Ακοίμητοι Ήρωες οι Ιερείς-πνευματικοί του΄40! Εξομολογούσαν ατελείωτα ακόμα και τα βράδια...

Μαρτυρία του νεαρού τότε στρατιωτικού, Γεώργιου Παυλίδη (μετέπειτα Μητροπολίτη Νικαίας):

Όταν οικείος του Ιερέας (πιθανόν και πνευματικός του Πατέρας) έφτασε στο μέτωπο, όπου βρισκόταν ο λόχος του, έμεινε έκθαμβος από την απάντηση που άκουσε από τα χείλη όλων ανεξαιρέτως των στρατιωτών στην ερώτηση που τους απηύθυνε:

- Ποιος από εσάς παλικάρια θέλει να εξομολογηθεί;
- Όλοι, πάτερ!

Και έτσι έγινε αυτό που οι πάντες πανθομολογούσαν, όπου υπήρχε Ελληνικός Στρατός...

Το ίδιο γινόταν σχεδόν παντού.
Ακοίμητοι Ήρωες οι Ιερείς-πνευματικοί του΄40!

Εξομολογούσαν ατελείωτα ακόμα και τα βράδια...
Για να προλάβουν όλους τους στρατιώτες!
Και να τους μεταλάβουν στην επόμενη Θεία Λειτουργία!

Βάσταζε, παιδί μου…

Γέρων Εφραίμ, Ι.Μ. Αγ. Αντωνίου Αριζόνα

Βάσταζε, παιδί μου, τον σταυρόν σου και γνώριζε ότι εις όσα πάσχομεν είναι γνώστης ο Θεός και ως Πατήρ γνήσιος προσπαθεί με κάθε τρόπον να μας μορφώση εντός μας, τον Ιησούν Χριστόν.

Ο Θεός παιδεύει και πάλιν ιάται, ανεβάζει και κατεβάζει. Εις το θέλημα του Κυρίου τις δύναται αντιστήναι; Εάν θέλει ο Θεός να πάσχωμεν, άρα έχει κάποιον σωτήριον σκοπόν, τον οποίον ημείς οι γήϊνοι δεν δυνάμεθα προορατικώς να τον προϊδωμεν, ενώ η υπομονή και η μακροθυμία και το ταπεινόν της παραδοχής του πειρασμού, πάντοτε, ναι, πάντοτε, θα φέρη κατόπιν βεβαίαν ωφέλειαν.

Βάσταζε, παιδί μου, τον σταυρόν σου και γνώριζε ότι εις όσα πάσχομεν είναι γνώστης ο Θεός και ως Πατήρ γνήσιος προσπαθεί με κάθε τρόπον να μας μορφώση εντός μας, τον Ιησούν Χριστόν. Θέλει να πάσχωμεν, διότι οίδεν, τι έχει ετοιμάσει δια τα πάσχοντα παιδιά Του εις τους ουρανούς.
Εάν όμως δεν στείλη εις αυτά θλίψεις, θα αδικηθούν, διότι θα υστερηθούν τα ανεκλάλητα αγαθά του ουρανού. Όσον περισσότερον πάσχομεν, τόσον πιο ωραίος στέφανος της δόξης πλέκεται!

Μια εξέχουσα ιαματική (δια σημείων) επίσκεψις

Σε δύο επίπεδα. Φυσικό και πνευματικό, που μετά και την παράθεση  κάποιων σημειολογικών ‘’συμπτώσεων’’ , μπορεί ο καθένας (κατά δύναμιν αντικειμενικά) να εξάγει συμπεράσματα ότι είναι σχετικά μεταξύ τους ή άσχετα για την αναφορά μου ως θαύμα…

Συγχωρέστε με για την μη ακρίβεια ιατρικών όρων εκτιμώντας ότι και πιο απλά, θα είναι πάλι κατανοητά.

Έχει διαγνωσθεί μετά από στεφανιογραφία (την Τρίτη) ότι στο σημείο που είναι η στένωση (κεντρική αρτηρία) και μάλιστα σε ποσοστό από 95-99%, (τροφοδοσία αίματος από μια τριχίτσα) επιβάλλεται το γνωστό μπαϊπάς.

Τετάρτη πρωί μετά από προεγχειριντικό έλεγχο αποφασίζεται η επέμβαση για την ερχόμενη Δευτέρα (15-10-2018).  Από Τετάρτη απόγευμα νοσηλεύομαι στο καρδιοχειρουργικό τμήμα στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Αλεξπολης, περιμένοντας την σειρά μου.

Πύλη ουρανού και καρδιάς

20 ᾿Επερωτηθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν Φαρισαίων πότε ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀπεκρίθη αὐτοῖς καὶ εἶπεν· οὐκ ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ μετὰ παρατηρήσεως, 21 οὐδὲ ἐροῦσιν ἰδοὺ ὧδε ἢ ἰδοὺ ἐκεῖ· ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν. (Λουκ.ιζ’).

Κι ο νασρεντίν χότζας έψαχνε τα κλειδιά που είχε χάσει μέσα στο σπίτι του, έξω στην αυλή, επειδή εκεί είχε περισσότερο φως…

Μην υπομειδιάσουμε με την ανοησία, γιατί δεν είμαστε λίγοι που φαρισσαϊκώς και νασρεντινικώς, έξω ψάχνουμε, ενώ στην βαθεία καρδία συμβαίνουν μυστήρια.

Η πρόσβαση του ουρανού και της καρδιάς έχουν την ίδια πύλη. Την Αδιόδευτο.

Συνέβη άπαξ σκιωδώς έξω, για νάχουμε μπούσουλα, κι όπως τα θεία γεγονότα παρότι συνέβησαν άπαξ, παρατείνονται στους αιώνες, ‘’περιμένουν’’ τον καθένα κατά τάξη και ετοιμότητα, δι ευχών να διαβεί και βρει και βιώσει.

στην εικόνα ‘’άξιον εστίν’’ απεικονίζεται στην βάση ο Ιακώβ ορών την κλίμακα και πύλη....

12 καὶ ἐνυπνιάσθη, καὶ ἰδοὺ κλίμαξ ἐστηριγμένη ἐν τῇ γῇ, ἧς ἡ κεφαλὴ ἀφικνεῖτο εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ ἀνέβαινον καὶ κατέβαινον ἐπ᾿ αὐτῆς. 13 ὁ δὲ Κύριος ἐπεστήρικτο ἐπ᾿ αὐτῆς καὶ εἶπεν· ἐγώ εἰμι ὁ Θεὸς ῾Αβραὰμ τοῦ πατρός σου, καὶ ὁ Θεὸς ᾿Ισαάκ· μὴ φοβοῦ· ........ 16 καὶ ἐξηγέρθη ᾿Ιακὼβ ἐκ τοῦ ὕπνου αὐτοῦ καὶ εἶπεν· ὅτι ἔστι Κύριος ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ, ἐγὼ δὲ οὐκ ᾔδειν. 17 καὶ ἐφοβήθη καὶ εἶπεν· ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος· οὐκ ἔστι τοῦτο ἀλλ᾿ ἢ οἶκος Θεοῦ, καὶ αὕτη ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ. (Γεν.κη)

Η σκιά της ΠΔ ενδεικνύει και την πρέπουσα στάση και προσανατολισμό και κίνηση. [Ιακώβ, Θεοτόκος/κλίμαξ, Αγία Φωτεινή και τα προτεινόμενα βιώματα εξ αυτού του ‘’χώρου’’ ]

Μήπως κι εμείς δεν πρέπει να παλαίψουμε όλην την νύχτα, να κληθούμε από τον

3 τρόποι σωτηρίας...

Χριστιανοί μου, ακούστε τι λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:

«Υπάρχουν τρεις τρόποι για να κερδίσουμε την σωτηρία μας.
Ο πρώτος να μην αμαρτάνουμε. 
Ο δεύτερος να δείχνουμε ειλικρινά μετάνοια. 
Ο τρίτος αν δεν μετανοήσουμε πραγματικά, να υπομείνουμε τις συμφορές που θα μας βρουν». Ο Χριστός συγχωρεί τα ανομήματά μας αδελφοί. Αλλά και ο πόνος καθαρίζει την ψυχή από τις κηλίδες της αμαρτίας. Στον ληστή που μετανόησε υποσχέθηκε ο Κύριος τον Παράδεισο. Ωστόσο ήρθαν κατόπιν οι στρατιώτες και του σύντριψαν τα σκέλη, και σ` αυτήν την κατάσταση κρεμόταν από τον σταυρό τρεις ώρες. Έτσι υπομένοντας αγόγγυστα τον πόνο πέτυχε την ψυχική του κάθαρση....

---

ψυχική αγνότητα να αναπαύεται η χάρις (αγ.Παϊσίου)

Ο πρώτος και ο δεύτερος Αδάμ (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα φωτισμένος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς παρουσιάζει γι΄ ἄλλη μιά φορά τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Γράφοντας στούς Κορινθίους, μιλάει γιά δύο ἀνθρώπους: «Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ. Οἷος ὁ χοϊκός, τοιοῦτοι καί οἱ χοϊκοί, καί οἷος ὁ ἐπουράνιος τοιοῦτοι καί οἱ ἐπουράνιοι· καί καθώς ἐφορέσαμεν τήν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καί τήν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου».

Πρῶτος ἄνθρωπος εἶναι ὁ Ἀδάμ, πού ἔπλασε ὁ Θεός «χοῦν λαβών ἀπό τῆς γῆς», γι΄ αὐτό καί ὀνομάστηκε χοϊκός. Αὐτόν τον ἄνθρωπο τόν ἔβαλε ὁ Θεός μέσα στόν παράδεισο, ὅπου μποροῦσε νά συναναστρέφεται μέ τούς ἀγγέλους Του, νά Τόν δοξολογεῖ μαζί μ΄ αὐτούς καί νά δέχεται τίς θεῖες ἐλλάμψεις Του. Εἶχε ὅμως πάρει θεϊκή ἐντολή, νά μή φάει «ἀπό τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλόν καί πονηρόν», γιά νά μήν

εμπιστοσύνη Θεού

Ν΄ ἀφήσεις τόν ἑαυτό σου στά χέρια τοῦ Θεοῦ, νά προσεύχεσαι, ζητώντας Του νά σέ βάλει στό δρόμο πού Ἐκεῖνος θεωρεῖ καλύτερο γιά σένα, καί νά περιμένεις ὑπομενετικά τήν ὥρα πού θά σοῦ μιλήσει. Θά σοῦ μιλήσει μέσ΄ ἀπό τά γεγονότα. Ἀφοῦ, λοιπόν, βρεῖς εἰρήνη, ἀκουμπώντας στόν Θεό, ζῆσε απλά, χωρίς νά κάνεις μεγάλα καί μάταια σχέδια..

∽ Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

κοσμική χαρά και πνευματική ...

Εκπληρώνοντας τις κοσμικές επιθυμίες της καρδιάς, δεν έρχεται η πνευματική χαρά, άγχος έρχεται. Η κοσμική χαρά φέρνει και το άγχος στους πνευματικούς ανθρώπους.

Η κοσμική χαρά δεν είναι μόνιμη, αληθινή χαρά, είναι μια χαρά πρόσκαιρη, εκείνης της στιγμής. Αυτή είναι υλική χαρά, δεν είναι πνευματική, από υλικές χαρές όμως δεν “γεμίζει” η ψυχή του ανθρώπου. Ίσα-ίσα γεμίζει σαβούρα μέσα. Όταν νιώσουμε την πνευματική χαρά, δεν θα θέλουμε την υλική χαρά.

– Γέροντα, γιατί οι άνθρωποι χαίρονται με τα κοσμικά πράγματα;

– Δεν σκέφτονται την αιωνιότητα οι σημερινοί άνθρωποι. Η φιλαυτία τους κάνει να ξεχνούν ότι θα χαθούν τα πάντα. Δεν έχουν συλλάβει το βαθύτερο νόημα της ζωής. Δεν νιώσανε άλλες, ουράνιες χαρές. Δεν σκιρτά η καρδιά τους για κάτι ανώτερο. Δίνεις λ.χ. σε κάποιον ένα κολοκύθι. “Τι ωραίο κολοκύθι!” λέει. Του δίνεις ανανά, “Ο ανανάς έχει λέπια”, σου λέει και τον πετάει, γιατί δεν έφαγε ποτέ. Ή πες σε έναν τυφλοπόντικα: “Τι ωραίος είναι ο ήλιος!”, αυτός πάλι θα χωθή μέσα στο χώμα.

Όσοι αναπαύονται μέσα στον υλικό κόσμο, μοιάζουν με τα ανόητα πουλάκια που δεν θορυβούν μέσα στο αυγό, για να σπάσουν το τσόφλι και να βγουν έξω, να χαρούν τον ήλιο -το ουράνιο πέταγμα στην παραδεισένια ζωή-, αλλά παραμένουν ακίνητα και πεθαίνουν μέσα στο τσόφλι του αυγού.

Άγιος Παΐσιος

εκ της εικόνος...

Στην πόλη της Βηρυτού ζούσε κάποτε ένας χριστιανός σ’ ένα σπίτι το οποίο νοίκιαζε.

Όταν έφυγε απ’ αυτό το σπίτι οριστικά, ξέχασε εκεί μια εικόνα του Σωτήρα.
Ύστερα μετακόμισε στο ίδιο σπίτι ένας Εβραίος.
Στη Βηρυτό υπήρχαν πολλοί Εβραίοι που έτρεφαν ιδιαίτερα πικρά αισθήματα για τη χριστιανική Πίστη.
Έτσι, λοιπόν, όταν βρέθηκε η εικόνα στο σπίτι, οι Εβραίοι τη μετέφε­ραν εκεί όπου συνάζονταν και άρχισαν να τη χλευάζουν όπως και οι πρόγονοί τους είχαν άλλοτε χλευάσει τον ίδιο τον ζωντανό Σωτήρα.
Επίσης έκαναν στην εικόνα ό,τι και οι πρόγονοί τους είχαν κάνει στον Σωτήρα: τρύπησαν τα χέρια και τα πόδια με καρφιά, άλειψαν με ξίδι τα χείλη της εικόνας· μυκτήρισαν με κάθε δυνατό τρόπο την εικόνα του Σωτήρα.
Τέλος, κάποιος απ’ αυτούς πήρε μια λόγχη και κτύπησε την αγία εικόνα κάτω απ’ το πλευρό.
Τότε – ω του θαύματος! – αίμα και νερό ανέβλυσαν από την πληγή της εικόνας, ακριβώς όπως και απ’ το ζωντανό σώμα του Εσταυρωμένου Κυρίου.
Δεν περιγράφεται ο τρόμος που προκλήθηκε στους Εβραίους!