μέσα σε κάθε λόγο και προσέγγιση του ρδ’ ψαλμού

αναφέρει ο αγ.Μάξιμος ομολογητής…. πως,

…κι αν αυτό ισχύει μέσα στους διάσπαρτους λόγους στην φύση, πόσο πιο εμφανώς ισχύουν και ‘’πρέπει’’ να ανευρεθούν μέσα στις Γραφές, ώστε να αποδώσουν στον καθένα μας ισχυρότερο πλέγμα πίστης και συγχρόνως θεολογικής κατάρτισης.

Αυτοί οι μυστικοί δεσμοί αναγνωρίζονται με δυσκολία, αφενός λόγω κάλυψής τους με πολύ χου και πολύ θολούρα νοός λόγω νέφους αμαρτιών* και αφετέρου λόγω του ότι η σύγχρονη παιδεία έχει στρίψει σε εντελώς άλλη (και λάθος) κατεύθυνση τις μέριμνες και μελέτες της. Σ’αυτούς τους ομολογουμένως δύσκολους καιρούς, που χρειάζεται επανευαγγελισμός, τα δύο παράλληλα σκέλη που θα μας προχωρήσουν σε πραγματική πρόοδο, είναι η καθαρή καρδιά και η πνευματική γνώση.

Κατά δε τον μέγα Ευθύμιο, τα όπλα μας είναι μελέτη, προσευχή, διάκριση.   

Με αυτά, πιστεύω πως θα κατορθωθεί χάριτι η μυστική ένωση όλων αυτών των λόγων με Τον πρωταίτιο Λόγο, καλύπτοντας τα κρατικά κενά της παιδείας. 

Με αφορμή την ερμηνεία των ψαλμών κατά τον αγ.Αρσένιο καππαδόκη και για ποιες περιπτώσεις διαβάζεται ο καθένας, και ιδιαίτερα για τον ρδ’ (104^ο) ψαλμό που αφορά : για να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους, δυο συνδετικές σκέψεις. 

προτυπώνονται ιστορικά και εν σκιαίς έξωθεν… και

περί ειρήνης και θυμού (αγ.Σιλουανού)

Ὅλοι ἐπιθυμοῦν τὴν εἰρήνη, μὰ δὲν ξέρουν πῶς νὰ τὴν ἀποκτήσουν. Ὁ Μέγας Παΐσιος κυριεύθηκε ἀπὸ θυμὸ καὶ παρακάλεσε τὸν Κύριο νὰ τὸν ἐλευθερώσει ἀπὸ αὐτὸ τὸ πάθος.

Ὁ Κύριος ἐμφανίστηκε σ᾿ αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: «Παΐσιε, ἂν θέλεις νὰ μὴν ὀργίζεσαι, μὴν ἐπιθυμεῖς τίποτε, μὴ κρίνεις καὶ μὴ μισήσεις κανένα καὶ θὰ ἔχεις τὴν εἰρήνη». Ἔτσι κάθε ἄνθρωπος ποὺ κάνει τὸ θέλημά του νὰ ὑποχωρεῖ ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων, θὰ εἶναι πάντα εἰρηνικὸς στὴν ψυχή. Ὅποιος ὅμως ἀγαπᾶ νὰ κάνει τὸ θέλημά του, αὐτὸς δὲν θἄχει εἰρήνη.

Ψυχὴ ποὺ παραδόθηκε στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ὑποφέρει εὔκολα κάθε θλίψη καὶ κάθε ἀσθένεια· γιατὶ τὸν καιρὸ τῆς ἀσθένειας παραμένει στὴ θέα τοῦ Θεοῦ καὶ προσεύχεται: «Κύριε, Σὺ βλέπεις τὴν ἀσθένειά μου. Ἐσὺ ξέρεις πόσο ἁμαρτωλὸς καὶ ἀδύνατος εἶμαι· βοήθησε μὲ νὰ ὑπομένω καὶ νὰ εὐχαριστῶ τὴν ἀγαθότητά Σου». Καὶ ὁ Κύριος ἀνακουφίζει τὸν πόνο καὶ ἡ ψυχὴ αἰσθάνεται τὴν ἐγγύτητα τοῦ Θεοῦ καὶ μένει κοντὰ στὸν Θεὸ γεμάτη χαρὰ καὶ εὐγνωμοσύνη.

Ἂν ὑποστεῖς καμιὰν ἀποτυχία, σκέψου: «Ὁ Κύριος βλέπει τὴν καρδιά μου καὶ ἂν εἶναι θέλημά Του, ὅλα θὰ εἶναι γιὰ τὸ καλὸ τὸ δικό μου καὶ τῶν ἄλλων». Ἔτσι ἡ ψυχή σου θὰ ἔχει πάντα εἰρήνη. Ἀλλ᾿ ἂν ἀρχίζει κανεὶς νὰ παραπονεῖται: αὐτὸ δὲν

σύλληψη προφ.Προδρόμου (23 σεπ)

Απόστολος

γέγραπται γὰρ ὅτι ᾿Αβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας. ἀλλ’ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας. ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα. αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν ῎Αγαρ· τὸ γὰρ ῎Αγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ ᾿Αραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν ῾Ιερουσαλήμ, δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· ἡ δὲ ἄνω ῾Ιερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν. γέγραπται γάρ· εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ρῆξον καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα. (Γαλ, δ' 22-27) 

Ευαγγέλιο

᾿Εγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις ῾Ηρῴδου τοῦ βασιλέως τῆς ᾿Ιουδαίας ἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξ ἐφημερίας ᾿Αβιά, καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἐκ τῶν θυγατέρων ᾿Ααρών, καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς ᾿Ελισάβετ. ἦσαν δὲ δίκαιοι ἀμφότεροι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτοι. καὶ οὐκ ἦν αὐτοῖς τέκνον, καθότι ἡ ᾿Ελισάβετ ἦν στεῖρα, καὶ ἀμφότεροι προβεβηκότες ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν ἦσαν. ᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ ἱερατεύειν αὐτὸν ἐν τῇ τάξει τῆς ἐφημερίας αὐτοῦ ἔναντι τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἱερατείας ἔλαχε τοῦ θυμιᾶσαι εἰσελθὼν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου· καὶ πᾶν τὸ πλῆθος ἦν τοῦ λαοῦ προσευχόμενον ἔξω τῇ ὥρᾳ τοῦ θυμιάματος. ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου ἑστὼς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος. καὶ ἐταράχθη Ζαχαρίας ἰδών, καὶ φόβος ἐπέπεσεν ἐπ᾿ αὐτόν. εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος· μὴ φοβοῦ, Ζαχαρία· διότι εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου, καὶ ἡ γυνή σου ᾿Ελισάβετ γεννήσει υἱόν σοι, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιωάννην· καὶ ἔσται χαρά σοι καὶ ἀγαλλίασις, καὶ πολλοὶ ἐπὶ τῇ γεννήσει αὐτοῦ χαρήσονται. ἔσται γὰρ μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ οἶνον καὶ σίκερα οὐ μὴ πίῃ καὶ Πνεύματος ῾Αγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πολλοὺς τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτῶν· καὶ αὐτὸς προελεύσεται ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει ᾿Ηλιού, ἐπιστρέψαι καρδίας πατέρων ἐπὶ τέκνα καὶ ἀπειθεῖς ἐν φρονήσει δικαίων, ἑτοιμάσαι Κυρίῳ λαὸν κατεσκευασμένον. καὶ εἶπε

Προσευχή του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή

"Δέσποτα γλυκύτατε Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, εξαπόστειλον την αγίαν σου χάριν και λύσόν με εκ των δεσμών της αμαρτίας. Φώτισόν μου το σκότος της ψυχής, όπως κατανοήσω το σον άπειρον έλεος, και αγαπήσω και ευχαριστήσω αξίως Σε τον γλυκύτατον Σωτήρα μου, τον άξιον πάσης αγάπης και ευχαριστίας. Ναι αγαθέ ευεργέτα μου και πολυεύσπλαχνε Κύριε· μη απώση αφ' ημών το σον έλεος, αλλά σπλαχνίσθητι το σον πλάσμα. Γινώσκω, Κύριε, το βάρος των εμών πλημμελημάτων, αλλά είδον και το σον ανείκαστον έλεος. Θεωρώ το σκότος της αναισθήτου μου ψυχής, αλλά πιστεύω με χρηστάς ελπίδας, αναμένων τον θείον σου φωτισμών και την απαλλαγήν των πονηρών μου κακών και όλεθρίων παθών· τη πρεσβεία της γλυκυτάτης Σου Μητρός Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και Πάντων των Άγίων. Αμήν."

Έτσι μή παύσης να παρακαλής έως τελευταίας σου αναπνοής και ο Θεός δυνατός είναι πληρώσαι την σην αίτησιν· Ω, ή δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

(Έκφρασις μοναχικής εμπειρίας. Έπιστολή προς ερημίτην κεφ Γ' Σελ, 407).

για τους ψαλμούς

''Προτιμότερο να σβήσει ο ήλιος παρά οι ψαλμοί του Δαυίδ.'' ~ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (PG.49,286 β`) 

`O Μέγας Βασίλειος μας αποκαλύπτει την ωφέλεια των θεόπνευστων ψαλμών του Δαυίδ : ''Ο Ψαλμός γαληνεύει τάς ψυχάς, τάς βραβεύει μέ ειρήνην, καθησυχάζει τούς θορύβους καί τά κύματα των λογισμών. Μαλακώνει τήν τάσιν της ψυχής διά θυμόν καί σωφρονίζει τήν ακολασίαν της. `Ο Ψαλμός συσφίγγει τήν φιλίαν, ενώνει τά χωρισμένα, συμφιλιώνει τούς εχθρούς. Διότι ποιος δύναται ακόμη νά θεωρή εχθρόν εκείνον μέ τόν οποίον ύψωσε τήν ιδίαν φωνήν πρός τόν Θεόν; `Ωστε η ψαλμωδία χορηγεί καί τό μέγιστον αγαθόν, τήν αγάπην, διότι επενόησεν ως συνδετικόν κρίκον διά τήν ένωσιν τήν από κοινού ψαλμωδίαν καί συναρμονίζει τόν λαόν εις τήν συμφωνίαν ενός χορού. `Ο ψαλμός τρέπει εις φυγήν τούς δαίμονας, επιφέρει τήν βοήθειαν των αγγέλων. Είναι όπλον εις τούς φόβους της νυκτός καί ανάπαυσις εις τούς κόπους της ημέρας. Ασφάλεια διά τά νήπια. Κόσμημα διά τούς ακμαίους εις τήν ηλικίαν άνδρας. Παρηγορία διά τούς πρεσβυτέρους. Στολίδι πάρα πολύ ταιριαστόν διά τάς γυναίκας. Κατοικίζει τάς ερήμους, σωφρονίζει τάς συγκεντρώσεις. είναι η βάσις διά τούς αρχαρίους, αύξησις αυτών πού προκόπτουν, στήριγμα των τελείων, φωνή της `Εκκλησίας. Αυτός λαμπρύνει τάς εορτάς, αυτός προξενεί τήν κατά Θεόν λύπην. Διότι ο ψαλμός εξάγει δάκρυ καί από πέτρινην καρδίαν. `Ο ψαλμός ειναι τό έργον των αγγέλων, τό ουράνιον πολίτευμα, τό πνευματικόν θυμίαμα. `Ω τί σοφή επινόησις του διδασκάλου, ο οποίος επενόησε νά ψάλλωμεν καί συγχρόνως νά μαθαίνωμεν τά ωφέλιμα.''  (ΕΠΕ 5, 15-17).

η θεολογία ως επιστήμη επιστημών κι η σχέση της με τις άλλες επιστήμες

Η Ορθόδοξη Θεολογία είναι επιστήμη και μάλι­στα θετική, διότι έχει γνωστικό αντικείμενο και χρη­σιμοποιεί επιστημονική μέθοδο. Στην ορθόδοξη πα­ράδοση διακρίνονται δύο γνώσεις ή σοφίες (Απόστο­λος Παύλος, Ιάκωβος Αδελφόθεος ως τον Γρηγόριο Παλαμά και τον Ευγένιο Βούλγαρη κ.λπ.). Υπάρχει η γνώση του ακτίστου (= Θεός) και η γνώση του κτι­στού (= ο κόσμος ως κτίση και δημιουργία). Η γνώ­ση του Θεού (θεογνωσία) είναι υπερφυσική και επιτυγχάνεται με την συνέργεια του ανθρώπου με τον Θεό. Η γνώση του κόσμου είναι φυσική και αποκτά­ται με την επιστημονική έρευνα. Μέθοδος της θείας γνώσης είναι η νήψη - κάθαρση της καρδιάς (Ψαλμ. ν’, 12 - Ματθ. ε’, 8). Θεολογία λοιπόν είναι η γνωσιολογία και γνώση του ακτίστου. Επιστήμη η γνωσιο­λογία και γνώση του κτιστού. Η γνώση στην επιστήμη της πίστεως ονομάζεται θέωση και είναι ο μόνος σκοπός της Ορθοδοξίας. Όλα τα λοιπά είναι μέσα προς αυτό το τέλος. 

Οι δύο γνωσιολογίες, κτιστού και ακτίστου, εργά­ζονται με διαφορετικά όργανα και γι' αυτό τα μεταξύ τους όρια είναι ευδιάκριτα. Όργανο της επιστήμης της πίστεως δεν είναι η διάνοια, αλλά η καρδιά, που μπορεί να δεχθεί την ενοίκηση του

μη πάντες απόστολοι; μη πάντες σταυροφόροι;

Με αφορμή την ύψωση του Τιμίου Σταυρού ‘’σήμερα’’ που όμως καλό θα ήταν να επιτελείται  η ανύψωσίς Του εν ημίν* καθ’ημέραν, μη σκεπαζόμενος από χώματα (χοϊκό ήτοι σαρκικό φρόνημα) και σκουπίδια που ο αντίδικος συνεχώς προσθέτει για να μας θολώνει τον νου και αμαυρώνει νου και χου, και την σε απόλυτη τιμή πάντες γαρ απόστολοι και σταυροφόροι, δυο σκέψεις πέραν της απόλυτης τιμής, δλδ την ανάπτυξη των προσήμων (+) και (-) , καθώς αυτά μας κάνουν μετόχους και προς τα κάτω αλλά και το ποθητόν άνω.   

* Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου 

Γράφει ο απόστολος… 26 καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη, εἴτε δοξάζεται ἓν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη. 27 ῾Υμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους. 28 Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα

πνευματική γνώμη περί του θύμου αδένος

από Ευαγγελία Παπαγιάννη (ευχαριστούμε για την πληροφορία)

Θύμος αδένας - ένα όργανο στο σώμα που βρίσκεται δίπλα στην καρδιά και παράγει σημαντικά κύτταρα του ανοσοποιητικού.

Ο θύμος αδένας μπορεί να ονομαστεί «βηματοδότης της ζωής» αλλά από την ηλικία των 35 και μετά σχεδόν εξαφανίζεται. Θυμοσίνη: Η ορμόνη του θύμου

Η θυμοσίνη διεγείρει την ανάπτυξη των Τ κυττάρων. Καθ 'όλη τη διάρκεια της παιδικής σας ηλικίας, τα λευκά αιμοσφαίρια που ονομάζονται λεμφοκύτταρα περνούν από τον θύμο αδένα , όπου μετατρέπονται σε Τ κύτταρα. 

Ο θύμος αδένας είναι ασυνήθιστος, καθώς είναι μεγαλύτερος και πιο δραστήριος στην παιδική ηλικία και συρρικνώνεται μετά την εφηβεία. . Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο αναπτύσσεται ο θύμος αδένας μπορεί να ρίξει φως στη γήρανση και πώς το ανοσοποιητικό σύστημα αλλάζει μέσω της ζωής. 

Ο θύμος αδένας είναι ένα μικρό όργανο που βρίσκεται πίσω από το λαιμό, αλλά εκτελεί μια σημαντική δουλειά. Ο θύμος αδένας είναι το όργανο όπου