Παραίνεση προς νέους που θα ήθελαν να παντρευτούν

… Σ΄αυτούς τους νέους, ανοίγεται ένας δρόμος, όπου η συνοδοιπορία καταλήγει στην μονάδα.

Η έννοια υπ-ανδρεμένος σημαίνει  πως και τα δυο μέλη είναι υπό Του Ανδρός.  

Αυτή η μυστηριακή ένωση ξεκινά με την ευλογία στον ορθόδοξο γάμο, όπου δίδεται η πρώτη αφετηρία το ‘’και έσονται οι δύο εις σάρκαν μία’’.

Η προετοιμαστική διαδρομή για τα στέφανα, όπως ο δρόμος του κάθε μάρτυρα (που θέλει να στεφανωθεί), είναι σπαρμένη με αγκάθια και είναι σχετικά δύσκολη, έχει όμως αγαθή κατάληξη.

Η εξ Αγαθού παραίνεση (όπως προτείνει η ορθοδοξία και οι άγιοι) που απευθύνεται στην καρδιά των μελλόντων συζύγων, είναι απλή και ακριβής ‘’εγκρατευτείτε παιδιά μου προγαμιαίως, για να ευτυχήσετε’’.  Αυτές οι πέντε λέξεις που απευθύνονται στον πυρήνα, μπορεί με ένα ‘’δεν θέλουμε’’ να διαγραφούν μονοκονδυλιά, αλλά δεν μας συμφέρει στο βαθύτερο είναι. Αντίθετα, με ένα ''θέλουμε'' γίνεται δευτερεύουσα η παραπέρα ανάγνωση. Γιαυτό και κατατίθενται στην αγάπη σας (ΑΝ κάποιος δίνει το περιθώριο συζήτησης για τώρα ή για αργότερα, αφού είναι προσωπικό θέμα ετοιμότητος).... οι επόμενες 1000 λέξεις με λογικά σχήματα περιμετρικά του

Προσευχὴ τῶν συζύγων καὶ τῆς οἰκογενείας (Γέροντος Σωφρονίου)

Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ὁ τῇ σῇ ἀναβάσει ἐπὶ τὸν Γολγοθᾶν ἐξαγοράσας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ Νόμου καὶ ἀποκαταστήσας τὴν πεπτωκυῖαν εἰκόνα σου, ὁ ἐκτείνας ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ τὰς ἀχράντους χεῖράς Σου, ἵνα τὰ ἐσκορπισμένα τέκνα τοῦ Θεοῦ ἐπισυναγάγῃς εἰς ἕν, καὶ καλέσας τῇ ἐπιφοιτήσει τοῦ Παναγίου Πνεύματος εἰς ἑνότητα πάντας, Σύ, ὁ Ὤν, τοῦ Πατρὸς τὸ ἀπαύγασμα, πρὸ τῆς ἐξόδου Σου ἐπὶ τὴν μεγάλην ταύτην καὶ κοσμοσωτήριον ἱερουργίαν ἐδεήθης τοῦ Πατρός Σου, ἵνα πάντες ἓν ὦμεν, καθὼς Σὺ εἶ μετὰ τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου.

Παράσχου τοίνυν ἡμῖν χάριν και σοφίαν τοῦ ἐκπληροῦν τὴν ἐντολὴν ταύτην καθ᾿ ἑκάστην, καὶ ἐνίσχυσον ἡμᾶς εἰς τὸν ἀγῶνα τῆς ἀγάπης, ἣν Σὺ ἐνετείλω ἡμῖν εἰπών· Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς.

Δώρησαι ἡμῖν διὰ τοῦ Ἁγίου Σου Πνεύματος τὴν δύναμιν τοῦ ταπεινοῦν ἑαυτοὺς ὁ εἷς ἐνώπιον τοῦ ἑτέρου, ἐν τῷ κατανοεῖν ὅτι, ἐάν τις πλεῖον ἀγαπᾷ, πλεῖον καὶ ταπεινοῦται.