Πραγματοποιήθηκε μια θεατρική παράσταση, την 6/5/2023 στην αγγλία, ένα τελετουργικό ίσως παληό, ίσως άγνωστο, αλλά τώρα με τα ΜΜΕ, γνωστό, φαντασμαγορικό, όπου μεταξύ πολλών στοιχείων, ακούστηκε και ένας ψαλμός. βυζαντινός Χορός Ψαλτών ψάλλει στη στέψη του Βασιλιά της Αγγλίας Καρόλου Γ΄
ακούσαμε πολλές φορές το : …Κύριε σώσον τον βασιλέα.... λες και ήταν βυζαντινός αυτοκράτορας (όχι βέβαια όλοι φιλόθεοι ουσιαστικά, αλλά τουλάχιστον τυπικά). Συνηθίζει ο άνθρωπος να απαιτεί προστασία και σωτηρία (με την δική του ο καθένας νοηματοδότηση), απροϋπόθετα, λες και ο Θεός υποχρεούται. Εμφανίζονται κατά καιρούς πολλοί μνηστήρες αυτής της χρίσης εκ Θεού και συνεχιστές της αυτοκρατορίας…. καίσαρες, τσάροι (τσίζαρ), οθωμανοί (συνεχιστές) κοκ. Κύριος οίδε.
Επί του πρακτέου, όταν μεταξύ μας συζητάμε, πολλές φορές ακούγεται το: …είμαι υπεύθυνος για αυτά που λέω κι όχι για αυτά που νομίζεις πως λέω. Πόσο περισσότερο ισχύει στα θεία νοήματα, όπου ο άνθρωπος κόβει και ράβει (με βάση την μεθοδολογία των αιρέσεων) τα θεία λόγια, προσαρμόζοντας αυτά στα δικά του δεδομένα, την κοσμοθεωρία και τις επιδιώξεις του και για όσο τον συμφέρουν.
Γράφει πχ το δολάριο επάνω του, in god we trust…. αλλά ποιον θεό εννοεί; Είδαμε στο Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία, ότι άλλη γνώμη έχει Ο Θεός κι άλλη ο καθένας ‘’φιλόθεος’’ και ‘’φιλάνθρωπος’’. Δικαιωματικά, κι αυτοί μεταξύ τους, πιστεύουν απόλυτα το god save the queen, god save America…. άνευ προϋποθέσεων. Κατακρίνοντας με ευκολία, ξεχνάμε ότι κι εμείς, αδιόρθωτοι, αμετανόητοι σε
