Ταπείνωση και αγάπη (αγ.Πορφύριος)

Tο να συγχωρούμε όσους μας έβλαψαν, το θεωρούσε ο Γέροντας Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης πολύ βασικό. Πολύ συχνά επαναλάμβανε το στίχο της ευχής: «Πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσιν».

Καί στην εξομολόγηση έδινε ιδιαίτερη σημασία σ᾿ αυτή την πνευματική αμαρτία, να θυμόμαστε δηλαδή το κακό που μας έκανε κάποιος και να του κρατάμε κακία ή πικρία ή έχθρα. Ήθελε τις ψυχές μας ανεξίκακες, γεμάτες συγχωρητικότητα και καλοσύνη.

«Η κακή σκέψη δεν κρύβεται.Επηρεάζει δυσμενώς για εμάς, εκείνον για τον οποίον σκεπτόμεθα άσχημα, ακόμη και από μακριά, ακόμη και όταν δεν συνειδητοποιεί αυτός τον λόγο για τον οποίον έρχεται σε αντίθεση μαζί μας.

Οφείλουμε, λοιπόν, να είμεθα «καθαροί τη καρδία», καθαροί όχι μόνο από κακά έργα, αλλά και από κακές σκέψεις, ιδιαίτερα δε από την μνησικακία και την πίκρα.

Πολλοί λένε ότι η χριστιανική ζωή είναι δυσάρεστη και δύσκολη, εγώ λέω ότι είναι ευχάριστη και εύκολη, αλλά απαιτεί δύο προϋποθέσεις: Ταπείνωση και αγάπη».

---

το πυρ της κοινωνίας και επικοινωνίας με Τον Θεό

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης για τον πρωτομάρτυρα Στέφανο

Θυμηθείτε τον πρωτομάρτυρα Στέφανο. Κατείχετο υπό του Θεού και ενώ εδιώκετο και ελιθοβολείτο, έλεγε για τους διώκτες του: «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην …».

Γιατί φέρθηκε έτσι ο Άγιος Στέφανος; Απλούστατα, γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Ήταν αιχμάλωτος του καλού. Νομίζετε, είναι εύκολο να ρίχνουν πάνω σας σωρό τις πέτρες; Για να σου ρίξουν καμιά πέτρα! Καλός, καλός, αλλά άμα σου έλθει η πέτρα, «ά!» θ’ αρχίσεις να φωνάζεις, «παλιόπαιδο!» κ.λπ. Αυτό δείχνει ότι παθαίνομε κατάληψη από το κακό πνεύμα. Και τότε πού να μπει ο Χριστός, πού να σταθεί; Είναι όλα μέσα μας κατειλημμένα. Μόλις, όμως μπούμε στην πνευματική ζωή, μόλις μπούμε στον Χριστό αλλάζουν όλα. Και κλέπτης να ήταν κανείς, παύει να κλέβει, και φονιάς, παύει να είναι φονιάς, και αιμοβόρος και κακός και μνησίκακος … Παύουν όλα. Παύει η αμαρτία και ζει ο Χριστός.

Και ο άνθρωπος σήμερα αυτό ζητάει. Και παίρνει τα δηλητήρια και τα ναρκωτικά, για να έλθει σε κόσμους χαράς· αλλά ψεύτικης χαράς. Κάτι αισθάνεται εκείνη τη στιγμή και αύριο είναι τσακισμένος. Το ένα τον τρίβει τον τρώει, τον τσακίζει, τον

πίστη, δυσπιστία και πνευματικός κόσμος…

"Σ’ αυτούς που δυσπιστούν, αμφιβάλλουν και αμφισβητούν και τα σκέφτονται μόνο με τη λογική και δεν είναι ανοιχτοί στον Θεό, ο Θεός  δεν εμφανίζεται. 

Σε κλειδωμένες ψυχές ο Θεός δεν εισέρχεται, δεν εκβιάζει, δεν παραβιάζει. Αντίθετα, σε αυτούς που έχουν πίστη απλή, ο Θεός εμφανίζεται και χαρίζει το άκτιστον φως Του. Το δίδει πλούσια και στην εδώ ζωή και πολύ περισσότερο στην άλλη. 

Η καρδιά σας να είναι απλή κι αγαθή. Δεν υπάρχει ανώτερο πράγμα απ’ αυτό που λέγεται μετάνοια και εξομολόγηση. Αυτό το μυστήριο  είναι η προσφορά της αγάπης του Θεού στον άνθρωπο. (Βίος και λόγοι Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Ιερά Μονή Χρυσοπηγής Χανιά,2003.). 

Χωρiς τη μετάνοια...την ταπείνωση δεν φεύγει το βαθύ πέπλο που σκεπάζει τη νοερά αίσθηση που "ατενίζει" τον Θεόν... 

Η νοερά αίσθηση "παρουσιάζει τον Θεόν". Χωρίς αυτήν... ο άνθρωπος νομίζει ότι μόνο η διανοητικότητα υπάρχει ενώ στην πραγματικότητα... ειναι τυφλός στον πνευματικό κόσμο... 

--- 

Το Πνεύμα το Άγιον (στον τύπο του πατριάρχη Ιακώβ) ‘’γεννά’’ από την δούλη

Υπαρξιακά προβλήματα και η λύση…

Υπαρξιακό πρόβλημα λέγεται κατά τον Όσιο Πορφύριο τον καυσοκαλυβίτη, η διάπυρη λαχτάρα της ψυχής, να συναντήσει το Aρχέτυπο* της δημιουργίας της. 

Απεκάλυψε σε μαθητή του, ότι την στιγμή της συλλήψεως κάθε ανθρώπου, επιστατεί ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας, και δημιουργεί εκ του μηδενός την καθαρότατη και αρτιότατη αθάνατη ψυχή. 

Η ψυχή δεν έχει κληρονομικότητα. Έχει τελειότητα. Τότε, ο νους, ο οφθαλμός της ψυχής, για δευτερόλεπτα ορά τον Χριστό ως Θεάνθρωπο «εν τω Ακτίστω Φωτί»! μάλιστα, σεβόμενος την ελευθερία ενός εκάστου, ερωτά εκείνη την στιγμή την νεόπλαστη ανθρώπινη ύπαρξη αν θέλει να ζήσει! 

Την εμπειρία αυτή την μεγαλειώδη και καθοριστική, την διακρατεί η καρδιακή μνήμη** του εμβρύου. Συνοδεύει κάθε άνθρωπο σε όλη την εξελισσόμενη επίγεια πορεία του. 

Δεν ενθυμείται αυτό το γεγονός η μη ανεπτυγμένη εγκεφαλική μνήμη, αλλά η παράλληλη και απείρως δυνατότερη, η επονομαζομένη καρδιακή. Αυτή την διακρατεί μνημονικά ανεξίτηλη και γευστικά απαιτητική. Επομένως, την αναζητά διακαώς σε όλη την μετέπειτα ενδοκοσμική διαδρομή της 

(μερικά ακόμη συλλεχθέντα σχόλια αδελφού, πάνω στο θέμα…) 

- Ο Αγιος Πορφύριος είχε πει, ότι την ώρα της σύλληψης του εμβρύου, στην ψυχή

από τον τύπο στην ουσία (αγ Πορφύριος)

Πολλές φορές ούτε ο κόπος, ούτε οι μετάνοιες, ούτε οι σταυροί προσελκύουν τη χάρη.

Υπάρχουν μυστικά.

Το ουσιαστικότερο είναι να φύγεις απ' τον τύπο και να πηγαίνεις στην ουσία.

Ό,τι γίνεται, να γίνεται από αγάπη.

Η θεία χάρις μας διδάσκει το δικό μας χρέος.

Για να την προσελκύσουμε, θέλει αγάπη, λαχτάρα.

Η χάρις του Θεού θέλει θείο έρωτα.

Η αγάπη αρκεί, για να μας φέρει σε κατάλληλη «φόρμα» για προσευχή.

Μόνος Του θα έλθει ο Χριστός και θα εγκύψει στην ψυχή μας, αρκεί να βρει ορισμένα πραγματάκια που να Τον ευχαριστούν.

ΑΓΑΘΉ ΠΡΟΑΊΡΕΣΗ, ΤΑΠΕΊΝΩΣΗ και ΑΓΆΠΗ ..

Χωρίς αυτά δεν μπορούμε να πούμε «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με»

Ξέρεις πως διάλεξε ο Χριστός τους μαθητές Του; Εγώ το ξέρω, γιατί το "είδα". Ο Χριστός γνώριζε ότι αυτοί έχουν ευαίσθητη ψυχή...

Αυτό είναι το σημαντικότερο απ' όλα, διότι εάν δεν έχει κανείς ευαίσθητη ψυχή, δεν μπορεί να προχωρήσει στα πνευματικά...

Σιγά σιγά θα σας επισκέπτεται η Χάρη. Θα μπαίνετε μες στη χαρά. Θ' αρχίσετε να ζείτε στην ειρήνη, οπότε μετά θα γίνετε πιο δυνατοί με τη Θεία Χάρη.

Δεν θα θυμώνετε, δεν θα εκνευρίζεσθε, δεν θα παρεξηγείτε, δεν θα κατακρίνετε, θα τους δέχεσθε όλους με αγάπη.

Άγιος Πορφύριος

Το διορατικό χάρισμα του αγίου Πορφυρίου (αληθινά περιστατικά)

«Ο άγιος Πορφύριος είναι μεγάλο δώρο του Θεού»!

«Με τα μάτια του σώματος βλέπεις περιορισμένα, ενώ μ’ εκείνα της ψυχής μπορείς να «βλέπεις» και πίσω απ’ το φεγγάρι… Εσείς βλέπετε εξωτερικά, εγώ… «βλέπω» και «διαβάζω» την ψυχή του άλλου».

Με αυτά τά λόγια περιγράφει ο ίδιος ο Άγιος Πορφύριος το διορατικό χάρισμα που του έδωσε ο Θεός, για να υπηρετεί με αυτό τους ανθρώπους.

--Σαν να είχε μια πνευματική τηλεόραση μπροστά του, «έβλεπε» καθαρά πίσω από υλικά εμπόδια ή «διάβαζε» τις σκέψεις των ανθρώπων!

--Μετακινούνταν σωματικά και επισκεπτόταν πνευματικά του παιδιά ακόμα και στο εξωτερικό.

---Ο Άγιος είχε νικήσει από αυτή τη ζωή τους νόμους της φθοράς και ζούσε στη συχνότητα του Θεού.

Το χάρισμα του δόθηκε, σε μικρή ηλικία, όταν ήταν στο Άγιον Όρος, για την απόλυτη υπακοή που έκανε στους Γέροντές του. Κι από τότε, το χρησιμοποίησε σε όλη του τη ζωή για την πνευματική ωφέλεια των ανθρώπων και προς δόξαν Θεού.

Το χάρισμα ήταν καταπληκτικό. Μπορούσε να «δει» το… …κρυμμένο κασετοφωνάκι της κυρίας που ήθελε να τον μαγνητοφωνήσει, αλλά και …το νερό που υπήρχε αρκετά μέτρα κάτω από τη γη, να «δοκιμάσει» το νερό και να δείξει

ρητά του αγ.Πορφυρίου

 

Επιλογή από το βιβλίο του Κων. Γιαννιτσιώτη: 

Κοντά στο γέροντα Πορφύριο

Έκδοση Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου:
"Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος" .
Αθήναι 1995.

• Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δε βλέπει καθαρά. Μόνο, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος.
• Η ψυχή είναι πολύ βαθιά και μόνο ο Θεός τη γνωρίζει.
• Γιατί να κυνηγάμε τα σκοτάδια; Να, θα ανάψουμε το φως και τα σκοτάδια θα φύγουν μόνα τους. Θα αφήσουμε να κατοικήσει σ' όλη την ψυχή µας ο Χριστός και τα δαιμόνια θα φύγουν μόνα τους.
• Όταν έρθει μέσα μας ο Χριστός, τότε ζούμε μόνο το καλό, την αγάπη για όλο τον κόσμο. Το κακό, η αμαρτία, το μίσος εξαφανίζονται μόνα τους, δεν μπορούν, δεν έχουν θέση, να μείνουν.
• Να µην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς το Χριστό και τους ανθρώπους. Μόνο  έτσι  γεμίζει η ψυχή.
• Στην ψυχή, που όλος ο χώρος της είναι κατειλημμένος από το Χριστό, δεν

ανθολόγιο συμβουλών από αγ.Πορφύριο

Ο Άγιος Πορφύριος Έλεγε σε κάποιον παιδίατρο:
-Πώς εξετάζεις τα παιδιά; -Έτσι...

-Άκουσε να σου πώ.
Την ώρα που εξετάζεις το κάθε παιδάκι, θα κάνεις μέσα σου ένθερμη προσευχή με αγάπη: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τον δούλο σου" (Και λέγοντας αυτά έπαιρνε βαθιά εισπνοή, άνοιγε τα χέρια του).

Να έτσι, με ανοιχτή καρδιά θα παρακαλείς για το κάθε παιδάκι. Είναι μία ψυχούλα που έστειλε ο Θεός στα χέρια σου. Και καθώς θ' ακουμπάς το χέρι σου στο κεφαλάκι του, και θα προσεύχεσαι ένθερμα μέσα σου, η χάρη του Θεού θα μεταγγίζεται στην ψυχούλα του παιδιού.

Όλα αυτά μυστικά. Δε θα καταλαβαίνουν τίποτα οι άλλοι. Θα τους δίνεις τα φάρμακα που λέει η επιστήμη σου, αλλά τελικά ο Χριστός θα θεραπεύει το παιδί, που παρακαλείς εσύ και οι γονείς του. Το πιστεύεις αυτό;

Άλλη φορά του έλεγε: -Δε σε βλέπω να εξετάζεις τα παιδιά όπως σου είπα. Σε τρώει η ρουτίνα και ξεχνιέσαι. Μωρέ, δώσου στο Χριστό και πρόσφερε στο Χριστό αυτά τα πλασματάκια με την προσευχή σου, να τα αγιάζεις! Είδες, ο Χριστός θεράπευε
χρησιμοποιώντας αισθητό τρόπο: είτε έπιανε το χέρι, ή άγγιζε τους οφθαλμούς, τη γλώσσα. Έτσι θα κάνεις κι εσύ.

Πιάνοντας στην αγκαλιά σου το μικρό παιδί, ή πιάνοντας το χέρι του μεγάλου, με την δοσμένη στο Χριστό έντονη και θερμή προσευχή σου, μετάγγιζέ τους χάρη Θεού. Το ίδιο δεν κάνει και ο ιερέας σε κάθε Μυστήριο;

Για να έλθει η χάρη του Αγίου Πνεύματος, βάζει αισθητά το χέρι του στο κεφάλι του εξομολογουμένου, του χειροτονουμένου, του νυμφευομένου, του βαπτιζομένου κ.λ.π. Είναι μυστική δύναμη η προσευχή, που μεταδίδεται μυστικά στην ψυχή του άλλου.

(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.221-222)

---

ΔΙΔΑΧΕΣ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

Ανθολόγιο Συμβουλών του Αγίου Πορφυρίου

1. Κάνε το σταυρό σου και περιφρόνησε το διάβολο.

Άφησέ τον αυτόν, μου έλεγε ο π. Πορφύριος για το διάβολο. Μην του δίνεις σημασία. Όσο του δίνεις σημασία, τόσο περισσότερο σε πλησιάζει. Αν θέλεις να τον διώξεις, να τον απομακρύνεις από κοντά σου, πάψε να του δίνεις σημασία. Περιφρόνησέ τον.

Μόνο η περιφρόνηση του αξίζει. Από τη στιγμή που θα αρχίσει να την εισπράττει, θα αρχίσει και θα υποχωρεί. Μέχρι που, τελικά, θα τραπεί σε φυγή. Η περιφρόνηση αποτελεί το δεύτερο όπλο, μετά τον Τίμιο Σταυρό, κατά του διαβόλου! Και τον μεν Τίμιο Σταυρό τον φοβάται και, κυριολεκτικά, τον τρέμει και τρέπεται σε άτακτη φυγή.

Την δε περιφρόνηση δεν την αντέχει. Γιατί είναι υπερόπτης και σκάει από το κακό του! Εξάλλου, αυτή η υπεροψία ήταν αιτία να εκπέσει και να γίνει αυτό που έγινε. Εισέπραξε την τιμωρία του…

2. Άλλο το κόμπλεξ, άλλο η ταπείνωση, άλλο η μελαγχολία.

Μου έλεγε ο Γέροντας μια μέρα: « Ο χριστιανός πρέπει να αποφεύγει την αρρωστημένη θρησκευτικότητα: τόσο το αίσθημα ανωτερότητος για την αρετή του, όσο και το αίσθημα κατωτερότητος για την αμαρτωλότητά του. Άλλο πράγμα είναι το κόμπλεξ και άλλο η ταπείνωση· άλλο η μελαγχολία και άλλο η μετάνοια. Με επισκέφθηκε κάποτε ένας κοσμικός ψυχίατρος και μου κατηγόρησε τον Χριστιανισμό, διότι, όπως είπε, δημιουργεί ενοχές και μελαγχολία. Του απάντησα: Παραδέχομαι, ότι μερικοί χριστιανοί, από σφάλματα δικά τους ή των άλλων, παγιδεύονται στην αρρώστια των ενοχών, αλλά κι εσύ πρέπει να παραδεχθείς, ότι οι κοσμικοί παγιδεύονται σε μια χειρότερη αρρώστια, την υπερηφάνεια. Και οι μέν θρησκευτικές ενοχές, κοντά στον Χριστό, φεύγουν με την μετάνοια και την εξομολόγηση, η υπερηφάνεια όμως των κοσμικών, που ζούν μακριά από τον Χριστό, δεν φεύγει».

3. Να φυλαχθείς από το άγχος.

Ανάπηρη κοπέλα, ζήτησε την ευλογία του Γέροντα και τις συμβουλές του, για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε, ζώντας πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι. Ο Γέροντας την ευλόγησε και της είπε μεταξύ άλλων: « Προ πάντων να φυλαχθείς από το άγχος. Το άγχος είναι ασθένεια της ψυχής και δεν εξαρτάται από υλικές ελλείψεις. Μπορεί ένας υγιής άνθρωπος να έχει πολλά εκατομμύρια στην Τράπεζα και να ζεί μέσα στο άγχος. Το άγχος καταπολεμείται με την εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού και τον καλόν αγώνα».

4. Να μην κατακρίνουμε, διότι ο Θεός θα επιτρέψει να πέσουμε κι εμείς στις ίδιες αμαρτίες.

Μου έλεγε: « Έτσι, μια νοικοκυρά σ’ ένα χωριό, την ώρα που άναβε φωτιά στο φούρνο της για να ψήσει ψωμί, ευχήθηκε να μπορούσε να σουβλίσει και να κάψει ζωντανή στο φούρνο της μια κοπέλα απο γειτονικό χωριό, που έμεινε έγκυος με κάποιο άγνωστο. Σε λίγα χρόνια, όταν ο άνδρας της ξενιτεύτηκε, έμεινε κι εκείνη έγκυος με κάποιο συγχωριανό της». Και κατέληξε: « Γι’ αυτό ο Θεός μας συμβουλεύει να μήν καταρώμεθα κανένα, ούτε τον εχθρό μας, και να ευλογούμε όλους, ακόμη και τους εχθρούς μας».

5. Να μην καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε.

«Ο σκοπός μας δεν είναι να καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε. Με την καταδίκη ο άνθρωπος μπορεί να χαθεί· με την κατανόηση και τη βοήθεια θα σωθεί. Τον αμαρτωλό πρέπει να τον αντικρίζουμε με αγάπη και με σεβασμό στην ελευθερία του. Όταν ένα οικογενειακό μας πρόσωπο ρίχνει ένα βάζο από το τραπέζι και το σπάει συνήθως οργιζόμαστε. Αν εκείνη τη στιγμή, την κρίσιμη, με μια κίνηση ψυχικής ανύψωσής μας, δείξουμε κατανόηση και δικαιολογήσουμε τη ζημιά, κερδίσαμε τη ψυχή μας και τη ψυχή του αδελφού μας. Κι αυτή είναι όλη η πνευματική ζωή μας: μια κίνηση ανύψωσής μας, μέσα στις δοκιμασίες των θλίψεων, από την αγανάκτηση του εγωισμού στην κατανόηση της αγάπης».

6. Δεν είναι όλοι παλιάνθρωποι, που κάνουν εγκλήματα.

« Δεν είναι, βρέ, όλοι φονιάδες, ούτε όλοι παλιάνθρωποι που κάνουν εγκλήματα, αλλ’ είναι ατείχιστοι, δεν αγωνίζονται, δεν εξομολογούνται, δεν μεταλαμβάνουν, δεν προσεύχονται, δεν προσπαθούν. Κι είναι καλές ψυχές, αλλά μένουν έτσι, ξέφραγα αμπέλια, όπως λέει η λαϊκή έκφραση. Και τους πιάνει και τους σηκώνει το κακό. Και τους βάνει να κάνουνε φόνο και να κάνουν τόσα και μετά, μετά από λίγο μετανοιώνουνε, στενοχωριούνται, υποφέρουνε, νιώθουν σαν να’ ναι στην κόλαση».

7. Με την κατάκριση σπρώχνουμε τον αδελφό μας πιο χαμηλά.

«Όταν ο αδελφός μας σφάλλει, εμείς πρέπει να βαστάξουμε τον πειρασμό του. Η αληθινή αγάπη μας εμπνέει να κάνουμε θυσίες χάριν του πλησίον. Όπως ο Χριστός, όταν τον σταύρωναν, παρακαλούσε τον ουράνιο Πατέρα του να συγχωρήσει τους σταυρωτές του, διότι δεν ήξεραν τί κάνουν. Χωρίς θυσία, με την κατάκριση μας, σπρώχνουμε τον αδελφό μας που αμάρτησε, να πέσει πιο χαμηλά, ενώ με τη σιωπηλή θυσία της αγάπης μας και τη μυστική προσευχή μας για εκείνον, ξυπνάμε τη συνείδησή του, που σηκώνεται και τον κατηγορεί κι έτσι μετανοεί και διορθώνεται».

8. Ψυχολογικές δυσκολίες.

«Όταν σου κάνει κλοιό ο σατανάς και σε πιέζει, μη μένεις ακίνητος, όπως μερικοί που μελαγχολούν και σκέπτονται επί ώρες, σαν να τους απασχολούν πολύ σοβαρά προβλήματα, ενώ δεν συμβαίνει τίποτε απ’ αυτά απλώς τους έχει καθηλώσει ο σατανάς. Να έχεις ετοιμότητα αντιδράσεως, να αντιστέκεσαι, να αποκρούεις την πολιορκία του σατανά, όπως ένας άνθρωπος που τον πιάνουν κάποιοι κακοποιοί και τον καθηλώνουν και τότε εκείνος κάνει μια απότομη κίνηση και τινάζοντας τα χέρια του, τους πετά από δω κι από κει, ξεφεύγει το σφίξιμό τους και στρέφεται πρός την άλλη κατεύθυνση, πρός τον Χριστό, που τον ελευθερώνει».

Αγιου Πορφυρίου «Ανθολόγιο Συμβουλών», Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι Αττική

αγ.Πορφυρίου (δεσμοί προς άρθρα, μαζεμένοι)

Η Γλώσσα του Αγίου Πνεύματος

Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή - αγ.Πορφύριος

Η Θεία ψυχανάλυση

γαστριμαργία λαιμαργία και πνευματικοί αγώνες (αγ.Πορφυρίου)

άγιος Πορφύριος ο διορατικός
Η ψυχή είναι πολύ βαθιά και μόνο ο Θεός τη γνωρίζει! Άγιος Πορφύριος

νηστεία – ἅγιος Πορφύριος καυσοκαλυβίτης

«η αγωγή του παιδιού αρχίζει εξ άκρας συλλήψεως»

Δεν ευθύνεται μονάχα ο άνθρωπος για τα παραπτώματά του (αγ.Πορφύριος)

ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ!

άγιος Πορφύριος για τα πάθη...

ΤΟ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ ΤΟΥ ΆΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

οσίου Πορφυρίου παραίνεση

Περί τοῦ Θείου ῎Ερωτος / Γέροντος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτου

Τι πρέπει να προσέχετε στους λογισμούς σας

Η Γλώσσα του Αγίου Πνεύματος

Μια Γαλλίδα ιστορικός, άθεη και μηδενίστρια επισκέφθηκε τον Γέροντα Πορφύριο στο Ησυχαστήριο του στο Μήλεσι Αττικής. Δεν προσδοκούσε να μάθει κάτι σπουδαίο μια Καθηγήτρια Πανεπιστημίου από έναν Απόφοιτο Β΄ Δημοτικού, αλλά χάριν της επιμονής των φίλων της δέχτηκε να πάει.

Ο Γέροντας ζήτησε να συνομιλήσουν οι δυο τους χωρίς την παρουσία άλλων ή διερμηνέα, κάτι που προκάλεσε την απορία των φίλων της οι οποίοι ήξεραν ότι η Γαλλίδα δεν μιλούσε Ελληνικά, αλλά ούτε και ο Γέροντας Γαλλικά. Η θεολογική και υπαρξιακή συζήτηση έγινε τελικά με τους δυο τους μόνο, για αρκετή ώρα. Άνοιξε η πόρτα και βγαίνει η Άθεη Γαλλίδα με λυγμούς και δάκρυα μετανοίας. Όταν την ρώτησαν οι φίλοι της πώς συνεννοήθηκε με τον Γέροντα απάντησε ''Μα μιλάει άπταιστα Γαλλικά''. Το ίδιο συνέβηκε και με Γερμανίδα Γιατρό, με Σέρβο, με Ρουμάνο, με Ιρλανδό. Όταν πνευματικά του παιδιά τον ρώτησαν πώς γνωρίζει ξένες γλώσσες ενώ δεν τις διδάχτηκε ποτέ, απάντησε ''Εγώ στα Ελληνικά τους μιλώ και το Άγιο Πνεύμα τα διερμηνεύει στο νου και στην καρδιά τους ''

Αυτή είναι η Καινή (νέα) Γλώσσα του Αγίου Πνεύματος που υποσχέθηκε ο Χριστός στους Μαθητές Του, η γλώσσα του Παραδείσου η οποία συγχύστηκε λόγω της

Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή - αγ.Πορφύριος

Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή. Και τη δυσκολία και τη θλίψη, τις κάνει προσευχή. Ό,τι και να του τύχει αμέσως αρχίζει: «Κύριε Ιησού Χριστέ …;». Η προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά. Για παράδειγμα, πάσχεις από αυπνία. να μη ακέπτεσαι τον ύπνο. Να σηκώνεσαι, να βγαίνεις έξω και να έρχεσαι πάλι μέσα στο δωμάτιο, να πέφτεις στο κρεβάτι σαν για πρώτη φορά, χωρίς να σκέπτεσαι αν θα κοιμηθείς ή όχι. Να συγκεντρώνεσαι, να λες τη δοξολογία και μετά τρεις φορές το «Κύριε Ιησού Χριστέ …;» κι έτσι θα έρχεται ο ύπνος.

Όλα είναι μέσα μας, και τα ένστικτα και τα πάντα, και ζητούν ικανοποίηση. Αν δεν τα ικανοποιήσομε, κάποτε θα εκδικηθούν, εκτός και τα διοχετεύσομε αλλού, στο ανώτερο, στον Θεό.

Αντί να στέκεσθε έξω από την πόρτα και να διώχνετε τον εχθρό, περιφρονήστε τον. Έρχεται από δω το κακό; Δοθείτε μα τρόπο απαλό από εκεί. Δηλαδή έρχεται να σας προσβάλει το κακό, δώστε εσείς την εσωτερική σας δύναμη στο καλό, στον Χριστό.

Παρακαλέστε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Ξέρει εκείνος πώς να σας ελεήσει, με τι τρόπο. Κι όταν γεμίζετε απ’ το καλό, δεν στρέφεσθε πια προς το

Η Θεία ψυχανάλυση

Διδαχές Οσίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου: «Όταν εξομολογείται ο άνθρωπος, η χάρις τον ελευθερώνει από τα ψυχικά τραύματα».

Έλεγε ο Άγιος Γέρων Πορφύριος: “Δεν ευθύνεται μονάχα ο άνθρωπος για τα παραπτώματά του. Τα λάθη, οι αμαρτίες και τα πάθη δεν είναι μόνο προσωπικά βιώματα του εξομολογούμενου.

Ο κάθε άνθρωπος έχει πάρει μέσα του και τα βιώματα των γονέων του και ειδικά της μητέρας, δηλαδή το πώς ζούσε η μητέρα, όταν τον κυοφορούσε, αν στενοχωριόταν, τι έκανε, αν κουραζόταν το νευρικό της σύστημα, αν είχε χαρά, αν είχε θλίψη, αν είχε μελαγχολία.

Έ, όλο το νευρικό σύστημα το δικό της επηρέασε το νευρικό σύστημα του εμβρύου της. Οπότε, όταν γεννηθεί το παιδί και μεγαλώσει, παίρνει μέσα του και τα βιώματα της μητέρας του, δηλαδή άλλου ανθρώπου. Δημιουργείται μια κατάσταση στην ψυχή του ανθρώπου εξαιτίας των γονέων του, που την παίρνει μαζί του σ΄ όλη του τη ζωή, αφήνει ίχνη μέσα του και πολλά πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή του είναι απόρροια της καταστάσεως αυτής.

Τα φερσίματά του έχουν άμεση σχέση με την κατάσταση των γονέων του. Μεγαλώνει, μορφώνεται, αλλά δεν διορθώνεται. Εδώ βρίσκεται μεγάλο μέρος από την ευθύνη για την πνευματική κατάσταση του ανθρώπου. Υπάρχει, όμως, ένα

γαστριμαργία λαιμαργία και πνευματικοί αγώνες (αγ.Πορφυρίου)

Ὁ άγιος Πορφύριος συνέδεε τὸ θέμα τῶν πνευματικῶν ἀγώνων μὲ τὴ γαστριμαργία καὶ τὴ λαιμαργία.

Ἔλεγε δὲ πώς, ἂν ὁ ἄνθρωπος καταφέρει νὰ τρώει μὲ πρόγραμμα καὶ μὲ λογική, τότε ὁ Θεὸς ἀναλαμβάνει νὰ τοῦ συμπληρώσει ὅλες τὶς ἄλλες ἀτέλειες.
Ἐξαιτίας τῆς λαιμαργίας τοῦ ἀνθρώπου, ἔλεγε, ὁ διάβολος τοῦ πῆρε τὴν ἐξουσία καὶ τὸν ἔβγαλε ἀπὸ τὸν παράδεισο. Κι ὁ Θεὸς καλεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνει ἀγώνα, γιὰ νὰ πάρει πίσω αὐτὴ τὴ χαμένη ἐξουσία. Ὁ ἄνθρωπος ἦταν ὁ ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου καί, μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου ἔγινε ὁ διάβολος. «Κάνε του, λοιπόν, ἄνθρωπε, πόλεμο νὰ πάρεις πίσω τὴν ἐξουσία, πού σοῦ πῆρε», μᾶς ἔλεγε. 
Τὸν ρώτησα τότε: 
— Τόσο σπουδαῖος, λοιπόν, εἶναι ὁ ἀγώνας κατὰ τῆς λαιμαργίας; 
Καὶ μοῦ ἀπάντησε ὡς ἑξῆς:
— Εἶναι τόσο σημαντικὸς ὁ ἀγώνας αὐτὸς γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου,

άγιος Πορφύριος ο διορατικός

Κάποτε πρόσεξα πως σε απόσταση 100-200 μέτρα από την Ι.Μ. Αγίου Νικολάου στα Καλλίσια, ερχότανε μία παρέα και ψήνανε κρέας.

Ερχότανε συνήθως Κυριακή πρωί, και χωρίς να έρθουν στον Ναό να προσκυνήσουνε, ψήνανε και τρώγανε.

Κάποτε ρώτησα τον Άγιο Πορφύριο:

- Τι απέγιναν αυτοί; Έχω πολύ καιρό να τους δω.

Και μου απάντησε:

- Άκουσε τι έκανα. Μία μέρα που έπρεπε να κατέβω στην Αθήνα πέρασα από εκεί κοντά τους και τους χαιρέτησα. Εκείνοι άρχισαν να με ειρωνεύονται και να με κοροϊδεύουν. Δεν ταράχτηκα στο παραμικρό, ούτε και θύμωσα καθόλου, μόνο με αγάπη τους είπα:

“Παιδιά μου, εγώ κάθομαι εδώ πάνω και λειτουργώ στον Άγιο Νικόλαο. Μετά από τη Θ. Λειτουργία, όποιος θέλει κάθεται και μου λέει το πρόβλημά του. Να, τις προάλλες ένας μου έλεγε αυτό κι αυτό με τα παιδιά του. Ένας άλλος μου είπε αυτό κι αυτό για τη γυναίκα του. Ένας τρίτος μου είπε αυτό κι αυτό για τη δουλειά του” κά. Και έτσι, μ’ αυτόν τον τρόπο, άρχισα και έλεγα με κάποιες λεπτομέρειες τα προσωπικά του καθένα από αυτούς, χωρίς να το καταλαβαίνουνε οι υπόλοιποι. Χλωμιάσανε και χάσανε τη φωνή τους.

Τότε τους είπα: “Άντε παιδιά μου, σας χαιρετώ τώρα”, και έφυγα.

Μετά απ’ αυτό, δεν έρχονται για να τρώνε. Τώρα έρχονται στον Άγιο Νικόλαο και με ψάχνουνε.

Αυτά μου είπε ο Άγιος και χαμογελούσε.

σελίδες 253-254 του βιβλίου “Ο Όσιος Πορφύριος ο Προφήτης”, τόμος Α’. Έκδοση Αγιοπαυλίτικο Ιερό Κελλί Αγίων Θεοδώρων, Άγιον Όρος.

Η ψυχή είναι πολύ βαθιά και μόνο ο Θεός τη γνωρίζει! Άγιος Πορφύριος

Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δε βλέπει καθαρά. Μόνο, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος.

Γιατί να κυνηγάμε τα σκοτάδια; Να, θα ανάψουμε το φως και τα σκοτάδια θα φύγουν μόνα τους. Θα αφήσουμε να κατοικήσει σ’ όλη την ψυχή μας ο Χριστός και τα δαιμόνια θα φύγουν μόνα τους.

Όταν έρθει μέσα μας ο Χριστός, τότε ζούμε μόνο το καλό, την αγάπη για όλο τον κόσμο. Το κακό, η αμαρτία, το μίσος εξαφανίζονται μόνα τους, δεν μπορούν, δεν έχουν θέση, να μείνουν.

Να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς το Χριστό και τους ανθρώπους. Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή.

Στην ψυχή, που όλος ο χώρος της είναι κατειλημμένος από το Χριστό, δεν μπορεί να μπει και να κατοικήσει ο διάβολος, όσο κι αν προσπαθήσει, διότι δεν χωράει, δεν υπάρχει κενή θέση γι’ αυτόν.

Ο σκοπός μας δεν είναι να καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε. Με την καταδίκη ο άνθρωπος μπορεί να χαθεί, με την κατανόηση και βοήθεια θα σωθεί.

Το κακό αρχίζει από τις κακές σκέψεις. Όταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω μόνο με τη σκέψη, χαλάς την πνευματική ατμόσφαιρα. Εμποδίζεις το Άγιο Πνεύμα να ενεργήσει και επιτρέπεις στο διάβολο να μεγαλώσει το κακό. Εσύ πάντοτε να

νηστεία – ἅγιος Πορφύριος καυσοκαλυβίτης

Δέν γίνεστε ἅγιοι κυνηγώντας τό κακό. Ἄστε τό κακό. Νά κοιτάζετε πρός τόν Χριστό κι αὐτό θά σᾶς σώσει. 

Ἐκεῖνο πού κάνει ἅγιο τόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ λατρεία πρός τόν Χριστό, ἡ ὁποία δέν μπορεῖ νά ἐκφραστεῖ, δέν μπορεῖ, δέν μπορεῖ. 

Καί προσπαθεῖ ὁ ἄνθρωπος νά κάνει ἀσκήσεις, νά κάνει τέτοια πράγματα καί νά καταπονεῖ τόν ἑαυτό του γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Κανείς ἀσκητής δέν ἁγίασε χωρίς ἀσκήσεις. 

Κανείς δέν μπόρεσε ν’ ἀνέλθει στήν πνευματικότητα χωρίς ν’ ἀσκηθεῖ. Πρέπει νά γίνονται ἀσκήσεις. Ἄσκηση εἶναι οἱ μετάνοιες, οἱ ἀγρυπνίες κ.λπ., ἀλλά ὄχι μέ βία. 

Ὅλα νά γίνονται μέ χαρά. Δέν εἶναι οἱ μετάνοιες πού θά κάνουμε, δέν εἶναι οἱ προσευχές, εἶναι τό δόσιμο, ὁ ἔρωτας γιά τόν Χριστό, γιά τά πνευματικά. 

Ὑπάρχουν πολλοί πού τά κάνουνε αὐτά ὄχι γιά τόν Θεό ἀλλά γιά ἄσκηση, γιά ὠφέλεια σωματική. Ὅμως οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι τό κάνουνε γιά ψυχική 

«η αγωγή του παιδιού αρχίζει εξ άκρας συλλήψεως»

(αγ. Πορφύριος) …. Και τόνιζε ότι «η αγωγή του παιδιού αρχίζει εξ άκρας συλλήψεως». Σε ζευγάρι που τον επισκέφτηκε, ο γέροντας είπε: «Επειδή εσείς οι δύο δεν αγαπιέστε, το παιδί σας, που θα γεννηθεί, θα έχει προβλήματα».

Κι έτσι επαληθεύτηκε ως, απλή απόδειξη της παιδαγωγικής γνώσης, ότι η αγωγή του παιδιού αρχίζει “εξ άκρας συλλήψεως”». (Κωνσταντίνου Γιαννιτσιώτη, Κοντά στον Γέροντα Πορφύριο)

«Η αγωγή του παιδιού αρχίζει από την ώρα της συλλήψεώς του. Το έμβρυο ακούει και αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ναι, ακούει και βλέπει με τα μάτια της μητέρας.

Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα συναισθήματά της, παρόλο που ο νους του δεν έχει αναπτυχθεί. Σκοτεινιάζει το πρόσωπο της μάνας, σκοτεινιάζει και αυτό. Νευριάζει η μάνα, νευριάζει και αυτό. Ό,τι αισθάνεται η μητέρα, λύπη, πόνο, φόβο, άγχος κ.λπ., τα ζει κι αυτό. Αν η μάνα δεν το θέλει το έμβρυο, αν δεν το αγαπάει, αυτό το αισθάνεται και δημιουργούνται τραύματα στην ψυχούλα του,

Δεν ευθύνεται μονάχα ο άνθρωπος για τα παραπτώματά του (αγ.Πορφύριος)

"Ο κάθε άνθρωπος έχει πάρει μέσα του και τα βιώματα των γονέων του και ειδικά της μητέρας. Υπάρχει όμως κάποιος τρόπος να απαλλαγεί από αυτό το κακό και αυτός είναι η γενική εξομόγηση."

Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου:

1)– Πώς μπορούμε Παππούλη μου, να αγαπήσουμε τον Χριστό;

«Η αγάπη μας προς τον Χριστό, παιδί μου, πραγματοποιείται ως εξής:

Σηκώνουμε τον εσωτερικό μας εαυτό προς τον Θεό και τον επικαλούμεθα. Βλέποντας όμως τη φύση, τα δένδρα, τα λουλούδια, τα πουλιά, τις μέλισσες, τα άνθη, τη θάλασσα, τα ψάρια, τα άστρα, το φεγγάρι, τον ήλιο, και τα τόσα άλλα υπέροχα δημιουργήματά του, στρέφουμε το νου προς τον Θεόν και δοξάζοντάς Τον μέσα απ’ αυτά*, προσπαθούμε να τα καταλάβουμε πόσο ωραία και θαυμάσια είναι και αγωνιζόμαστε να τα αγαπήσουμε.

Όταν τα αγαπήσουμε όλα αυτά, τότε η αγάπη μας ανεβαίνει προς τον δημιουργό

ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ!

Η μοναχή Πορφυρία αναφέρει μία θαυμαστή εμφάνιση και ένα μεγάλο θαύμα του μακαριστού γέροντος Πορφυρίου που αποδεικνύουν ότι η ζωή συνεχίζεται μετά θάνατον και διδάσκουν ότι ποτέ δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα, διότι ο Θεός είναι Πανάγαθος και Παντοδύναμος.

Μεσημέρι, δύο η ώρα, βρίσκομαι στην Πλατεία Αγίων Αναργύρων Αθηνών.

Είμαι σταματημένη στο φανάρι προς Αθήνα. Με πλησιάζει ένας κύριος...

-Μενίδι, σας παρακαλώ, πάμε;
-Όχι! Του απάντησα, δεν προλαβαίνω.
Όντως δεν προλάβαινα, γιατί τρεις η ώρα έπρεπε να παραδώσω το ταξί στον Πειραιά.

Ο κύριος στεκόταν μπροστά μου περιμένοντας να περάσει άλλο ταξί. Κάτι μέσα μου μου έλεγε να τον εξυπηρετήσω. Του έκανα νόημα να έρθει. Μόλις μπήκε στο ταξί αναφώνησε: «Δεν είναι δυνατόν!»

Και παίρνει τη φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου στα χέρια του και τη φιλάει. Την στιγμή εκείνη έχει ανάψει το φανάρι και έστριβα το τιμόνι προς Μενίδι. Ήθελα να του πάρω από τα χέρια τη φωτογραφία, μα όταν τον είδα με τι λαχτάρα τον κοιτούσε, ντράπηκα για τη σκέψη μου.

-Τον γνωρίσατε, με ρώτησε.

άγιος Πορφύριος για τα πάθη...

Τις αδυναμίες αφήστε τις όλες, για να μην παίρνει είδηση το αντίθετο πνεύμα (δηλ. ο διάβολος) και σας βουτάει και σας καθηλώνει και σας βάζει στη στενοχώρια. 

Να μην κάνετε καμιά προσπάθεια ν' απαλλαγείτε από αυτές. Ν' αγωνίζεσθε με απαλότητα και απλότητα, χωρίς σφίξιμο και άγχος. Μη λέτε: «Τώρα θα σφιχτώ, θα κάνω προσευχή ν' αποκτήσω αγάπη, να γίνω καλός κ.λπ.». Δεν είναι καλό να σφίγγεσαι και να πλήττεις, για να γίνεις καλός. Έτσι θ' αντιδράσετε χειρότερα. Όλα να γίνονται με απαλό τρόπο, αβίαστα και ελεύθερα. 

Ούτε να λέτε: «Θεέ μου, απάλλαξέ με απ' αυτό», παραδείγματος χάριν, τον θυμό, την λύπη. Δεν είναι καλό να προσευχόμαστε ή και να σκεπτόμαστε το συγκεκριμένο πάθος, κάτι γίνεται στην ψυχή μας και μπλεκόμαστε ακόμη περισσότερο. 

Ρίξου με ορμή, για να νικήσεις το πάθος και θα δεις τότε πως θα σ' αγκαλιάσει, θα σε σφίξει και δεν θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα.

Η ελευθερία δεν κερδίζεται, αν δεν ελευθερώσομε το εσωτερικό μας απ' τα μπερδέματα και τα πάθη.