άγιος Μηνάς και ελ αλαμέιν

Ο π. Ιωσήφ ξεκίνησε να μου εξιστορεί και να μου επεξηγεί την αγιογράφηση που παρουσίαζε τον Άγιο Μηνά καβάλα πάνω σε καμήλα και μάλιστα να τρέχει με μεγάλη ορμή.

Μου λέει ο Άγιος Μηνάς όπως ξέρεις ήταν Αιγύπτιος στην καταγωγή, και έζησε τον 3ο μ.Χ αιώνα. Τα θαύματα του πολλά εξού και το προσωνύμιο του ως θαυματουργού.

Το 1942 λοιπόν κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι υπό τον Ρόμμελ δυνάμεις του Άξονα στην Αφρική είχαν καταφέρει να προελάσουν τόσο ώστε να είναι ορατός ο κίνδυνος να φθάσουν στην Διώρυγα του Σουέζ. Στην περιοχή του Ελ Αλαμέιν (η ονομασία της περιοχής αυτής προέρχεται από αραβική παραφθορά του ονόματος του Αγίου Μηνά), όπου βρισκόταν ο τάφος του Αγίου, οι αντίπαλες δυνάμεις προετοιμάζονταν για την αποφασιστική σύγκρουση η οποία θα έκρινε το αν οι Σύμμαχοι θα κατάφερναν να παραμείνουν στην Αφρική.

Μεταξύ των συμμαχικών στρατευμάτων βρισκόταν και ελληνική στρατιωτική

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΟΝ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΜΗΝΑΝ

«Ευλογητός…», «Κύριε   εισάκουσον.. . και  Θεός Κύριος...»   (σελ. 5-7). Είτα το τροπάριον. 

Ήχος δ'.  Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Τω Αθλοφόρω οι πιστοί ομοφρόνως, δεύτε προσπέσωμεν ομού εκβοώντες, οι αμαρτήμασι βαρούμενοι συν δάκρυσι· σπεύσον παναοίδιμε, Αθλητά του Κυρίου, σαις προς τον οικτίρμονα. ικεσίαις θεόφρον, παντός κινδύνου νόσων χαλεπών, Μηνά, Παμμάκαρ, απάλλαξον άπαντας. 

Δόξα Και νυν. Θεοτοκίον. 

Τη Θεοτόκω μετά δέους εμφρόνως, πάντες προδράμωμεν κραυγάζοντες πόθω, Υπεραγία Δέ­σποινα Πανύμνητε, ρύσαι τω ελέει σου, αδοκήτων κινδύνων, πάσης περιστάσεως, και κολάσεως τάχος, και της πανώλους λύμης Αγαθή, Ευλογημένη Μα­ρία Θεόνυμφε. 

Ο Ν'   Ψαλμός και ό Κανών, ου η ακροστιχίς. 

«Το δή πόθω σοι νυν Ιωάννης άγει»,

Ωδή α'. Ηχος πλ. δ'. Αρματηλάτην Φαραώ. 

Ταις προς Χριστόν σου ικεσίαις Άγιε, Μηνά πανεύφημε, ρύσαι ημάς τάχος, των δεινών και θλί­ψεων, και πάσης περιστάσεως, και νοσήματος μάκαρ· σε γαρ προστάτην κεκτήμεθα, προς Θεόν Πανεύφημε άπαντες. 

Όλβιος πέλεις παρρησίαν κτώμενος, προς τον Χριστόν, Αθλητά· δώρησαι σοις δούλοις, τας αι­τήσεις τάχιστα. πίστει γάρ σοι κραυγάζουσιν, αθλο­φόρων το κλέος, Μηνά Μαρτύρων αγλάισμα, ρύ­σαι, τους πιστώς ευφημούντάς σε.

θαύμα αγίου Μηνά

Παλαιότερα οι χριστιανοί συνήθιζαν να κάνουν αγρυπνία όλο το βράδυ και οι άρρωστοι να μένουν στον ναό, για να παρακαλέσουν τον Άγιο να τους θεραπεύσει.

Κάποτε, ανάμεσα στους πολλούς ασθενείς στον ναό του Αγίου, ήταν ένας κουτσός και μια βουβή γυναίκα, που πρόσμεναν τη γιατρειά τους από τον Άγιο. Κατά τα μεσάνυχτα, ενώ όλοι οι ασθενείς κοιμούνταν, παρουσιάζεται ο Άγιος στον κουτσό και του λέει: «Τώρα που είναι ησυχία πήγαινε και ακούμπησε το πανωφόρι της βουβής γυναίκας και θα γίνεις καλά». Καθώς σηκώθηκε εκείνος και πήγε ν’ αγγίξει το πανωφόρι της βουβής γυναίκας, εκείνη τρόμαξε κι άρχισε να φωνάζει, κατηγορώντας τον παράλυτο, κι έτσι λύθηκε η γλώσσα της κι άρχισε να μιλάει. 

Ο κουτσός στο μεταξύ ντράπηκε από τα λόγια της βουβής, καθώς και από τις τσιρίδες της ξύπνησαν κι άλλοι και άρχισε να τρέχει. Μόλις συνειδητοποίησαν και οι δύο το θαύμα που είχε γίνει και στους δύο μ’ αυτόν τον χαριτωμένο τρόπο, ευχαριστούσαν και δόξαζαν τον Θεό, μαζί με όλους τους χριστιανούς που ήταν εκεί.

πηγή

άλλο ένα θαύμα του αγίου (νεκρανάσταση) 

παρακλητικός κανόνας αγίου