περί πίστεως

 π.Γρηγόριος (περί πίστεως, σιωπής και ελευθερίας) ηγούμενος μιας μονής στην Λακωνία 

Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος Τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας

σιωπή αγ.Νεκταρίου

ἀξίους τῆς ἐλευθερίας ἀνάδειξον…

από την δοξολογία (1) του ευαγγελισμού, ζητάμε μεταξύ πολλών δοξολογιών, ευχαριστιών, ικεσιών…. από τον Κύριο να μας αναδείξει αξίους της ελευθερίας…. 

Είναι αυτονόητο, πως αν η ελευθερία (όπως ισχύει και με άλλες έννοιες, πλούτος, αγάπη, ειρήνη...) εξαντλείται στα υλικά, είναι ψεύτικη όταν  πνευματικά είμαστε ακόμη υπόδουλοι, φτωχοί, αγαπολόγοι, ειρηνιστές κατά τα φαινόμενα, αλλά στο βάθος, δολιότητα... [μὴ συνελκύσῃς μετὰ ἁμαρτωλῶν τὴν ψυχήν μου καὶ μετὰ ἐργαζομένων ἀδικίαν μὴ συναπολέσῃς με τῶν λαλούντων εἰρήνην μετὰ τῶν πλησίον αὐτῶν, κακὰ δὲ ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν. δὸς αὐτοῖς, Κύριε, κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ κατὰ τὴν πονηρίαν τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτῶν· κατὰ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν δὸς αὐτοῖς, ἀπόδος τὸ ἀνταπόδομα αὐτῶν αὐτοῖς. (ψαλμ.κζ')]. 

Επέτρεψε ο καλός Θεός την φυσική σκλαβιά της πατρίδας μας (σαν κανόνα) τεσσάρων και πέντε αιώνων και την πνευματική σκλαβιά μέχρι σήμερα, για να ποθήσουμε την τέλεια, κι αν θέλουμε, να εργαστούμε για αυτήν. Αν πραγματικά θέλουμε,  γιατί,  όπως λένε και οι άγιοι, πολλοί θέλουν την υγεία τους, αλλά δεν είναι και τόσο πρόθυμοι να αποχωριστούν αυτά που τους αρρωσταίνουν...

Αναφέρει ο π. Ἰωάννης Ρωμανίδης: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ" … ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία. 

Το 1453 (όχι τυχαία 29 Μαϊ), εισήλθε ο θάνατος από μια φυσική κερκόπορτα. Με την δημιουργία του νεοελληνικού κράτους ανοίχτηκε κερκόπορτα ψυχική, όπως μας γνωρίζει ο παπά Γιώργης Μεταλληνός (σαν δάσκαλος της ρωμηοσύνης) : 

Δέν ἀνοίξαμε καμμιά κερκόπορτα, ἀλλά τίς πύλες τῆς ψυχῆς καί καρδιᾶς μας, γιά

η θεία επιστασία και οι ανθρώπινες επιλογές

Κατά το... ουδέν κακόν αμιγές καλού φαίνεται ελάττωμα (και χίλια συγγνώμη), των πολλών παραπομπών. Κι ενώ στο νετ υπάρχει δυνατότητα μεταφοράς του αναγνώστη στο προτεινόμενο δεσμό, με αποτέλεσμα το άπλωμα και μετεωρισμό εκτός του κεντρικού προσεγγιζόμενου θέματος, στην έντυπη μορφή, την χωρίς δεσμούς, ίσως παρά το ''μαζεμένο'' άρθρο, αφήνει κενά και υπονοούμενα που θάθελε κάποιος παραπάνω διευκρινίσεις. Λογικά, κάθε προφερόμενη λέξη, ενώνεται συνειρμικά με άλλες και άλλες σκέψεις, μια πληθώρα εννοιών που έτυχε να γίνει εμβάθυνση αλλού, στο πλήθος συγγραμμάτων κι όχι μόνο δικών μου προσεγγίσεων, αφού οι προτεινόμενοι δεσμοί ανατρέχουν για στήριξη σε λόγους αγίων και φιλτράρισμα ορθότητος. Με τον μετεωρισμό σε ενδιαφέροντα θέματα δημιουργείται ένα πλέγμα, ολοέν και πιο πυκνό. Ένα γνωσιολογικό πλέγμα στο πνεύμα της κατάρτισης, όπου ολοέν και περισσότεροι λόγοι ενώνονται με Τον Λόγο, ώστε κανένας να μην μείνει ''εκτός'' Αυτού. Σκοπός της ''περιπλάνησης'' είναι να δομηθεί ένας νους (1) κριτικός εποπτικός ''όμοιος'' του θείου Επιστάτου και παντεπόπτου Νοός, που, δια της σοφίας και δυνάμεως του Θεού, να κατορθώσει να εξαχθεί από την αιχμαλωσία της αιγύπτου και διαστρεβλωμένες έννοιες, και εισέλθει στην αγάπη του Θεού. Όπως έγινε με τον ιστορικό ισραήλ. Επειδή όμως ''μεταφρασμένα'' σημαίνει νους ορώμενος τω Θεώ, ίδιος είναι ο δρόμος. Από μετεωρισμό εκτός, να εισέλθει στην κεφαλή και χάριτι τέλος να φτάσει στην καρδιά.   

Αυτές οι έννοιες με μικρά και με κεφαλαία γράμματα, είναι και το μυστικό. Δρόμος και δρόμοι, Γνώση και γνώσεις, Ζωή και ζωή… όπου οι δεύτερες μπορεί εν δυνάμει να ενδείξουν τις πρώτες, αν δεν παρεμβάλλεται νέφος που να τις σκιάζει, για να ιδωθούν.  Ο παρεμβαλλόμενος χνους μεταξύ νου και χου, αοράτων και ορατών που ενεργεί στο κέντρο, στην καρδία, όπως διαπιστώνεται στο δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς. Κι επειδή δαιμονικό είναι το κατ’ουσίαν αποκομμένο, στην τάση αποκοπής και μη συσχέτισης (όσα βέβαια επιδέχονται ένωσης) κάνουμε την προσπάθεια δι ευχών, ένωσής τους.

…κάθε επιλογή μας δρόμου, γνώσης, ζωής, υπό την πνευματική έννοια απαραιτήτως ανεβάζει ή κατεβάζει ευθέως (Ι) τον άνθρωπο σαν σκαλοπάτια, και όταν αυτή συνδυάζεται μετά του σώματος, διαγράφεται μια ελικοειδής ανοδική ανηφορική (9) αν εκτελούνται αρετές ή καθοδική, κατηφορική, πάλι ελικοειδής, αλλά πτωτική (6) όταν εκτελούνται πάθη.    

Η συμπύκνωση και πυρήνας της ευθείας ανόδου χαρίζεται με ταπεινότητα και υπακοή (όπως καταγράφηκε η ζωή Του υπάκουου στο θείο θέλημα Ιησού, Ι, έως θανάτου, θανάτου δε Σταυρού και άκρας ταπείνωσής Του και Της Μητρός Αυτού, με τα ίδια χαρακτηριστικά… ότι επέβλεψες επί την ταπείνωσιν της δούλης και τέλεια εφαρμογή στην ακρόαση και τήρηση, ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου…). Στον αντίποδα η ευθεία πτώση ενεργείται λόγω υπερηφανείας και ανυπακοής, όπως εφαρμόζεται στο αποστάτη και ανυπάκουο Ι τάγμα δαιμόνων, οπότε και στα ανοδικά και στα καθοδικά (ευθέως) να ισχύει για τα

η επόμενη ημέρα της Αναστάσεως (περί θεωρίας και πράξεως)

Φυσικά και θα ήταν άριστο αν η επόμενη μέρα ήταν μέρα Κυρίου. Δυστυχώς, μέσα στην καθημερινότητα και νέφη, χάνεται πρακτικά η έννοια του ανέσπερου Ηλίου, η έλξη Του και ο φωτισμός. 

Είναι η διάσταση που υπάρχει μεταξύ της ημέρας Κυρίου και των ημερών  ανθρώπων…. Είναι η απόσταση των έργων Κυρίου από τα έργα των ανθρώπων*...  

Κι εμείς, θα συνεχίσουμε για πολλές ημέρες να αλληλοχαιρετιόμαστε με το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ενθυμούμενοι του εύσπλαγχνου για μας θείου γεγονότος, (όχι αποκομμένου από τα υπόλοιπα θεία), που ήλθε να μας ανελκύσει και εξάγει εκ σκότους, διαλύοντας νέφη και καπνούς, λιώνοντας το κερί που εγγίζει το πυρ του προσώπου Του και κάθετι που ομοιάζει με Άνθρωπο, αλλά δεν είναι άνθρωπος. Σε θεωρία και πράξη. 

Ποιο το κέρδος και όφελος αν η πράξη μας είναι σύμφωνη με την θεωρία μας, αλλά και τα δυο είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα; εύκολα κάνουμε την θεωρία πράξη αν δεν είναι εκ Θεού. Στην περίπτωση αυτή, το κατά το δοκούν, τις αιρέσεις και όλον τον χώρο της άρρωστης ‘’πνευματικότητος’’, οι άγγελοι σκότους τρέχουν

ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία

π. Ἰωάννης Ρωμανίδης: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ"

"Λοιπόν, ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ. Γι' αὐτὸ καὶ λέμε στὴν Ἐκκλησία «Εἰρήνη πάσι», διότι ἔτσι ἔχει τὴν εἰρήνη. «Εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμὶν» (Ἰω Ιδ’, 27). Καὶ ὅταν λέει ὅτι σᾶς δίδω εἰρήνη, σημαίνει ὅτι σᾶς δίδω Πνεῦμα ἅγιον, προσευχὴ στὴν καρδιά, καὶ ἔτσι ὁ ἄνθρωπος εἰρηνεύει, ἔχει τὴν δικαίωση. Ἔχει τὴν καταλλαγὴ μὲ τὸν Θεό. Ἀρχίζει νὰ γίνεται φίλος τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν φωτισμὸ καὶ μετὰ στὴν θέωση εἶναι 100% πλέον φίλος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐλεύθερος. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν φθάνει στὸ νὰ ἀπαλλαγεῖ, ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν συμφεροντολογία, ὅπως στὴν κατάσταση τοῦ φωτισμοῦ, ἀλλὰ καὶ στὴν κατάσταση τῆς Θεώσεως ἀπαλλάσσεται ἀπὸ τὴν δουλεία καὶ τὰ.... στοιχεῖα τῆς φύσεως, διότι τρέφεται ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸν Θεὸ καὶ σ' αὐτὴν τὴν κατάσταση ἐὰν συνεχίσει μπορεῖ νὰ πάει καὶ χρόνια καὶ μῆνες κ.ο.κ. Ὁπότε ἡ καλύτερη μελέτη εἶναι νὰ ἐπανέλθουμε στοὺς βίους τῶν Ἁγίων νὰ τὰ δοῦμε ἐκεῖ καὶ νὰ καταλάβουμε ὅτι ἁμαρτία εἶναι ἔλλειψη φωτισμοῦ, ἐλευθερία εἶναι ἀπὸ τὸν φωτισμὸ στὴν θέωση"

----

…ΛΕΓΩ δέ, ἐφ' ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, 2 ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. 3 οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· (Γαλ.δ')

ἀπαλλάσσεται ἀπὸ τὴν δουλεία καὶ τὰ.... στοιχεῖα τῆς φύσεως, διότι τρέφεται ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸν Θεὸ…. περνώντας από την νηπιακή βρώση ΓΗΣ – ΑΕΡΟΣ – ΠΥΡΟΣ – ΥΔΑΤΟΣ και πεμπτουσίας του κόσμου τούτου (όταν ευστοχεί

αιχμαλώτων ελευθερωτής...

Ο Μεγαλομάρτυς Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος εορτάζει και αύριο ...

Συλλαμβάνεται κάτοικος του Άγίου Γεωργίου Φερών, στην κατοχή, και τον στέλνουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, στο Νταχάου της Γερμανίας. Η μάνα του πάει κάθε μέρα και ανάβει το καντήλι του Αγίου Γεωργίου στην Εκκλησία,που είναι αφιερωμένη στη Χάρη Του.Παρακαλούσε τον Άγιο σαν Ελευθερωτής των αιχμαλώτων να απελευθερώσει τον γιό της. Τον γιο της τον έζησα από κοντά λόγω της φύσεως του επαγγέλματος μου.

Ένα βράδυ εμφανίζεται ο Άγιος στη μάνα και της λέει.Να μου ανάβεις το καντήλι και εγώ σε αντάλλαγμα θα σου φέρω τον γιό σου στο σπίτι σου. Πράγματι μετά από δύο μήνες Γερμανοί Αξιωματικοί χτύπησαν βαθιά μεσάνυχτα την πόρτα του σπιτιού του και άφησαν τον αιχμάλωτο στο σπίτι του, στον Άγιο Γεώργιο Φερών. Τι είχε συμβεί. Ο Άγιος εμφανίσθηκε στον ύπνο, στον Διοικητή του στρατοπέδου και τον απείλησε : εάν

Πῶς ἐνεργεῖ ἡ χάρη. Ἡ ἐλεύθερη ἀποδοχή της ἀπό τόν ἄνθρωπο.

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

ΘΥΜΑΣΑΙ, πιστεύω, ότι ο χριστιανός δεν είναι ένας κοινός άνθρωπος, αφού διαμορφώνεται τόσο από τη φύση όσο και από τη χάρη. Πρέπει να διευκρινίσω ,όμως, ότι από τους χριστιανούς δεν σώζονται όλοι. Σώζονται, μπαίνουν δηλαδή στην αιώνια βασιλεία του Θεού, μόνο εκείνοι στους οποίους ενοικεί η χάρη, διαποτίζοντάς τους ολοκληρωτικά, μεταμορφώνοντας θα έλεγα, σύνολη τη φύση τους.

Πρόσεξε τι λέει ο Κύριος! Λέει πως «η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με προζύμι, που το πήρε μια γυναίκα και το ανακάτεψε μ’ ένα σακί αλεύρι, ώσπου ζυμώθηκε όλο» ( Ματθ. 13:33 ) . Το ζυμάρι δεν φουσκώνει αμέσως μόλις ανακατωθεί με το προζύμι. Φουσκώνει στην ώρα του , αφού πρώτα το προζύμι διεισδύσει και απλωθεί σιγά-σιγά μέσα του. Το ψωμί που γίνεται έτσι, είναι ανάλαφρο, ευωδιαστό, νόστιμο. Το ίδιο συμβαίνει και με τη χάρη. Όταν

Τὸ ἀληθινὸ θαῦμα

«Μίλησέ μας γιὰ τὶς θεῖες ὀπτασίες ποὺ ἔχεις», εἶπε κάποτε ἕνας μοναχὸς στὸν Ἀββᾶ Παχώμιο (286-346). «Ἕνας ἁμαρτωλὸς σὰν ἐμένα δὲν περιμένει νὰ ἔχει καμιὰ ὀπτασία ἀπὸ τὸ Θεό», ἀπάντησε ὁ Παχώμιος. «(...) Ἐπίτρεψέ μου ὅμως νὰ σοῦ πῶ γιὰ μιὰ μεγάλη ὀπτασία. Ἂν δεῖς ἕναν ἅγιο καὶ ταπεινὸ ἄνθρωπο, αὐτὸ εἶναι μιὰ μεγάλη ὀπτασία. Γιατί ποιὰ ἄλλη μεγαλύτερη ὀπτασία ἀπ᾿ αὐτὴ μπορεῖ νὰ ὑπάρξει: νὰ δεῖς τὸν ἀόρατο Θεὸ νὰ φανερώνεται στὸ ναό του, σ᾿ ἕνα ὁρατὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο»;[1]

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀνώτερη ὀπτασία ἀπὸ ὅλες, τὸ ἀληθινὸ θαῦμα: μιὰ ἀνθρώπινη ὕπαρξη φτιαγμένη κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν Θεοῦ. «Ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι φοβερῶς ἐθαυμαστώθην» (Ψαλμ. 138:14). Στὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ καθενὸς ἀπὸ μᾶς ἴσως δὲν ὑπάρχει καθῆκον πιὸ ἐπιτακτικὸ ἀπὸ αὐτό: νὰ ἀνανεώνουμε τὸ αἴσθημα τοῦ θαυμασμοῦ καὶ τῆς ἔκπληξης μπροστὰ στὸ θαῦμα καὶ τὸ μυστήριο τοῦ δικοῦ μας προσώπου. Ἡ λέξη μυστήριον, ἰδιαίτερα, χρειάζεται ἔμφαση. Ποιὸς εἶμαι; Τί εἶμαι; Ἡ ἀπάντηση δὲν εἶναι καθόλου εὔκολη. Γνωρίζω μόνο ἕνα πολὺ μικρὸ μέρος τοῦ ἐαυτοῦ μου. Τὰ ὅρια τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου εἶναι ἀπίστευτα πλατειά. Ἐκτείνονται κατὰ ὕψος καὶ κατὰ πλάτος στὸ χῶρο καὶ πέρα ἀπὸ τὸ χρόνο, στὸ ἀτελεύτητο. Προεκτείνονται μπροστὰ καὶ πίσω μέσα στὸ χρόνο καὶ πέρα ἀπὸ τὸ χρόνο, στὴν αἰωνιότητα. Στὸ βάθος τοῦ ἐαυτοῦ

Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης για την αληθινή ελευθερία

Συνωμίλησε ποτε ο Γέρων Σιλουανός μετά τινος φοιτητού, όστις επεσκέφθη τον Άθωνα και έλεγε πολλά περί ελευθερίας. Όπως πάντοτε, ο Γέρων παρηκολούθησε τας σκέψεις και τα συναισθήματα του συμπαθούς αλλά αφελούς συνομιλητού αυτού μετά πολλής προσοχής. Βεβαίως, αι ιδέαι του φοιτητού περί ελευθερίας συνεκεντρούντο αφ’ ενός μεν εις την αναζήτησιν πλειόνων πολιτικών ελευθεριών, αφ’ ετέρου δε εις την δυνατότητα να ενεργή τις γενικώς κατά τα κίνητρα και τας εαυτού επιθυμίας.

Ο Γέρων εις απάντησιν εξέθεσε τας ιδίας αυτού απόψεις.

«Ποίος δεν θέλει ελευθερίαν; Πάντες θέλουν αυτήν, αλλά πρέπει να γνωρίζης εις τί συνίσταται και πώς αποκτάται. Ο εφιέμενος ελευθερίας δεσμεύει εαυτόν. Καθ’ ό μέτρον δεσμεύεις σεαυτόν, το πνεύμα σου θα απολαύη ελευθερίας…

Πρέπει να δεσμεύης τα πάθη εντός σου, ίνα μη κατακυριεύσουν του πνεύματος σου· πρέπει να δεσμεύης σεαυτόν, ίνα μη αδικήσης τον πλησίον σου … Συνήθως οι άνθρωποι ζητούν την ελευθερίαν ίνα πράττουν «ό,τι θέλουν». Τούτο όμως δεν είναι ελευθερία, αλλ’ η εξουσία της αμαρτίας επί σε. Η ελευθερία να αμαρτάνης –να γαστριμαργής, να

Η αληθινή ελευθερία

(Οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου)

Όλοι μας ταλαιπωρούμαστε στη Γη και ζητάμε ελευθερία, μα λίγοι ξέρουν τι είναι η ελευθερία και που βρίσκεται. Κι εγώ θέλω επίσης ελευθερία και την αναζητώ μέρα και νύχτα. ΄

Εμαθα πως βρίσκεται κοντά στον Θεό και δίνεται απ' Αυτόν σ' όσους έχουν ταπεινή καρδιά, σ' όσους μετανόησαν και έκοψαν το θέλημά τους ενώπιον του Κυρίου. 

Σ' όποιον μετανοεί, ο Θεός δίνει την ειρήνη Του και την ελευθερία να Τον αγαπάει. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο στον κόσμο από την αγάπη του Θεού και του πλησίον. 

Σ' αυτά βρίσκει η ψυχή ανάπαυση και χαρά. Η καρδιά μου πονάει για όλο τον κόσμο και προσεύχομαι με δάκρυα γι' αυτόν, να μετανοήσουν όλοι και να γνωρίσουν τον Θεό, να ζήσουν με αγάπη και να γευτούν τη γλυκύτητα της ελευθερίας του Θεού. 

Ω, όλοι οι άνθρωποι, προσευχηθείτε και κλάψτε για τις αμαρτίες σας, για να σας συγχωρήσει ο Κύριος. ΄Οπου υπάρχει άφεση αμαρτιών, εκεί βρίσκεται η ελευθερία της συνειδήσεως και η αγάπη, έστω και λίγη. Ο Κύριος μας έδωσε την εντολή να αγαπάμε ο ένας τον άλλον.