ηθοποιοί του δράματος. 

Όλα ξεκινούν από την θέληση και την απόλυτη ελευθερία που διαθέτουμε. Ο καθένας με το ‘’λογείον των κρίσεων’’ (όπως γράφεται στον νόμο, Εξοδ.κη’15) που διαθέτει (δλδ κατά την λογική του κρίση και συνείδηση*) ενεργεί. Σκέφτεται και πράττει μέσα στο θέατρο της ζωής διαδραματίζοντας έναν ρόλο ‘’υπακοής’’ στον κύριό του. 

Η ευστοχία υπακοής στον αληθινό Κύριο που (εξ)ετάζει καρδίας και νεφρούς (ψαλμ.ζ’)… αντί του αντίποδα κατοπτρικού, θα κριθεί τελικά διαφορετικά απότι κρίνει ο άνθρωπος κι αυτό γιατί ο ἄνθρωπος ὄψεται εἰς πρόσωπον, ὁ δὲ Θεὸς ὄψεται εἰς καρδίαν… (Α’Βασ.ιστ’7). Ο όλος πυρ, προσηλωμένος στον σπινθήρα (καρδιάς και συνείδησης) προς τα που θα κλίνει... με επιθυμία (αν και ο ίδιος το θελήσει) να του μεταλαμπαδεύσει το πυρ Του προς αποφυγή του άλλου πυρός. … Αναφερόμενος ο Δαβίδ στον Ιωσήφ τον πάγκαλο στον ψαλμ.ρδ’, τον ειδικό για την εξομολόγηση περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση… δίνει την μέθοδο φωτισμού (και γνώσης του θείου θελήματος) ώστε να τον κάνει άρχοντα και εκπαιδεύσει και σοφίσει τους άρχοντες και πρεσβυτέρους της αιγύπτου (κόσμου)… μέχρι τοῦ ἐλθεῖν τὸν λόγον αὐτοῦ, τὸ λόγιον τοῦ Κυρίου ἐπύρωσεν αὐτόν. κι αυτή είναι η προϋπόθεση έλλαμψης στην συνείδηση, στο λογείον του καθενός … η καθαρότητα και η τήρηση των εντολών αφού αυτό μόνο αποδεικνύει την αγάπη μας προς Αυτόν, μεταμορφώνοντας τον καθένα σε τέκνο Φωτός, όλο πυρ… «…ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με» Ψαλμός ιη', 13

Δεν μας συμφέρει να ‘’πατάμε σε δύο βάρκες’’… με την δικαιολογία να κρατήσουμε κοσμικές ισορροπίες… αλλά να μας ενδιαφέρει το θείο θέλημα διαχειριζόμενοι

δια των αγίων Ο Τριαδικός Θεός ή ιχνηλατώντας τις ακτίνες μέχρι την πηγή τους…

…αφορμή για το παρόν στάθηκε μια αγιογραφία που ενώ κάποιος αδελφός ήθελε να απεικονίσει τον αγ.Στυλιανό προστάτη παίδων, ‘’καταλάθος’’ ανέβασε του αγ.Συμεών του θεοδόχου που κρατά αγκαλιά Τον Κύριο ως σαρανταήμερον βρέφος, ο οποίος πάλι, ‘’μοιάζει’’ με αγιογραφία του προφ.Ηλία. 

Με αφορμή αυτό το παρόραμα, ξεδιπλώθηκε ένας νοηματικός μίτος συσχέτισης των τριών ‘’ομοιαζόντων’’ αγίων που όλοι οδηγούν Στον Κύριο, όπως και οι ακτίνες ενός κύκλου, που συμπυκνώνονται στον πυρήνα και κέντρο τους.  

το ειλητάριο με το ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω ισραήλ.... εννοεί τον αγ.Συμεών τον θεοδόχο που ενηγκαλίζεται Τον Χριστό (στην Υπαπαντή) κατά το …34 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπε πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. .... (Λουκ.β’) 

Μη μένοντας μονοδιάστατα και στείρα σαν γράμμα του νόμου στο ιστορικό γεγονός, μας συμφέρει να βρούμε τα παραπάνω, εντός. Τον κυοφορούμενο (1) σε κάθε ψυχή Κύριο …για τον άγιο Συμεών τον θεοδόχο, την Υπαπαντή και την ''αναλογία'' που μας κάνει συμμέτοχους κι όχι απλά ενήμερους...

με αφορμή την προβολή στα τοιχεία της βουλής, επ’ευκαιρία των Εισοδίων της Θεοτόκου, της εικόνος Της….

(μπορεί να το επιμελήθηκε ο στρατός για την ημέρα των ενόπλων δυνάμεων... αλλά τα συχαρίκια πάνε στην κυβέρνηση) ... κι όπως κάθε επί γης ίχνος, κάθε σκιά επί των τοιχείων στο ''σπήλαιο'' του εγκεφάλου μας, ακολουθώντας τους απλωμένους εκατέρωθεν μίτους μπορούμε να οδηγηθούμε και προς τα κάτω και προς τα πάνω, δυο σκέψεις...

κι οι ίματζ μέικερς θα συνεχίσουν να πληρώνονται για τις ‘’καλές υπηρεσίες’’ που προσφέρουν στο σύστημα.

κι όσο εκτυπώνονται εικόνες, αλλά δεν εν-τυπώνεται η χάρις εντός της καρδίας, οι αλυσίδες καλά θα κρατούν.... (κατά τον ''μύθο'' του πλάτωνα) ευχόμενοι δε εμείς με αφορμή το παραπάνω ... να περάσουμε από την μία βουλή και σκιώδη, δια της βουλής της Θεοτόκου στα άγια... (με την είσοδό Της, να μας συνεισάγει)... 

κι αν η πυραμίδα δεν αποδώσει τον ''λόγο'' που κατασκευάστηκε, θα παραμείνει τάφος.  

Ελληνορθόδοξη οπτική πυραμίδων και Ανθρώπου 

Διαβάζονται τόμοι, αναλύονται υποθέσεις και θέσεις. ''Κυνηγά'' ο ματαιόδοξος υψηλοφρονών άνθρωπος ενδοσυμπαντικά μυστικά σε σείριους και ωρίωνες... (το αιώνιο δόλωμα της σοφίας και δύναμης, έξω και μακρυά) αλλά γυρνάει από εκεί ψηλά, κενός. Τόσο απογοητευμένος, που προσπερνά αδιάκριτα (την λεπτομέρεια) που είναι ο διάδρομος κατάβασης. Αυτόν που είναι σε 26ο33’ και που κάτι ''δείχνει''.

Είναι σαν εκείνες τις βιβλιοθήκες που κρύβουν καλά ένα ''πέρασμα'' που όποιος αντιληφθεί ότι πίσω από αυτό το φαινόμενο βιβλίο ή κάδρο...., κάτι κρύβεται, του διανοίγεται ένας άλλος κόσμος (συνήθως θησαυρός) κι εδώ ΟΝΤΩΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ. Θησαυρός Ζωής....  

Κατέβηκε Ο Κύριος και Λόγος (2ο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος). Εγεννήθη ως άνθρωπος έκπτωτος (6) και άνοιξε τον δρόμο επιστροφής (33). Και ο διάδρομος

από την προσωπική μας σχέση με τον Σταυρό, παράμετροι και επιπτώσεις στα συλλογικά...

Αφορμή στάθηκε μια επανάληψη ενός εξωτερικού λυπηρού γεγονότος, που αφορά τον σχεδιαζόμενο από την ντπ (αλλά και υπηρετούμενο από μερικούς), διαμελισμό του σώματος της Ελλάδος ως ανεξαρτητοποίηση Κρήτης, Θράκης κλπ…. γνωστών τανυσμάτων και θελήσεων, που όμως έχουν βαθύτερη  αφετηρία, τον πόλεμο κατά του Σταυρού. 

(επιγραμματικά, στην τελευταία ενότητα... κατανοώ  κλπ)

Ἰδού ἡ Ἀνατολή καί ἡ Δύση εἶναι στήν ψυχή σου... λέει ο αγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς, αλλά ως ΑΔΑΜ μέσα στην ψυχή μας, είναι και ο Άρκτος και η Μεσημβρία, (σύνολο σταυρός) αφού τα αρχικά του ΑΔΑΜ αντιστοιχούν με τα 4 σημεία του ορίζοντα. Όχι μόνο φυσικού αλλά και ιδίως εντός μας πνευματικού, που σαν ομόκεντροι ενεργούμενοι κύκλοι, επεκτείνονται* έως τα άκρα του σύμπαντος κόσμου.    

Συντάχθηκαν και παρουσιάστηκαν πριν χρόνια το : σκέψεις με αφορμή το ‘’Ἀνατολή καί Δύση’’ του αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς και εκεί σκιαγραφήθηκε πάλι η προσπάθεια διχοτόμησης του σώματος της Ελλάδος στον 25^ο (όχι τυχαία) μεσημβρινό. 

Μια κάθετη τομή που χωρίζει την ανατολή και δύση, το ΙΟΝΙΟ από την ΙΩΝΙΑ και με νοηματική προέκταση, τον δρόμο από το κατ’εικόνα (Ο) προς το καθ’ωμοίωσιν (Ω). Η δε οριζόντια επιχειρούμενη τομή διάσπασης της συνέχειας του σώματος από ΘΡΑΚΗ σε ΚΡΗΤΗ, πάλι νοηματικά ενδεικνύει την προσπάθεια των πολεμίων του Σταυρού διακοπής του δρόμου από την κοιλία και ‘’αεί’’ (χρόνο) προς την κεφαλή και ‘’νυν’’ (άχρονο). 

Μια προσπάθεια τομής και φραγής σχέσης μετάβασης από το 5 (κατοπτρικά

εκμεταλλευόμενοι τους σκιώδεις συμβολισμούς….

Με δυο λόγια εισαγωγικά (και συγχρόνως επίλογος, κάτι σαν δια ταύτα) για όσους θάθελαν να χρησιμοποιήσουν τον χρόνο τους πιο εποικοδομητικά, και μην αναλωθούν στα υπόλοιπα στοιχεία, το άρθρο αφορά σε γενικές γραμμές την καλπάζουσα ντπ και τα σχέδιά της. Εν σημείοις. Στοιχεία, που εντυπώνει ο ς’ στα τοιχεία του νου (του εγκεφαλικού σπηλαίου) για να προχωρήσει τρομοκρατώντας μας (όπου ΤΡΟΜΟΣ = ΟΦΙΣ) προς κατάληψη του σπηλαίου της καρδιάς και στόχο του. Στοιχεία, δικής του έρπουσας, θανατηφόρου ιοβόλου, σ+οφίας…. [λειτουργώντας αυτή και αυτός ο αντίποδας, ως αντικατοπτρισμός του άλλου Σ (υπερτελείου), του ορθίου χαλκίνου όφεως  επί της ράβδου του Μωσέως κρεμασμένου για την σωτηρία (αντίτυπο Του Κυρίου) που εκτυπώνεται κι Αυτός ως θείο πυρ (ς') στα τοιχεία της κεφαλής, για να κατέβει στον θρόνο Του και καρδιά, συνοδοιπορών γλυκά και ελεύθερα και χωρίς φόβο και τρόμο έως εκεί. Το κέντρο της πνευματικής ζωής, ασκώντας μας με διάκριση, εμάς τα νήπια].   

Λίγο παρατηρητικός νάναι κάποιος, βλέπει πως η γη γέμει από σκιές και σκοτεινά σύμβολα. Και την έχουν γεμίσει κάποιοι, γιατί νομίζουν πως το πνευματικό σκοτάδι μένει εις τον αιώνα. Και όπως Ο Κύριος στον πόδα μένει εις τον αιώνα, έτσι και ο αντίποδας στην φαντασία, νομίζει ότι θα νικήσει το Φως, εις τον αιώνα.

Πάνω σε αυτήν την νίκη εργάζονται αιώνες τώρα δούλοι του σκότους.

Όπως όταν ρώτησαν κάποιον πως έγινε ευγενής, απαντώντας από τους αγενείς, κάνοντας το αντίθετο, το σωστό, έτσι και όλοι αυτοί οι διάχυτοι και ολοέν πυκνούμενοι σκιώδεις συμβολισμοί, θα μπορούσαμε ΑΝ έχουμε ορθό κι όχι λοξό (της γης) άξονα νόησης, να τους εκμεταλλευτούμε προς ωφέλειά μας.

Στο μάθε να προσεύχεσαι (Anthony Bloom) διαβάζουμε ότι ο Μάξιμος συνάντησε ἕνα γέροντα καί ἔμπειρο ἀσκητή, ὁ ὁποῖος τόν ρώτησε πῶς εἶχε μάθει νά προσεύχεται ἀδιάλειπτα. Ὁ Μάξιμος εἶπε: «Νομίζω πώς ὁ διάβολος μέ δίδαξε νά προσεύχομαι ἀδιάλειπτα». … (συμπερασματικά) δέν μποροῦμε νά ποῦμε πώς ὁ Μάξιμος ἔμαθε νά προσεύχεται παρά τήν ταραχή πού τόν κατεῖχε, ἀλλά ἀκριβῶς ἐξ αἰτίας τῆς ταραχῆς. Γιατί ἡ ταραχή του ἦταν ἕνας πραγματικός κίνδυνος. Ἄν μπορούσαμε νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι καί μεῖς βρισκόμαστε σέ πολύ μεγάλη ταραχή, σέ κίνδυνο, ὅτι ὁ διάβολος παραφυλάει προσπαθῶντας νά μᾶς πιάσει καί νά μᾶς καταστρέψει, τότε θά προσευχόμαστε συνέχεια, ἀσταμάτητα. 

Συμπτωματικά φάνηκε στις πρόσφατες εκλογές της αμερικής ένα σχήμα, ένας αριθμός, αρκετά διεγερτικός πνευματικά, για όποιον θα ήθελε να εκμεταλλευτεί αυτό το ‘’τυχαίο’’, αρκετά ταραχοποιό μάλιστα, ανάλογα βέβαια την ευαισθησία του καθενός, ή να προσπεραστεί για άλλη μια φορά, άλλη μια, επίδειξη ‘’δύναμης’’ του αντιδίκου μας, αδιάφορα, που ως συνήθως, θέλει να δημιουργεί

με αφορμή τα ΤΡΙΑ “A” του ΟΣΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ του Τσαλίκη

με αφορμή τα ΤΡΙΑ “A” του ΟΣΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ του Τσαλίκη ΑΜΑΡΤΙΑ- ΑΠΙΣΤΙΑ- ΑΣΕΒΕΙΑ.

(εξηγώντας ότι) αυτά τα ΤΡΙΑ (Α) είναι η πυρηνική γόμωση της πλανητικής καταστροφής και εμείς εμμένουμε σε αυτά και τα λιπαίνουμε με την πονηριά, την αδιαφορία και την καλοπέραση. 

και το προηγούμενο (μάλλον συναφές) άρθρο: Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνὴ Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα (τα πέντε άλφα και η πεντάλφα….) 

άλλες δυο δικαιολογητικές σκέψεις. 

Λέει ο άγιος: … τα τρία Α τα λιπαίνουμε με την πονηριά, την αδιαφορία και την καλοπέραση. 

Κι επειδή η πονηριά είναι ιδίωμα του πονηρού που μπολιάζει τον άνθρωπο για να ενεργήσει έτσι, φαίνεται πως βρίσκει πάτημα στην δική μας άγνοια, αδιαφορία και διάθεση ‘’καλοπέρασης’’. 

Έτσι, στα τρία Α της Αμαρτίας Απιστίας και Ασέβειας, προστίθενται και τα υπόλοιπα 2 Α, της Αδιαφορίας και της Άνεσης (παραπλήσιο της καλοπέρασης) ώστε να φανεί το ομόπνοο του καταστροφικού πνεύματος της πεντάλφα. Σε αυτό το πνεύμα και

περί του σεισμού… 6,8 στην ΣΑΜΟ, της 30ής Οκτ 2020 (μια πνευματική άποψη)

άκουσα πως τα παιδιά που μας έφυγαν νωρίς ήταν η ΚΛΑΙΡΗ και ο ΑΡΗΣ….

ΔΕΝ είναι ώρα για παραμύθια αλλά για παραμυθία στους γονείς… από την καλή μας Παναγία…

και το κορίτσι, που υπέχει την θέση του σώματος σε σχέση με το αγόρι (σαν άνδρας και κεφαλή) , χωρίς απαραίτητα νάναι ζεύγος για να ισχύει, αλλά απλά και μόνο, ως φύλα.  

Πολλές φορές δόθηκαν μηνύματα γραμματολογικά και γενικώς ‘’σημεία’’, όπως τα ΙΜΙΑ (και μαζεμένα για την άλλη όψη)… αλλά σήμερα, σε κάποιον φίλο, του ‘’χτύπησε’’ ένα καμπανάκι σχετικό με τα παιδιά που θυσιάστηκαν…  και τα ονόματά τους, σε συνάφεια με τα όσα γίνονται και ακολουθούν.

Συνέβη και καταγράφηκε από παληά…. : Η Παναγία, ο μεγάλος σεισμός και η επίθεση στην Ελλάδα για τον σεισμό του 1999.

Κι έρχεται αγιορείτης γέροντας να πει, ότι αυτήν την φορά, δεν θα τους σταματήσει ο σεισμός (που πάλι ο χθεσινός σεισμός, τις ναυτικές τους εγκαταστάσεις, τους τις διέλυσε …).

Μήπως δεν περιμένουμε; γεγονότα και πόλεμο; γεγονότα καλού (θαυμαστά) –

περί 13033 σημείου αναφοράς και covid19. Η άλλη όψις.

Κυκλοφορεί στο νετ η διαίρεση 2020 : 666 ότι είναι 30,33 …. κι αυτό είναι ορθό και μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης (μαθηματικώς). Για το πόσο ‘’συμπτωματικά’’ και ‘’συνωμοσιολογικά’’ συνδέεται με το 13033, μια άποψη, χωρίς βέβαια να δογματίζει περί αληθείας της, αλλά οπωσδήποτε οδοδεικτούσα και εμφαίνουσα στους επιδεχόμενους, επίγνωσης Αλήθειας.

Κατά τον αγ.Μάξιμο ομολογητή: 

με δε ομόπνοο σκεπτικό, ακολουθώντας τον ''μίτο'' * εξόδου, δυο σκέψεις που συνδέουν τον παραπάνω λόγο, με Τον Λόγο.

Πράγματι, ενώ ο χρόνος  ‘’τρέχει’’ επί μιας ευθείας επάνω (έχοντας αφήσει πίσω μας την βιολογική γέννηση και βαδίζοντας μπροστά προς το βιολογικό τέρμα) ως αριθμητής που ΦΑΙΝΕΤΑΙ, σε ένα επίπεδο πιο κάτω, στο υπόγειο (ως παρονομαστής) υφέρπει ‘’παράλληλα’’ και το 666 και σκοτεινό πρόσωπο του αντιδίκου μας που ενώ δεν φαίνεται, ενεργεί. Πνέει κι ο αόρατος αήρ αλλά  αντιλαμβανόμαστε την φορά του από τα σύννεφα που κινεί και τα οποία φαίνονται. Πνέει και ο ΑΗΡ (άνωθεν) και κινεί τους δικούς Του.

Εκ του αποτελέσματος και φαινόμενου προχωράμε στις παρακάτω διαπιστώσεις.

Την 11 Σεπ 2001 και 11 Σεπ 2004  διακρίναμε την ‘’εμφάνιση’’ μιας μονάδος (1) να λαμβάνει (αυθαιρέτως μέσα στο επιτρέπεται του καλού Θεού) μια παράταιρη

ιχνηλασία Φωτός

Μια φορά ο Γέροντας Παίσιος²¹ (+1994) είχε αρπαχτεί και εισήλθε στο φως του Θεού. Όταν επέστρεψε, ενώ ήταν μεσημέρι καλοκαιριού, μεσουρανούντος του ηλίου, ανέφερε με απορία και κάπως παραπονιόταν, γιατί ήταν άραγε τόσο σκοτεινά…

Για εμάς όμως, τους κοινούς θνητούς που αδυνατούμε να ανεβούμε, για να δούμε αυτό το υπερφυσικό φως, της αναγεννήσεως, από ευσπλαγχνία, κατεβαίνει Αυτό το ίδιο στον χώρο μας, σαν σε σκοτεινή μήτρα, αφήνοντας σημεία που δείχνουν τον δρόμο εξόδου.

Το 2000 περίπου, όταν τα buffer underrun protection δεν είχαν ακόμη εφευρεθεί... (ή καλύτερα, δεν είχε φτάσει αυτή η τεχνολογία σε κάποιον φίλο μου) προσπαθώντας να αντιγράψει ένα (δωρεάν - για να μην θεωρηθεί παραβίαση δικαιωμάτων) cd, και προχωρώντας η αντιγραφή, στο 22% βγάζει το

Ιχνηλατώντας (στον χρόνο) την Οδό Του Κυρίου

(με αφορμή τα ηλιοστάσια και ισημερίες.... αλλά ιδίως την συστάδα εορταζόντων αγίων αυτές τις ημέρες.... και το εκχεόμενο άλλο ΦΩΣ)

Ένας ενιαυτός, μοιάζει να είναι ένας επί γης, κύκλος. Έτσι το παριστάνουμε δισδιάστατα. Αυτό θα ίσχυε, μόνο ΑΝ είμασταν ακίνητοι. Τότε όντως θα ήταν κύκλος**. Επειδή όμως κινούμαστε περί τον μη ακίνητο ήλιο, είναι σπείρα. 

Παρά την ‘’πρόοδο’’ και διέλευση των ετών, λογίζεται πνευματική στασιμότητα (και στην κυριολεξία βραδύτητα ακολούθησης του φωτός, λόγω παχυλότητος σαρκός και φρονήματος), εάν κάθε χρόνο οι ετήσιες ορθόδοξες εορτές εορτάζονται ομοιοτρόπως κοσμικώς και σαρκικά δλδ  δεν απέδιδαν ένα πνευματικό ύψος, μια πνευματική ευαισθησία, μια οικείωση μια εναργέστερη μετοχή. Αυτό είναι που αιτούμαστε κάθε ανάσταση. Να βιώνεται ολοέν και εκτυπώτερον, λεπτυνόμενη η σαρξ έως ότου γίνει διαφανής.

Είτε πολιτικώς (1 Ιαν) είτε ως αρχή της ινδίκτου (εκκλησιαστικώς, 1 Σεπ) ζητάμε από Τον Κύριο, στην ευχή αρχής ενιαυτού, αγαθάς δόσεις: …Άναρχε Τρισήλιε Βασιλεύ, ο καιρών και χρόνων, τας ελίξεις περισκοπών, ευλόγησον τον κύκλον, της νέας περιόδου, τας αγαθάς Σου δόσεις, πάσι δωρούμενος.

Αρχή και τέλος της ‘’επαφής’’ του κοσμικού κύκλου με το θείο, είναι ο Σταυρός, η μετάνοια που ορίζουν Την εντός και ανοδική προς την καρδία, Οδό.

Κοινός τόπος, και προτροπή, Προδρόμου και Δρόμου, όπως φαίνεται από τα ευαγγελικά αποσπάσματα, κι Οι δυό, αρχίζουν με το μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν*.

Τα 4 άκρα του σταυρού, ‘’ακουμπούν’’ τον επαναλαμβανόμενο κύκλο του έτους, στις ημερομηνίες κόμβους για τον κόσμο επωνομαζόμενες ισημερίες ή

Σκέψεις με αφορμή φυσικούς λόγους (συνέχεια περί ευθείας κίνησης νοός)

με αφορμή τα αποτελέσματα της εθνικής.... @ προς το έθνος

Ενδιαφέροντα συμβάντα

Βραζιλία – Ελλάδα 79 - 78

ΗΠΑ – Ελλάδα 69 – 53

Ελλάδα – Τσεχία 84 – 77

νικήσαμε, αλλά δεν περάσαμε στην 8άδα… γιατί θέλαμε νίκη με 12 πόντους.

Εν τω μεταξύ, ‘’ενορχηστρωτής’’ ήταν ο Αθανάσιος και κεντρικό πρόσωπο ο Γιάννης…  

θα μπορούσαν όλα τα παραπάνω γεγονότα να εξαντλήσουν αισθήματα, σκέψεις, συζητήσεις (ακόμη και ατέρμονες) με αρχή και τέλος τα του κόσμου και περί μπάσκετ, όπως συμβαίνει και με άλλα κοσμικά γεγονότα, συνήθως στεγανοποιημένα (το καθένα στον χώρο του) χωρίς πνεύμα. Αλλά, δεν είναι έτσι τα πράματα.

Η φύση του πνεύματος με την λεπτότητά του, διαπερνά τα υλικά και τα δίνει

άρση των πέπλων ή ακολουθώντας τα ίχνη των αγίων…

Ο Άγιος Σπυρίδωνας ‘’τρώει’’ τα παπούτσια που του φοράνε στο άγιο σκήνωμά του στην Κέρκυρα. Αφού φαγώνονται, εκεί στο σημείο επαφής του ουρανού με τη γη, δεν μπορεί, θα αφήνει τα ίχνη του περάσματός του!!

Κι ο αρχάγγελος Μιχαήλ στο Μανταμάδος πάλι τρώγονται τα σιδερένια του παπούτσια!! Και του αγίου Γρηγορίου τα παντοφλάκια που χαρίζει την θεολογία!

Κι ενώ ο άγιος Σπυρίδων από Κύπρο (και το χαίρε νύμφη – ως νησί της αφροδίτης) πέρασε δια της Κωνσταντινουπόλεως (και το χαίρε της Ανύμφευτης Νύμφης – δι ευχών της γλυκυτάτης Θεοτόκου) στην Κέρκυρα, στον πόδα του όρους Παντοκράτορα, 

…ο άγιος Ιωάννης ο θεολόγος πέρασε ‘’ευθέως’’ στην Πάτμο (ως άλλη Μαρία παρακαθίσασα παρά τους πόδας Του Κυρίου – με προσευχητική κυκλική κίνηση του νου, που δι αυτής υπόσχεται Ο Κύριος ότι  θέλω μένειν έως έρχομαι …

ιχνηλασία... (προσοχή στα νοούμενα και δεικνύμενα)

Στη Γάνδη το  1987 έγινε ένας αγώνας (για όσους θυμούνται) μεταξύ Άρη και Μακαμπί, αντιπροσώπους της Ελλάδας και του Ισραήλ. Με αυτό ως ίχνος ανέρχεται ο νους (και διαβλέπει πίσω από τα φαινόμενα, όχι τυχαία) την Χάρη και τον νόμο (του 888 και του προβάλλοντος και προωθούντος δυστυχώς, το 666).

Ο αγώνας έληξε 99 - 86 υπέρ της Ισραηλινής ομάδας αλλά με κάποιες λεπτομέρειες. Ο Άρης στο δεύτερο ημίχρονο για "τρισήμισυ λεπτά" δε σκόραρε και αντίστοιχα το Ισραήλ σημείωσε 18 πόντους.

Πιστεύω  πως σε αυτόν τον αγώνα τα πράγματα είναι εμφανή από πλευράς αποτύπωσης καθώς η κατάσταση εξελίχθηκε σα μικρογραφία της πραγματικότητας.

Το  δεύτερο ημίχρονο  είναι η δεύτερη χιλιετηρίδα της εποχής των ιχθύων που επικρατεί μιά επιστροφή, όπως δείχνουν και τα θρησκευτικο-ιστορικά σημεία και τα αντίθετα σε φορά ψαράκια του συμβολισμού του  αστερισμού των ιχθύων.

Αυτή η επιστροφή, κάπως επιφυλακτικά με την προϋπόθεση αν είναι ορθοί οι συλλογισμοί, θα μας φέρει στο αυτό υπέρχρονο σημείο της Δευτέρας Παρουσίας του  Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ενώ δηλαδή πηγαίνουμε από το 1000 προς το 2000 σα χρονική συνέχεια, σε  διάσταση πνευματική (πέραν του χρόνου), καταλήγουμε στο 0 (εφόσον πήγαμε 1000 μπροστά και -1000 προς τα πίσω)  όπου και η πρώτη Παρουσία του Χριστού. Όπως μιά βελόνα τέμνει σε δύο μεριές το κουβάρι, εμείς  κινούμενοι πάνω σε μια κλωστή (αίσθηση χρόνου) με την  πλήρη περιφορά θα συναντήσουμε την άλλη όψη της τομής ή επαφής.

Η πρώτη  παρουσία  ευσπλαγχνική, διδακτική και η δευτέρα δικαιοκριτική.

Σταυρός και Ελλάδα (ευλογία)

ΕΛΛΑΔΑ + ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

τύπωση του σημείου του Σταυρού πάνω στην Ελλάδα. Εις το όνομα του Πατρός - κεφαλή (Θράκη) - και του Υιού - κοιλία (Κρήτη) (όπου ''αναλογικά'' κατέβηκε ο Θησέας για να νικήσει τον μινώταυρο και ελευθερώσει τους νέους και νέες - και πάλι όχι τυχαία, ο Απ.Παύλος, χαρακτηρίζει την κρήτη ως γαστέρα) και του Αγίου Πνεύματος από ΙΟΝΙΟ στην ΙΩΝΙΑ. Όπου ο σπόρος Ι(Ο)ΝΙΟ προοδεύει μέχρις τελειώσεως Ι(Ω)ΝΙΑ (Ο-->Ω), όπως και ο σπόρος μέσα σε κάθε