οι δύο όψεις της Πόλης του Κωνσταντίνου…

Προσφέρουν στην Θεοτόκο, ο μέγας Κωνσταντίνος την Πόλι, προσφέρει και ο Ιουστινιανός την εκκλησία της του Θεού σοφίας. Με άξονα τα πνευματικά και αιώνια, θα υπάρχουν στιγμές για μας τους χοϊκούς που τα φαινόμενα θα μας απατούν, είτε βλέποντας ρύπους ή χαλάσματα (κονιορτός κατά την προφητεία). Μακάρι ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση και τον δικό Του άξονα θέασης. 

Οι μυστικοί άγιοι μας ‘’μαθαίνουν’’ την έξω ιστορική σειρά και γεγονότα, να την αναγάγουμε στα πνευματικά, ως αναλογία προς τα έσω και άνω. Εκεί η αξία, μην μείνουμε στα έξω σχήματα, αλλά χωρίς ουσία. Στην κατάρτιση αλλά χωρίς το αγιαστικό βίωμα. Στο άντλημα, αλλά μπροστά στο βαθύ πηγάδι, χωρίς ύδωρ ζων…. Κατακτητές όλου του κόσμου, αλλά χαμένοι στην ψυχή. Ποιο το όφελος;;;   

Ξεκινά ο άγιος την χάραξη των ορίων, την δόμηση της πόλης και των φρουρίων της πάνω στην επτάλοφο, με οδηγό έναν αόρατο άγγελο που προηγείται…. με μνήμη γενεθλίων της Πόλης κατ’έτος, την 11^η Μαΐου. Παράλληλα, άγγελοι μας οδηγούν στην αυτογνωσία (πεμπτουσία μας) δια Σταυρού (5) και πάλι δια Σταυρού, άγγελοι μας οδηγούν στην θεογνωσία (7) προς ύψος. 

Στο τέλος της επίγειας βυζαντινής αυτοκρατορίας,  Κωνσταντίνος, περατώνει τον δρόμο τηρήσας την πίστη, με έναν ‘’διαχρονικό’’ διάλογο με Τον Κύριο: 

- Τον δρόμο τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα… 

- ιδού εναπόκειτάι σοι ο της δικαιοσύνης στέφανος. 

Δρόμος της επίγειας (βυζαντινής αυτοκρατορίας και) βασιλείας με πέρας (και ‘’βιολογική τελευτή’’) την 29^η Μαΐου.   

Η ίδια πορεία, είναι εν-τυπωμένη και στα καθ’ημάς. 

από την 11η Μαϊ έως την 29 Μαΐου 1453, ημέρα Τρίτη… 

Και… μεταξύ 11^ης Μαϊ (αρχή) και τέλους 29 Μαϊ, ο εορτάζων μέγας άγιος Κωνσταντίνος (21^η Μαϊ), με τον Σταυρό ‘’του’’ και οριζοντίως χρονικά αλλά και καθέτως σε χώρο, από τον θάνατο στην ζωή, από την χώρα στάσεως σε χώρα αναστάσεως . … με εμάς να συμπορευόμαστε μαζί του, με τον σταυρό μας. 

πως λειτουργούν επί του πρακτέου οι αγ.Κωνσταντίνος και Ελένη, η σχέση τους με την βασιλίδα των πόλεων και την εν ημίν βασιλεία 

Σκεπάζεται ο εν ημίν σταυρός μας από το μίσος του αντιδίκου, με πολλά μπάζα, σκουπίδια και στήνεται στην κορυφή του ένα ιερό της αφροδίτης. Σκεπάζεται με πολύ λάσπη και σκουπίδια και χου και σαρκικό φρόνημα ο εν ημίν πνευματικός θησαυρός, από την καθημερινή κοσμική πληροφόρηση και καταιγισμό ‘’ειδήσεων’’ ματαίων με κορωνίδα την ιεροποίηση φύσης, έρωτα, θεοποίησης υγείας (στα έσχατα) κλπ….  

Με αναλογικό τρόπο αναδεικνύεται ο έσω κρυμμένος θησαυρός, όπως συμβαίνει και με τα ιστορικά έξω… Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου 

Με σκάψιμο προς τα έσω… (η Θεία ψυχανάλυση – αγ.Πορφύριος) και αφαίρεση όλων των ψυχοφθόρων περιττών.

Με αυτά τα δεδομένα, ο Σταυρός της κρίσης λαμβάνει μαζί με τους αγ.Κωνσταντίνο και αγ.Ελένη, την επτάλοφο Πόλι, άλλη διάσταση.  

Παραδίδεται η πόλις στην Θεοτόκο και εγκαθίσταται Αυτή ως προστάτις και χρυσοπλοκώτατος πύργος και δωδεκάτειχος πόλις. Πόλις, άκρων και ορίων την προσευχή (κορωνίδα) νηστεία (βάση) ακρόαση και τήρηση, όπως τυπούται ο Σταυρός ορθοδόξως εφ’ημών και εν ημίν. 

Πορεία ανάβασης κλίμακος, 7 βαθμίδων, όπως σημειώνεται σε σχετική αγιογραφία…

 

πίστις – αγνεία – ελπίς – αγάπη – πραότης – χάρις – δόξα … κλιμακωτά (εμβάθυνση και ανύψωση) προς δόξαν, με αγωνιστικότητα όπως ο πατριάρχης Ιακώβ προείδε την ίδια πύλη ουρανού και καρδιάς.   

Εκεί στο φρέαρ του Ιακώβ*, η δίψα του καθενός για ανάβαση, στο πρόσωπο της σαμαρείτιδος!! μπορεί με διάφορους τρόπους να προσεγγίζεται το περιστατικό, αλλά ο αγ.Μάξιμος ομολογητής το αναλύει άμεσα ψυχωφελώς, σε σχέση με τα έμμεσα βοηθητικά κηρύγματα…. πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της; . Μη μείνουμε στα εξωτερικά ιστορικά διαπραχθέντα, (υποτιμητικά για την αγία, ως πρότερο αμαρτωλό βίο) αλλά στα πνευματικώς και αναλογικά οδοδειχθέντα, για να δυναμικοποιήσει τις καλές αφορμές αυτογνωσίας, αυτομεμψίας, ταπεινότητος, αίσθησης αμαρτωλότητος και απαραίτητης μετανοίας:  …Η Σαμαρείτιδα,  σημαίνει τη φύση ή την ψυχή του καθενός, που χωρίς το προφητικό χάρισμα συμβίωσε, σαν με άνδρες, με όλους τους νόμους που δόθηκαν στη φύση μας, από τους οποίους οι πέντε είχαν προηγηθεί, ενώ ο έκτος, αν και ήταν παρών, αλλά όμως αυτός δεν ήταν άνδρας της φύσης ή της ψυχής, με το το να μή γεννά από αυτήν τη δικαιοσύνη που σώζει στον αιώνα. 

Λαμβάνει η φύση ως άνδρα τον πρώτο νόμο, το νόμο στον παράδεισο· δεύτερο νόμο τον νόμο μετά τον παράδεισο· τρίτο το νόμο κατά τον κατακλυσμό του Νώε· τέταρτο το νόμο της περιτομής επί του Αβραάμ· πέμπτο το νόμο της προσφοράς του Ισαάκ. 

Αυτούς όλους τους έλαβε η φύση και τους απέρριψε εξαιτίας της ακαρπίας της στα έργα της αρετής. 

Έκτο είχε το νόμο μέσω του Μωϋσή που ήταν σαν να μην τον είχε ή επειδή δεν  εκτελούσε τις πράξεις δικαιοσύνης που εκείνος όριζε ή επειδή επρόκειτο αυτή να μεταβεί σε άλλο νόμο ως άνδρα, δηλαδή το ευαγγέλιο, γιατί ο νόμος δεν είχε δοθεί στους ανθρώπους αιώνια, αλλά κατά οικονομία που παιδαγωγούσε προς το μεγαλύτερο και μυστικότερο. 

Μ'αυτή την έννοια νομίζω είπε ο Κύριος στη Σαμαρείτιδα «και νυν ον έχεις ουκ έστι σός». Γιατί γνώριζε ότι ο άνθρωπος θα μεταφερόταν στο Ευαγγέλιο.  Γι'αυτό και γύρω στην έκτη ώρα, όταν κατ'έξοχή περιλάμπεται η ψυχή από παντού από τις ακτίνες της γνώσης εξαιτίας της παρουσίας σ'αυτήν του Λόγου, κι ενώ είχε φύγει η σκιά του νόμου, συνομιλούσε την ώρα αυτή μαζί της, και κοντά στο πηγάδι του Ιακώβ, στέκοντας δηλαδή κοντά στην πηγή μαζί με το Λόγο των θεωρημάτων της Γραφής. Αυτά ας λεχθούν πρός το παρόν και για το θέμα αυτό». - Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής…       

Και έρχεται η φετινή χρονιά (κύκλος ενιαυτού), ‘’να τύχει’’ στις 22 Μαΐου να εορτάζεται η Σύναξη πάντων των εν Αγίοις Πατέρων ημών Αρχιεπισκόπων και Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως. 

Συνέπεσε η κινητή εορτή (ορισθείσα την Κυριακή Σαμαρείτιδος) αμέσως μετά την σταθερή 21^ην (που εορτάζει ο μέγας Κωνσταντίνος). 

Φέτος, απέδωσε έναν λόγο, σαν τις συνάξεις που εορτάζουμε τις αμέσως επόμενες ημέρες από κάθε θεομητορική ή θεοπατορική εορτή. Την Παναγία μετά τα Χριστούγεννα, τον αρχ.Γαβριήλ μετά τον ευαγγελισμό, θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα μετά το γενέσιον της Θεοτόκου κλπ…. ψάλλοντας και ‘’ακούγοντας’’ στο Μεγαλυνάριον…

Κωνσταντινουπόλεως τοὺς σοφούς, καὶ κλεινοὺς Ποιμένας, εὐφημήσωμεν, οἱ πιστοί, τοὺς ἐν διαφόροις, ἐκλάμψαντας τοῖς χρόνοις, ὡς Ἐκκλησίας στύλους** καὶ ἑδραιώματα.  

Εάν μετά τα καθορισθέντα έξω ‘’όρια’’ από τον αγ.Κωνσταντίνο, καθοριστούν χάριτι και έσω, αυτά σαν βάση και πλαίσιο, και όσο ενεργούν οι άγιοι πατριάρχες στην έσω ζωή μας (με την τιμή προς αυτούς την μνήμη και την μίμηση) αναδεικνύονται ως στύλοι της Πόλεως και εδραιώματα, ‘’αγιογραφίες’’ ζωντανές (παρότι αόρατες και ακίνητες για πολλούς), όπως εντοπίζονται οι 12 άγιοι απόστολοι ως κολώνες του θείου ‘’ναού της αναστάσεως’’ δόμηση του εν ημίν ναού με το εσείς θα γκρεμίσετε κι Εγώ θα τον αναγείρω σε 3 μέρες…. Ενεργοί, ζωντανοί, λειτουργικοί, παρόντες σε μια άλλη διάσταση. 

Διάσταση που καλούμαστε από τώρα να ζήσουμε και μακαρίως να εργαστούμε για αυτήν … 

Έτσι, στο Τὸ ἀληθινὸ Βυζάντιο. Ἡ ἀρχοντικὴ καὶ βασιλικὴ πολιτεία (Φώτης Κόντογλου) αναγράφεται (1) η σχέση, αλλά και η πνευματική κατάσταση του καθενός, που πρέπει να βρει που βρίσκεται και πως θα προοδεύσει….

Τὸ Βυζάντιο εἶναι ὅπως «ἡ Ἱερουσαλὴμ καὶ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐντὸς ἡμῶν κεκρυμμένη. Αὐτὴ ἡ χώρα νεφέλη ἐστὶ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, εἰς ἣν μόνον οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ εἰσελεύσονται τοῦ θεάσασθαι τὸ πρόσωπον τοῦ Δεσπότου καὶ καταυγασθῆναι τοὺς νόας αὐτῶν διὰ τῆς ἀκτῖνος καὶ λαμπηδόνος τοῦ φωτὸς Αὐτοῦ». 

Έτσι, δεν γιορτάζουν μόνο οι φέροντες το όνομα των αγίων, αλλά αφορά όλους τους σταυροφόρους…. ζητάμε υπομονή και σταθερότητα (γη, ρίζα κωνστ) μαζί με το ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ, (στον ουρανό) στα εξωτερικά συμβάντα, αλλά ιδίως για την έσω οικοδομή και πρόοδο. Προσωπικά και συλλογικά σαν έθνος ελλήνων και σαν γένος χριστιανών ορθοδόξων. 

μη πάντες απόστολοι; μη πάντες σταυροφόροι; 

μη πάντες ισαπόστολοι; (σαν τους αγ.Κων/νο και Ελένη) μη πάντες σταυροφόροι; … ολοέν και πιο εύστοχοι στα της φιλοθεΐας και φιλανθρωπίας κατά Θεόν και όχι κατ’άνθρωπον. 

αμήν δι ευχών τα συμφέροντα και όπως μας νουθετεί περί αυτών σαν δράση, ο αγ.Παΐσιος: 

γέροντα! χειμώνιασε! πότε θα πάρουμε την Πόλι; (κι ο άγιος απαντούσε: )

- άστε πότε θα πάρουμε την Πόλι. Εσείς πήρατε Χριστό; 

Μην τύχει και πάρουμε ναι μεν την Πόλι, αλλά χωρίς Χριστό ματαίως θα καυχηθούμε. …33 ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. 34 Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον· ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς· ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς. (Ματθ.ς’33)

Όλα και όλοι, εν ημίν…. τα πάντα εν πάσι, XC. Συνέχεια θέασης του έναστρου ουρανού (από 6 έως 11 Μαϊ) όταν οι ορθόδοξες (καθημερινές) εορτές αποδίδουν το υπερκόσμιο Φως τους... και των μηνυμάτων του…. αφού οι ουρανοί (και όχι μόνο οι άλογοι, πόσο μάλλον περισσότερο οι έλλογοι) διηγούνται δόξαν Θεού…. 

Αμήν δι ευχών να ‘’δείξουν’’ (οι προσεγγισθέντες αστέρες - άγιοι) την παρουσία τους, εκτυπώτερον προς ανάσταση, ανάληψη, φωτισμό, αγιασμό…. να μας συγ-κινούν εσωτερικά και όχι απλά δίνοντας τυπικές (ακόμη και ουσιαστικές) ευχές στους εορτάζοντες, στους άλλους, με μας αμέτοχους της χάριτος και μυστικής λειτουργικότητός τους… γιατί, πως θα ισχύσει αυτό που καθ'ημέραν αναφέρουμε στην Κυριακή προσευχή; .... Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ Βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί τῆς γῆς... χωρίς την καθ'ημέραν άρση (βίωση) του σταυρού, χωρίς προϋποθέσεις ''ανόδου'' μας [ο νους συμμαζευόμενος από τον έξω μετεωρισμό στην κεφαλή (πρωτεύουσα κοσμική αθήνα) και δι αυτής προς καρδιά (πρωτεύουσα της ρωμηοσύνης Πόλις)] για ''κάθοδό'' Του, Τότε η άνω και ουράνια στην γη. Αμήν γενηθήτω το θέλημά Σου. Τότε το ποθούμενο, επί γης, με την δική μας σάρκα δι ευχών πνευματικοποιηθείσα και λεπτή χάριτι, έτοιμη να δει και βιώσει τα θεία μυστήρια. 

----

* κλίμαξ επουράνιος και πύλη

** και όπως στην σκιά του νόμου, πύρινος στύλος (κάθετος) επροηγείτο και οδηγούσε τον ισραήλ (νους ορώμενος τω Θεώ) στον τύπο της Παναγίας και νεφέλη ως σκέπη (οριζόντια) προστάτευε αυτούς σε όλον τον δρόμο προς τους αγίους τόπους, σύνολο ΣΤΑΥΡΟΣ, έτσι και τώρα Η ίδια Η Θεοτόκος και οι άγιοι στο μέτρο της χάριτός Της γίνονται πύρινοι στύλοι (από την γη έως τον ουρανό) οδοδείκτες προς την άνω ιερουσαλήμ (και άνω Πόλι), όντας προστάτες και σκέπη των πιστών.      

Αδελφός πριν πολλά χρόνια, σε μια καμπή του δρόμου, όπου έγινε ορατό το μοναστήρι στο οποίο πήγαινε, είδε δυο πύρινες κολώνες που ξεκινούσαν από τον τρούλο του ναού (Παναγίας έβρου) μέχρι τον ουρανό. Όταν έφτασε, είδε να λειτουργούν ο γέροντας της μονής (π.Πολύκαρπος) μαζί με έναν παπούλη από την Κωνπολη. 

Δεν είναι έξω από τα διαβάσματά μας ότι σε πολλούς ανοίχτηκαν οι οφθαλμοί να δουν αυτήν την ένωση γης και ουρανού, ως στύλους ΦΩΤΟΣ εξαιτίας των ναών, των αγίων, των λειψάνων τους ... ανάλογο ''παράξενο'' φως που βλέπει και η ΝΑΣΑ πάνω από το άγιο όρος (μάλλον προσευχές τους), ερεθίζοντας την διαίσθηση και αίσθηση ενεργείας τους για προσωπικό όφελος, πανελλαδικό, αμήν και παγκόσμιο υπαρκτό και αποδεδειγμένο ''φαινόμενο'' ορθοδοξίας.

Μακάρι δι ευχών των αγίων και με αυτούς σαν στύλους και σκέπη  (σταυρός) να οδηγούμαστε στα συμφέροντα. Άνω Ιερουσαλήμ, άνω Πόλι. Αυτό το θεμέλιον Πόλεως… και Ναού που προσφέρονται από τους ανθρώπους προς την Παναγία (όπως ο μέγας Κωνσταντίνος και Ιουστινιανός προσέφεραν) και συγχρόνως δι αυτών ενεργεί στον καθένα προσωπικά και στην μυστική ρωμιοσύνη, που είχε ιστορικά ρόλο παιδαγωγίας και συνεχίζει να έχει στους αιώνες, ρόλο προετοιμασίας του κόσμου για τον η' και ατελεύτητο. (λαός - ναός, η η’ εβδομάδα από αναστάσεως (πεντηκοστή) και ο η’ αιών).  

(1) Ύστερα ἀπὸ αἰῶνες οἱ ἀπόγονοί τους ἡμερέψανε, χτίσανε μεγάλες πολιτεῖες, ἀνοίξανε πανεπιστήμια, κάνανε βιβλιοθῆκες, μουσεῖα, ἀκαδημίες. Μὰ μὲ ὅλα αὐτά, δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ νοιώσουνε πάλι τί εἶναι τὸ Βυζάντιο, ὄχι στὴν ἐξωτερική του όψη, ἀλλὰ στὴ βαθειὰ οὐσία του, τὴν πνευματική. Γι᾿ αὐτοὺς εἶναι κεκλεισμένη ἡ Πύλη ἡ κατὰ Ἀνατολάς. Γιατὶ ἐργάζονται «διὰ τὴν βρῶσιν τὴν ἀπολλυμένην», ἐπειδή, κατὰ τὸν εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, «ὁ ὧν ἐκ τῆς γῆς, ἐκ τῆς γῆς ἐστι καὶ ἐκ τῆς γῆς λαλεῖ». Ἐρευνοῦν ἐξωτερικὰ μὲ «τὸν νοῦν τῆς σαρκὸς αὐτῶν», χωρὶς νὰ μποροῦνε νὰ πᾶνε πιὸ βαθειὰ ἀπ᾿ ὅ,τι νοιώθουνε οἱ σαρκικὲς αἰσθήσεις. Δὲν ἔχουνε «πνευματικὸν ὀφθαλμόν, οὔτε πνευματικὸν οὖς» καὶ «ψηλαφοῦσι τοῖχον ἐν τῷ σκότει». Οὔτε κὰν ὑποπτεύονται, μέσα στὴν ἀλαζονεία τους, πὼς ὑπάρχει τίποτα «τὸ τιμιώτατον», κάτω ἀπὸ τὴν ταφόπετρα ποὺ τὴν ψάχνουνε καὶ ποὺ τὴ μελετοῦνε μὲ τὸ ἐγκόσμιο σύστημά τους. Δὲν ἔχουνε αὐτὶ γιὰ νὰ ἀκούσουνε «τοὺς ἀλαλήτους στεναγμοὺς τοῦ Πνεύματος», ποὺ βγαίνουνε ἀπὸ τὰ νεκρὰ καὶ ξερὰ κόκκαλα ποὺ σκαλίζουνε σὰν τυμβωρῦχοι.

Ἕνας ἅγιος γράφει: «Αἰσχρόν ἐστι τοὺς φιλοσάρκους περὶ τῶν πνευματικῶν πραγμάτων ἐρευνῆσαι, ὥσπερ καὶ πόρνην περὶ σωφροσύνης λαλῆσαι. Οἱ ἔχοντες τὴν πεποίθησιν αὐτῶν ἐν τοῖς σαρκικοῖς, οἱ τοιοῦτοι ὡς ἐν νυκτομαχίᾳ διάγουσι, καὶ σκότος ψηλαφοῦσιν, ἔξωθεν ὄντες τῆς χώρας τῆς ζωῆς καὶ τοῦ φωτός. Ἐκείνη γὰρ ἡ χώρα τοῖς ἀγαθοῖς καὶ ταπεινόφροσι, καὶ τοῖς καθαρίσασι τὰς ἑαυτῶν καρδίας κεκλήρωται». (2)

Τὸ Βυζάντιο εἶναι ὅπως «ἡ Ἱερουσαλὴμ καὶ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐντὸς ἡμῶν κεκρυμμένη. Αὐτὴ ἡ χώρα νεφέλη ἐστὶ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, εἰς ἣν μόνον οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ εἰσελεύσονται τοῦ θεάσασθαι τὸ πρόσωπον τοῦ Δεσπότου καὶ καταυγασθῆναι τοὺς νόας αὐτῶν διὰ τῆς ἀκτῖνος καὶ λαμπηδόνος τοῦ φωτὸς Αὐτοῦ». 

(2) καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές …. πνευματική φυσιολογία νεφρών και καρδιάς….

---

…ας μεριμνήσουμε εμείς για την δόμηση της Πόλης, εφαρμόζοντας το πολίτευμα του Σταυρού και μετά, η Σοφία σαν χάρις, θα ρθει κι αυτή.... θα εδραιωθεί, θα εμφανιστεί με παρόντες όλους τους αγίους τους απ'αιώνων εργαζομένους για Αυτήν!! …κι αυτό γιατί, χωρίς Σταυρό, χωρίς Χριστό, χωρίς ‘’αγ.Κωνσταντίνο’’, η Κωνσταντινούπολις εκπίπτει σε μια κοσμική πόλι, που οι επιθυμούντες τους επίγειους θησαυρούς της την έχουν σαν στόχο προς κατάκτηση: εις την πόλιν, εις την πόλιν.... ή απλά ‘’ισταμπούλ’’... Η όψη που βλέπουν οι διεκδικητές της, δεν διαφέρει από την κάτω πόλη μετά την άλωση, την παραφύση, ακόμη αλωμένη από σαρκολατρεία, πλεονεξία, επιδερμίδα, χου, ρύπους, απουσία χάριτος και αιωνιότητος. Άνθραξ ο θησαυρός γιατί η καρδιά μας δεν νόησε ούτε πόθησε πραγματικά τον ουράνιο και την υπερφυσική μυστική διάσταση της Κωνπόλεως. 

---

...συνειρμικά και συσχετισμένα μεταξύ τους, προτείνοντα και τα ανάλογα προς πρόοδο, προσωπικά βιώματα, αμήν δι ευχών και ενεργείας των αγίων. Όχι φυσικά ''τυχαία'' η εμφάνιση του Σταυρού στον ουρανό 27 Οκτ και επίτευξη νίκης την 28η Οκτ ενάντια στην τότε κάτω συνθλίβουσα μπότα της ειδωλολατρικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας αλλά και στα πρόσφατα, πάλι 28η Οκτ 1940, ενάντια στον ομότροπο αγκυλωτό σταυρό. Θεοσκέπαστα σαν πρόσωπα, σαν έθνος με ένα ΟΧΙ (3) στις δυνάμεις του σκότους και κυματοθραύστη την αιώνια ελλάδα και κόρη Φωτός.... κατά ορατών και αοράτων εχθρών.... με όλον τον κόσμο, να περιμένει να δει ''φως'' από την ρωμηοσύνη και νίκη, κατά της τελευταίας ψηφιακής (Δαν.β') δικτατορίας.   

(3) το σύμπαν του Θεού και το μετασύμπαν του ανθρώπου….

Area 51 και ντπ. Η τελευταία αυτοκρατορία

κλήσις, σταυρός ως αήττητον τρόπαιον, ως πολίτευμα, ως παιδεία, καρδία, βασιλεύς… 

Οὐκ ἐξ ἀνθρώπων τὴν κλῆσιν ἔλαβες, ἀλλ' ὡς ὁ θεσπέσιος Παῦλος, ἔσχες μᾶλλον ἔνδοξε ταύτην ἐξ ὕψους, Κωνσταντῖνε Ἰσαπόστολε, παρὰ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ· τὸ γάρ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ, ἐν οὐρανῷ θεασάμενος, καὶ δι' αὐτοῦ ἀγρευθείς, ὡς κάλλιστον θήραμα, ἐν τούτῳ καὶ νικητής, κατὰ ὁρωμένων καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν, ἀπεφάνθης ἀήττητος. Ὅθεν δυσωποῦμέν σε, ὡς πρεσβευτὴν θερμότατον, οἱ γηγενεῖς ἐπαξίως τὴν μνήμην σου σέβοντες, ἐν παρρησίᾳ αἰτήσασθαι ἡμῖν, φωτισμὸν ἱλασμὸν καὶ τὸ μέγα ἔλεος. 

Πρῶτος, Βασιλεὺς Χριστιανῶν, παρὰ τοῦ Θεοῦ, Κωνσταντῖνε, τὸ σκῆπτρον ἔλαβες· σοὶ γὰρ πεφανέρωται ἐν γῇ κρυπτόμενον, τὸ σωτήριον σύμβολον, δι' οὗ καὶ τὰ ἔθνη, πάντα καθυπέταξας τοῖς τῶν Ῥωμαίων ποσίν, ὅπλον ἀπροσμάχητον ἔχων, τὸν ζωοποιὸν Σταυρὸν μάκαρ, δι' οὗ καὶ προσήχθης τῷ Θεῷ ἡμῶν. 

…᾿Εγὼ δὲ κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ διαγγέλλων τὸ πρόσταγμα Κυρίου. Κύριος εἶπε πρός με· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε. αἴτησαι παρ᾿ ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου καὶ τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς γῆς. ποιμανεῖς αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ, ὡς σκεύη κεραμέως συντρίψεις αὐτούς. καὶ νῦν, βασιλεῖς, σύνετε, παιδεύθητε, πάντες οἱ κρίνοντες τὴν γῆν. δουλεύσατε τῷ Κυρίῳ ἐν φόβῳ καὶ ἀγαλλιᾶσθε αὐτῷ ἐν τρόμῳ. δράξασθε παιδείας, μήποτε ὀργισθῇ Κύριος καὶ ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας. ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν τάχει ὁ θυμὸς αὐτοῦ, μακάριοι πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτῷ. (ψαλμ.β’) 

Αμήν, να βάλουμε αρχή, προς ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ!! αρχή επιστροφής, αρχή μεταστροφής, αρχή μετανοίας ... (θεμέλιον Πόλεως…) γιατί, ενώ παληά ο κόσμος γινόταν κωνσταντινοπολίτης ώστε με τους θησαυρούς της να κατορθώσει να γίνει ουρανοπολίτης, τώρα, αν δεν γίνουμε ουρανοπολίτες (δια σταυρού) και δεν βρούμε τον εν ημίν θησαυρό και άνω Πόλι με την άλλη όψη και άλλη φύση, την άγια, δεν θα επιστρέψουμε (όπως θέλει ο Θεός) στην πρωτεύουσα της ρωμηοσύνης....   Κύριε ελέησον!!