σύλληψη ανθρώπου και ΦΩΣ…

με αφορμή το βίντεο, δυο σκέψεις για τον ευαγγελισμό* και ‘’σύλληψη Του Ανθρώπου’’…  

Από την Αγία Γραφή γνωρίζουμε ότι … 27 καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. 28 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε (Γεν.α’) …μια εντολή που συνηθίσαμε να περιορίζουμε στην εξωτερική τεκνογονία ενώ αυτή δόθηκε εντός του παραδείσου και για άλλον λόγο (αύξηση αρετών)…. όταν αντιλαμβανόμαστε την εντολή εξωστρεφώς και μονομερώς, αστοχούμε, αφού ο ΑΔΑΜ δὲ ἔγνω Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Κάϊν καὶ εἶπεν· ἐκτησάμην ἄνθρωπον διά τοῦ Θεοῦ. (Γεν.δ’1). Έγνω αυτήν, εκτός και όχι εντός του παραδείσου όπου …30 ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι (Ματθ.κβ’30). Την έγνω μετά την εξορία απέναντι της εδέμ… (Γεν.γ’16) 

Κι όπως η έξω ζωή έχει αφετηρία την πλευρά του πρώτου ΑΔΑΜ που αναπληρώνεται με σάρκα, συνειρμικά κατά το… 21 καὶ ἐπέβαλεν ὁ Θεὸς

ΦΩΣ. Από το εξωτερικό ίχνος έως της εσωτερικής πληρότητος

Στο άρθρο σύμπτωση ή κάτι άλλο; Οι συντεταγμένες των Πυραμίδων της Γκίζας είναι η ταχύτητα του φωτός ο αρθρογράφος, λογικά κινούμενος συμπεραίνει πως … 

Όσο εντυπωσιακοί και αν ήταν οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν μετρούσαν την ταχύτητα του φωτός, ούτε πλοηγούνταν χρησιμοποιώντας παγκόσμιες γραμμές γεωγραφικού μήκους και πλάτους. Και αν το είχαν κάνει αυτό, θα υπήρχαν πιθανώς λίγες περισσότερες αποδείξεις από την τοποθέτηση της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζας σε γεωγραφικό πλάτος που ταυτίζεται με την ταχύτητα του φωτός εκφρασμένη σε μονάδα μέτρησης που ανακαλύφθηκε αιώνες μετά. Πρόκειται απλά για μια σύμπτωση. 

Επιτρέψτε μου να καταθέσω μια συμπληρωματική γνώμη, ‘’ίσως’’ διορθωτική της αδιάφορης σύμπτωσης σε ενδιαφέρουσα, μιας και μιλάμε για το φως…. (και για όσους η έννοια δεν περιορίζεται μόνο στα εξωτερικά ‘’φώτα’’).  

Ο άνθρωπος, ως επιστήμονας, εξάγει το άκρως ''λογικό'' συμπέρασμα, αφού διεργάζεται το πρόβλημα, χρονικά*. 

Το πέραν του χρόνου σύστημα αναφοράς, μοιάζει με αντιεπιστημονικό, μάλλον γιατί αυτό δεν μπορεί να μελετηθεί κάτω από το μικροσκόπιο.  

Οι περισσότεροι, δεν μας περνάει καν από το μυαλό, ότι ο καλός (υπέρχρονος) Θεός (το Φως το αληθινό) εισερχόμενος στον κόσμο, ''έστησε'' ''συμπτωματικά'' τις πυραμίδες εκεί, (με βάση την απίθανη σύμπτωση ότι: …το φως ταξιδεύει με 299,792,458 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Την ίδια στιγμή το γεωγραφικό πλάτος των πυραμίδων είναι 29.9792458 N) για κάποιον λόγο, ώστε από αυτές και από άλλες ''συμπτώσεις'' (για όποιον μελετά, όπως το ύψος της που πολλαπλασιαζόμενο επί 1000 δίνει απόσταση γης-ηλίου, λεξαριθμικά = κλίμ(α)ξ θεού...., ο απόλυτος προσανατολισμός... ο σοθικός κύκλος, η σχέση με Ωρίωνα και Σείριο...) ο αιχμαλωτισμένος

πνευματική διάσταση της τροφής και της νομής…

σαν συνέχεια του… το λογείον στην φύση, στον νόμο και στην χάρι … και πριν καταλήξουμε σε ένα από τα δύο πλατύσκαλα, (άνω ή κάτω) το καθένα με το φως του [και σ+οφία (1)] και επειδή στην φύση είναι ανακατεμένα καλό και κακό, αμήν ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση τι ενσωματώνουμε (εκ της αναδιπλωτικής αρχής) οπότε και τι αφ-ομοιώνουμε και τελικά ωμοιάζουμε, γιατί εξ αυτών θα οδηγηθούμε σε αυτό που αγαπήσαμε και υπηρετήσαμε (με ψυχή και σώμα)…. περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση) 

Είναι ευκόλως εννοούμενο ότι το όντως καλό (σαν δικό Του) θα οδηγήσει στο Καλό και το όντως κακό (σαν δικό του) πέραν των φαινομένων, θα μας οδηγήσει στον αντίποδα. Εκεί ανάμεσα, μακάρι στην ζωή μας να γινόμαστε αγωγοί του καλού, (2) αυτό με άριστα Την πηγή κάθε καλού (Κύριο και Λόγο) να εισέρχεται και εξέρχεται δια των θυρίδων (και καρδίας) και μονωτές του κακού, ούτε να εισέρχεται μέσα μας αλλά ούτε και να εξέρχεται (και εκδηλώνεται στον κόσμο) δι ημών εκ της διανοίας εν τοις μέλεσι ενεργουμένης. Αμήν …τας ψυχάς αγίασον, τα σώματα άγνισον, τους λογισμούς διόρθωσον τας εννοίας κάθαρον…. 

Εν τω μεταξύ, η χρηστή ή όχι διαχείριση των κλείθρων των δύο θυρών, μέσα στο τριώροφο οικοδόμημά μας (υπόγειο σαν παραφύση – επίγειο σαν φύση και

το λογείον στην φύση, στον νόμο και στην χάρι …

με αφορμή το λογίον (1) [λογείον (εξοδ.λς’ και αλλού)] ως μέσον γνώσης του θείου θελήματος δυο συνειρμικές σκέψεις… 

μια προσπάθεια ιχνηλασίας Του θείου θελήματος που ως Φως διαμπερές της κτίσης, εκτυπώνεται για να ελκύσει προς τα έσω τον άνθρωπο και καρδιά του, όπου η βασιλεία. Στο παρόν επιχειρείται η καταγραφή του όλου δρόμου, (και γιαυτό το εκτενές του άρθρου, συγγνώμη για την φαινόμενη βαρύτητα και πυκνότητα εννοιών), ως προσωπική διαδρομή από τον κόσμο και φύση του καθενός, δια του νόμου στην εύρεση της εντός ημών χάριτος (και βασιλείας). Η μεθοδολογία της εσωτερικής αναγωγής είναι μια καλή αφορμή ανάβασης και έχει όπλα, την μελέτη, προσευχή και διάκριση (όπως αναγράφεται στο παρακείμενο ειλητάριο του μεγ. Ευθυμίου) …. 

Στα ελληνικά (φύση και κόσμο) λογείον, ήταν το μπροστινό μέρος της σκηνής του αρχαίου θεάτρου όπου απήγγειλλαν, μιλούσαν οι ηθοποιοί του δράματος. 

Όλα ξεκινούν από την θέληση και την απόλυτη ελευθερία που διαθέτουμε. Ο καθένας με το ‘’λογείον των κρίσεων’’ (όπως γράφεται στον νόμο, Εξοδ.κη’15) που διαθέτει (δλδ κατά την λογική του κρίση και συνείδηση*) ενεργεί. Σκέφτεται και πράττει μέσα στο θέατρο της ζωής διαδραματίζοντας έναν ρόλο ‘’υπακοής’’ στον κύριό του. 

Η ευστοχία υπακοής στον αληθινό Κύριο που (εξ)ετάζει καρδίας και νεφρούς (ψαλμ.ζ’)… αντί του αντίποδα κατοπτρικού, θα κριθεί τελικά διαφορετικά απότι κρίνει ο άνθρωπος κι αυτό γιατί ο ἄνθρωπος ὄψεται εἰς πρόσωπον, ὁ δὲ Θεὸς ὄψεται εἰς καρδίαν… (Α’Βασ.ιστ’7). Ο όλος πυρ, προσηλωμένος στον σπινθήρα (καρδιάς και συνείδησης) προς τα που θα κλίνει... με επιθυμία (αν και ο ίδιος το θελήσει) να του μεταλαμπαδεύσει το πυρ Του προς αποφυγή του άλλου πυρός. … Αναφερόμενος ο Δαβίδ στον Ιωσήφ τον πάγκαλο στον ψαλμ.ρδ’, τον ειδικό για την εξομολόγηση περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση… δίνει την μέθοδο φωτισμού (και γνώσης του θείου θελήματος) ώστε να τον κάνει άρχοντα και εκπαιδεύσει και σοφίσει τους άρχοντες και πρεσβυτέρους της αιγύπτου (κόσμου)… μέχρι τοῦ ἐλθεῖν τὸν λόγον αὐτοῦ, τὸ λόγιον τοῦ Κυρίου ἐπύρωσεν αὐτόν. κι αυτή είναι η προϋπόθεση έλλαμψης στην συνείδηση, στο λογείον του καθενός … η καθαρότητα και η τήρηση των εντολών αφού αυτό μόνο αποδεικνύει την αγάπη μας προς Αυτόν, μεταμορφώνοντας τον καθένα σε τέκνο Φωτός, όλο πυρ… «…ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με» Ψαλμός ιη', 13

Δεν μας συμφέρει να ‘’πατάμε σε δύο βάρκες’’… με την δικαιολογία να κρατήσουμε κοσμικές ισορροπίες… αλλά να μας ενδιαφέρει το θείο θέλημα διαχειριζόμενοι

Εάν δεν έρθει το φως στην καρδιά μας…

Η άγνοια του καλού είναι σκότος της ψυχής.

Η άγνοια είναι ένα από τα μεγάλα όπλου του εχθρού. Εάν δεν γνωρίζουμε την πίστη μας, δεν θα έχουμε το φως του Θεού που φωτίζει τον άνθρωπο. Κι αν δεν έχουμε το φως το αληθινό, αναπόφευκτα θα ζούμε και θα κινούμαστε στο σκοτάδι. Εάν δεν έρθει το φως στην καρδιά μας, εάν δεν αγαπήσουμε τον Τριαδικό Θεό, εάν δεν πάρουμε την πίστη μας στα σοβαρά θα πλανόμαστε σε δύσβατα μονοπάτια. Εάν δεν έχουμε ρίζες πνευματικές, εύκολα θα μας παρασύρει το κοσμικό πνεύμα, θα χαιρόμαστε με κάθε είδους είδωλα και κολοκύθια, θα προσκυνούμε τον αντίθετο χωρίς καν να το υποψιαζόμαστε. Κι όλο αυτό γιατί ζούμε μέσα στην άγνοια, την λήθη, την αδιαφορία.

Δεν μας ενδιαφέρει ο Χριστός. Δεν αγαπάμε ουσιαστικά, βαθιά, ειλικρινά, αληθινά τον Θεό, αλλά τυπικά, χλιαρά, νερόβραστα. Γι’ αυτό όλα τα βλέπουμε ως χαβαλέ, ως διασκέδαση, ως ευκαιρία να αποδράσουμε από την καθημερινότητα μας, αλλά

περί Φωτός...

περί Αγάπης και Αληθείας και Ζωής και Οδού...

Αγάπη (απ.Παύλου) 

Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. είτε γλώσσαι παύσονται. είτε γνώσις καταργηθήσεται. εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. βλέπομεν γαρ άρτι δι΄εσόπτρου εν

αναγωγή των ‘’κανονικών’’ και υβριδικών πολέμων στα καθ’ημάς …

Ξετυλίγοντας το κουβάρι, ακολουθούντες τον μίτο των συμβαινόντων διαχρονικά πολέμων, με οποιαδήποτε μορφή, φτάνουμε στην ρίζα. Είναι η έξοδος από τον παράδεισο. … 15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν. (Γεν.γ’) 

Η χάρις και ειρήνη έσω του κύκλου Αληθείας (1) και η απώλειά τους και πόλεμος, έξωθεν αυτού, στον κύκλο της ασεβείας. Δια πολέμου επαναποκτάται η πρότερη μακαρία κατάσταση και μόνο με την προϋπόθεση, ΑΝ υπερισχύσει ο πνευματικός νόμος* ενάντια του σαρκικού που ενεργεί κατά διάνοιαν εν τοις μέλεσι (2), σε επίπεδο προσωπικό, κράτους, ανθρωπότητος. 

Για όποιον θα ήθελε να βάλει καλή αρχή, πρέπει να ξεκινήσει από το βάθος καρδίας και επεκτεινόμενο σφαιρικά έως τα όρια του σύμπαντος, δια Της Θεοτόκου ώστε να συντρίψει την κεφαλή του κυρίως εχθρού μας διαβόλου, έρποντος όφεως, κι όχι αντίθετα ότι τάχα επειδή ο κόσμος έχει μια εξωτερική ‘’ειρήνη’’,  απαραίτητα

κάθαρση και φώτιση…

Από το… ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ Του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού (εκ του τρίτου λόγου του «Θησαυρού Δαμασκηνού» άνευ του προοιμίου, διασκευασμένος φραστικώς) και από απαντήσεις (1) σε ζητήματα….  

μεταξύ άλλων διαβάζουμε: …όταν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είδε την πτώσιν των δαιμόνων, η οποία ηκολούθησεν εις την έπαρσιν του Εωσφόρου, εστάθη και είπε’ «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου», τότε εστάθησαν όλοι εκεί όπου έκαστος ευρέθη, οι μεν αγαθοί Άγγελοι εις τους ουρανούς, οι δε πονηροί δαίμονες εκεί όπου έπεσον, ήτοι άλλοι εις την άβυσσον, οίτινες και έμειναν εκεί κάτω εις την κόλασιν, άλλοι εις την γην, άλλοι εις το ύδωρ και άλλοι εις τον αέρα, οίτινες λέγονται εναέρια τελώνια. Με την κατάβασιν όμως του θείου Λόγου ενικήθη η δύναμις των δαιμόνων εκείνων, οίτινες ήσαν εις τον αέρα και εις την γην έπρεπεν όθεν να νικηθή η δύναμις και εκείνων οίτινες ήσαν εις το ύδωρ (1), 

(1) [Η δε δύναμις εκείνων, οίτινες κατέπεσον εις τα καταχθόνια, συνετρίβη με την κάθοδον του Κυρίου εις τον Άδην μετά την σταύρωσιν, αφ' ότου αναστάς συνεξανέστησε και άπαν το γένος των ανθρώπων.] δι’ ο και ο μόνος αναμάρτητος Χριστός κατήλθεν εις το ύδωρ και εβαπτίσθη δια να συντρίψη τους δαίμονας, όπως

ιχνηλασία Φωτός

από το βιβλίο Κάθετος πνευματικός κύκλος (οδοιπορικό σοφίας του ανθρώπου)

η επόμενη ημέρα της Αναστάσεως (περί θεωρίας και πράξεως)

Φυσικά και θα ήταν άριστο αν η επόμενη μέρα ήταν μέρα Κυρίου. Δυστυχώς, μέσα στην καθημερινότητα και νέφη, χάνεται πρακτικά η έννοια του ανέσπερου Ηλίου, η έλξη Του και ο φωτισμός. 

Είναι η διάσταση που υπάρχει μεταξύ της ημέρας Κυρίου και των ημερών  ανθρώπων…. Είναι η απόσταση των έργων Κυρίου από τα έργα των ανθρώπων*...  

Κι εμείς, θα συνεχίσουμε για πολλές ημέρες να αλληλοχαιρετιόμαστε με το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ενθυμούμενοι του εύσπλαγχνου για μας θείου γεγονότος, (όχι αποκομμένου από τα υπόλοιπα θεία), που ήλθε να μας ανελκύσει και εξάγει εκ σκότους, διαλύοντας νέφη και καπνούς, λιώνοντας το κερί που εγγίζει το πυρ του προσώπου Του και κάθετι που ομοιάζει με Άνθρωπο, αλλά δεν είναι άνθρωπος. Σε θεωρία και πράξη. 

Ποιο το κέρδος και όφελος αν η πράξη μας είναι σύμφωνη με την θεωρία μας, αλλά και τα δυο είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα; εύκολα κάνουμε την θεωρία πράξη αν δεν είναι εκ Θεού. Στην περίπτωση αυτή, το κατά το δοκούν, τις αιρέσεις και όλον τον χώρο της άρρωστης ‘’πνευματικότητος’’, οι άγγελοι σκότους τρέχουν

πρότυπα ανθρώπων σε σχέση με το Φως

Κι ο άνθρωπος λόγω της ελευθερίας του και της μοναδικής και ανεπανάληπτης κατάστασης που βιώνει, δίνει πολλές ερμηνείες για ποιο φως μιλάμε. Άλλοι αναφέρονται για το τεχνητό ή επιστημονικό φως, άλλοι για το φυσικό των άστρων (με πόδα τον ήλιο και αντίποδα τα άστρα και την σελήνη) και άλλοι (μάλλον λίγοι επί γης) ορθοδόξως για το Φως το άδυτον.

Αποδεκτά και υπαρκτά όλα, αλλά μας συμφέρει να περάσει η συνείδησή μας από το ένα στο άλλο και υψηλότερο και πνευματικότερο και αιώνιο.

Μας συμφέρει η επιστροφή και μετοχή μέσα στο Φως  (2), νάμαστε λόγοι όπως προπτωτικά μέσα στον Λόγο, παρά απέναντι (5) όπως εκάθησε ο έκπτωτος ΑΔΑΜ (Γεν.γ’24) φωτιζόμενοι από το Φως (και ήλιο), αλλά ωδυρόμενος για το χάσιμο του παραδείσου, και ακόμη καλύτερα από το κατέναντι  (Γεν.δ’16) όπου στήθηκε ο Κάιν μετά τον φόνο του Άβελ, φωτιζόμενος από αστέρες και σελήνη, πέφτοντας από τον φωτισμό στον διαφωτισμό, από την μονοθεΐα στην πολυθεΐα και ειδωλολατρεία. Κι αυτό γιατί ανάλογα με το αν είναι ευθύς ή από διάχυση φωτισμός της ψυχής και συνείδησης, ‘’κυνηγά’’ ή την όαση (999) ή τον ομοιάζοντα αντικατοπτρισμό (666) και είδωλο της όασης, με επόμενη βεβαία κατάληξη. Ή σωτηρία ή απώλεια. Ή ξεδίψασμα και Ζωή ή θάνατος.    

παραστατικά κάπως…

Εκ της θέσεως του ανθρώπου και διαθέσεως φωτισμού, η προοπτική.

Αναφέρει Ο Κύριος : … 14 ῾Υμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· 15 οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. 16 οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 17 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον

ο ιός φωτιζόμενος και κρινόμενος από μια ακτίνα του θαβωρείου Φωτός του Υιού

…ίσως απαραίτητα εισαγωγικά και διευκρινιστικά του προηγούμενου άρθρου με τίτλο : πέραν της αντικειμενικής και υποκειμενικής, η σταυρική αντιμετώπιση του covid, αλλά και κάθε ασθένειας. 

Μια απαραίτητη εισαγωγή, γιατί το ενιαίο σύνολο χωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα. Προσεγγίζοντας το θέμα των ημερών/μηνών που είναι ο ιός, από διαφορετική άποψη, η κάθε μερίδα κατέχοντας και προβάλλοντας την μερική αλήθεια, (αντικειμενιστών και υποκειμενιστών) λόγω γενόμενης ταραχής ενώ έχουν δίκαιο, χάνουν την χάρι και την άλλη, την άνω οπτική. 

Ρώτησαν μια φορά τον διάβολο, πόσους νικά στον κόσμο κι αυτός με έπαρση απάντησε όλους.

- μα πως το καταφέρνεις;

- να! τους μισούς τους βάζω και κάνουν την αμαρτία, και τους άλλους μισούς τους βάζω και κατακρίνουν τους πρώτους. Έτσι, δεν μου ξεφεύγει κανένας… 

Φαίνεται, πως έπιασε κάθε μερίδα ανθρώπων το ένα μέρος της  αληθείας και αφού έδωσε όλην του την πίστη σε αυτήν την άποψη (δεξιά ή αριστερά), θεωρώντας ότι έχει δίκηο, αναλώνεται ο μεν σε κατάκριση και ο έτερος σε ειρωνία στους μη ομοϊδεάτες και αντιπάλους της πίστης του. 

Ο ελκόμενος από το φως της αληθείας, καλείται να προσπεράσει το εκατέρωθεν

Σταυροκεντρική παιδεία από ίχνος έως πληρότητος

Με τις δύο παραπάνω με έντονα γράμματα σημειωθείσες παρατηρήσεις των αγίων (των προηγούμενων άρθρων1) :

Διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ Θείου 'Ὀνόματος θέτομεν εἰς κίνησιν παν τό κεκρυμμένον ἐντός ἠμῶν. Ἡ προσευχή ὁμοιάζει πρός δέσμην ἀκτίνων Φωτός, ἠτις πίπτει εἰς τόν σκοτεινόν τόπον τῆς ἐσωτερικῆς ἠμῶν ζωής  καί ἀποκαλύπτει ὅποια πάθη καί προσκολλήσεις ἐμφωλεύουν ἐντός ἠμῶν. (αγ.Σωφρονίου)

και  …οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευθεί η ψυχή. Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους. (αγ.Νεκταρίου)

Μας γίνεται γνωστή και οικεία η μεθοδολογία και αποτελεσματικότητα εκ της ‘’εισόδου Του Φωτός’’ ως θεία κοινωνία (άμεση και έμμεση) στον κόσμο και κόσμο μας. Ψυχικά εντός αλλά και προβαλλομένη στον κόσμο έξω, καθόλου τυχαία, υποκείμενη σε πνευματικούς νόμους. [Μη θεωρηθεί φυσικά ίσα και όμοια η μία θεία κοινωνία με την άλλη, αλλά μπορεί να νοηθεί ως μία ημιευθεία. Μια καλή αρχή φωτισμού και θερμότητος όσο ο άνθρωπος τοποθετεί την καρδία του ευθέως και απέναντι ως άλλος ΑΔΑΜ (Γεν.γ’24) του νοητού ηλίου. Απέναντι κι όχι κατέναντι (Γεν.δ’16 θέσις του κάιν) αφού κατέναντι ‘’φωτίζεται’’ διαστρεβλωμένα από πλάνο, ψυχρό, έρπων φως. Το δε ατελεύτητο τέρμα της

Προσεγγίζοντας το Φως των Θεοφανείων

…10 καὶ εὐθέως ἀναβαίνων ἀπὸ τοῦ ὕδατος εἶδε σχιζομένους τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸ Πνεῦμα ὡς περιστερὰν καταβαῖνον ἐπ᾿ αὐτόν· 11 καὶ φωνὴ ἐγένετο ἐκ τῶν οὐρανῶν· σὺ εἶ ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν σοὶ ηὐδόκησα. (Μαρκ.α’)

Φυσικά και δεν είχε ανάγκη βαπτίσεως Ο Κύριος αλλά προέβη σε αυτήν την συγκατάβαση για να διανοίξει Την Οδόν και μας γνωρίσει την Αγία Τριάδα. Ευθέως ανέβη για να κατέβει το Πνεύμα το Άγιον και να ακουστεί η Φωνή Του Πατρός, ώστε ευθέως κι εμείς να ανεβούμε για να κατέβει το Άγιο Πνεύμα (που είναι ο σκοπός μας η απόκτησις) και να επιβεβαιώσει αυτό η φωνή Του Πατρός.

Διασχίζει τους ουρανούς και ‘’πέφτει’’ σαν πέτρα (Πέτρα ην XC) να ταράξει τα λιμνάζοντα κάτω ύδατα, για να τα ενώσει με τα άνω και δώσει χάρι. Κάνει ομόκεντρους κύκλους επί γης Ο άχρονος, καλύπτοντας έως  τις εσχατιές του χρόνου (από γενέσεως έως συντελείας) τα πριν και τα μετά. Όλον τον χρόνο. Κι εμείς, κινούμενοι γραμμικώς (και οριζοντίως) επ’αυτού, εντοπίζουμε τα ίχνη Του σαν αρμονικές της κυρίας συχνότητος (όντας το Φως, όπως και ο ήχος, συχνότητα). Όποιος μείνει στάσιμος σε μια αρμονική και δεν

ιχνηλασία Φωτός

Μια φορά ο Γέροντας Παίσιος²¹ (+1994) είχε αρπαχτεί και εισήλθε στο φως του Θεού. Όταν επέστρεψε, ενώ ήταν μεσημέρι καλοκαιριού, μεσουρανούντος του ηλίου, ανέφερε με απορία και κάπως παραπονιόταν, γιατί ήταν άραγε τόσο σκοτεινά…

Για εμάς όμως, τους κοινούς θνητούς που αδυνατούμε να ανεβούμε, για να δούμε αυτό το υπερφυσικό φως, της αναγεννήσεως, από ευσπλαγχνία, κατεβαίνει Αυτό το ίδιο στον χώρο μας, σαν σε σκοτεινή μήτρα, αφήνοντας σημεία που δείχνουν τον δρόμο εξόδου.

Το 2000 περίπου, όταν τα buffer underrun protection δεν είχαν ακόμη εφευρεθεί... (ή καλύτερα, δεν είχε φτάσει αυτή η τεχνολογία σε κάποιον φίλο μου) προσπαθώντας να αντιγράψει ένα (δωρεάν - για να μην θεωρηθεί παραβίαση δικαιωμάτων) cd, και προχωρώντας η αντιγραφή, στο 22% βγάζει το

φως και σκότος... π.Λίβυος

Ποιός μπορεί να εμποδίσει το φως να φωτίσει και να σκορπίσει το σκοτάδι; Η απάντηση είναι κανείς. Το σκοτάδι άλλωστε δεν υπάρχει παρά μονάχα εκεί που υποχωρεί το φως. Άρα εάν υπάρχει σκοτάδι στην ζωή μας, στην κοινωνία μας, στον κόσμο έχουμε και εμείς ευθύνη που δεν γινόμαστε οι ίδιοι φως. Δεν ωφελεί ξέρετε να διαμαρτύρεσαι για το σκοτάδι όταν εσύ δεν κάνεις τίποτα να έρθει το φως.

Ακριβώς αυτό ζητάει ο Χριστός από εμάς, στο αυριανό ευαγγέλιο, να γίνει ο καθένας στο δικό του μικρόκοσμο πηγή φωτός και χαράς. Η ζωή και ο τρόπος μας να αποτελεί μαρτυρία του Χριστού. Να σε βλέπει ο άλλος έλεγε ο μακαριστός γέροντας Αιμιλιανός και να χαίρεται, να δοξάζει τον Θεό που σε γνώρισε, που σε βρήκε στην ζωή του, που είσαι μέρος και μέλλος της παρέας και συντροφιάς του.

Να μην σε βλέπουν οι άνθρωποι και στρίβουν στην άλλη γωνία. Να φεύγουν και να λένε «ωχ ήρθε πάλι αυτός;» Και πότε συμβαίνει αυτό; Όταν είσαι άνθρωπος σκοτεινός, μίζερος και γκρινιάρης. Που δε βλέπεις κανένα καλό και τίποτε

Οι δύο φλόγες που δε χώρισαν ποτέ

Ο Γέρων Αιμιλιανός ήταν είκοσι δύο χρόνια μικρότερος από τον παπά Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, κι όμως η Υπεραγία Θεοτόκος είχε κρίνει ότι εκείνος ο ιερομόναχος ήταν σε θέση να αντιληφθεί τα βιώματα του σπουδαίου αγιορείτη, κι όπως αργότερα εξομολογούνταν ο παπά Εφραίμ:
«Οι καρδιές μας έγιναν ένα και συναντιόμαστε σαν δύο φλόγες που ανεβαίνουν στον ουρανό!».

Στην πρώτη εντύπωση, ο παπά Εφραίμ είχε παρεξηγήσει τον μετέπειτα Γέροντα Αιμιλιανό τον Σιμωνοπετρίτη. Τον είχε δει κάπως καλοφτιαγμένο, του φάνηκε κάπως «σιδερωμένος», ατσαλάκωτος που λέμε, έμοιαζε κάπως σαν πριγκιπόπουλο, ώστε είπε από μέσα του: «Ε, καλά, ένας παπάς σαν τους άλλους που ήρθε να συζητήσουμε για προσευχή! Με σιδερωμένα ράσα και πουκάμισο! Άντε, να του δώσω ένα λουκούμι και να φύγει!».

Ο Γέρων Αιμιλιανός, έτσι όπως ήταν από τη φύση του καλοσυνάτος, ευγενής,

Τα δύο άκρα του φωτισμού (από την είσοδο έστω και μιας ακτίνας Φωτός έως της πλήρους μετοχής)

Αν ανευρεθεί ο καλός σπόρος μέσα στην καρδιά, κι αν αρχίσουμε να μεριμνούμε για την καρποφορία του, έχει μπει ήδη σε ενέργεια η αρχή της καινής κτίσης, η αρχή της ανάπλασης, η αρχή της Ζωής, παρά τον επαπειλούντα μας νομοτελειακό βιολογικό θάνατο που φαντάζει ανίκητος, θέλοντας να συμπαρασύρει και την ψυχή μαζί του.

Έχουμε πιάσει τον ‘’μίτο’’ εξόδου σαν άλλος θησέας, εξόδου από την γαστέρα (κρήτη) όπου στο υπόγειο του λαβυρίνθου κυριαρχεί και μας απειλεί ο θάνατος. Εξερχόμαστε όμως σαν κι αυτόν (ανοδικά), όχι ξεχνώντας τον πατέρα (αιγαίο) με μαύρα πανιά, αλλά με μνήμη Θεού σε κάθε δραστηριότητα. 

Από το άρθρο … νέα εν Χριστώ ζωή, «καινή κτίσις»... (π.Ραφαήλ Νόικα) διαβάζουμε… :  Βασική, λοιπόν, προϋπόθεση της μετάνοιας είναι η συναίσθηση της αμαρτίας…. Τι συμβαίνει, όταν

φώτισόν μου το σκότος

Κάποια ημέρα που ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς είχε προσηλωμένο τον νού και την καρδιά του στον Θεό, αίφνης παρουσιάσθη ενώπιόν του ανήρ σεμνοπρεπής και σεβάσμιος, με πρόσωπο ιλαρό και γαλήνιο βλέμμα.

Ήτο ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο ηγαπημένος μαθητής του Κυρίου, ο οποίος του είπε:
«Ήλθον, τέκνον, απεσταλμένος από την αγιωτέραν των απάντων και Βασίλισσαν των Ουρανών, διά να σε ερωτήσω, διά ποίαν αιτίαν ανά πάσαν στιγμήν κραυγάζεις “Φώτισόν μου το σκότος, φώτισόν μου το σκότος!”»
Βλέπων το θαύμα ο Γρηγόριος, απεκρίθη στον άγιο επισκέπτη:
«Και τι άλλο πρέπει να ζητώ από τον Θεό εγώ, όστις είμαι εμπαθής και πλήρης αμαρτιών, παρά να ελεηθώ και να φωτισθώ διά να γνωρίζω το θέλημά του και να το εκτελώ;».
Ο ιερός Ευαγγελιστής απεκρίθη: «Η Δέσποινα των απάντων ορίζει να είναι βοηθός σου, και επίσης εγώ ο δούλος της να σε βοηθώ».
Ερωτά ο θείος Γρηγόριος: «Και που πρόκειται να με βοηθή η Μήτηρ του Κυρίου μου; Εις την παρούσαν ζωήν, ή εις την μέλλουσαν;».
Απεκρίθη ο Θεολόγος: «Και εις την παρούσαν ζωήν και εις την μέλλουσαν».

Ταύτα είπεν ο θείος Ιωάννης, και αφού επλήρωσε χαράς και ευφροσύνης την καρδία του Γρηγορίου, άφαντος εγένετο απ’ αυτού.

---

χαιρετισμοί αγίου Γρηγορίου παλαμά

παρακλητικός αγίου 

προσευχή προς την Παναγία (αγ.Γρηγορίου Παλαμά)

αγίου Γρηγορίου Παλαμά έργα (1ος τόμος)

αγίου Γρηγορίου Παλαμά έργα (2ος τόμος)

Υπέρβαση από τα φαινόμενα στο Φως (συμπλήρωμα μετά από 14 χρόνια... εκ της πρώτης συγγραφής επιλόγου)

Με αφορμή το διήμερο 24 και 25 Αυγ και των εορταζομένων αγίων, αγ.Κοσμά αιτωλού και ανακομιδή λειψάνων αγ.Βαρθολομαίου αποστόλου που μεθερμηνεύεται ουράνια ρείθρα, αλλά και ένα ακόμη γεγονός, δυο σκέψεις σχετικές, ως συμπληρωματικές στον επίλογο του βιβλίου, ως απάντηση στο ερώτημα που τέθηκε στην εισαγωγή: Άραγε η Θράκη, δηλώνει κάτι; εκτέλεσε την ιστορική της κλήση και αποστολή;

Αναφέρει ο π.Ανανίας Κουστένης ότι εμφανίστηκε ο άγιος Κοσμάς ο αιτωλός και είπε, πως στο τιμόνι της Ελλάδος είναι η Παναγία. Στην καθαροτάτη όραση και θεωρία του αγίου, η δική μας πίστη στα φαινόμενα, που τα θεωρεί αλλιώς, έχουμε πρόβλημα. Κι όπως διαθλούνται οι ακτίνες του ηλίου μέσω του νερού κι ειδικά αν είναι και θολό αλλοιώνουν την όραση και ευθυκρισία στην εύρεση ενός αντικειμένου, έτσι ανάλογα, όσο βαθύτερα, θολότερα είναι τα ύδατα του κόσμου τούτου που παρεμβάλλονται από τα άνω ύδατα που πνεύμα Θεού φέρεται επί αυτών, τόση είναι η αστοχία μας όχι μόνο στα θεωρητικά αλλά και στην αντιμετώπιση, άρα και πρακτική διάσταση.

Κι Ο Κύριος ευθέως ανέβη εκ των υδάτων βαπτιζόμενος, γιατί ήταν αναμάρτητος... Η δική μας έξοδος είναι ανάλογη και παράλληλη της μετανοίας και εξομολογήσεώς μας... ώστε να ξεθολώσει η θεωρία και ευστοχήσει η πράξις...

Γράφει έναν δόλιο επίλογο το ψευτορωμαίικο κατά τα σχέδια των κοσμοκρατόρων μετά τα ξεπουλήματα μακεδονίας και τσαμουριάς (τάχα λύση του προβλήματος της ηπείρου) την παράδοση και της θράκης με το αιγαίο (έως 25^ου μεσημβρινού*) σαν κάτω όψη, γράφει και ο καλός Θεός δια της θράκης τον επίλογό τους.

Εργάτες των κάτω σκοτεινών σχεδίων πολλοί. Ζητούνται εργάτες, ακροατές και τηρητές του θείου λόγου και εφαρμοστές του θείου φιλάνθρωπου σχεδίου.  

Ο Κύριος δια της θράκης καλεί κάθε άνθρωπο να γίνει ΑΔΑΜας να πυρωθεί μετέχοντας θείο πυρ, ώστε αβίαστα εφαρμοζόμενοι οι πνευματικοί νόμοι, να αποδιώκονται και ανενεργούν καταπάνω της ανθρωπότητος τα νοητά και φυσικά αγρίμια από τον ευλογημένο χώρο της Ελλάδος αλλά και στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Γεωμετρεί Ο Κύριος καλούμενοι κι εμείς να ιχνηλατήσουμε, ψηλαφήσουμε, εφαρμόσουμε το θέλημά Του, ωφεληθούμε και ωφελήσουμε παραδίδοντας αυτό που αξίζει στα παιδιά μας.  

...σε έναν ποταμό, συνήθως ο λόγος με αριθμητή το όλο μήκος του ποταμού και παρονομαστή την ευθεία απόσταση μεταξύ πηγής και εκβολής, είναι 3,14... κι ο καλός Θεός εισερχόμενος μέσα σε αυτό το ποτάμι (της ζωής μας) γεωμετρεί... αφήνει ίχνη προς ακολούθηση... εξόδου από την γαστέρα (και κρήτη). 

Δεν είναι σύμπτωση ότι οι φωτογραφίες του κενταύρου και ταύρου από ταυροκαθάψια, ως εξώφυλλο για το 4ο βιβλίο (άνθρωπο θρησκεία θράκη) , που έχουν ερανεισθεί από το μουσείο ηρακλείου, που είναι στον ίδιο μεσημβρινό με την κομοτηνή (κεφαλή - κοιλία, ΘΡΑΚΗ - ΚΡΗΤΗ ) ...

Εισέρχεται Ο Κύριος στον ιορδάνη ποταμό και τα ιορδάνεια ρείθρα εστράφησαν προς τα οπίσω. Παρατηρεί ο αγ.Ιωάννης Χρυσόστομος ... δεν θα ήταν δυνατόν να μπει ο Κύριος της Ζωής στον ποταμό, κι αυτός να εκβάλλει στην νεκρά θάλασσα. Αυτό ευχόμαστε και για εμάς. Αλλά η εν σημείοις έξοδος και άνοδος και ανάστασις, έχει προϋποθέσεις. Σαν αγαπημένοι φίλοι του Χριστού, Λάζαροι, πρέπει να αποκτήσουμε την Μάρθα και Μαρία(1) ως αδελφές. Να ενεργεί εν ημίν η σωτήρια φιλάνθρωπη πράξη και φιλόθεη θεωρία, η ευθεία και κυκλική κίνηση του νοός (σύνολο σπειροειδής) που μας ανάγει βατά, ψαυστά και με ίχνη, στον Τριαδικό Θεό...