περί εγκεφάλου και νοός…

(από την φύση στην υπερφύση) με αφορμή το παρακάτω άρθρο, κάποιες σκέψεις …  

…για χάριν ειρμού και άμεσης αναγωγής των επιστημονικών δεδομένων στα πνευματικά, με κάθε (καλό) ερέθισμα (και σημειωμένο με έντονα γράμματα) θα ακολουθούν μέσα σε τετράγωνο οι συμπληρωματικές σκέψεις, που παρατίθενται στην κρίση σας… (ή για εύκολη προσπέραση, αν θεωρούνται βαρηές, βαρετές ή αδιάφορες… συγγνώμη ή προς εκμετάλλευση αναγωγής). Τίποτα δεν είναι αχρείαστο, όλα έχουν κάποιο λόγο, από την μία λειτουργικό και από την άλλη αναγωγικό. 

...από αυτό το θαυμαστό εμπράγματο θησαυροφυλάκιο που είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, μακάρι να ιχνηλατήσουμε αυτούς τους λόγους, που οδηγούν Στον Δημιουργό πάνσοφο Λόγο...   

Με πλάγια γράμματα το πρωτότυπο άρθρο….     

…Ξέρεις ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι πιο πολύπλοκος κι από οποιονδήποτε σύγχρονο υπολογιστή; 

Κι όμως… ακόμα δεν καταλαβαίνουμε πλήρως πώς λειτουργεί!

Αυτό το όργανο ζυγίζει μόλις ενάμισι κιλό, αλλά καταναλώνει το 20% όλης της ενέργειας του σώματός μας. 

Έχει περισσότερες νευρωνικές συνδέσεις απ’ ό,τι υπάρχουν αστέρια στον γαλαξία και επεξεργάζεται εκατομμύρια δεδομένα κάθε δευτερόλεπτο. 

Ισχύοντας ότι, ό,τι είναι επάνω μοιάζει με αυτό που είναι κάτω… και αντίθετα, διακρίνοντες σπείρες παντού, από γαλαξίες έως dna, στον εγκέφαλο μπορούμε να διακρίνουμε άλλη μια ένδειξη αναλογίας μικροκόσμου και μακροκόσμου, όπως ήλιος-πλανήτες και πρωτόνιο-ηλεκτρόνια…  Έτσι, η αντιστοιχία αστέρων και νευρώνων, είναι μια καλή αφορμή αντίληψης των διαστάσεων του ανθρώπου, αφενός ως εμπεριεχόμενη απειροελάχιστη βιολογική κουκίδα μέσα στο σύμπαν σε σχέση με τον εντός του ανθρώπου, εμπεριεχόμενο κόσμο. Μακάρι δε βοηθητική για το ‘’πέρασμα’’ από την μία διάσταση στην άλλη. Από την χοϊκή στην πνευματική…. Διαστάσεις του ανθρώπου του εμπεριεχομένου και του περιέχοντος… (με αναλυτικές σκέψεις)

Κι όμως, ειρωνικά, αρκεί μια απλή πτώση, μια κακή διατροφή ή ένα ξενύχτι για να τον αποσυντονίσουν τελείως.

το ηγεμονικό μέρος της ψυχής

Σε παρακαλώ λοιπόν, όσο βρίσκεσαι στο σώμα σου, μην αφήσεις ελεύθερη την καρδιά σου. Γιατί όπως ο γεωργός δεν μπορεί να είναι απόλυτα βέβαιος για τον καρπό του χωραφιού του, αφού δε γνωρίζει τι μπορεί να συμβεί ώσπου να τον κλείσει στην αποθήκη του, έτσι και ο άνθρωπος δεν μπορεί να αφήσει ελεύθερη την καρδιά του όσο αναπνέει.  

Και όπως ο άνθρωπος δε γνωρίζει τί πάθημα θα συναντήσει ως την τελευταία του αναπνοή, έτσι και ο μοναχός δεν είναι δυνατό να αφήσει ελεύθερη την καρδιά του όσο αναπνέει, αλλά πρέπει πάντοτε να φωνάζει προς το Θεό ζητώντας τη βασιλεία Του και το έλεός Του. Ο πονηρός λοιπόν, επειδή γνωρίζει καλά ότι πάρα πολλά μπορεί να κατορθώσει όποιος προσεύχεται απερίσπαστα στο Θεό, σπεύδει με οποιοδήποτε τρόπο, εύλογο ή παράλογο, να κάνει το νου να περισπάται. Εμείς όμως, επειδή αυτό το γνωρίζομε, ας αντιπαραταχθούμε στον εχθρό μας.  

Και όταν σταθούμε για να προσευχηθούμε και γονατίσομε, να μην επιτρέψομε σε κανένα λογισμό να μπει στην καρδιά, ούτε άσπρο ούτε μαύρο, ούτε δεξιό ούτε αριστερό, ούτε γραμμένο ούτε άγραφο, εκτός από την ικεσία προς το Θεό και την έλλαμψη και ακτινοβολία που έρχεται από τον ουρανό στο νου, το ηγεμονικό μέρος της ψυχής. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας και πολύς χρόνος στις προσευχές

Λίγα λόγια για τον κίνδυνο της γιόγκα και του διαλογισμού

εκ του Γραφείου κατά των αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου 

Η λέξη «Γιόγκα» προέρχεται από τη σανσκριτική ρίζα «Yuj», που σημαίνει «ενώνομαι» ή «ζυγώνω» ή «ενώνω». Σύμφωνα με τις γραφές της Γιόγκα, η πρακτική της Γιόγκα οδηγεί στην ένωση της «ατομικής συνείδησης» με τη λεγόμενη «Παγκόσμια Συνείδηση». 

Ο στόχος της γιόγκα είναι να συνδέσεις τη θέλησή σου με «το φίδι Κουνταλίνι» (ψευδής «θεϊκή» ενέργεια στο σώμα) και να την ανυψώσεις σε «Σίβα» (έναν δαίμονα) και να βιώσεις τον «αληθινό» εαυτό σου (που σημαίνει πνευματική εξαπάτηση). Όλα τα μονοπάτια της γιόγκα συνδέονται μεταξύ τους σαν κλαδιά δέντρου. Για το λόγο αυτό, η γιόγκα προσπαθεί να ενώσει το μυαλό/σώμα ή τον εαυτό του με τον Shiva (έναν δαίμονα). Ο απώτερος στόχος της γιόγκα είναι να αφυπνίσει την «κουνταλίνι (δηλαδή σατανική) ενέργεια κουλουριασμένη στη βάση της σπονδυλικής στήλης» στην εικόνα ενός φιδιού (Σατανά). 

Μέσω της γιόγκα, σιγά σιγά, «εκμεταλλεύεται το shakti» (το shakti είναι η σατανική δύναμη) την οποία οι γιόγκι αναφέρουν ως «θεϊκή Μητέρα», η οποία στην πραγματικότητα είναι η «σκοτεινή θεά» που συνδέεται με άλλους

η ‘’δύναμις’’ των δαιμονίων και η λύση του προβλήματος…

Ο Δημήτρης διηγείται... Την περίοδο εκείνη, είχα σαγηνευθεί από βιβλία που κυκλοφορούσαν και δίδασκαν τα μυστικά και τις μεθόδους για να αποκτήσεις τον έλεγχο του νου και των δυνάμεων του. 

Ξεκίνησα διαλογισμό*... και μέσα μου ήταν πολύ συγκεχυμένες οι έννοιες του καλού και του κακού. Οι προπαγάνδες και οι αμαρτίες είχαν σκεπάσει την λαχτάρα αναζήτησης του "προσωπικού καλού" ...του Θεού... και αγνοώντας Τον... ήμουν εύκολη λεία στο "προσωπικό κακό"... στον διάβολο... του οποίου την ύπαρξη & τις μαγγανείες δεν γνώριζα ... και αδιαφορούσα.

Σ αυτήν την πνευματική κατάσταση ευρισκόμενος ... μια μέρα μου τηλεφώνησε ο γέρων Προκόπιος. Μου ζήτησε να τον μεταφέρω με το αυτοκίνητο μου για να κοινωνήσει έναν ετοιμοθάνατο. 

Εκ των υστέρων... αξιολογώντας την όλη κατάσταση κατάλαβα... ότι ο λόγος που με κάλεσε ήταν άλλος... έβλεπε την πορεία μου και ήθελε να παρέμβει πατρικά... να μου δείξει το λάθος... 

Δεν αρνιόμουνα ποτέ τίποτα στο γέροντα Προκόπιο...τον αγαπούσα!!! Η αρετή του...και η αγάπη του για τους ανθρώπους είχαν βάλει σφραγίδα ζωής επάνω μου... 

Όταν έφτασα μου ζήτησε να βοηθήσω πέντε νεαρούς στην μετακόμιση ενός μεγάλου μεταλλικού γραφείου. Πραγματικά ήταν πολύ βαρύ... Τελειώνοντας την

φωτισμός....

Όσοι απομακρύνονται από τον Χριστό, στερούνται τον θείο φωτισμό, γιατί αφήνουν το προσήλιο σαν τους ανόητους και πηγαίνουν στο ανήλιο (1). Έτσι είναι επόμενο να είναι κρυολογημένοι και αρρωστημένοι πνευματικά. Αν δεν εξαγνισθή ο άνθρωπος, αν δεν έρθη ο θείος φωτισμός, όσο σωστή και αν είναι η άλλη γνώση –αυτό βλέπω – είναι ένας ορθολογισμός και τίποτε παραπάνω. Και αν λείψη ο θείος φωτισμός, και αυτά που θα πούν και θα γράψουν, δεν θα βοηθήσουν. Βλέπετε το Ψαλτήρι που είναι γραμμένο με θείο φωτισμό, τι βαθιά νοήματα έχει! Μάζεψε, αν θέλης, όλους τους θεολόγους, όλους τους φιλολόγους, και θα δης ότι έναν ψαλμό με τέτοιο βάθος δεν μπορούν να φτιάξουν! Ενώ ο Δαβίδ ήταν αγράμματος, αλλά βλέπεις καθαρά πως τον οδηγούσε το πνεύμα του Θεού. 

Και η Εκκλησία σήμερα ταλαιπωρείται*, γιατί λείπει ο θείος φωτισμός και καθένας πιάνει τα πράγματα όπως θέλει. Μπαίνει και το ανθρώπινο στοιχείο και δημιουρ­γούνται πάθη και αλωνίζει μετά ο διάβολος. Γι’ αυτό δεν θα πρέπη να ζητούν 

πίστη, δυσπιστία και πνευματικός κόσμος…

"Σ’ αυτούς που δυσπιστούν, αμφιβάλλουν και αμφισβητούν και τα σκέφτονται μόνο με τη λογική και δεν είναι ανοιχτοί στον Θεό, ο Θεός  δεν εμφανίζεται. 

Σε κλειδωμένες ψυχές ο Θεός δεν εισέρχεται, δεν εκβιάζει, δεν παραβιάζει. Αντίθετα, σε αυτούς που έχουν πίστη απλή, ο Θεός εμφανίζεται και χαρίζει το άκτιστον φως Του. Το δίδει πλούσια και στην εδώ ζωή και πολύ περισσότερο στην άλλη. 

Η καρδιά σας να είναι απλή κι αγαθή. Δεν υπάρχει ανώτερο πράγμα απ’ αυτό που λέγεται μετάνοια και εξομολόγηση. Αυτό το μυστήριο  είναι η προσφορά της αγάπης του Θεού στον άνθρωπο. (Βίος και λόγοι Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Ιερά Μονή Χρυσοπηγής Χανιά,2003.). 

Χωρiς τη μετάνοια...την ταπείνωση δεν φεύγει το βαθύ πέπλο που σκεπάζει τη νοερά αίσθηση που "ατενίζει" τον Θεόν... 

Η νοερά αίσθηση "παρουσιάζει τον Θεόν". Χωρίς αυτήν... ο άνθρωπος νομίζει ότι μόνο η διανοητικότητα υπάρχει ενώ στην πραγματικότητα... ειναι τυφλός στον πνευματικό κόσμο... 

--- 

Το Πνεύμα το Άγιον (στον τύπο του πατριάρχη Ιακώβ) ‘’γεννά’’ από την δούλη

η συγκείμενη και η αντικείμενη αλήθεια…

Με στόχο την ‘’αντικειμενικότητα’’ της γνώσης, οι επιστήμονες του κόσμου με την δική τους μεθοδολογία, έστησαν τα πάντα απέναντί τους, προς μελέτη, αντι-κείμενοι. Αλλά με το μέτρο της παρατήρησης, του πειράματος και της επανάληψης, δεν δίνουν περιθώρια στο ανεπανάληπτο και με την σκληροκάρδια συμπεριφορά, το ‘’γενηθήτω το θέλημά ΜΟΥ’’, μπήκε και ο Θεός ως ‘’αντικείμενο’’ κάτω από το μικροσκόπιο και τηλεσκόπιο, να βρεθεί και ‘’υποταχθεί’’ στο ανθρώπινο θέλημα… ας απωθηθεί προς στιγμήν η έννοια του Θεού. Ο πραγματικά φιλαλήθης, θα ψάξει και θα βρει. Για να μην πούμε στην ακρίβεια, πως η ίδια Η Αλήθεια θα τον βρει και θα τον έλξει προς Εαυτήν… "Μια γουλιά από το ποτήρι της επιστήμης θα σε κάνει άθεο.... Στον πάτο όμως του ποτηριού θα σε περιμένει ο Θεός " Βέρνερ Χάιζενμπεργκ (Γερμανός Φυσικός , θεμελιωτής της Κβαντομηχανικής, κάτοχος Νόμπελ Φυσικής ) 

Αλλά… "Η αληθινή επιστήμη, είναι η επιστήμη της καθαρής καρδιάς!" ~ Άγιος Σπυρίδων, Επίσκοπος Τριμυθούντος ο θαυματουργός, επίσης, ο π. Βασίλειος Γοντικάκης, πρώην Καθηγούμενος Ι.Μ. Ιβήρων Αγ. Όρους στο Η Σχέση μεταξύ Επιστήμης και Ορθόδοξης Θεολογίας σημειώνει… οι αληθινά τολμηροί επιστήμονες θα αναπαυθούν, μόνον όταν γίνουν Ορθόδοξοι θεολόγοι.

…έτσι ενώ ο προσανατολισμός (1) του ανθρώπου που ζει στην εξωστρέφεια (ως ΑΔΑΜ) με κέντρο τον εαυτό του, κερδίζει καθημερινά με τις εφευρέσεις και ανακαλύψεις και αναλύσεις επί αναλύσεων, τάχα αντικειμενικότητα, (μέσα στην έρπουσα σοφία του κόσμου) συγχρόνως κατηγορεί τον άλλον προσανατολισμό (που κέντρο έχει τον νέο ΑΔΑΜ Χριστό και την εν ημίν βασιλεία και θεία σοφία, φωτιζόμενος από ευθές ΦΩΣ) ως υποκειμενικό, υποτιμώντας την ‘’αλήθεια’’ του… Με αυτήν την στάση όμως,

η θεραπεία της συγκύπτουσας…

Απόστολος  

Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί μου, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καὶ ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ. ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι. στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης, καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, ἐπὶ πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι· καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ρῆμα Θεοῦ. (Εφεσ. στ’ ) 

Ευαγγέλιο Κυριακής

῏Ην δὲ διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη

Ο νους του ανθρώπου

Ο νους του ανθρώπου έχει δύο λειτουργίες… τη λογική και την νοερή.

Με τη λογική επικοινωνεί με τον κόσμο, τα φαινόμενα, τους άλλους. Με τη νοερή λειτουργία επικοινωνεί με τον αιώνιο Νου των πάντων, τον Θεό, που έπλασε τα πάντα. 

Απορροφημένοι από τη σχέση μας με τον κόσμο χρησιμοποιούμε μόνο τη λογική λειτουργία και δεν ασκούμε την νοερή λειτουργία του νου μας επικοινωνώντας με τον αιώνιο Νου που πάντα μας σκέφτεται με αγάπη χωρίς εμείς να το ανταποδίδουμε. 

Η αμέλεια της νοερής λειτουργίας του νου όμως, είναι πηγή αρρώστιας τόσο για την ψυχή, όσο και για το σώμα. 

Ο άνθρωπος γεμίζει ανασφάλειες και αρρωσταίνει στο σώμα από συνειδητούς ή ασυνείδητους φόβους. 

Η απάθεια πολλών είναι μια προσπάθεια να σκεπαστεί η αρρώστια, αλλά όχι για πολύ... 

Χωρίς προσευχή ευχαριστίας για τα αναρίθμητα θαύματα που γίνονται στη ζωή μας γινόμαστε αχάριστοι δούλοι ή υπάλληλοι του Θεού και όχι παιδιά Του. 

Χωρίς τροφή πνευματική στεγνώνουμε από χαρά και ελπίδα και γινόμαστε μίζεροι ή υποκριτές με ψεύτικα χαμόγελα. 

Μόνο αυτός που έχει καθαρή καρδιά λόγω της σχέσης του με τον Θεό γεμίζει με χαρά και γαλήνη. Οι υπόλοιποι ζουν σε αυταπάτες χαράς και ηδονής, που πριν προλάβουν να τις απολαύσουν έχουν φύγει... 

Η αληθινή χαρά είναι καρπός πνευματικής εργασίας πάνω στη σχέση με τον αόρατο Θεό». – Βασίλης Φράγκος 

--- 

νους και διάνοια 

Με αφορμή το τριμερές της ψυχής* λογιστικό, επιθυμητικό και θυμικό κατά τον Αγ. Νικόδημο Αγιορείτη αλλά και το Οι τρείς κινήσεις της ψυχής – ευθεία, ελικοειδής, κυκλική – σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης), που άλλοι άγιοι αποδίδουν τις κινήσεις στον νου (ευθεία δια των

το λογείον στην φύση, στον νόμο και στην χάρι …

με αφορμή το λογίον (1) [λογείον (εξοδ.λς’ και αλλού)] ως μέσον γνώσης του θείου θελήματος δυο συνειρμικές σκέψεις… 

μια προσπάθεια ιχνηλασίας Του θείου θελήματος που ως Φως διαμπερές της κτίσης, εκτυπώνεται για να ελκύσει προς τα έσω τον άνθρωπο και καρδιά του, όπου η βασιλεία. Στο παρόν επιχειρείται η καταγραφή του όλου δρόμου, (και γιαυτό το εκτενές του άρθρου, συγγνώμη για την φαινόμενη βαρύτητα και πυκνότητα εννοιών), ως προσωπική διαδρομή από τον κόσμο και φύση του καθενός, δια του νόμου στην εύρεση της εντός ημών χάριτος (και βασιλείας). Η μεθοδολογία της εσωτερικής αναγωγής είναι μια καλή αφορμή ανάβασης και έχει όπλα, την μελέτη, προσευχή και διάκριση (όπως αναγράφεται στο παρακείμενο ειλητάριο του μεγ. Ευθυμίου) …. 

Στα ελληνικά (φύση και κόσμο) λογείον, ήταν το μπροστινό μέρος της σκηνής του αρχαίου θεάτρου όπου απήγγειλλαν, μιλούσαν οι ηθοποιοί του δράματος. 

Όλα ξεκινούν από την θέληση και την απόλυτη ελευθερία που διαθέτουμε. Ο καθένας με το ‘’λογείον των κρίσεων’’ (όπως γράφεται στον νόμο, Εξοδ.κη’15) που διαθέτει (δλδ κατά την λογική του κρίση και συνείδηση*) ενεργεί. Σκέφτεται και πράττει μέσα στο θέατρο της ζωής διαδραματίζοντας έναν ρόλο ‘’υπακοής’’ στον κύριό του. 

Η ευστοχία υπακοής στον αληθινό Κύριο που (εξ)ετάζει καρδίας και νεφρούς (ψαλμ.ζ’)… αντί του αντίποδα κατοπτρικού, θα κριθεί τελικά διαφορετικά απότι κρίνει ο άνθρωπος κι αυτό γιατί ο ἄνθρωπος ὄψεται εἰς πρόσωπον, ὁ δὲ Θεὸς ὄψεται εἰς καρδίαν… (Α’Βασ.ιστ’7). Ο όλος πυρ, προσηλωμένος στον σπινθήρα (καρδιάς και συνείδησης) προς τα που θα κλίνει... με επιθυμία (αν και ο ίδιος το θελήσει) να του μεταλαμπαδεύσει το πυρ Του προς αποφυγή του άλλου πυρός. … Αναφερόμενος ο Δαβίδ στον Ιωσήφ τον πάγκαλο στον ψαλμ.ρδ’, τον ειδικό για την εξομολόγηση περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση… δίνει την μέθοδο φωτισμού (και γνώσης του θείου θελήματος) ώστε να τον κάνει άρχοντα και εκπαιδεύσει και σοφίσει τους άρχοντες και πρεσβυτέρους της αιγύπτου (κόσμου)… μέχρι τοῦ ἐλθεῖν τὸν λόγον αὐτοῦ, τὸ λόγιον τοῦ Κυρίου ἐπύρωσεν αὐτόν. κι αυτή είναι η προϋπόθεση έλλαμψης στην συνείδηση, στο λογείον του καθενός … η καθαρότητα και η τήρηση των εντολών αφού αυτό μόνο αποδεικνύει την αγάπη μας προς Αυτόν, μεταμορφώνοντας τον καθένα σε τέκνο Φωτός, όλο πυρ… «…ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με» Ψαλμός ιη', 13

Δεν μας συμφέρει να ‘’πατάμε σε δύο βάρκες’’… με την δικαιολογία να κρατήσουμε κοσμικές ισορροπίες… αλλά να μας ενδιαφέρει το θείο θέλημα διαχειριζόμενοι

Πότε και σε ποιούς έρχεται ο Θείος Φωτισμός- Αγιος Δημήτριος του Ροστώφ

Βυθό βαθύ ονομάζει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος τα μυστήρια και τη σοφία του Θεού.Γι” αυτό, ενώ η ανθρώπινη σοφία διδάσκεται από τους ανθρώπους, η θεία σοφία διδάσκεται μόνο από τον Θεό και μόνο σε λίγους, όσους έχουν ζωντανή πίστη και καλή προαίρεση.Εκείνος πού δεν διδάχθηκε από τους ανθρώπους τη σοφία τους, δεν θα μπόρεσει ποτέ να την κατανοήσει και να την οικειοποιηθεί.

Εκείνος πού διδάχθηκε από τον Θεό τη θεία σοφία, είναι σε θέση να κατανοεί τα πάντα, και θεία και ανθρώπινα.

Το Πνεύμα το Άγιον είναι πηγή κάθε σοφίας. «Το γαρ Πνεύμα πάντα έρευνα και τα βάθη του Θεού. Ημείς δε ου το πνεύμα του κόσμου ελάβομεν, αλλά το Πνεύμα το εκ του Θεού, ίνα ειδώμεν τα υπό του Θεού χαρισθέντα ημίν. Α και λαλούμεν ουκ εν διδακτοίς ανθρωπινής σοφίας λόγοις, άλλ” εν διδακτοίς Πνεύματος Αγίου» .

Οι απόστολοι δεν μαθήτευσαν κοντά σε ανθρώπους, αλλά ξαφνικά «επλήσθησαν

Ωσηέ, ο Προφήτης της Αγάπης

Ο προφήτης Ωσηέ ερωτεύτηκε πολύ τη γυναίκα του. Μοίχεψε αυτή. Έτρεχε με άλλους. Τον άφησε με τα παιδιά τους. Εκείνος της εξασφάλιζε κρυφά όλα τα απαραίτητα να ζήσει, κι εκείνη νόμιζε ότι της τα έδιναν οι εραστές της... Ώσπου την παράτησαν σύξυλη τη Γομέρ. Την αιχμαλώτισαν. Ο Θεός του είπε να τη συγχωρήσει και να πάει να τη βρει. Έδωσε λεφτά και την πήρε πίσω. Έκαναν συμφωνία πίστης και έσμιξαν ξανά. Όλη αυτή η ιστορία δείχνει τη σχέση μας με το Θεό. Bασικές διδασκαλίες του βιβλίου του Ωσηέ. Ο έρωτας κι ο γάμος αποτελεί κι αυτό μεγάλο μυστήριο, γιατί είναι αντανάκλαση της σχέσης του Θεού με τον άνθρωπο. 

''Ωσηέ, ο Προφήτης της Αγάπης'' ''Ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας αναφέρει πως η υπόδειξη του Θεού προς τον Ωσηέ να λάβει ως σύζυγο μια πόρνη, αποτελεί σημείο που αποδεικνύει την εκπόρνευση του Ισραήλ προς Αυτόν, και ότι ο Θεός ανέχεται προσωρινά την πορνεία του λαού, μέχρι ο λαός να μετανοήσει και να επιστρέψει ξανά στη λατρεία του μόνου αληθινού Θεού...'' (P.G. 126,577). 

--- 

σχόλια… ο Τριαδικός Θεός και Δημιουργός, είναι ‘’ερωτευμένος’’ με κάθε ψυχή και ποθεί την σωτηρία της και την επίγνωση της Αληθείας… παράλληλα, ισραήλ σημαίνει νους ορώμενος τω Θεώ. Έτσι, τα περί αγάπης και έρωτος του ζευγαριού, δεν εξαντλούνται μόνο σε αυτά, αλλά ισχύουν, για κάθε ζεύγος (κεφαλή και

Να παλέψεις για τη σιωπή του νου σου.

Μην τον αφήσεις στη διάλυσή του.

Αν δεν προσέξεις, θα τρέχει από δω κι από κει, χωρίς σκοπό, χωρίς νόημα. Θα παρατηρείς τα πάντα, θα κρίνεις τα πάντα, θα νομίζεις πως φτιάχνεις τον κόσμο και την ίδια ώρα θα γεμίζεις, ανεπαίσθητα, περιφρόνηση για τον κόσμο.

Χωρίς να το καταλάβεις, θα μάθεις ν’ ανεβάζεις τον εαυτό σου σ’ ένα θρόνο ψηλό κι από κει να μετράς τους πάντες και τα πάντα με το δικό σου το μέτρο. Και θα μάθεις να μιλάς, να μιλάς πολύ!

Η σιωπή όμως… η σιωπή!

Θα αφήσει στην καρδιά σου χώρο ν’ ακουστεί η φωνή του Θεού. Η σιωπή θα σε απαλλάξει από το φτωχό σου μέτρο και θα σε μάθει να μετράς τον εαυτό σου και τον κόσμο με το δικό Του μέτρο.

Θα μείνεις τότε άφωνος από τα κρίματά σου.

Και δυο φορές θα μείνεις άφωνος από την υπομονή του Θεού. Πού να βρεις μετά διάθεση και θάρρος ν’ ασχοληθείς με τα κρίματα των άλλων! Γι’ αυτό σου λέω, η σιωπή θα γεμίσει τη ματιά σου κατανόηση και οικτιρμό για τον εαυτό σου και τον κόσμο.

Θα κερδίσεις όμως και κάτι, ακόμα πιο πολύτιμο: Ξέροντας ποιος είσαι και ποια είναι τα όριά σου, θα σου είναι αδιάφορη η γνώμη των άλλων για σένα. Θα γίνεις άτρωτος στην κατάκριση, ακόμη και στη συκοφαντία.

Η συκοφαντία…

Να ξέρεις, πριν τις μεγάλες αποφάσεις, το μυαλό πλημμυρίζει από διλήμματα και αμφιβολίες.

Στρέφεις το πρόσωπό σου και το σκοτεινό δωμάτιο γεμίζει φως και άρωμα μύρου.

Οι δαίμονες μας πολεμούν παρακολουθώντας τις αντιδράσεις μας

ΑΒΒΑΣ ΣΕΡΗΝΟΣ: Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι τα πονηρά πνεύματα μπορούν να γνωρίζουν τη φύση των λογισμών μας. Αλλά αυτό γίνεται μόνο εξωτερικά, από συμπεράσματα που στηρίζονται σε κάποια φαινόμενα, όπως είναι αυτά που εκφράζουν τις διαθέσεις μας ή τα λόγια μας ή ακόμα και οι ασχολίες, στις οποίες βλέπουν ότι έχουμε ιδιαίτερη κλίση. Αλλά οι λογισμοί, που δεν έχουν ακόμα βγει από τα βάθη της ψυχής μας, τους είναι εντελώς απρόσιτοι.

Αν οι λογισμοί που μας υποβάλλουν οι δαίμονες έχουν γίνει αποδεκτοί από εμάς ή όχι, αυτό δεν το γνωρίζουν οι δαίμονες. Επειδή αυτοί έχουν τη δυνατότητα της κοινωνίας με την ψυχή μας – δηλαδή είναι σε θέση να παρακολουθήσουν την εσωτερική διεργασία των λογισμών μας, η οποία είναι καλυμμένη και άγνωστη – αλλά το αντιλαμβάνονται από τις εξωτερικές μας κινήσεις και από τις ενδείξεις που παρουσιάζει η συμπεριφορά μας.

Υποβάλλουν για παράδειγμα στον άνθρωπο τη ροπή προς το πάθος της λαιμαργίας. Αν δουν τον άνθρωπο να σηκώνεται και να κυττάζει προς το

θεραπεύοντας Ο Κύριος τον τυφλό (νου)

Η κορωνίδα της θεραπείας των ασθενειών είναι η ψυχή και ο οφθαλμός αυτής, ηγεμονικός νους. 

…πριν την εορτή της αναλήψεως και διάνοιξης των ουρανών, Ο Κύριος την Κυριακή του τυφλού μας δίνει τον τρόπο και την προϋπόθεση διάνοιξης των ουρανών, κατάσταση παράλληλη της διάνοιξης των οφθαλμών που λόγω βραδυκαρδίας και α-νοησίας (έλλειψη νοός Χριστού) κρατούνται…. (Λουκ.κδ’25) [από την ανάσταση στην ανάληψη και διάνοιξη ‘’ουρανών’’ ουρανών και οφθαλμών]. 

Με τον νου να είναι ο οφθαλμός της ψυχής και Τον Κύριο πρωτίστως να θεραπεύει τον νου, με τον χου να ακολουθεί, η απαρχής ομμάτωση του (εκ γενετής) τυφλού, ώστε να Τον αναγνωρίσει σταδιακά ως υιό Δαβίδ και τέλος ως Υιό Θεού, δεν εξαντλείται φυσικά στο ιστορικό γεγονός αλλά μας ακουμπά και αφορά όλους.  

Όντας η κάθε ψυχή αντιμετωπιζόμενη από τον Θεό ως κόρη οφθαλμού, η Κυριακή του τυφλού λαμβάνει άλλη διάσταση, όπως και ο παράλυτος (πάλι νους), ο φερόμενος υπό τεσσάρων (χους και 4 στοιχείων) για την θεραπεία του.   

Κι αν Ο Κύριος (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999) και συγχρόνως Ο οφθαλμός ο τα πάντα

προσέγγιση της ένωσης από την οπτική των ανατολικών πολυθεϊστικών πεποιθήσεων

Έχουμε πολλά ενδύματα αλλά ένα είναι το σώμα που τα φορά. Έχουμε πάλι ένα σώμα, αλλά ανάλογα από την πληθώρα των φώτων που μας φωτίζουν, προβάλλονται και οι ίδιες σε αριθμό, σκιές.  

Το βλέπουμε αυτό σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα που διεξάγεται την νύχτα. Έτσι, ενώ ο κάθε ‘’μοναδικός’’ παίχτης φωτίζεται από τέσσερις τεράστιους προβολείς που είναι στημένοι στα άκρα του γηπέδου, μετράμε 4 σκιές (σταυροειδώς) να τον ακολουθούν.   

Στα αυτονόητα φυσικά, βλέπουμε τον παίχτη κι όχι τις σκιές… αλλά στα πνευματικά, θέλει λίγη πειθώ να σταματήσει κάποιος να ‘’μετρά’’ και ‘’ερευνά’’ τις προβαλλόμενες πολλές σκιές, συνεπεία των πολλών φωτιζόντων τον, ‘’φώτων’’…. κι αυτό, αν θέλει να προχωρήσει προς το Φως (ακόμη και φώτα), γιατί βλέποντας σκιές που τυπώνονται χαμαί (κι είναι γνωστός ο όρος της χαμαιτυπίας των πορνών) πρώτον στρέφουμε τα νώτα μας προς το Φως και δεύτερον κολλάμε εις εν σώμα, επιτυγχάνουμε την ένωση…. αλλά όχι με Τον Κύριο πνευματικά και επουράνια, αλλά με την πόρνη σωματικά - γήινα. [16 ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; ἔσονται γάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν· 17 ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι.  … (Α’Κορ.ς’)]   

Είναι η δηλητηριώδης παμπόνηρη εξωστρέφεια και ‘’άνεση’’ χρόνου περί

της των πάντων ενώσεως… εισαγωγή και ορθόδοξη έποψις

Η ένωση, όπως όλες οι έννοιες με τις οποίες ενασχολείται ο νους μας και παρασύρει και τον χου, είναι σε απόλυτη τιμή. Πίσω από αυτήν, κρύβονται δύο πρόσημα, ένα (+) και ένα (-), οπότε και οι τάσεις που έλκουν τους ανθρώπους, προς τον στόχο τους και οι οποίες πρέπει να διακριθούν πίσω από τα φαινόμενα.   

Αυτή η ‘’ένωση’’ είναι τελειολογική και θα συμβεί, έτσι κι αλλιώς. Κάποιοι πρωτεργάτες και από τα δύο πρόσημα, ‘’τρέχουν’’, αφού επιτύχουν αυτήν την ένωση, οι μεν να την επιβάλλουν δυναστικώς κι οι δε να την προτείνουν ελευθέρως, ως παραδείγματα προς μίμηση. Οι δεύτεροι είναι οι άγιοι, τέκνα Φωτός, ενώ οι πρώτοι, είναι οι σκιώδεις ‘’ενωτικοί’’ σε διάφορα επίπεδα. Παγκόσμια, πολιτικά εθνομηδενιστικά, ιατρικά υπό Π.Ο.Υ. αφού την καθέδρα της υγείας θα την καταλάβει ο αντίχριστος, οικονομικά ως great reset και restart (με μεταμόρφωσή τους, ευστοχότερα παραμόρφωση σε απρόσωπους υπάκουους στο σύστημα ‘’εργάτες’’), οικουμενιστικά στα θρησκευτικά κλπ…. 

Όλα, εντασσόμενα προς δύο κατευθύνσεις, μία προς τα άνω ένωση, δια Χριστού (Ι) εν Χριστώ, και μία ‘’ένωση’’ δια του αντίποδα (Ι) στον αντίποδα. 

Στο οι παραδόσεις του κόσμου και η Ορθοδοξία άρθρο που προηγήθηκε, διευκρινίστηκαν (νομίζω) αυτές οι δύο καταστάσεις, με τον άνθρωπο να

ο σταυρός του ευχελαίου, ο έρωτας, το πνεύμα του αντιχρίστου και το σφράγισμά του …

…18 έτη η συγκύπτουσα έβλεπε το χώμα και μόνο τα πόδια των συνοδοιπόρων της…. δεμένη από τον διάβολο. Κι Ο Κύριος σπλαγχνισθείς την θυγατέρα του Αβραάμ την έλυσε, για να δει πρόσωπα και ήλιο. 

Επειδή η αγιογραφική και ιστορική συγκύπτουσα αφορά τον νου του καθενός και την φύση (όπως μας ερμηνεύει* ο αγ.Μάξιμος ομολογητής και όλοι οι άγιοι της μυστικής θεολογίας) που δεμένη από τον διάβολο κοιτάει χαμηλά, η τότε θεραπεία επεκτεινόμενη στους αιώνες ‘’μπορεί’’ να ακουμπήσει και εμάς. ΑΝ θέλουμε. 

Για νάναι όμως θυγάτηρ Αβραάμ, πρέπει να κρατάει από το ίδιο (πνευματικό) dna ως συνέχεια της ίδιας έλικας. Και ως νους, να έχει προστεθεί στην κεφαλή (του ανθρώπου) το Α της Αγάπης και Αλήθειας του Θεού και το Ρ (σαν δικαιοσύνη) στο σώμα του (όπως ιστορήθηκε το γεγονός και μετονομάστηκαν ο Άβραμ και η Σάρα στο Γεν.ιζ, 5 και 15), όντας αυτό απαραίτητο πέρασμα από την αταξία και ασθένεια, στην τάξη και θεραπεία. 

Για να δει η συγκύπτουσα τον εξωτερικό ήλιο τότε, που συμπίπτει και με τον εν ημίν Ιατρό ψυχών και σωμάτων Ήλιο, πρέπει να θεραπευτεί. 

Είναι τα 18 έτη συμβολικά, ενταγμένα στην 24γράμματη ελληνική αλφάβητο που

… περί ψυχής και ο ρόλος του οφθαλμού αυτής στην επίγνωση της Αληθείας

…θα μπορούσε ο άνθρωπος να νοηθεί σαν ένας δακτύλιος, που εμπεριέχεται μέσα σε ένα φυσικό (πεπερασμένο) άπειρο και συγχρόνως εσωκλείει ένα εσωτερικό άπειρο. 

Στο εξωτερικό άπειρο κλήθηκε ο ΑΔΑΜ να κυριαρχεί. Έτσι, ο άνθρωπος είναι φύσει κέντρο του σύμπαντος, κέντρο όμως του ανθρώπου είναι ή θα έπρεπε να είναι ο Θεός. 

Προς τα έξω επικοινωνεί και γνωρίζει τον κόσμο μέσα στον οποίο εμπεριέχεται ως κουκίδα, με τις 5 θυρίδες, τα αισθητήριά του. Προς τα έσω επικοινωνεί και γνωρίζει τον κόσμο τον οποίο εμπεριέχει, με την ενοποιημένη μία αίσθηση, που άλλοι την ονοματίζουν 6^η αίσθηση (1), άλλοι διαίσθηση που μπορεί να αποδοθεί η καθεμιά εξωτερική και σε αντίστοιχη εσωτερική, όπως διόραση, διακοή … αλλά η μεταφορά διάσπασης της αίσθησης όπως συμβαίνει έξω και αποκομμένα στα έσω, δεν μας συμφέρει. 

Είναι η ενιαία ψυχή που όσο ενώνεται με Τον πανταχού παρόντα και τα πάντα πληρούντα Θεό ‘’βρίσκεται’’ κι αυτή εκεί χάριτι, ενώ με την απουσία ένωσης (2) ο άνθρωπος κυνηγά ιδιότητες διασπασμένα, που όμως σε αυτήν την κατάσταση, κυριαρχεί η φαντασία, αληθοφανείς  προβολές, πλάνη.       

ΑΔΑΜ, πλην της έννοιας του πήλινου, είναι και τα αρχικά του προσανατολισμού μας, ως Ανατολή, Δύση, Άρκτος (βορράς) και Μεσημβρία (νότος). 

οι δύο παράλυτοι και το, θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;

Στο σημερινό ευαγγέλιο* (Κυριακή παραλύτου) Ο Κύριος έχει μπροστά Του έναν παραλυτικό. Η ερώτησή Του θέλεις υγιής γενέσθαι, μπορεί αγιογραφικά να έχει μία απάντηση, αλλά απευθυνόμενος ο Κύριος και σε εμάς, όπως στον παραλυτικό, ο καθένας μπορεί να απαντήσει ελευθέρως ναι ή όχι. Αυτό ώθησε και στον τίτλο να προσεγγιστεί ο ένας ιστορικός σε δύο (εκείνον και τον αντιστοιχούντα εντός ημών) οπότε, και τις δύο στάσεις ζωής. Στον θέλοντα και στον μη θέλοντα.   

Φυσικά και αφορά πρωτίστως πνευματική παράλυση, που δεν φαίνεται. Ψαλλόμενο σαν κοντάκιο, μας δίνει το έναυσμα για δυο σκέψεις. Τὴν ψυχήν μου Κύριε, ἐν ἁμαρτίαις παντοίαις, καὶ ἀτόποις πράξεσι, δεινῶς παραλελυμένην, ἔγειρον, τῇ θεϊκῇ σου ἐπιστασίᾳ, ὥσπερ καὶ τὸν Παράλυτον, ἤγειρας πάλαι, ἵνα κράζω σεσωσμένος· οἰκτίρμον δόξα, Χριστὲ τῷ κράτει σου.   

Οι πέντε στοάς έχουσα κολυμβήθρα, θα μπορούσε να νοηθεί ως η απλή πεντάδα των αισθήσεων, που σαν όρια ξεχωρίζει τα εντός και τα εκτός εαυτού. 

Τους παραλύτους εξωτερικά που σίγουρα ζητούν την θεραπεία τους και τους παραλύτους εσωτερικά, που μπορεί και να φαντάζονται ότι είναι υγιείς. Εκεί το