μετά τις φυσιολογικές και βιολογικές ανάγκες, τι;

Ο άνθρωπος με τον πρώτο λοξό άξονα κίνησής του (σαν την γη, ως επί γης ένοικος) ενδιαφέρεται και κινείται να καλύψει τις φυσιολογικές και βιολογικές του ανάγκες, για την συντήρηση του ζειν. Κι είναι θεμιτό και λογικό και έως ένα βαθμό, καλό λίαν. 

Η διαφορά μεταξύ των δύο αναγκών έγκειται στο ότι αν δεν πληρωθούν οι βιολογικές ανάγκες (όπως αναπνοή, φαγητό, νερό…) ο άνθρωπος πεθαίνει, ενώ εάν δεν πληρωθούν οι φυσιολογικές, κατά την φύση του καθενός, ο άνθρωπος δεν πεθαίνει, απλά ζορίζεται (και, όσο ‘’απλά’’ θεωρητικά λέγεται, τόσο ζόρικα πρακτικά βιούται, αν είναι έξω από τον χορό. πχ με τη δύναμη να κόψει κάποιος το ναρκωτικό, το τσιγάρο, την πολυφαγία, την φιληδονία… που την έξι, την έκανε δεύτερη φύση). 

Όταν κάποιος μπολιάζει την φύση του με οποιοδήποτε πάθος, ναι μεν η ανάγκη γίνεται από βιολογική σε ‘’φυσιολογική’’ (προστιθέμενη η εξάρτηση στις ήδη ισχύουσες βιολογικές), αλλά, βαρύνει σε σχέση με την προηγούμενη χωρίς πάθος κατάσταση, και απαιτείται μεγαλύτερος κόπος και ψυχικό κόστος, υπεράνθρωπος αγώνας για την επιστροφή στην ‘’κανονικότητα’’, από στρεβλό και πεσμένο άξονα

μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι

και… μαζί με το ασθενής και ωδιπόρος ουκ έχει αμαρτίαν (κατά τον κόσμο οδοιπόρος), έδεσε το συνηθισμένο δίδυμο της παρανοήσεως. 

Παίρνοντάς τα από την αρχή [σαν (μάλλον απαιτούμενο) επανευαγγελισμό και υγιή επανελληνισμό], ζητάμε στο απόδειπνο, όχι τυπικά αλλά ουσιαστικά και με βαθύ νόημα: …. Τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἁγίασον, τὰ σώματα ἅγνισον, τοὺς λογισμοὺς διόρθωσον, τὰς ἐννοίας κάθαρον καὶ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, κακῶν καὶ ὀδύνης. Τείχισον ἡμᾶς ἁγίοις σου Ἀγγέλοις, ἵνα τῇ παρεμβολῇ αὐτῶν φρουρούμενοι καὶ ὁδηγούμενοι καταντήσωμεν εἰς τὴν ἑνότητα της πίστεως καὶ εἰς τὴν ἐπίγνωσιν της ἀπροσίτου σου δόξης, ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. 

Μόλις προχθές γιορτάσαμε τα εισόδεια της Θεοτόκου και έκανε εντύπωση στο πανελλήνιο η υποκρισία όσων πρόβαλαν την Παναγία στα τοιχεία της βουλής, υποκρισία τιμής, την στιγμή που κλείνουν ερμητικά οι ναοί. Με αφορμή την προβολή στα τοιχεία της βουλής, επ’ευκαιρία των Εισοδίων της Θεοτόκου, της εικόνος Της…. την δική Της είσοδο στα άγια των αγίων, στάθηκε αυτό ως καλή αφορμή της δικής μας εξόδου από τις προβολές και αίγυπτο, προς τα ιεροσόλυμα και καρδιά μας, όπου με την ασκητική* (και ‘’καλογερικό’’) Της που σε μας είναι πρότυπο, οδεύουμε προς την Βηθλεέμ και

το great reset…. ελληνορθοδόξως ορώμενο

συγγνώμη για τα απαραίτητα εισαγωγικά και τις επαναλαμβανόμενες δηλώσεις των αρχόντων του κόσμου τούτου (για όσους όμως δεν τα άκουσαν, ίσως απαραίτητα).  

…Μετά τον covid ένα ακόμη καταστροφικό σενάριο από παγκοσμιοκράτες… Η Νέα Τάξη τελικά ήταν αποπροσανατολισμός κατ΄ουσίαν απεργάζεται την Παγκόσμια Αταξία, την απορρύθμιση των κοινωνιών την γενικευμένη αποδόμηση… O Jeremy Jurgens, Γενικός Διευθυντής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ-WEF δηλώνει : ′′πιστεύω ότι θα υπάρξει μια άλλη κρίση. Θα είναι πιο σημαντική. Θα είναι πιο γρήγορη συγκριτικά με αυτό που είδαμε με τον covid. Οι συνέπειες θα είναι πιο σημαντικές και οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις θα είναι πολύ πιο σημαντικές.”Ο Klaus Schwab ιδρυτής κι Διευθυντής του WEF συγκεκριμενοποιεί τη νέα απειλή: ′′ Ξέρουμε τα πάντα αλλά δεν επιδεικνύουμε πάντοτε αρκετή προσοχή στο φοβερό σενάριο μια ολοκληρωτικής κυβερνο-επίθεσης που δύναται να σταματήσει το ηλεκτρικό ρεύμα, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα νοσοκομεία και την κοινωνία μας γενικότερα. Η κρίση του COVID-19 θα θεωρηθεί ως μια μηδαμινή διαταραχή συγκρινόμενη με μια κυβερνοεπίθεση πιο σημαντική “. 

Εμπρός για την μεγάλη επαναφορά την μεγάλη επανεκκίνηση, The Great Reset / Great Reboot.. πηγή 

Και προχωράμε, μετά τις προγραμματικές τους δηλώσεις, στα δικά μας…. κι αν η

με αφορμή την προβολή στα τοιχεία της βουλής, επ’ευκαιρία των Εισοδίων της Θεοτόκου, της εικόνος Της….

(μπορεί να το επιμελήθηκε ο στρατός για την ημέρα των ενόπλων δυνάμεων... αλλά τα συχαρίκια πάνε στην κυβέρνηση) ... κι όπως κάθε επί γης ίχνος, κάθε σκιά επί των τοιχείων στο ''σπήλαιο'' του εγκεφάλου μας, ακολουθώντας τους απλωμένους εκατέρωθεν μίτους μπορούμε να οδηγηθούμε και προς τα κάτω και προς τα πάνω, δυο σκέψεις...

κι οι ίματζ μέικερς θα συνεχίσουν να πληρώνονται για τις ‘’καλές υπηρεσίες’’ που προσφέρουν στο σύστημα.

κι όσο εκτυπώνονται εικόνες, αλλά δεν εν-τυπώνεται η χάρις εντός της καρδίας, οι αλυσίδες καλά θα κρατούν.... (κατά τον ''μύθο'' του πλάτωνα) ευχόμενοι δε εμείς με αφορμή το παραπάνω ... να περάσουμε από την μία βουλή και σκιώδη, δια της βουλής της Θεοτόκου στα άγια... (με την είσοδό Της, να μας συνεισάγει)... 

κι αν η πυραμίδα δεν αποδώσει τον ''λόγο'' που κατασκευάστηκε, θα παραμείνει τάφος.  

Ελληνορθόδοξη οπτική πυραμίδων και Ανθρώπου 

Διαβάζονται τόμοι, αναλύονται υποθέσεις και θέσεις. ''Κυνηγά'' ο ματαιόδοξος υψηλοφρονών άνθρωπος ενδοσυμπαντικά μυστικά σε σείριους και ωρίωνες... (το αιώνιο δόλωμα της σοφίας και δύναμης, έξω και μακρυά) αλλά γυρνάει από εκεί ψηλά, κενός. Τόσο απογοητευμένος, που προσπερνά αδιάκριτα (την λεπτομέρεια) που είναι ο διάδρομος κατάβασης. Αυτόν που είναι σε 26ο33’ και που κάτι ''δείχνει''.

Είναι σαν εκείνες τις βιβλιοθήκες που κρύβουν καλά ένα ''πέρασμα'' που όποιος αντιληφθεί ότι πίσω από αυτό το φαινόμενο βιβλίο ή κάδρο...., κάτι κρύβεται, του διανοίγεται ένας άλλος κόσμος (συνήθως θησαυρός) κι εδώ ΟΝΤΩΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ. Θησαυρός Ζωής....  

Κατέβηκε Ο Κύριος και Λόγος (2ο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος). Εγεννήθη ως άνθρωπος έκπτωτος (6) και άνοιξε τον δρόμο επιστροφής (33). Και ο διάδρομος

Η ΕΝ ΤΩ ΝΑΩ ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Η " ΚΑΛΟΓΕΡΙΚΗ " ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, ΟΠΩΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Ο Δεσπότης των όλων, ο οποίος δεν παραβλέπει καμία προσευχή, εισάκουσε τις θερμές δεήσεις και νηστείες των σωφρόνων και δικαίων Προπατόρων Ιωακείμ και Άννης και τους χαρίζει ως δώρο " την προεκλεγμένην πασών των γενεών ", την Θεόπαιδα Παρθένο Μαριάμ. Και αυτοί με πλήρη ευγνωμοσύνη εκπληρώνουν την επαγγελία, την υπόσχεσή τους προς τον Θεό πριν από τη σύλληψή Της και Του αφιερώνουν την τριετή Πάναγνο Κόρη ως ευώδες ανάθημα. Την τριετίζουσα Μαριάμ συνοδεύουν στο Ναό λαμπαδηφόροι παρθένοι και υποδέχεται Αυτήν ο Αρχιερεύς Ζαχαρίας. Αυτός, αφού πληροφορήθηκε από τον Θεό ότι η μικρή Παρθένος είναι η πρόξενος της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, εισάγει Αυτήν εις τα " Άγια των Αγίων ", εκεί όπου μόνον ο Αρχιερέας είχε δικαίωμα να εισέλθει και μόνο μία φορά τον χρόνο. Στα Άγια των Αγίων υπήρχε η Κιβωτός της Διαθήκης την οποία επισκίαζαν δύο ολόχρυσα

ο κύκλος της ζωής όπως ήταν πάντα, αλλά και όπως διαμορφώνεται με τις νέες τεχνολογίες

Ο Άναρχος και Ατελεύτητος Θεός απεικονίζεται σχηματικά στην Ορθοδοξία, με  κύκλο (όχι μόνο ως Ο, εντοπισμένα θεολογικά  στην ΠΔ και σε άλλες προσεγγίσεις, αλλά και ως Ο+Ο=Ω όπως αναλύονται στο θεόσδοτο όνομα ΙΩΑΝΝΗΣ και ΚΔ)… αλλά και στην συνέχεια, όπως αναφέρει ο απ.Παύλος ‘’φιλοσοφικά’’ (για να υπάρξει σημείο επαφής και ελκύσει φιλοσόφους) … 27 ζητεῖν τὸν Κύριον, εἰ ἄρα γε ψηλαφήσειαν αὐτὸν καὶ εὕροιεν, καί γε οὐ μακρὰν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου ἡμῶν ὑπάρχοντα. 28 ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν, ὡς καί τινες τῶν καθ᾿ ὑμᾶς ποιητῶν εἰρήκασι· τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν. (Πραξ.ιζ’) 

Θα ήταν όμως άτοπο και μονότονο και ανεδαφικό αν οριζόταν η ζωή μας με έναν κύκλο (που ως γεωμετρικό σχήμα είναι χωρίς αρχή και τέλος) αφού η ζωή μας και αρχή και τέλος έχει. Βιολογική αρχή και πνευματική (ως θεία πνοή με την σύλληψη) αλλά και τέλος, που μετά από αυτό, έχει και κατάληξη/κατάταξη. 

Στον βιούμενο ‘’κύκλο’’ ζωής, νομίζω πως όλοι αισθανόμαστε τανύσματα θεωρητικά και πρακτικά, κεντρομόλα και φυγόκεντρα, που μας εγγίζουν ή απομακρύνουν από το Κέντρο. 

Στον μικρόκοσμό μας, και όσο τυγχάνουμε επί γης επιβάτες, όλοι μαζί, γη κι εμείς, πάλι είναι άστοχη η γεωμετρική απεικόνιση ως κύκλου που περιστρέφεται μαζί με άλλους πλανήτες, μονότονα, γύρω από έναν σταθερά ‘’καρφιτσωμένο’’ στον ουρανό,  ήλιο.΄

Στο https://www.youtube.com/watch?v=0jHsq36_NTU (1) φαίνεται παραστατικά η ελικοειδής κίνηση. Στον κόσμο (σύνολο μικρομικρόκοσμου, μικρόκοσμου και μακρόκοσμου) που γέμει από σπείρες, (6άρια και 9άρια) εκτυπούμενη και ενεργώντας η ζωή στο dna , κοχλιούς, φυτά έως και γαλαξίες… δεν είναι λογικό σφάλμα να πούμε πως όλα τα παραπάνω είναι ενδεικτικά και βοηθητικά (αν θέλουμε) δια της αναγωγής, προς την  αυτογνωσία μας [εν ημίν 6vs9 - κοιλία - κεφαλή, ους ανεστραμμένος μάλχος 6, έμβρυο vs αναγέννηση όρθιος ανήρ, 9], οντογνωσία, κοσμογνωσία και εν μέρει θεογνωσία, όσο μας προτρέπει και επιτρέπει Ο Κύριος να ψηλαφούμε. 

Παράλληλα, οι άγιοι πατέρες λένε: …Ἡ αἰωνιότητα ὅπως καὶ ἡ ἱστορία δὲν εἶναι

περί ψυχής και κολάσεως…

-Καί ὅλα ἐκεῖνα τά ζῶα πού εἴδαμε φυλακισμένα, τά ποντίκια, τά θηρία, τά ἑρπετά, τί εἶναι;

-Εἶναι οἱ ψυχές τῶν ἄσωτων καί ἁμαρτωλῶν.

-Πώ πώ! Ἔτσι εἶναι οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων;

-Ὄχι παιδί μου. Ὁ Θεός οἰκονόμησε νά φανοῦν ἔτσι, γιά νά μᾶς δείξει ποιάν ἁμαρτία ἔκανε κάθε ψυχή. Ἄλλες ἀπ’ αὐτές ἀνήκουν σέ φονιάδες, ἄλλες σέ μοιχούς καί πόρνους, ἄλλες σέ σοδομίτες, ἄλλες σέ κλέφτες καί φιλάργυρους, ἄλλες σέ αἱρετικούς, ἄλλες σέ κενόδοξους καί ἄλλες σέ ἄλλους ἁμαρτωλούς. Εἶναι οἱ ψυχές πού “ταυτίστηκαν μέ τά ἄλογα κτήνη καί ἔγιναν ὅμοιες μ’ αὐτά”(Ψαλμ. μη’13).

 

Γι’ αὐτό ὁ Κύριος τίς ἔκανε νά φαίνονται μέ τέτοιες μορφές.

Συγκεκριμένα, οἱ φονιάδες φαίνονται σάν σκορπιοί,

οἱ εἰδωλολάτρες σάν ἀγριοκάτσικα,

οἱ μάγοι σάν φίδια,

οἱ κτηνοβάτες σάν ποντίκια,

Γιατί η ψυχή μοιάζει με τη μυλόπετρα; (Αββάς Κασσιανός)

Ο Αββάς Κασσιανός ταξιδεύει στην έρημο της Αιγύπτου και συνομιλεί με τον Αββά Μωυσή και τον ρωτά γιατί η ψυχή μοιάζει με μυλόπετρα.

Αυτή την εσωτερική εργασία την καταλαβαίνουμε καλύτερα αν παρομοιάσουμε την ψυχή με μια μυλόπετρα, την οποία γυρίζει το ρεύμα του νερού συνεχώς γύρω από τον άξονά της, και η οποία ποτέ δεν σταματάει να γυρίζει ενόσω το νερό τρέχει. Αλλά ο μυλωνάς έχει τη δυνατότητα να αποφασίσει αν θα αλέσει σιτάρι, βρώμη ή ζιζάνια. Ο μύλος υποχρεώνεται να αλέσει ότι του ρίχνει ο μυλωνάς.

Το ίδιο συμβαίνει καί στην ψυχή του ανθρώπου. Μέσα στις δοκιμασίες της ζωής μπαίνει η ψυχή σε κίνηση από τους χειμάρρους των πειρασμών που την κατακλύζουν και δεν μπορεί πια να ελευθερωθεί από το ρεύμα των λογισμών. Η ίδια όμως η ψυχή, με τον αγώνα της και με την προσοχή της, φροντίζει για το είδος των λογισμών που πρέπει να δέχεται ή να απορρίπτει. Διότι, όπως είπαμε παραπάνω, εάν διαρκώς φέρνουμε στη μνήμη μας τις Θείες Γραφές και αν ανεβάζουμε το νου μας ψηλά, ώστε να ασχολείται με πνευματικά πράγματα και να επιθυμεί την τελειότητα και τη μέλλουσα μακαριότητα, επόμενο είναι ότι απ’ αυτή την πνευματική ενασχόληση

αγ Παΐσιος για τον πόνο

Γέροντα, τον τελευταίο καιρό έχω πρόβλημα με την καρδιά και φοβάμαι μήπως πάθω κάτι. – Μη φοβάσαι. Όλοι κάτι πρέπει να έχουμε, γιατί, όταν έχουμε κάτι, καθόμαστε στα πόδια του Χριστού και Τον παρακαλούμε να μας βοηθήσει.

– Γέροντα, σας παρακαλώ, ευχηθείτε να γίνω καλά.

– Δε σε συμφέρει να κάνω προσευχή γι αυτό το θέμα. Αν κάνεις υπομονή με πίστη στον Θεό, θα πάρεις σύνταξη απο το Υγειονομικό του Θεού, η οποία είναι μεγαλύτερη από τη σύνταξη του ΟΓΑ.

Διάβασα κάπου ότι ένας άρρωστος παρακαλούσε τον Άγιο Παντελεήμονα να τον κάνει καλά. Ο Άγιος όμως δεν τον θεράπευε και αυτός συνέχιζε να τον παρακαλεί.

Τελικά θεραπεύθηκε. Όταν πέθανε και πήγε στην άλλη ζωή, είδε ότι εξ αιτίας της θεραπείας του έχασε πολλά στεφάνια. Τότε είπε στον Άγιο Παντελεήμονα :

Γέροντας Αιμιλιανός: Πώς να έχεις στο χέρι σου τον Θεό!

Σήκω λοιπόν και συ μία ώρα πριν από το μεσονύκτιο, ή έστω και μετά, και χρησιμοποίησε αυτές τις ώρες, θα δης ότι ο Θεός είναι εύληπτος, ευαίσθητος. 

Συνήθως παραπονούμεθα ότι ο Θεός είναι σκληρός, ότι του φωνάζαμε και δεν μας απαντά. Ο Θεός όμως είναι περισσότερο ευαίσθητος και από το πιο ευαίσθητο πλάσμα της οικουμένης. 

Αλλά έχει και εκείνος τις ώρες του, «άχρις ου το σήμερον καλείται», που μπορείς να του μιλήσης. 

Πρέπει να ξέρης τα «χούγια» του Θεού. Και ο Θεός έχει αυτό το «χούι»: το μεσονύκτιο να μιλάη στον άνθρωπο. Εάν τότε τον ζήτησης, μετά, οποιαδήποτε στιγμή τον θέλησης, θα τον έχης στο χέρι σου. 

Αν τότε δεν τον ζητήσης, δεν θα τον έχης σχεδόν ποτέ στο χέρι σου. Θα έχης ίσως κάποιες μελιστάλακτες στιγμές, όμορφες περιστάσεις στην ζωή σου, ωραίες καμιά φορά σκέψεις, δεν θα έχης όμως τον Θεόν. 

Ο Θεός τότε παρουσιάζεται στα τέκνα του. Ο Θεός τότε δεσπόζει στους αγίους.

Ο δίκαιος λάμπει σαν το χρυσάφι - Aγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Όπως ακριβώς το μεν χρυσάφι, ακόμη κι αν πέσει στο νερό, φανερώνει τη λαμπρότητά του, κι αν ακόμη πέσει στο καμίνι, γίνεται πιο αστραφτερό· ο δε πηλός και το χορτάρι, αν τυχόν αναμιχθούν με νερά, ο μεν πηλός διαλύεται, το δε χορτάρι σαπίζει· κι αν πέσουν στη φωτιά, ο μεν πηλός ψήνεται, το δε χορτάρι κατακαίεται, το ίδιο συμβαίνει και με τον δίκαιο και τον αμαρτωλό. Ο μεν δίκαιος, όταν έχει άνεση, μένει λαμπρός όπως το χρυσάφι που βυθίζεται στα νερά· αν πάλι πέσει σε πειρασμούς και δοκιμασίες, γίνεται λαμπρότερος, όπως το χρυσάφι που δοκιμάζεται από τη φωτιά. Ο δε αμαρτωλός, όταν βρίσκεται σε άνεση, διαλύεται και σαπίζει, όπως η λάσπη και το χορτάρι που πέφτουν στο νερό· αν πάλι συμβεί να πέσει σε πειρασμό, καταστρέφεται τελείως, όπως η λάσπη και το χορτάρι καταστρέφον­ται από τη φωτιά.

---

Θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί· Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε. Κατὰ τὴν χάριν τοῦ

από την προσωπική μας σχέση με τον Σταυρό, παράμετροι και επιπτώσεις στα συλλογικά...

Αφορμή στάθηκε μια επανάληψη ενός εξωτερικού λυπηρού γεγονότος, που αφορά τον σχεδιαζόμενο από την ντπ (αλλά και υπηρετούμενο από μερικούς), διαμελισμό του σώματος της Ελλάδος ως ανεξαρτητοποίηση Κρήτης, Θράκης κλπ…. γνωστών τανυσμάτων και θελήσεων, που όμως έχουν βαθύτερη  αφετηρία, τον πόλεμο κατά του Σταυρού. 

(επιγραμματικά, στην τελευταία ενότητα... κατανοώ  κλπ)

Ἰδού ἡ Ἀνατολή καί ἡ Δύση εἶναι στήν ψυχή σου... λέει ο αγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς, αλλά ως ΑΔΑΜ μέσα στην ψυχή μας, είναι και ο Άρκτος και η Μεσημβρία, (σύνολο σταυρός) αφού τα αρχικά του ΑΔΑΜ αντιστοιχούν με τα 4 σημεία του ορίζοντα. Όχι μόνο φυσικού αλλά και ιδίως εντός μας πνευματικού, που σαν ομόκεντροι ενεργούμενοι κύκλοι, επεκτείνονται* έως τα άκρα του σύμπαντος κόσμου.    

Συντάχθηκαν και παρουσιάστηκαν πριν χρόνια το : σκέψεις με αφορμή το ‘’Ἀνατολή καί Δύση’’ του αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς και εκεί σκιαγραφήθηκε πάλι η προσπάθεια διχοτόμησης του σώματος της Ελλάδος στον 25^ο (όχι τυχαία) μεσημβρινό. 

Μια κάθετη τομή που χωρίζει την ανατολή και δύση, το ΙΟΝΙΟ από την ΙΩΝΙΑ και με νοηματική προέκταση, τον δρόμο από το κατ’εικόνα (Ο) προς το καθ’ωμοίωσιν (Ω). Η δε οριζόντια επιχειρούμενη τομή διάσπασης της συνέχειας του σώματος από ΘΡΑΚΗ σε ΚΡΗΤΗ, πάλι νοηματικά ενδεικνύει την προσπάθεια των πολεμίων του Σταυρού διακοπής του δρόμου από την κοιλία και ‘’αεί’’ (χρόνο) προς την κεφαλή και ‘’νυν’’ (άχρονο). 

Μια προσπάθεια τομής και φραγής σχέσης μετάβασης από το 5 (κατοπτρικά

Η Κοίμηση και ο ενταφιασμός του Αγίου Νεκταρίου

Στο απόμακρο για κείνο τον καιρό νοσοκομείο της Αθήνας, το Αρεταίειο, η γραμματεία έπαιρνε απ' έξω εντολή και έδινε μέσα εντολή να κρατήσουν κάποιο κρεββάτι στον μικρό παθολογικό θάλαμο, για έναν γέροντα καλόγερο από την Αίγινα.

Τον έφεραν κάποιο μεσημέρι δύο καλόγριες κι ένας μέτριος στο ανάστημα σαραντάρης, που από την πρώτη στιγμή που μπήκαν ανησυχούσε και κρυφόκλαιγε. Έκαναν τις διατυπώσεις της εισόδου και παραμονής του στο θεραπευτήριο και η μία από τις δύο καλόγριες έφυγε.
Στον θάλαμο που τον τοποθέτησαν ήταν άλλα τέσσερα κρεββάτια ωστόσο μόνο τα δύο ήταν πιασμένα. Στο διπλανό του γέροντα της Αίγινας αναπαυόταν ένας άντρας περίπου σαραντάρης που έπασχε από παράλυση των κάτω άκρων.
Ήταν επαρχιώτης οικογενειάρχης, είχε πέσει σ' ένα γκρεμό από το ζώο του, χτύπησε κι από τότε τον έσερναν με τα φορεία. Στο παρακάτω, έμενε κάποιος γέροντας συνταξιούχος δάσκαλος, με ουρολογική κι αυτός πάθηση.

"Τι νομίζεις γερόντισσα Ευφημία, έκανε κάπου στον προθάλαμο σιγανασαίνοντας και σκουπίζοντας τα δάκρυά του ο άντρας, θα κάνει την εγχείρηση, θ' αντέξει στο μαχαίρι;"

Εκείνη απόμεινε συλλογισμένη.

"Τι θ' απογίνουμε δίχως την ευλογημένη του καθοδήγηση, πώς θα ζήσουμε χωρίς την προσευχή του;" συνέχισε ο άντρας.

"Ελπίζω, κύριε Σακκόπουλε, αποκρίθηκε τέλος η καλόγρια μισοταραγμένη. Ο

εκμεταλλευόμενοι τους σκιώδεις συμβολισμούς….

Με δυο λόγια εισαγωγικά (και συγχρόνως επίλογος, κάτι σαν δια ταύτα) για όσους θάθελαν να χρησιμοποιήσουν τον χρόνο τους πιο εποικοδομητικά, και μην αναλωθούν στα υπόλοιπα στοιχεία, το άρθρο αφορά σε γενικές γραμμές την καλπάζουσα ντπ και τα σχέδιά της. Εν σημείοις. Στοιχεία, που εντυπώνει ο ς’ στα τοιχεία του νου (του εγκεφαλικού σπηλαίου) για να προχωρήσει τρομοκρατώντας μας (όπου ΤΡΟΜΟΣ = ΟΦΙΣ) προς κατάληψη του σπηλαίου της καρδιάς και στόχο του. Στοιχεία, δικής του έρπουσας, θανατηφόρου ιοβόλου, σ+οφίας…. [λειτουργώντας αυτή και αυτός ο αντίποδας, ως αντικατοπτρισμός του άλλου Σ (υπερτελείου), του ορθίου χαλκίνου όφεως  επί της ράβδου του Μωσέως κρεμασμένου για την σωτηρία (αντίτυπο Του Κυρίου) που εκτυπώνεται κι Αυτός ως θείο πυρ (ς') στα τοιχεία της κεφαλής, για να κατέβει στον θρόνο Του και καρδιά, συνοδοιπορών γλυκά και ελεύθερα και χωρίς φόβο και τρόμο έως εκεί. Το κέντρο της πνευματικής ζωής, ασκώντας μας με διάκριση, εμάς τα νήπια].   

Λίγο παρατηρητικός νάναι κάποιος, βλέπει πως η γη γέμει από σκιές και σκοτεινά σύμβολα. Και την έχουν γεμίσει κάποιοι, γιατί νομίζουν πως το πνευματικό σκοτάδι μένει εις τον αιώνα. Και όπως Ο Κύριος στον πόδα μένει εις τον αιώνα, έτσι και ο αντίποδας στην φαντασία, νομίζει ότι θα νικήσει το Φως, εις τον αιώνα.

Πάνω σε αυτήν την νίκη εργάζονται αιώνες τώρα δούλοι του σκότους.

Όπως όταν ρώτησαν κάποιον πως έγινε ευγενής, απαντώντας από τους αγενείς, κάνοντας το αντίθετο, το σωστό, έτσι και όλοι αυτοί οι διάχυτοι και ολοέν πυκνούμενοι σκιώδεις συμβολισμοί, θα μπορούσαμε ΑΝ έχουμε ορθό κι όχι λοξό (της γης) άξονα νόησης, να τους εκμεταλλευτούμε προς ωφέλειά μας.

Στο μάθε να προσεύχεσαι (Anthony Bloom) διαβάζουμε ότι ο Μάξιμος συνάντησε ἕνα γέροντα καί ἔμπειρο ἀσκητή, ὁ ὁποῖος τόν ρώτησε πῶς εἶχε μάθει νά προσεύχεται ἀδιάλειπτα. Ὁ Μάξιμος εἶπε: «Νομίζω πώς ὁ διάβολος μέ δίδαξε νά προσεύχομαι ἀδιάλειπτα». … (συμπερασματικά) δέν μποροῦμε νά ποῦμε πώς ὁ Μάξιμος ἔμαθε νά προσεύχεται παρά τήν ταραχή πού τόν κατεῖχε, ἀλλά ἀκριβῶς ἐξ αἰτίας τῆς ταραχῆς. Γιατί ἡ ταραχή του ἦταν ἕνας πραγματικός κίνδυνος. Ἄν μπορούσαμε νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι καί μεῖς βρισκόμαστε σέ πολύ μεγάλη ταραχή, σέ κίνδυνο, ὅτι ὁ διάβολος παραφυλάει προσπαθῶντας νά μᾶς πιάσει καί νά μᾶς καταστρέψει, τότε θά προσευχόμαστε συνέχεια, ἀσταμάτητα. 

Συμπτωματικά φάνηκε στις πρόσφατες εκλογές της αμερικής ένα σχήμα, ένας αριθμός, αρκετά διεγερτικός πνευματικά, για όποιον θα ήθελε να εκμεταλλευτεί αυτό το ‘’τυχαίο’’, αρκετά ταραχοποιό μάλιστα, ανάλογα βέβαια την ευαισθησία του καθενός, ή να προσπεραστεί για άλλη μια φορά, άλλη μια, επίδειξη ‘’δύναμης’’ του αντιδίκου μας, αδιάφορα, που ως συνήθως, θέλει να δημιουργεί

των θυρών κεκλεισμένων...

…κι ήρθε η ώρα (αναμενόμενη, προδιατυπούσα τα έσχατα τώρα στην εποχή των προεσχάτων) που με το γενικό (τάχα) λοκντάουν, κλείνουν οι άρχοντες του κόσμου τούτου τις εκκλησίες. Για όποιον έχει λίγο εμβαθύνει στα της πίστεως, καταλαβαίνει το γιατί. Είναι επειδή τους ενοχλούν στην υλοποίηση των σχεδίων τους και γιαυτό  ‘’απαγορεύουν’’ εξωτερικώς την είσοδό μας, στον τύπο του Σώματος Χριστού, που, ΜΟΝΟ όταν μετέχεται στην Θεία Λειτουργία και κοινωνείται, περνά από τον τύπο στην ουσία, δια των ενεργειών… όταν από την άλλη, μια απλή σωματική παρουσία ως επισκέπτης ή από χλιαρή θρησκευτική συνήθεια σε αυτόν τον χώρο, χωρίς μετοχή, ποιο το κέρδος; κι ο φαρισσαίος ήταν μέσα και μάλιστα στο κέντρο…. ενώ ο τελώνης μακρόθεν έστεκε (Λουκ.ιη’13)… αλλά ο δεύτερος εισακούστηκε και εξήλθε δεδικαιωμένος.

Έχουν φυσικά αυτοί τα απάνθρωπα σχέδιά τους, έχει και ο καλός Θεός τα δικά Του φιλάνθρωπα. Έχουν οι άλλοι τους εργάτες τους έχει και ο Θεός τους δικούς Του και προσμένει την πλήθυνσή τους σε ποσοτικό και ποιοτικό επίπεδο. 

Στην συνομιλία Του Κυρίου με την σαμαρείτιδα* ακούγεται…. 21 λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· γύναι, πίστευσόν μοι ὅτι ἔρχεται ὥρα ὅτε οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐν ῾Ιεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ πατρί. 22 ὑμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν· ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν ᾿Ιουδαίων ἐστίν. 23 ἀλλ' ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ

με αφορμή τα ΤΡΙΑ “A” του ΟΣΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ του Τσαλίκη

με αφορμή τα ΤΡΙΑ “A” του ΟΣΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ του Τσαλίκη ΑΜΑΡΤΙΑ- ΑΠΙΣΤΙΑ- ΑΣΕΒΕΙΑ.

(εξηγώντας ότι) αυτά τα ΤΡΙΑ (Α) είναι η πυρηνική γόμωση της πλανητικής καταστροφής και εμείς εμμένουμε σε αυτά και τα λιπαίνουμε με την πονηριά, την αδιαφορία και την καλοπέραση. 

και το προηγούμενο (μάλλον συναφές) άρθρο: Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνὴ Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα (τα πέντε άλφα και η πεντάλφα….) 

άλλες δυο δικαιολογητικές σκέψεις. 

Λέει ο άγιος: … τα τρία Α τα λιπαίνουμε με την πονηριά, την αδιαφορία και την καλοπέραση. 

Κι επειδή η πονηριά είναι ιδίωμα του πονηρού που μπολιάζει τον άνθρωπο για να ενεργήσει έτσι, φαίνεται πως βρίσκει πάτημα στην δική μας άγνοια, αδιαφορία και διάθεση ‘’καλοπέρασης’’. 

Έτσι, στα τρία Α της Αμαρτίας Απιστίας και Ασέβειας, προστίθενται και τα υπόλοιπα 2 Α, της Αδιαφορίας και της Άνεσης (παραπλήσιο της καλοπέρασης) ώστε να φανεί το ομόπνοο του καταστροφικού πνεύματος της πεντάλφα. Σε αυτό το πνεύμα και

κυκλοφορούντα βιβλία σε ψηφιακή μορφή

1. Μύηση και Ορθοδοξία

2. Κάθετος πνευματικός κύκλος (οδοιπορικό σοφίας του ανθρώπου)

3. Οδοδείκτες ελληνορθόδοξης παιδείας (φυσικό σώμα και ουσία της κιβωτού)

3α. διορθωτικό (06-12-1991) αχειροποίητο σημείο

τα 3 πρώτα και σε αναλογική μορφή από εκδοτικούς οίκους 

4. Άνθρωπος θρησκεία Θράκη (υπέρβαση από τα φαινόμενα στο Φως) 

5α Η είσοδος του Παντοκράτορος στον κόσμο (κι η έξοδος του κόσμου μας, προς Αυτόν) 

5β Η είσοδος του Παντοκράτορος στον κόσμο