φως και σκότος... π.Λίβυος

Ποιός μπορεί να εμποδίσει το φως να φωτίσει και να σκορπίσει το σκοτάδι; Η απάντηση είναι κανείς. Το σκοτάδι άλλωστε δεν υπάρχει παρά μονάχα εκεί που υποχωρεί το φως. Άρα εάν υπάρχει σκοτάδι στην ζωή μας, στην κοινωνία μας, στον κόσμο έχουμε και εμείς ευθύνη που δεν γινόμαστε οι ίδιοι φως. Δεν ωφελεί ξέρετε να διαμαρτύρεσαι για το σκοτάδι όταν εσύ δεν κάνεις τίποτα να έρθει το φως.

Ακριβώς αυτό ζητάει ο Χριστός από εμάς, στο αυριανό ευαγγέλιο, να γίνει ο καθένας στο δικό του μικρόκοσμο πηγή φωτός και χαράς. Η ζωή και ο τρόπος μας να αποτελεί μαρτυρία του Χριστού. Να σε βλέπει ο άλλος έλεγε ο μακαριστός γέροντας Αιμιλιανός και να χαίρεται, να δοξάζει τον Θεό που σε γνώρισε, που σε βρήκε στην ζωή του, που είσαι μέρος και μέλλος της παρέας και συντροφιάς του.

Να μην σε βλέπουν οι άνθρωποι και στρίβουν στην άλλη γωνία. Να φεύγουν και να λένε «ωχ ήρθε πάλι αυτός;» Και πότε συμβαίνει αυτό; Όταν είσαι άνθρωπος σκοτεινός, μίζερος και γκρινιάρης. Που δε βλέπεις κανένα καλό και τίποτε

Τι ζητάμε και τί χάνουμε στην εξομολόγηση; Το Θεό ή τη λύση στο πρόβλημα μας;

του π.Παύλου Παπαδόπουλου

  

Πολλές φορές πηγαίνουμε στον πνευματικό, για να λύσουμε το πρόβλημά μας. Αυτό σημαίνει: Σε παρακαλώ, μη μου μιλήσεις τώρα για τον Θεό, μην με ενώσεις με τον Θεό, μόνο βοήθησέ με να προσαρμοσθώ στη ζωή αυτή, να τακτοποιήσω τα θέματά μου, ώστε να μην υποφέρω, βοήθησέ με να συνδυάσω αυτό που θέλω και σκέπτομαι με την δυσκολία, την δοκιμασία που έχω.

  Παραδείγματος χάριν, έχασα την δουλειά μου, πηγαίνω στον πνευματικό. Δεν πηγαίνω γιατί με ενδιαφέρει ο Θεός αλλά πως θα λυθεί το πρόβλημά μου, γυρεύω λύση, δουλειά, όχι τον Θεό. Μπορεί να πω και μερικές αμαρτίες μου εκεί, αλλά αυτό που με καίει είναι να βρω δουλειά, όχι τον Θεό. Θέλω τον Θεό για να μου βρει πάλι δουλειά. Δεν θέλω τον Θεό, θέλω κάτι από τον Θεό. Γίνεται ουσιαστικά το αίτημα μου ο θεός μου και ο Θεός γίνεται ένα μέσο για να πραγματοποιηθεί το αίτημά μου, η λύση που ζητώ.