(από) συμβουλές αγ.Ιακώβου Τσαλίκη

Αγώνας, προσευχή, πίστη. Να ’χουμε ταπείνωση, σεμνότητα, τιμιότητα».

«Η δύναμη του Θεού είναι πολύ μεγάλη. Η προσευχή, πάντα κάνει καλό».

«Ό,τι κάνομε, να το κάνωμε για τον Θεό και όχι για την κενοδοξία».

«Ο Θεός δέχεται την λίγη νηστεία που γίνεται με ταπείνωση».

«Να έχης την ελπίδα σου στον Θεό. “Ο άνωθεν Κύψας βλέπει”. Εμείς θα κάνωμε το ανθρώπινο, την προσπάθεια».

«Όταν εξομολογώ, κάνω προσευχή να κρατάω τα καλά και τα άσχημα να τα διώχνω. Αν ακούμε κάτι άσχημο, αμέσως να το διώχνωμε. Aπό το ένα αυτί να μπαίνουν (τα άσχημα) και από το άλλο να βγαίνουν».

«Να ζούμε πνευματική ζωή, να υπακούωμε στον Πνευματικό, να εξομολογούμεθα, να κοινωνούμε τακτικά και το κυριώτερο ν’ αποφεύγωμε την κατάκριση. Να μελετάμε πνευματικά βιβλία, Αγία Γραφή, Ψαλτήρι και ν’ ακούμε πάντα ωφέλιμες και πνευματικές συζητήσεις».

«Χρειάζεται πολλή προσοχή, γιατί οι ημέρες μας είναι δύσκολες. Να μένωμε στην

Ὁ πνευματικός νόμος (αγ.Μάρκος ασκητής)

(από Φωνή των Πατέρων)

Επειδή πολλές φορές θελήσατε νά μάθετε πῶς ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι πνευματικός, σύμφωνα μέ τόν ἀπόστολο (βλ. Ρωμ. 7:14), καί τί πρέπει νά γνωρίζουν καί νά κάνουν ὅσοι θέλουν νά τόν τηρήσουν, θά σᾶς πῶ γι’ αὐτό κατά τή δύναμή μου.

❈

Πρῶτα-πρῶτα γνωρίζουμε ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἡ ἀρχή καί ἡ μεσότητα καί τό τέλος κάθε καλοῦ. Τό καλό εἶναι ἀδύνατο νά πράττεται ἤ νά πιστεύεται παρά μόνο μέ τήν ἕνωση μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό καί μέ τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

❈

Σέ κάθε προσπάθειά σου βάλε ἀρχή Ἐκεῖνον πού εἶναι ἡ ἀρχή κάθε καλοῦ, γιά νά γίνει κατά Θεόν ἐκεῖνο πού ἀποφάσισες νά κάνεις.

❈

Ἡ βέβαιη πίστη εἶναι ἕνας ἰσχυρός πύργος. Καί ὁ Χριστός γίνεται τά πάντα γιά τόν ἄνθρωπο πού πιστεύει.

❈

Ὁ νόμος τοῦ Εὐαγγελίου, πού ὁδηγεῖ στήν ἐλευθερία, διδάσκει ὅλη τήν ἀλήθεια. Καί οἱ πιό πολλοί τόν διαβάζουν ἁπλά γιά νά τόν γνωρίσουν· λίγοι, ὅμως, τόν κατανοοῦν, ἀνάλογα μέ τήν ἐκτέλεση τῶν ἐντολῶν. Ὁ νόμος αὐτός γιά νά διαβαστεῖ

παρουσία Θεού - Άγιος Μακάριος ο Μέγας

"Αφού προσκολληθούμε στον Κύριο με την πίστη και αφοσιωθούμε σ’ Αυτόν με την αποταγή μας από τον ψυχοκτόνο κόσμο (των παθών και της αμαρτίας), οφείλουμε, μας λέει, «να καλλιεργούμε τη γη της καρδιάς μας», δηλαδή να εξαναγκάσουμε την ανυπάκουη και απειθή φύση μας να εφαρμόσει στην πράξη όλες τις ευαγγελικές αρετές και προπαντός την προσευχή. Βλέποντας τότε την καλή μας θέληση, ο Χριστός θα μας δώσει τη δύναμη να εκπληρώσουμε όλες Του τις εντολές -ή μάλλον Εκείνος θα τις εκπληρώσει μέσα μας- με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Προοδεύοντας έτσι από αρετή σε αρετή και από δόξα σε δόξα προς το πλήρωμα της εν Χριστώ πνευματικότητας και ζωής, το πνεύμα μας θα αναμειχθεί μυστικά με το πυρ του Αγίου Πνεύματος, θα γίνει «όλο οφθαλμός και όλο φως», και θα αποκτήσει μακαρίως τις ιδιότητες του Θεού. Κατά την τελική ανάσταση, το πυρ του Αγίου Πνεύματος που κρύβεται στην καρδιά των αγίων, θα ξεχυθεί πάνω στα σώματά τους και θα τα κάνει να λάμπουν στην αιωνιότητα από το φως του Θεού. Κατά τον άγιο Μακάριο, η χριστιανική ζωή δεν έχει άλλο σκοπό παρά την απόκτηση -ήδη από τη ζωή αυτή- της εμπειρίας του Αγίου Πνεύματος, της καλής αλλοίωσης, που θα μας δώσει μια άλλη «πνευματική αίσθηση», διαμέσου της οποίας θα μπορούμε να γευθούμε την παρουσία του Θεού σε κάθε στιγμή της ζωής μας." - Άγιος Μακάριος ο Μέγας 

μακαριότητα… (δύο όψεων) και ο ενδιάμεσος σταυρός

οι άνθρωποι, έχουμε την αναφαίρετη ελευθερία να εμπιστευθούμε (από την θέση που βρισκόμαστε) ή τον ‘’φανταστικό’’ θεό (ποίημα των ανθρώπων) ή το ‘’ρεαλιστικό’’ εγώ μας, με τις ψηλαφητές κατακτήσεις του. Καλές ή κακές, ή καλύτερα, εξαρτώμενες από την διαχείριση. 

…μέσα στην πληθώρα των φαινομένων που εξαπατούν, μέσα στην πληθώρα των αντικατοπτρισμών της όασης που προβάλλονται για αληθείς, μπροστά στην μία όντως αληθινή, κάποιοι μονοκονδυλιά διαγράφουν την έννοια του θεού, καίνε μαζί με τα ξερά και τα χλωρά* και ‘’ησυχάζουν’’ μια και καλή…  ρυθμίζοντας τον μικρόκοσμό τους, χωρίς Αυτόν, αυτάρκεις. Μια ζωή, με ημερομηνία λήξης, τον βιολογικό θάνατο. Και μετά; μηδέν; η ταμπέλα όμως μακαριστός άλλο αποδεικνύει… Την επιμήκυνσή του. Όταν χους εις χουν και πνεύμα εις πνεύμα απελεύσει, το εμπεριεχόμενο μέσα στο μπουκαλάκι (σώμα) ‘’αέριο’’ (πνεύμα, ευώδες ή δυσώδες) θα ‘’επιμηκυνθεί’’ και θα καλύψει όλον τον χώρο… [όπως από τώρα και εν ζωή, ενεργεί στα πέρατα του κόσμου… το καλό εκ Θεού και κακό εξ ημών… (Η αμαρτία μας αντανακλάται και στα πεπρωμένα του σύμπαντος κόσμου Ἅγιος Σιλουανὸς Ἀθωνίτης). Μακαριότητα, που καλό θα ήταν να μας απασχολεί όλους… 

[*… και μεταξύ των πλάνων, άλλος Ένας…  62 Τῇ δὲ ἐπαύριον, ἥτις ἐστὶ μετὰ τὴν παρασκευήν, συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς Πιλᾶτον 63 λέγοντες· κύριε, ἐμνήσθημεν ὅτι ἐκεῖνος ὁ πλάνος εἶπεν ἔτι ζῶν, μετὰ τρεῖς ἡμέρας

''καλά'' παιδιά....

Μα πώς είναι καλά παιδιά, αφού είναι μακριά από τον Θεό;

Έβγαλε”, λέει ο άλλος, ”καλά παιδιά”. Δικηγόρος, ιατρός, συμβολαιογράφος κ.τ.λ… Θα πάνε στον παράδεισο αυτά; Τα καλά παιδιά για εμάς είναι τα μορφωμένα. Που ξέρουν να λένε το ευχαριστώ ”μερσί” και το συγγνώμη ”μπαρτόν”.

Μα πώς είναι καλά παιδιά, αφού είναι μακριά από τον Θεό;

Ο γονέας φέρει ευθύνη κυρίως για την ψυχή του παιδιού του.

Είπα κάποτε σε μία ομιλία, όταν ο γιός μου, ο Νεκτάριος ήταν μικρός:

– Εάν πρόκειται να χαθεί η ψυχή του, προτιμότερο είναι να το πάρει τώρα ο Θεός και να σωθεί…

Στους περισσότερους, φάνηκε τολμηρό αυτό που είπα και έλεγαν:

– Ακούς εκεί; Αυτός που δεν είχε παιδί τόσα χρόνια και του έδωσε ο Θεός έπειτα από 17 χρόνια παιδί να λέει να φύγει…

Μα αυτή είναι η πραγματικότητα. Τι να το κάνω; Για να μου κρατήσει το όνομα; Τί μου χρειάζεται το όνομα; Η ψυχή του να σωθεί…

Η ευθύνη του γονέα δεν είναι μόνο υλική, αλλά κατεξοχήν πνευματική.

περί πνευματικής ζωής (Όσιος Ιερώνυμος της Αιγίνης)

-Απολαύστε την πνευματική ζωή!

–Δεν υπάρχει τίποτε γλυκύτερο απ’ αυτήν.

–Δεν υπάρχει τίποτε γλυκύτερο απ’ αυτήν

Ο καθένας εκ των έργων του δικαιωθήσεται ή κριθήσεται. Ό,τι έργα θα κάνης, αυτά θα σε κρίνουν ή βοηθήσουν*.

Αν κοιμηθώ εγώ, θα λυπηθείς εσύ. Θα πεις την επομένη: Ο καημένος ο Γέρων απ την Μικρά Ασία, αλλά δεν θα μπορείς να κάμεις τίποτα περισσότερο ή, εκείνες, ή άλλοι για σένα. Ό,τι θα κάνη ο καθένας μόνος του.

Σε κηρύγματα, μη τρέχετε πολύ. Μελετήσατε εις το σπίτι σας. Επιμεληθείτε ολίγον την σιωπή. Εις την προσευχή με ταπείνωση να πηγαίνετε, να σας λυπηθεί ό Θεός.

Ο Χριστιανός δεν πρέπει ούτε δειλός να είναι, ούτε απελπισία να έχει.

«Όταν προσεύχομαι, νοερώς βρίσκομαι στον Γολγοθά, όπου σταύρωσαν τον Χριστό μας, στον Πανάγιο Τάφο Του, στο Όρος των Ελαιών, στη Βηθλεέμ».

–Εάν δεν έλθουν δάκρυα στην προσευχή, η προσευχή δεν εισακούεται.

–Να μην σηκωθείς από την προσευχή, εάν δεν χύσεις έστω και έναν κόμπο δάκρυ!

–Πρέπει να βρέξει στην προσευχή, δηλ. πρέπει να χύσεις δάκρυα, για να

πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ;

Ὃν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός σέ, ὁ Θεός. ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν Θεὸν τὸν ζῶντα· πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ;... ΨΑΛΜΟΣ 41ος

Το ελάφι δεν είναι μόνο χορτοφάγο, αλλά τρέφεται και με φίδια και μάλιστα δηλητηριώδη. Έτσι όταν το ελάφι δεχτεί μέσα του το φαρμακερό φίδι, δημιουργείται μέσα του μια αφόρητη δίψα.

Αυτή η δίψα, του προκαλεί τον πόθο, να τρέξει στην πηγή, για να ξεδιψάσει αφενός την δίψα του και αφετέρου να εξουδετερώσει με το νερό, το δηλητήριο του φιδιού που εισήλθε μέσα του.

Εάν όμως το ελάφι καθυστερήσει και δεν πάει εγκαίρως στην πηγή, τότε πεθαίνει από το φαρμάκι του φιδιού.

Κατά τον ίδιο τρόπο, η αμαρτία, ο διάβολος είναι ο νοητός όφις.

Αυτό το νοητό φίδι της αμαρτίας με την ηδονή, δηλητηριάζει την ψυχή του ανθρώπου.

Όταν ο άνθρωπος αμαρτήσει, νιώθει δριμύτατο έλεγχο στην συνείδηση.

η πνευματική κατάσταση των γαδαρηνών…

και η διαχρονικότητά της...  

αναφέρουν οι άγιοι, πως παρότι τα θεία γεγονότα συνέβησαν άπαξ, αυτά παρατείνονται στους αιώνες… 

Μας συμφέρει, να μην μείνουμε μόνο στα μεγάλα γεγονότα, Γεννήσεως, Αναστάσεως, γιατί η παρουσία Του Κυρίου επί γης, ενεργεί σε κάθε έναν που επιδέχεται διορθώσεως…. ανεξάρτητα της εποχής. Ενεργεί σε κάθε ιστορικό πρόσωπο και συγχρόνως με το ίδιο πνεύμα, στον καθένα αναλογικά.  

Όταν θεραπεύει τυφλό, επεκτείνεται σε κάθε νου. Όταν ανορθώνει και ανασταίνει παράλυτο, πάλι στον νου αναφέρεται. Όταν καθαρίζει λεπρό, με λέπρα στην ψυχή την αμαρτία, καθαρίζει με προϋποθέσεις, κάθε ψυχή, αφαιρώντας τους μολυσμούς σαρκός και πνεύματος, ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων. 

Είναι το... Τάδε λέγει Κύριος τοῖς Ἰουδαίοις· Λαός μου τί ἐποίησά σοι, ἢ τί σοι παρηνώχλησα; τοὺς τυφλούς σου ἐφώτισα, τοὺς λεπρούς σου ἐκαθάρισα, ἄνδρα ὄντα ἐπὶ κλίνης ἠνωρθωσάμην. Λαός μου, τί ἐποίησά σοι, καὶ τί μοι ἀνταπέδωκας; ἀντὶ τοῦ μάννα χολήν, ἀντὶ τοῦ ὕδατος ὄξος, ἀντὶ τοῦ ἀγαπᾶν με, σταυρῷ με προσηλώσατε· οὐκέτι στέγω λοιπόν, καλέσω μου τὰ ἔθνη, κᾀκεῖνα με δοξάσουσι, σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Πνεύματι, κᾀγὼ αὐτοῖς δωρήσομαι, ζωὴν τὴν αἰώνιον. αναφερόμενος στον ισραήλ (νους ορώμενος τω Θεώ) επεκτεινόμενο, σε κάθε νου....

Όταν ανορθώνει την συγκύπτουσα, ανορθώνει την διάνοια που ενασχολείται μόνο με τα γήινα … ζωοποιεί τον τεθανατωμένο και υιό της χήρας στην ναΐν και κόρη του ιαείρου, ζωοποιώντας την φύση και την ψυχή … 

Τον τρόπο σκέψης των αναγωγών από τα ιστορικά πρόσωπα σαν αναλογίες στον εαυτό, μας τον γνωρίζει μυσταγωγικά ο αγ.Μάξιμος ομολογητής (1) κι είναι

νέφος, νεφέλη και Νεφέλη…

Κυκλοφορεί κάθε χρόνο, αυτές τις ημέρες στο διαδίκτυο μια υπέροχη και γνωστή σε όλους μας, περιγραφή της Θεοτόκου, η οποία αποδίδεται στον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη.

Πραγματικά υπέροχη!!! 

Πλην όμως προκύπτει ένα ερώτημα, εάν πράγματι αυτή η περιγραφή ανήκει όντως στον Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη ή σε κάποιον άγνωστο. 

Ποιό είναι αυτό το ερώτημα; 

Η Παράδοση της Εκκλησίας λέγει ότι η Θεοτόκος Κοιμήθηκε σε ηλικία 59 ετών, το έτος 44 μ.Χ δηλαδή έντεκα χρόνια μετά την Σταύρωση, Ανάσταση και Ανάληψη του Χριστού. 

Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης σύμφωνα με το ΙΖ΄ Κεφ. των Πράξεων των Αποστόλων γνώρισε την Χριστιανική Πίστη από την επίσκεψη του Αποστόλου Παύλου στην Αθήνα, το έτος 51 ή 52 μ.Χ. 

Δηλαδή 7- 8 χρόνια μετά την Κοίμηση της Θεοτόκου. 

Οι χρονολογίες μας μπερδεύουν. Ο Απόστολος Παύλος σίγουρα το 51 ήταν στη Βέροια και μετά κατέβηκε στην Αθήνα. 

Μήπως γίνεται κάποιο λάθος στην κατά Παράδοση ηλικία της Θεοτόκου κατά την Κοίμηση της ή κάτι άλλο συμβαίνει; (από Χρήστος Κλητσινάρης)  

--- 

το ιστορικό σκέλος με πλήθος λεπτομερειών και χρονολογιών, μπορεί κάποιος να βρει και ακούσει και θαυμάσει, στο βίντεο / ομιλία του π.Ευάγγελου Τι γιορτάζουμε τον Δεκαπενταύγουστο ... 

---

δυο σκέψεις σχετικές… όχι σαν την λύση του τεθέντος ''λογικού'' προβληματισμού, αλλά σαν φυσική, μεταφυσική και πνευματική ανάπτυξη…

αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων το γένος…

με αφορμή την διαφορετική θέση του αρχ.Γαβριήλ πέριξ του θυσιαστηρίου στην σκιώδη ΠΔ, σε σχέση με την θέση του στην χάρη της Καινής…  

…ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου ἑστὼς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος… καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ εἰμι Γαβριὴλ ὁ παρεστηκὼς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀπεστάλην λαλῆσαι πρός σε καὶ εὐαγγελίσασθαί σοι ταῦτα. (Λουκ.α’5-25) το αναγινωσκόμενο ευαγγέλιο στη σύλληψη του αγ.Ιωάννου προδρόμου… (23 Σεπ). 

Στην καινή κτίση, … λειτουργούσε κάποτε ο πατήρ Τύχων ο Ρώσος, τον οποίο διακονούσε ο Άγιος Παϊσιος και στη μεγάλη είσοδο, μετά την είσοδο των Τιμίων Δώρων, εισήλθε ο πατήρ Τύχων στο Άγιο Βήμα και βλέπει τους αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ και τους λέει με τα σπαστά Ελληνικά του: 

- Μιχαήλο ντεξιά και Γαβριήλο αριστερά! Τους υπέδειξε με το χέρι, που ακριβώς να πάρουν θέση για να κυκλώσουν την Αγία Τράπεζα. 

Και άγγελε φύλακα μου, ντίπλα μου και εννοούσε τον άγγελο φύλακά του!

Και να τα ακούει όλα αυτά, ο Άγιος Παΐσιος και βρύσες δακρύων τα μάτια του! 

με αφορμή την καμμένη γη, την έσω, την έξω και την θέληση αποκατάστασής τους…

Μαυρίζει η ψυχή όταν ακούει πως το δάσος της δαδιάς θα αποκατασταθεί σε 150 χρόνια και αν… Κάνουν την γενναία τους προσπάθεια, στο μέτρο του δυνατού υγιείς διάνοιες.. με το Έλληνες φοιτητές δημιούργησαν επαναστατικό τζελ που αναγεννά καμένες εκτάσεις 

Πλέον όμως της εξυγίανσης της διανοίας (που είναι δούλη) ανάγκη θεραπείας έχει και η κυρία. Ο νους, που μόνο δια της χάριτος μέσω μετανοίας μπορεί να επανορθώσει και σταθεί εκεί που του αξίζει. 

Στο θέμα της αποκατάστασης, έχουμε τον άγιο τρόπο (δυνάμει Του Θεού, όπως ο προφ. Μωυσής (+4σεπ) σώζεται εκ των υδάτων), τα επίγεια επιστημονικά, λογικά (όπως ‘’σώζεται’’ και ο πολυμήχανος Οδυσσέας δια της οξυδέρκειας και δυνάμεων του εαυτού) αναγνωρίζοντας κι οι δυο (λογικό και υπέρλογο το παράλογο και ύδατα που θέλουν να μας καταποντίσουν και αφανίσουν…) αλλά και την τάχα λύση, την φανταστική, που προσφέρουν απλόχερα τα δαιμονικά (ως αποκομμένη εκμετάλλευση ενεργειών). 

Έμπρακτα (άγια), στην Ρόδο (κοντά στο 1995) ζούσε ένας ελεήμων παπούλης, που όταν ήταν στην Κάσο, την μία μέρα φύτευε αρακά και την άλλη μέρα ήταν ψηλός... και φορτωμένος, έτοιμος να δοθεί σαν ελεημοσύνη…. 

Η αποκατάσταση της χλωρίδας (αυτό που ακούσαμε ότι η γη θα αποδίδει καρπούς

Τα τεχνάσματα του πονηρού και η αντιμετώπισή τους (αγ.Θεοφάνης έγκλειστος)

Η ΧΑΡΗ του Θεού να ‘ναι μαζί σου!

«Είμαι λυπημένη», γράφεις. «Δεν μπορώ να βρω ειρήνη πουθενά. Κάτι με καταθλίβει. Την καρδιά μου την πλάκωσε ένα βάρος και την τύλιξε ένα σκοτάδι».

Η δύναμη του Σταυρού είναι μαζί μας! Πάρε θάρρος και στάσου ακλόνητη. Ο εχθρός αντιλήφθηκε ότι θέλεις να εγκαταλείψεις τον κόσμο, όπου άνετα αποκομίζει κέρδη, κι έτσι σε… αποχαιρετά μ’ αυτές τις δυσκολίες, τη μελαγχολία ,την ατονία, τη χαύνωση. Δεν είσαι η μόνη? όλοι όσοι θέλουν ν’ αφιερωθούν ολοκληρωτικά στον Θεό, δέχονται τέτοιες επιθέσεις, ο καθένας όμως με διαφορετικό τρόπο.

Εσύ βασανίζεσαι από το πλάκωμα της καρδιάς και το σκοτάδι? άλλος παραλύει από το φόβο? κάποιος τρίτος πνίγεται μέσα σ’ ένα πέλαγος άτοπων λογισμών? κι ένας τέταρτος ταλαιπωρείται από αλλεπάλληλους πειρασμούς.

Ο πονηρός, για να πετύχει τους ανόμους σκοπούς του, χρησιμοποιεί σε κάθε άνθρωπο και σε κάθε περίπτωση και τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους, σκοτίζοντας το νου και αναστατώνοντας την καρδιά. Συνήθως αυτό συμβαίνει ξαφνικά, σαν ξέσπασμα καταιγίδας. Τέτοια είναι τα τερτίπια των εχθρών μας, των δαιμόνων. Τριγυρνούν παντού, όπως οι συμμορίες των ταραχοποιών . Όταν βρουν πόρτες ανοιχτές και αφύλαχτες, ορμούν μέσα στα σπίτια μας και αναποδογυρίζουν τα πάντα.

Αφού τα κάνουν γυαλιά-καρφιά, εμφανίζονται, αφήνοντάς μας σε κατάσταση

πάσαν την ζωήν ημών.... (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Στο τέλος κάποιων σύντομων προσευχών ο ιερέας καλεί τον λαό, για να παραδοθεί εντελώς στον Κύριο Χριστό λέγοντας: «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Σ’ αυτό ο λαός άπαντα: «Σοί Κύριε».

Τούτα τα λόγια είναι πολύ σημαντικά, και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πολλές καταστάσεις στην ανθρώπινη ζωή.

Όταν έχεις υγεία και προκοπή στη δουλειά, ύψωσε την καρδιά σου και πες: «ευγνωμονώ Σοι Κύριε»!

Όταν οι άνθρωποι σου αποδίδουν τιμές και σε επαινούν, πες μέσα σου: «τούτο εγώ δεν το αξίζω, τούτο δεν ανήκει σε μένα αλλά Σοι Κύριε»!

Όταν συνοδεύεις τα παιδιά σου σε μαγαζί ή στο σχολείο ή στον στρατό, ευλόγησε τα από το κατώφλι του σπιτιού σου και πες: «τα παραδίδω για μέριμνα Σοι Κύριε»!

Όταν σου επιτίθεται ο ανθρώπινος φθόνος και η απιστία των φίλων, μην χάνεις το θάρρος με το πνεύμα σου και μην κρατάς την πικρία στην καρδιά σου, αλλά πες: «όλα αυτά τα παραδίνω στην κρίση και τη δικαιοσύνη Σοι Κύριε»!

Όταν ξεκινήσεις πίσω από το φέρετρο του πιο αγαπημένου σου ανθρώπου, βάδισε θαρραλέα όπως όταν φέρνεις δώρο στον καλύτερο φίλο σου, και πες: «αυτή την αγαπημένη ψυχή προσφέρω για δώρο Σοι Κύριε»!

Όταν μαζευτούν θολά σύννεφα των δαιμονικών πειρασμών, και μαρτύρια και αρρώστιες, μην απελπίζεσαι αλλά πες: «για τη βοήθεια και το έλεος απευθύνομαι Σοι Κύριε»!

Όταν ο άγγελος του θανάτου σταθεί δίπλα στην κλίνη σου, μην φοβηθείς -είναι

Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας (Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς)

Οι χριστιανοί ζουν «εν σοφία», εάν ζουν κατά το Ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο Οποίος είναι «η σοφία του Θεού» (A’ Κορ. 1. 24, 30). Έξω απ’ Αυτόν υπάρχει «η των αφρόνων ανθρώπων αγνωσία» (Α’ Πέτρ. 2. 15). Οτιδήποτε δεν είναι από το Χριστό, ο Οποίος είναι η μόνη και αληθινή και αιώνια σοφία, πράγματι είναι και μωρία και ανοησία. Και οι άνθρωποι γίνονται ανόητοι και παράφρονες από την αμαρτία και τα πάθη. Στην ουσία της η αμαρτία είναι η κύρια παραφροσύνη της ανθρώπινης ψυχής. Η φιλαμαρτησία είναι πάντοτε παραφροσύνη της ψυχής εμπρός στο Θεό. Μόνο η αγάπη για το Χριστό γεμίζει την ανθρώπινη ψυχή με την ένθεη σοφία. 

Μόνο όταν ζουν «εν σοφία» οι άνθρωποι επωφελούνται το χρόνο της ζωής τους που τους δόθηκε από το Θεό, «τον καιρόν εξαγοραζόμενοι». Με την αμαρτία και τα πάθη σκορπίζουμε το θεόσδοτο χρόνο, τον παραδίνουμε στο θάνατο και στην παραφροσύνη του κακού. Ο χρόνος της ζωής μας μάς έχει δοθεί για να κερδίσουμε την αθανασία και την αιώνια ζωή. Αλλά μόνο ζώντας «εν σοφία», δηλαδή με το Χριστό, «εξαγοράζομεν» το χρόνο μας,

Οι δαίμονες μας πολεμούν παρακολουθώντας τις αντιδράσεις μας

ΑΒΒΑΣ ΣΕΡΗΝΟΣ: Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι τα πονηρά πνεύματα μπορούν να γνωρίζουν τη φύση των λογισμών μας. Αλλά αυτό γίνεται μόνο εξωτερικά, από συμπεράσματα που στηρίζονται σε κάποια φαινόμενα, όπως είναι αυτά που εκφράζουν τις διαθέσεις μας ή τα λόγια μας ή ακόμα και οι ασχολίες, στις οποίες βλέπουν ότι έχουμε ιδιαίτερη κλίση. Αλλά οι λογισμοί, που δεν έχουν ακόμα βγει από τα βάθη της ψυχής μας, τους είναι εντελώς απρόσιτοι.

Αν οι λογισμοί που μας υποβάλλουν οι δαίμονες έχουν γίνει αποδεκτοί από εμάς ή όχι, αυτό δεν το γνωρίζουν οι δαίμονες. Επειδή αυτοί έχουν τη δυνατότητα της κοινωνίας με την ψυχή μας – δηλαδή είναι σε θέση να παρακολουθήσουν την εσωτερική διεργασία των λογισμών μας, η οποία είναι καλυμμένη και άγνωστη – αλλά το αντιλαμβάνονται από τις εξωτερικές μας κινήσεις και από τις ενδείξεις που παρουσιάζει η συμπεριφορά μας.

Υποβάλλουν για παράδειγμα στον άνθρωπο τη ροπή προς το πάθος της λαιμαργίας. Αν δουν τον άνθρωπο να σηκώνεται και να κυττάζει προς το

οι δύο όψεις της Πόλης του Κωνσταντίνου…

Προσφέρουν στην Θεοτόκο, ο μέγας Κωνσταντίνος την Πόλι, προσφέρει και ο Ιουστινιανός την εκκλησία της του Θεού σοφίας. Με άξονα τα πνευματικά και αιώνια, θα υπάρχουν στιγμές για μας τους χοϊκούς που τα φαινόμενα θα μας απατούν, είτε βλέποντας ρύπους ή χαλάσματα (κονιορτός κατά την προφητεία). Μακάρι ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση και τον δικό Του άξονα θέασης. 

Οι μυστικοί άγιοι μας ‘’μαθαίνουν’’ την έξω ιστορική σειρά και γεγονότα, να την αναγάγουμε στα πνευματικά, ως αναλογία προς τα έσω και άνω. Εκεί η αξία, μην μείνουμε στα έξω σχήματα, αλλά χωρίς ουσία. Στην κατάρτιση αλλά χωρίς το αγιαστικό βίωμα. Στο άντλημα, αλλά μπροστά στο βαθύ πηγάδι, χωρίς ύδωρ ζων…. Κατακτητές όλου του κόσμου, αλλά χαμένοι στην ψυχή. Ποιο το όφελος;;;   

Ξεκινά ο άγιος την χάραξη των ορίων, την δόμηση της πόλης και των φρουρίων της πάνω στην επτάλοφο, με οδηγό έναν αόρατο άγγελο που προηγείται…. με μνήμη γενεθλίων της Πόλης κατ’έτος, την 11^η Μαΐου. Παράλληλα, άγγελοι μας οδηγούν στην αυτογνωσία (πεμπτουσία μας) δια Σταυρού (5) και πάλι δια Σταυρού, άγγελοι μας οδηγούν στην θεογνωσία (7) προς ύψος. 

Στο τέλος της επίγειας βυζαντινής αυτοκρατορίας,  Κωνσταντίνος, περατώνει τον δρόμο τηρήσας την

ΣΤΑΥΡΟΣ, μεσοπεντηκοστή και πνευματική ζωή

Αναφέρει ο αγ.Εφραίμ ο αριζονίτης για το πας άνθρωπος ψεύστης…. ότι δεν είναι ψεύτης, αλλά φευγαλέος σαν όνειρο, σαν αστραπή. Κι αν συγκριθεί η μικρή μας επί γης ζωή με την αιωνιότητα, πράγματι δεν διαφέρει σε διάρκεια από μία φευγαλέα αστραπή.  

Αστραπή όμως, είναι και Ο Μεσσίας ως κεντρομόλος Ι, (Ιησούς) ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών ούτως έσται και η παρουσία του υιού του Ανθρώπου.  (Ματθ.κδ’ 27) αλλά και ο αντίδικος της σωτηρίας μας (αστραπή) ως Ι, Ι τάγμα δαιμόνων, (κεραυνόμορφος κόππα, ϟ , 90ός) αλλά φυγόκεντρος …εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. (Λουκ.ι’18) 

…κι εμείς, ανάμεσα, με την θέλησή μας, όσο είμαστε εν ζωή (βιολογική) ακολουθούμε το ένα από τα δύο Ι, που είναι εμβασμένα στο ΕΙΝΑΙ μας από το ΕΝΑ που προήλθαμε, ελεύθερα να ακολουθήσουμε και συνεχιστεί αυτή η ροπή (και ορμή) στους αιώνες, μαζί με Τον (Τριαδικό) Έναν (999) ή τον αντίποδα ειδωλικό, αληθοφανή άλλον (666). Νους και ψυχή μας χαρίστηκε ως θεία πνοή. Και, δεν είναι δική μας, παρότι έτσι φαίνεται. Λάσπη, το σώμα από το χώμα, κι αυτό δωρεά, παρότι φαίνεται δικό μας. 

Στην πραγματικότητα είμαστε διαχειριστές νου και χου και κατευθύνουμε αυτά, προς σωτηρία ή απώλεια, από την μόνη δική μας. Την θέληση. Αμήν να θέλουμε να διαλύσουμε τον ενδιάμεσο χνου που παρεμβάλλεται μεταξύ νου και χου, τα κρατά διαχωρισμένα, και εκ παθών, σκιάζει τον ηγεμονικό νου να δράσει ορθά, όπως τα νέφη αλλά και τα πολλά κάτω ανυπόστατα ύδατα, διαθλούν, διαστρεβλώνουν και αλλοιώνουν το ευθές Φως. Ανερχόμαστε ευθέως (Ι) και φωτιζόμαστε με ταπεινότητα και υπακοή στο θείο θέλημα (ομόπνοοι επί της οδού, του Ι, Του Ιησού) κατερχόμαστε ευθέως ψυχικά και σκοτιζόμαστε, λόγω έπαρσης, εγωισμού και ανυπακοής (με μπροστάρηδες το Ι τάγμα δαιμόνων). Ανερχόμαστε ελικοειδώς (9) δια σωματικών αρετών λεπτύνοντας νου και χου, και αντίστοιχα κατερχόμαστε (6) δια ενσώματων παθών, μολύνοντας νου και χου, παχυλοποιώντας τα.    

Κι όπως στην πρώτη δημιουργία παίρνει ο Θεός εύπλαστη ύλη και εκ του μηδενός (Σὺ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς παρήγαγες) ξεκινά την δημιουργία, (του ανθρώπου) έτσι και για την αναδημιουργία, εμείς καλούμαστε να φτάσουμε στο μηδέν, στην ταπείνωση κι Ο Κύριος θα βάλει την Ζωή.... (από τον άμωμο) ᾿Εκολλήθη τῷ ἐδάφει ἡ ψυχή μου· ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου. (από π.Ζαχαρία έσσεξ)

Τώρα δίνουμε εξετάσεις επί κλίμακος καθ’ημέραν, [περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση) ] προς πραγματική ζωή ή ψεύτικη. Προς την ξεδιψώσα και σκιάζουσα αληθινή όαση σε σχέση με τον ψεύτικο αντικατοπτρισμό της. Από την αφροσύνη στην φρόνηση και από τον έναν κύκλο (ασεβείας) ειδωλολατρίας, υλοκρατίας, σαρκολατρείας… κοσμικού φρονήματος, στον άλλον (ευλαβείας, Αληθείας, πραγματικής Ζωής) η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης και … κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας… 

Κι Ο Κύριος, μεσούσης της εορτής (της σκηνοπηγίας και πεντηκοστής) καλεί: …. ὁ διψῶν, ἐρχέσθω πρός με, καὶ πινέτω ὕδωρ ζωηρόν, καὶ οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ὁ πιστεύων τῇ ἐμῇ χρηστότητι ποταμοὶ ῥεύσουσιν ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ζωῆς αἰωνίου. Ὢ τῆς ἀγαθότητος, καὶ τῆς εὐσπλαγχνίας σου, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν· Δόξα σοι. 

…ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω, ὕδωρ ζωηρόν αἰώνιον, καὶ οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, ποταμοὶ ῥεύσουσιν ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ, καὶ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς. 

Όντας ο νόμος (φυσικός και γραπτός) παιδαγωγός,  και με την σαμαρείτιδα να

Τι είναι η πνευματική ζωή - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Μόνο η πνευματική ζωή είναι η αληθινή ζωή, όλα τα υπόλοιπα είναι ύλη. Και το σώμα μας ύλη είναι, χώμα δανεισμένο από τη γη. Χώμα, νερό, φωτιά και αέρας – από αυτά τα τέσσερα στοιχεία είναι φτιαγμένο το ανθρώπινο σώμα. 

Είναι τόσο επιδέξια και θαυμαστά δομημένο που δεν μπορεί να περιγραφεί μήτε και να εκφραστεί. Και πάλι όμως, το σώμα είναι μονάχα ένα πράγμα, δεν είναι ζωή, όπως το όχημα δεν είναι ο ταξιδιώτης και το κλουβί δεν είναι το πουλί. 

Τι είναι τότε η ζωή; Η Αγία Γραφή του Θεού το εξηγεί σαφέστατα στην πρώτη της σελίδα: «και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γεν. β’7). 

Γνωρίζεις καλά τι σημαίνουν τούτα τα λόγια, άμεσα και έμμεσα; Άμεσα λοιπόν, έφτιαξε ο Θεός από το χώμα το σώμα και έμμεσα, από τον Εαυτό Του φύσηξε μέσα του πνοή ζωής. Έτσι ο άνθρωπος έγινε ζωντανή ψυχή. Φαινομενικά λοιπόν ο

Ο αληθινός χριστιανός είναι πάντα έτοιμος - Γέροντας Ιουστίνος Πίρβου

Για τον αληθινό χριστιανό δεν έχει σημασία πότε θα έλθει ένας πόλεμος ή ένας διωγμός. «Σε καιρούς διωγμών οι χριστιανοί πρέπει να συνάζονται γύρω από τους ιερείς...

Η Θεία Λειτουργία και τα Τίμια Δώρα θα δίνουν στους χριστιανούς την δύναμη για να υπομείνουν στην πείνα και θα τους διαφυλάσσουν από κάθε κακό, κάτω από την σκέπη και την προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Επίσης, είναι ανάγκη να λένε την Ευχή στον Ιησού και να προσεύχονται στην Παναγία, λέγοντας: Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς ή Τη Υπερμάχω Στρατηγώ.

Οι σύντομες αυτές προσευχές μάς ένωσαν μέσα στην φυλακή και έτσι μπορέσαμε να αντέξουμε τον διωγμό του κομμουνιστικού καθεστώτος, χωρίς να υποταχθούμε στο κόκκινο θερηό. Όμως αυτά είναι για τους χλιαρούς χριστιανούς, διότι οι ένθερμοι είναι πάντοτε έτοιμοι - δεν περιμένουν τον καιρό του διωγμού ή του πολέμου για να επιμεληθούν τα της ψυχής τους!...

Για τον αληθινό χριστιανό δεν έχει σημασία πότε θα έλθει ένας πόλεμος ή ένας διωγμός...

Ο αληθινός χριστιανός είναι πάντα έτοιμος, προετοιμασμένος με αναμμένη την λαμπάδα της ψυχής του,για να συναντήσει τον Ουράνιο Νυμφίο. Ο γνήσιος χριστιανός δεν ζει με φόβο και αγωνία για το πότε θα ξεσπάσει ένας πόλεμος ή πότε θα πέσει μία βόμβα στο κεφάλι του.

Αναζητεί τρόπους να θυσιάζεται περισσότερο για τον πλησίον του και για τον Θεό...

Ο αληθινός χριστιανός αναζητεί μέσα του την Βασιλεία των Ουρανών και δεν

η της των πάντων ένωσις (ελληνορθοδόξως)

 ελληνορθοδόξως

Η προς την ‘’ένωση’’ κίνηση, όταν βγουν οι απόλυτες τιμές και λάβουν το πρόσημο που τους αναλογεί, σαν + και -, αναλογεί σε μία πορεία προς τα άνω και Λόγο [όπως σχηματικά ‘’δείχνει’’ το Λ του ΚΑ(Λ)ΟΥ και Αγαθού] σε σχέση με την άλλη προς το Κ του ΚΑ(Κ)ΟΥ, αδιέξοδο (|<) και συγχρόνως τέρμα της δημιουργίας, σαν προβολικό επίπεδο, όπου αποτυπώνονται τα είδωλα.    

Μακάρι να ίσχυε καθ’ολοκληρίαν το … ου χρείαν έχουσι απελθείν, (Ματθ.ιδ’16) και να μέναμε στην Τροφή που δίνει Ο Κύριος στον Οίκο Του, στην αυλή Του. 

Αλλά! οι περισσότεροί μας, παίρνουμε το αναλογούν μέρος της ουσίας (Λουκ.ιε’12) και το κατασπαταλάμε, εσθίοντες την τροφή των χοίρων. Η δύναμη της επιστροφής (σαν ειλικρινούς μετάνοια) είναι η βαθεία ενθύμηση του ευσπλάγχνου Πατέρα. Καλούμαστε να βαδίσουμε έναν δρόμο που ξεκινά από άλλες ‘’αυλές’’ (κύκλωθεν) έστω και χώρα μακράν, για να επιπέσει επί τον τράχηλον  να μας εξάγει την παλαιάν στολή και μας ενδύσει με την νέα, και μας φορέσει το δαχτυλίδι της υιοθεσίας. 

Πίπτοντας στον τράχηλό μας, ‘’κόπτει’’ το οφιοειδές μαστίγιο, (σπονδυλική στήλη) το απαραίτητο για να ευστοχήσει το σπερματοζωάριο στο ωάριο, η ψυχή μέσα στο σώμα, και να ακινητήσουμε πλέον ως πρώτο ζυγωτό στην μήτρα προς πολλαπλασιασμό αρετών και αναγέννηση, μέσω της παρεχόμενης Τροφής, τον