...στην θεία λειτουργία

Τον περασμένο αιώνα στη Μικρασία έζησε ένας άγιος άλλ' αφανής λευίτης, ο π. 'Ιωάννης. Ήταν έγγαμος, οικογενειάρχης από το Γκέλβερι της Καππαδοκίας.

Τις καθημερινές εργαζόταν στά χωράφια, ενώ τις Κυριακές και τις γιορτές λειτουργούσε στην Εκκλησία.

Στη Θεία Λειτουργία σχεδόν πάντοτε ξεσπούσε σε δάκρυα και αναστεναγμούς.

Την ώρα μάλιστα του καθαγιασμού η κατάνυξή του κορυφωνόταν. Οι ψάλτες έψαλλαν το «σε υμνούμε...» όσο πιο αργά μπορούσαν αλλά εκείνος καθυστερούσε πέντε, δέκα, δεκαπέντε λεπτά ή και περισσότερο. 'Έτσι κι εκείνοι επαναλάμβαναν τον ύμνο μέχρι πέντε ή έξι φορές.

Τελικά, πλησίασαν κάποτε τούς επιτρόπους και τούς είπαν το πρόβλημά τους. Εκείνοι με τη σειρά τους το διαβίβασαν στον λειτουργό.

- Πάτερ Ιωάννη, συχνά καθυστερείς την ώρα του καθαγιασμού. Οι ψάλτες και ο λαός έξω σε περιμένουν πολλή ώρα. Δεν μπορείς να λες πιο σύντομα την ευχή, για να μη γίνεται χασμωδία;

-Και πώς να γίνει αυτό; (τους απάντησε)

- Είναι εύκολο. Εκεί πού είσαι πεσμένος μπρούμυτα, νά σηκώνεσαι, νά σταυρώνεις

Το θαύμα με το αεροπλάνο της ολυμπιακής (αγ.Ιάκωβος Τσαλίκης)

Ο κ. Δημήτρης Δραγατσίκας από την Κοζάνη, που ζει στην Αμερική, είπε ότι το 2002, σε κάποιο ταξίδι του από Ελλάδα για Αμερική, με πτήση της Ολυμπιακής, πάνω από τον Ατλαντικό το αεροπλάνο έπεσε σε καταιγίδα.
Κεραυνός ράγισε το παρμπρίζ του πιλοτηρίου και το αεροσκάφος έχασε ύψος και από τα 35.000 πόδια έφτασε στα 18.000 πόδια. Οι προσπάθειες να κλείσουν την ρωγμή φυσικά ήταν μάταιες και η καθοδική πορεία συνεχιζόταν.
Ο Δημήτρης βγάζει από την τσέπη του μια εικονίτσα του Αγίου Ιακώβου (Τσαλίκη), που είχε μαζί του, την σφίγγει στα χέρια του και τον παρακαλεί θερμά.
Ξαφνικά βλέπει από το δικό του παράθυρο τον Άγιο Ιάκωβο, με τα ράσα φουσκωμένα από τον αέρα, να απλώνει το χέρι του κάτω από το αεροπλάνο και να σταματά την πτώση του!
Στη συνέχεια τον είδε να φεύγει και να χάνεται μέσα στα σύννεφα.
Όταν προσγειώθηκαν οι ειδικοί τους είπαν:
– Είχατε μεγάλο Άγιο και δεν χάσατε την ζωή σας 250 επιβάτες!
Ο Δημήτρης ήξερε ποιος ήταν αυτός ο Άγιος αφού επέτρεψε ο Θεός και τον είχε δει.

Από το βιβλίο “Ένας σύγχρονος Άγιος, Ο Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης), Ηγούμενος Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ του Γέροντος”, έκδοση των Πατέρων της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ του Γέροντος, Λίμνη Ευβοίας.

ΠΗΓΗ Πατέρων Λόγοι και Διδαχές ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

πηγή

η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης στην Ροδόπη

Η Ιερά και θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης είναι σεβαστή όχι μόνο στους Χριστιανούς, αλλά και στους Μουσουλμάνους της Κομοτηνής.
Εκατονταδες πιστοι σπευδουν καθημερινα στη Μονή Βαθυρρύακος, που βρίσκεται δεκαπέντε χιλιόμετρα έξω από την Κομοτηνή, στην παλιά εθνική οδό Κομοτηνής – Ξάνθης, για να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα στην οποια απεικονίζεται η Παναγία Βρεφοκρατούσα.
Πρόκειται για ένα Πανθρακικής εμβέλειας προσκύνημα με μεγάλη ιστορία.

ΠΩΣ ΒΡΕΘΗΚΕ Η ΕΙΚΟΝΑ
Η περιοχή που βρίσκεται σημερα το μοναστήρι, καποτε το 12ο αιώνα είχε το όνομα Παναγία.
Ο τοπος εκεινος απο πολυ παλια θεωρουνταν άγιος γιατί στα βάθη των αιώνων, κατά την περίοδο ακόμη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, πριν η περιοχή κατακτηθεί από τους Οθωμανούς Τούρκους, είχε έντονη την παρουσία της Παναγίας.
Αργοτερα επί Τουρκοκρατίας η περιοχή μοιράστηκε σε τσιφλικάδες. Συνολικα υπηρχαν 4 τσιφλικια.
Στους πλούσιους αγάδες ανήκαν φιλέτα γης και αυτοί διοικούσαν την περιοχή, καλλιεργούσαν τα κτήματα και δεν επέτρεπαν φυσικά την ανέγερση εκκλησιών.

το καλύτερο κήρυγμα

Ήταν απόγευμα, παραμονή της πανηγύρεως του και ετελείτο ο πανηγυρικός εσπερινός του Αγίου. 

Κατανυκτικός εσπερινός...υπέροχοι ψαλτάδες...ο κόσμος γέμιζε ασφυκτικά την εκκλησία και το "άρωμα" του Αγίου μας τρυπούσε τα ρουθούνια χαρίζοντας μας μεγάλη ευφορία. 

Ήρθε η ώρα της περιφοράς της εικόνας του Αγίου εντός του ναού. Τότε....συνέβη το απρόβλεπτο... που γέμισε με αμηχανία και έκπληξη όλο το εκκλησίασμα. 

ένας κύριος που έψελνε στο αριστερό ψαλτήρι...πετάγεται ξαφνικά... βγάζοντας μια φωνή που δεν κατάλαβα...και με τα χέρια τεντωμένα, προσπάθησε να κατακρημνίσει την εικόνα του Αγίου Ιωάννου!!! όμως προς κατάπληξη όλων έμεινε ακίνητος... λίγο πριν αγγίξει την εικόνα... με τα χέρια του μόνο να τρέμουν ολόκληρα από τον ώμο.... δέκα εκατοστά πριν αγγίξει την εικόνα!!! 

Αυτό διήρκεσε λίγα λεπτά.... ικανά να παρατηρήσουμε το γεγονός... την ταραχή

η μυροβλύζουσα κόγχη του ιερού

Ο μακαριστός Γέροντας π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931–1999) ήταν ένας σύγχρονος διορατικός και θαυματουργός άγιος, ο οποίος έδρασε με πολύ μεγάλη αγάπη και αυταπάρνηση στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αγίας Βαρβάρας Αθηνών, συνεχώς δίπλα στον ανθρώπινο πόνο. Μαθητής, ο ίδιος και για χρόνια συμπαραστάτης του νεοφανούς αγίου της Εκκλησίας μας, του οσίου Νικηφόρου του Λεπρού (1887–4/1/1964). Ο δε άγιος Νικηφόρος στάλθηκε στα υπεύθυνα χέρια της αγάπης και της διακονίας του Γέροντος Ευμενίου από έναν άλλον σύγχρονο άγιο, τον Άγιο Άνθιμο (Βαγιάνο) της Χίου (1869–1960), με προσωπική συστατική επιστολή του ιδίου.

Ο Γέροντας, σαν λειτουργός που ήταν ο ίδιος στον ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων, δεν έβαζε κανέναν μέσα στο ιερό. Οι θείες Λειτουργίες αυτού του αγίου Γέροντος συνοδεύονταν με το εξαιρετικά σπάνιο και έκτακτο «σημείο» της ευλογίας και της ευδοκίας του Αγίου Θεού: την ευώδη και άφθονη μυροβλυσία του τοίχου της κόγχης του ιερού, όπου αυτός λειτουργούσε...

Διηγείται ένα πνευματικό του παιδί: «Κάποτε, μετά τη θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων, ξαφνικά με φώναξε. Εγώ, αν και εσωτερικά θλιμμένος, πήγα. Με πήρε και μ’ έβαλε μέσα. Με παίρνει δίπλα στην αγία Τράπεζα και μου δείχνει την κόγχη. Κοιτάζω... Ο τοίχος ήταν βρεγμένος κι έτρεχε μέχρι κάτω.

Μου λέει: “Τι θα κάνουμε εδώ;” Και του λέω: “Γέροντα, θα κάνουμε μία μόνωση απ’ έξω, μετά που θα περάσουν οι γιορτές, για να μη τραβάει υγρασία”. Μου λέει: “Όχι, ευλογημένε!... Δεν κατάλαβες!...” “Τι δεν κατάλαβα, Γέροντα;”, τον ρωτάω. “Κοίταξε προσεκτικά!”, μου λέει. Κοιτάζω. “Αυτό, είναι θαύμα!”, μου λέει. “Να, πολλές φορές, όταν αρχίζω τη θεία Λειτουργία, μόλις πω: ‘Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος…’, αρχίζει ο τοίχος και στάζει μύρο. Μάλιστα, κάποιες φορές στάζει τόσο πολύ, που τρέχω να τελειώσω τη θεία Λειτουργία, διότι –πού θα πάει;!– θα πλημμυρίσουμε εδώ πέρα!...”.

Άγγιξα το χέρι μου πάνω στον τοίχο και ήταν πράγματι μύρο!... Ευωδίαζε!!...».

[ Σήμερα είναι η μέρα της σεπτής κοιμήσεως του οσίου Γέροντα Ευμενίου (Σαριδάκη)· η πατρική του ευχή και πρεσβεία, παντού και πάντα, αισθαντικά μαζί μας! Η συνέχεια του κειμένου με το θαύμα της μυροβλυσίας της κόγχης του ιερού, από το ιστολόγιο «Το Ειλητάριον»· https://toeilhtarion.blogspot.com/2019/05/blog-post_23.html.

με βάρκα το τριμμένο ράσο (αγ.Δαβίδ εν ευβοία)

Ὅταν κάποτε ὁ Ὅσιος Δαβίδ χρειάστηκε νά περάσει ἀπό την Ἀταλάντη στίς Ροβιές τῆς Β. Εὐβοίας, παρακάλεσε ἐκεῖ ἕνα βαρκάρη νά τόν περάσει ἀπέναντι.

Ὁ βαρκάρης τόν εἶδε ρακένδυτο καί ἀρνήθηκε.

Ὁ Ὅσιος χωρίς νά γογγύσει ἔβγαλε τό τριμμένο ράσο του, τό ἅπλωσε πάνω στό νερό τῆς θάλασσας, ἔκανε τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, προσευχήθηκε καί ἀνέβηκε ἐπάνω του καί ὤ τοῦ θαύματος, ἄρχισε νά ταξιδεύει!

Βλέποντας ὁ βαρκάρης τόν Ὅσιο νά ταξιδεύει ἐπάνω στό ράσο τοῦ μονολόγησε:

«Νά, αὐτός εἶναι ὁ καλόγερος, πού εἶπε νά τον πάρω. Αὐτός εἶναι ἅγιος!».

Και ἄρχισε ἀμέσως νά φωνάζει ἀπό μακριά: «ἔλα παππού μου νά σε πάρω, ἔλα…».

Ὁ Ἅγιος ἄκουσε τήν φωνή τοῦ βαρκάρη, τόν εὐλόγησε καί συνέχισε νά ταξιδεύει μέ τόν θαυμαστό αὐτό τρόπο.

---

φυσικά και δεν είναι ο μόνος άγιος που ταξίδευε επί υδάτων με το ράσο του. Θαύμα

υπερβατικό μήνυμα ....

Πριν λίγο καιρό ο σύζυγός μου επισκέφτηκε το Άγιον Όρος!

Εκεί ένας ηγούμενος του εξιστόρησε το παρακάτω συγκλονιστικό θαύμα:

Πριν περίπου 1 μήνα από τώρα, μια κυρία επισκέφτηκε τα Ιεροσόλυμα, παρόλο που είναι δύσκολη περίοδος τώρα, λόγω του πολέμου.

Ήθελε να πάει να προσκυνήσει και τον τάφο του Αγίου Γεωργίου στη Λήδα.

Ήταν έτοιμη να πάρει ταξί, αλλά την ενημέρωσαν ότι αυτό έχει γίνει πολύ επικίνδυνο διότι υπάρχει σπείρα κακοποιών που προσποιούνται τους οδηγούς ταξί, λοξοδρομούν, σε ναρκώνουν και σου παίρνουν τα όργανα!

Εκείνη είπε ότι θα το ρισκάρει γιατί θέλει πολύ να προσκυνήσει τον Άγιο!

Αφού απέρριψε κάποια ταξί, τελικά επέλεξε το 4ο ταξί, σταυροκοπήθηκε και ξεκίνησε.

Είχε ξαναπάει στον Άγιο Γεώργιο και μετά από περίπου 25 λεπτά δεν είχαν φτάσει ακόμα. Αυτό την έβαλε σε σκέψεις.

Μόλις όμως είδε το ταξί να λοξοδρομεί, της κόπηκαν τα πόδια...

Το διορατικό χάρισμα του αγίου Πορφυρίου (αληθινά περιστατικά)

«Ο άγιος Πορφύριος είναι μεγάλο δώρο του Θεού»!

«Με τα μάτια του σώματος βλέπεις περιορισμένα, ενώ μ’ εκείνα της ψυχής μπορείς να «βλέπεις» και πίσω απ’ το φεγγάρι… Εσείς βλέπετε εξωτερικά, εγώ… «βλέπω» και «διαβάζω» την ψυχή του άλλου».

Με αυτά τά λόγια περιγράφει ο ίδιος ο Άγιος Πορφύριος το διορατικό χάρισμα που του έδωσε ο Θεός, για να υπηρετεί με αυτό τους ανθρώπους.

--Σαν να είχε μια πνευματική τηλεόραση μπροστά του, «έβλεπε» καθαρά πίσω από υλικά εμπόδια ή «διάβαζε» τις σκέψεις των ανθρώπων!

--Μετακινούνταν σωματικά και επισκεπτόταν πνευματικά του παιδιά ακόμα και στο εξωτερικό.

---Ο Άγιος είχε νικήσει από αυτή τη ζωή τους νόμους της φθοράς και ζούσε στη συχνότητα του Θεού.

Το χάρισμα του δόθηκε, σε μικρή ηλικία, όταν ήταν στο Άγιον Όρος, για την απόλυτη υπακοή που έκανε στους Γέροντές του. Κι από τότε, το χρησιμοποίησε σε όλη του τη ζωή για την πνευματική ωφέλεια των ανθρώπων και προς δόξαν Θεού.

Το χάρισμα ήταν καταπληκτικό. Μπορούσε να «δει» το… …κρυμμένο κασετοφωνάκι της κυρίας που ήθελε να τον μαγνητοφωνήσει, αλλά και …το νερό που υπήρχε αρκετά μέτρα κάτω από τη γη, να «δοκιμάσει» το νερό και να δείξει

Θαυματουργή επέμβαση της γερόντισσας Γαλακτίας

Ονομάζομαι… Είμαι 39 ετών, κάτοικος… Μονοφατσίου Ηρακλείου Κρήτης! Είμαι έγγαμος με… παιδιά. Τυγχάνω βαριά καρδιοπαθής από 17 ετών. Η ζημιά ήταν παρεπόμενο ιογενές της νόσου κοξάκι. Πέρασα επτά οξείες και πολύ επώδυνες μυοκαρδίτιδες. Κινδύνευσα πλειστάκις… Νοσηλεύθηκα με αφόρητους πόνους. Η ζωή για μένα ήταν ελλειπής και μαρτυρική. Όλα περιορισμένα και πολύ περισσότερο η δυνατότητα αγροτικής εργασίας. Η τελευταία επώδυνη μυοκαρδίτιδα ήταν τον περασμένο Ιούνιο. Στο νοσοκομείο είχα δίπλα μου την μητέρα μου. Ήταν αυτή που ξενύχτησε την Γερόντισσα Γαλακτία το τελευταίο βράδυ στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου πριν την βάλουν στην μονάδα κόβιντ. Ένα μεσημέρι στην τελευταία κρίση που αντιμετώπισα, η μητέρα μου επικαλέσθηκε θερμά την Οσία Γερόντισσα. Εμφανίσθηκε πάραυτα ντυμένη σαν γιατρός στα κατάλευκα από άνωθεν έως κάτω…

Άνοιξε το στέρνο μου και μετά την καρδιά μου στα δύο! Κάλεσε την μητέρα μου να παρακολουθεί. Η μητέρα μου ήταν σαν υπνωτισμένη. Της έδειξε τις σοβαρές βλάβες σε όλα τα σημεία. «Κοίταξε εδώ, κοίταξε χάλια» της έλεγε, καθάρισε τις φλέβες η «γιατρός» Γερόντισσα με ένα μυστηριώδες λεπτό αντικείμενο που κρατούσε. Οι αρτηρίες από μαύρες γίνονταν λευκές! Είδε η μάνα μου αγγεία σαν τα λεπτά καλώδια των κινητών τηλεφώνων. Εξήγησε στη μητέρα μου ότι το

Οι ζωντανές ψυχές πιστεύουν στα μεγαλειώδη θαύματα του Προφήτη Ηλία. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Γράφοντας για τον βίο της αδερφής του, Αγίας Μακρίνας, ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης διστάζει να απαριθμήσει τα θαύματά της, «για να μην είμαι», λέει, «υπεύθυνος για το αμάρτημα της απιστίας σε ανθρώπους ανήμπορους». Καλεί αβοήθητους, όσους δεν πιστεύουν. Πραγματικά, δεν υπάρχει τίποτα ασθενέστερο από έναν άνθρωπο χωρίς πίστη. Ο άνθρωπος χωρίς πίστη πιστεύει στη δύναμη των νεκρών πραγμάτων και των νεκρών στοιχείων της φύσης και δεν πιστεύει στη δύναμη του Θεού ή στη δύναμη των ανθρώπων του Θεού. Αυτό είναι πνευματική νωθρότητα και αυτή η νωθρότητα ταυτίζεται με τον πνευματικό θάνατο.

Έτσι, οι ζωντανές ψυχές πιστεύουν ενώ οι νεκρές δεν πιστεύουν. Οι ζωντανές ψυχές πιστεύουν στα μεγαλειώδη θαύματα του Προφήτη Ηλία. Αυτά τα θαύματα τους δίνουν κουράγιο και χαρά, γιατί γνωρίζουν ότι είναι φανέρωση της δύναμης του Θεού. Όταν ο Θεός εκδηλώνει τη δύναμή Του μέσω άψυχων πραγμάτων και στοιχείων της φύσης, γιατί τότε δεν θα την εκδηλώνει μέσω των ζωντανών και αγίων ανθρώπων; Αυτό που δίνει τη μέγιστη χαρά στους πιστούς είναι ότι ο Προφήτης Ηλίας εμφανίστηκε ζωντανός στο όρος Θαβώρ κατά τη Μεταμόρφωση του Κυρίου. Κατά τη διάρκεια της ζωής του στη γη, αυτός ο μεγάλος προφήτης έδωσε απόδειξη για την ύπαρξη του Ενός και Ζώντος Θεού και, μετά το θάνατό του, και ακόμη και μετά από αρκετές εκατοντάδες χρόνια, με την εμφάνισή του στο όρος Θαβώρ, έδωσε στην ανθρωπότητα ορατή απόδειξη της μετά θάνατον ζωής.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ημερολόγιο – Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Δεκέμβριος): Βίοι Αγίων, ύμνοι, στοχασμοί και ομιλίες για κάθε ημέρα του

Θαυμαστό γεγονός με τον γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας και μία παρέα αμερικανών

Κάποιος Αμερικανός, είχε πάει στο μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα με την παρέα του. Σε κάποια στιγμή εμφανίζεται ο γέροντας Εφραίμ να βγαίνει από το κελί όπου εξομολογεί τον κόσμο και να ρωτάει τον νεαρό Αμερικανό:

– Έχεις παιδί μου καλό κινητό, μοντέρνο, σύγχρονο;
– Γιατί ρωτάτε γέροντα, είπε με απορία ο νεαρός.
– Να θέλω να πάρεις τηλέφωνο στο Άγιο Όρος σε μια μονή, για να μιλήσω εκεί με ένα μοναστήρι, του απάντησε ο γέροντας.
Ο γέροντας έδωσε τον αριθμό της μονής και είπε στον νεαρό:
– Παιδί μου, πάρε τηλέφωνο σε μία ώρα περίπου και μόλις βγάλεις γραμμή, να μου δώσεις το τηλέφωνο, για να μιλήσω.

Πράγματι ο νεαρός μετά από μία ώρα πήρε τηλέφωνο στην μονή του Αγίου Όρους και στα Αμερικάνικα είπε στον μοναχό που σήκωσε το τηλέφωνο, ότι ο γέροντας Εφραίμ από την Αριζόνα ήθελε να τους μιλήσει. Καθώς τα έλεγε αυτά ο νεαρός Αμερικανός κατευθυνόταν στο κελλί του γέροντα Εφραίμ, που εξομολογούσε, για να του δώσει το τηλέφωνο.

Ο μοναχός από το Άγιο Όρος παραξενεύτηκε από το τηλέφωνο και είπε στον νεαρό, ότι ο γέροντας Εφραίμ βρίσκεται στην μονή τους και μάλιστα ήθελε εκείνος, να του μιλήσει! Κόκκαλο ο νεαρός Αμερικανός!

Και ακούει από την άλλη γραμμή να του μιλάει ο γέροντας Εφραίμ και να του λέει:
– Έλα παιδί μου Τζον (έτσι έλεγαν τον νεαρό), γι’ αυτό σε είπα να πάρεις

Θαυμαστή διάσωση αεροπλάνου από τον Άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη

Ζωντανή αφήγηση της θαυμαστής διάσωσης ενός εκ των διασωθέντων, στου οποίου την προσευχή “οφείλεται” η παρέμβαση του Αγίου Πατρός Ιακώβου….

“Πριν αρχίσουμε να διασχίζουμε τον ατλαντικό ωκεανό πέσαμε σε καταιγίδα.
Κεραυνός χτύπησε το τζάμι του πιλοτηρίου και το ράγισε.
Χτύπησε αμέσως το σήμα “προσδεθείτε” και έγινε συμπίεση. Δηλαδή πέφταμε, χάναμε ύψος και φτάσαμε γύρω στα 18000 πόδια. Πολύ χαμηλά για την πτήση μας.
Το πλήρωμα έβαζε χαρτόνια στο τζάμι, για να κρατά αντίσταση για να μην φύγει τελείως το τζάμι.

Όταν άναψε “προσδεθείτε”, έκανα την προσευχή μου και επικαλέστηκα τον πατήρ Ιάκωβο και τον Όσιο Δαυίδ…
Είχα τις εικονίτσες τους πάντα μαζί μου και τις κράταγα στα χέρια μου εκείνες τις δύσκολες στιγμές και τους παρακαλούσα πολύ έντονα.
Ήταν το μόνο που μπορούσα να κάνω. Καθόμουν στην τρίτη σειρά στην business class στο παράθυρο στην αριστερή μεριά του αεροπλάνου.

Και βλέπω ξαφνικά μέσα από τα σύννεφα να βγαίνει πετώντας ο πατήρ Ιάκωβος!!!

Τα ράσα του είχαν φουσκώσει από τον αέρα σαν ομπρέλα και είχε το δεξί του χέρι ψηλά με ανοιχτή παλάμη ερχόμενος προς το αεροπλάνο…
Τις στιγμές της πτώσεως έβαλε το χέρι του στην κοιλιά του αεροπλάνου και το κράτησε στη χούφτα του μέχρι που το σταθεροποίησε. Αφού το σταθεροποίησε στην πορεία του, χάθηκε μέσα στα σύννεφα από την ίδια μεριά πού ήρθε….
Ήταν κάτι το συγκλονιστικό!!!

Μοναδική εμπειρία και χαρά που βλέπεις το πόσο ζωντανή είναι η πίστη σου και πόσο κοντά μας είναι οι Άγιοι μας! Πόσο ζωντανοί είναι! Δοξάζω τον Θεό αν και δεν είχα την ευτυχία να τον γνωρίσω και τον είδα τόσο θαυμαστά αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές της πτώσεως.
Χανόμασταν γύρω στους διακόσιους πενήντα ανθρώπους. Ήμασταν στο έλεος του Θεού. Ο Γέροντας έκανε το θαύμα του…”

Δημήτριος Δραγάτσικας, κάτοικος ΗΠΑ.

πηγή 

οι εμφανίσεις του βασιλέα Ιωάννη στον Μακρυγιάννη

«…Τότε μου λέγει (σ.σ. ὁ Θεός): Μὴν κλαῖς, Γιάννη, καὶ ὅσα περικαλιέσαι, καὶ τὴν πατρίδα σου θ’ ἀναστήσω καὶ τὴν θρησκεία σου καὶ γενικῶς τὴν ἀνθρωπότη, μὲ τὸν καιρό τους, Γιάννη, δὲν εἶναι ἡ ὥρα ἡ διορισμένη ἀκόμα. καὶ θὰ ἰδεῖτε, ὅλοι ὅσοι πηγαίνουν κόντρα τῆς θελήσεώς μου. καὶ δικούς σας καὶ ἄλλους, θὰ σᾶς λευτερώσω ἀπὸ τοὺς ἀναθεματισμένους καὶ θὰ σᾶς δώσω τὴν μεγάλη κορόνα»! σέλ. 139

«… Τότε ὅπου μόδωσε ἀπὸ τὸ φόρεμα καὶ τὴν σκέπη, μοῦ εἶπε (σ.σ. ὁ Θεός): Εἶσαι ὁ πρόδρομος τῆς πιτροπῆς ὅπου θὰ συστήσω, ὅποτε εἶναι ἡ ὥρα, καὶ τὴν ζωή σου σοὺ ἀσφάλισα καὶ τὴν ψυχή σου»! σέλ. 140 

 «Μία βραδιὰ κοιμόμουν μέσα εἰς τὶς εἰκόνες  (εἶχα ἐκεῖ τὸ γιατάκι μου)….. καὶ μὲ πῆραν καὶ μὲ πῆγαν ἀπάνω, σὲ μία πεδιάδα, ὅμως πολλὰ λυπηρή….. Κολλώντας εἰς τὴν πεδιάδα ἐκείνη, ἦταν ὁ ἀφέντης μᾶς (σ.σ. Πατήρ), εἰς τὸ δεξιόν του ὁ Χριστός, εἰς τὸ δεξιόν του Χριστοῦ ἡ Θεοτόκο καὶ ὡς δώδεκα ἅγιοι (τὸν ἅγιον Γιάννη τὸν Βαφτιστῆ τὸν γνώρισα πολὺ καλά), καὶ ἦταν ὅλοι εἰς τὰ μαῦρα, ὁ ἀφέντης καὶ οἱ ἄλλοι ὅλοι, καὶ κάθονταν. Εἰς τὸ ἀριστερὸν μέρος ἦταν ὅσοι εἶχαν ἐγκλήματα πολλὰ καὶ ὅσοι εἶχαν παιδιὰ βαφτισμένα καὶ ἔκαναν ἁμαρτία μὲ τὶς κουμπάρες τους, καὶ ὅσοι κορίτσια ἔφθειραν, ἦταν καὶ ἄλλοι πολλοὶ ἐγκληματίες….. ὕστερα

Μέγα θαυμαστό γεγονός με τον Άγιο Νικόλαο Πλανά

Η γιαγιά μου ήταν νεωκόρος, σε μία Εκκλησία στην οποία υπηρέτησε ο παπά Νικόλας ο Πλανάς, όταν ήταν ιερέας στην Νάξο. Μία των ημερών, ημέρα Πέμπτη, λέει ο παπά Νικόλας στον προϊστάμενο ιερέα του Ναού:

«Πάτερ μου, έχω ένα επείγον ραντεβού στην Πάρο σήμερα, δώσε μου την ευχή σου να πάω να τακτοποιήσω την υπόθεση που έχω…» και ο προϊστάμενος του έδωσε την άδεια.

Μόλις φεύγει ο παπά Νικόλας για το επείγον ραντεβού του στην Πάρο, ο προϊστάμενος ιερέας φωνάζει την γιαγιά μου και της λέει: «Είναι η πρώτη φορά που ο παπά Νικόλας μου είπε ψέματα. Θέλει, λέει, να πάει στην Πάρο, σήμερα, για κάποια υπόθεση… Πώς θα πάει στην Πάρο, αφού κάθε Πέμπτη δεν έχει καράβι για την Πάρο;; Κάνε μου την χάρη, σε παρακαλώ, τρέξε γρήγορα και παρακολούθησε να δεις τι γίνεται».

Τρέχει η γιαγιά μου και βλέπει τον παπά Νικόλα να κατευθύνεται προς μία απόμακρη παραλία. Κοίταζε η γιαγιά μου για κάποιο καΐκι ή βάρκα αλλά τίποτα, ερημιά. Τότε ξαφνικά, βγάζει το ράσο του ο παπά Νικόλας, το πετάει στην θάλασσα, και μ’ ένα σάλτο ευρίσκεται πάνω στο ράσο και αρχίζει επί του ράσου να πλέει με κατεύθυνση την νήσο Πάρο!

Σαστίζει η γιαγιά μου! Τρέχοντας επιστρέφει στον Ναό, έκθαμβη θα έλεγα, και περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια όλα τα θαυμαστά που έζησε στον προϊστάμενο. Ο προϊστάμενος ιερέας δεν επίστεψε λέξη, και είπε στην γιαγιά μου: «Αυτά τα

Αυτός ο άνθρωπος με έσωσε, με έβγαλε από ψυχικό θάνατο… (αγ.Αρσένιος Μπόκα)

ΟΣΙΟΣ ΑΡΣΈΝΙΟΣ ΜΠΟΚΑ Ο ΡΟΥΜΑΝΟΣ:

Διηγείται ο ιερέας π. Κυπριανός Νεγρεάνου:

-Είχα πάει σε ένα μοναστήρι και περίμενα το λεωφορείο. Δίπλα μου ήταν και δύο σύζυγοι ηλικιωμένοι.

Κάποια στιγμή έβγαλα κάποια χαρτιά μου να ψάξω κάτι.

Μαζί είχα και μία φωτογραφία του πατρός Αρσενίου.

Η κυρία με ρώτησε αμέσως:

«Έχετε γνωρίσει τον πατέρα Αρσένιο;

Αγαπητέ μου, εγώ τον γνώρισα.

Αυτός ο άνθρωπος με έσωσε, με έβγαλε από ψυχικό θάνατο…

Είχα παθήσεις των ενδοκρινών αδένων.

Εδώ και χρόνια έμενα σε νοσοκομεία και οίκους ευγηρίας σε ολόκληρη την χώρα.

Στο τέλος μου είπαν να πάω σπίτι διότι σε 2-3 μήνες θα πεθάνω.

Μια νοσοκόμα, πρίν την έξοδο από το νοσοκομείο, μου είπε: «Ματαίως παίρνεις φάρμακα και ελπίζεις στους γιατρούς και νοσοκομεία.

Πήγαινε και προσευχήσου στον Θεό.

Άκουσα ότι υπάρχει ένας άνθρωπος του Θεού, Αρσένιος.

Πήγαινε και κάνε προσευχή, μήπως τον βρείς».

Aλλά εγώ δεν πίστευα στον Θεό, θεωρούσα την πίστη μια βλακεία.

Μιχαήλ, Αρχιστράτηγε των Αγγέλων, σώσε με, κινδυνεύω!

Κυνηγημένος από μια δεκαμελή ομάδα ενόπλων ανταρτών, Κυριακή πρωϊ στις 20 Οκτωβρίου 1945, ο παπά-Δημήτρης Γκαγκαστάθης, μόλις χτύπησε την καμπάνα, αναγκάσθηκε να φύγει από την Εκκλησία για να γλυτώσει. Έπιασε μια ρεματιά και τους ξέφυγε, μα σε λίγο τον πρόλαβαν πάλι, γιατί ήταν έφιπποι.

Τον πυροβολούσαν, όμως καμιά σφαίρα δεν τον χτυπούσε. Του έριχναν με τα στεν, φορητά αυτόματα, χωρίς να μπορούν να τον σκοτώσουν. Οι σφαίρες τρυπούσαν τα ράσα του, τις καταλάβαινε πάνω του, αλλά κυλούσαν στο χώμα χωρίς να τον πληγώνουν. Τον κύκλωσαν βρίζοντάς τον χυδαία και φωνάζοντας. Βλέποντας τον θανάσιμο κίνδυνο σήκωσε τα χέρια του προς τον Ουρανό και φώναξε ''εκ βαθέων'':

- Μιχαήλ, Αρχιστράτηγε των Αγγέλων, σώσε με, κινδυνεύω!

Σαν αστραπή ο Αρχάγγελος Μιχαήλ παρουσιάστηκε με τη μορφή ενός νέου, κρατώντας στο χέρι γυμνό το σπαθί του. Έκοψε με μια σπαθιά τα σχοινιά απ’ τη σέλλα και έριξε τον αρχηγό κάτω απ’ το άλογο, σπάζοντας τη σπονδυλική του στήλη. Οι σύντροφοί του έμειναν ακίνητοι σαν κεραυνόπληκτοι.

- Να μας συγχωρέσεις, παπά μου, είπε ο αρχηγός, και να πας στο καλό. Έχεις όριο ζωής ακόμα και υψηλούς προστάτες.

- Ευχαριστώ! απάντησε ο παπάς και τους συγχώρεσε.

Τους ευχήθηκε να τους φωτίσει ο Θεός και να γίνουν καλοί άνθρωποι. Οι ένοπλοι σήκωσαν τον τραυματισμένο αρχηγό τους και έφυγαν μουδιασμένοι. Οι χωριανοί περίμεναν τον παπά τους συγκεντρωμένοι στην Εκκλησία και του έκαμαν μεγάλη υποδοχή.

- Η Θρησκεία μας είναι ζωντανή! τους είπε εκείνος, όπως συνήθιζε να λέει πάντοτε - παπά-Δημήτρης Γκαγκαστάθης (♰ 29 Ιανουαρίου 1975)

θαύματα, παιδεία και θέλησις...

Ρώτησε κάποιος έναν άγιο άνθρωπο:

Πως μπορούμε να κάνουμε θαύματα;

Και ο άγιος άνθρωπος απάντησε:

Εάν μάθεις κάποιον να διαβάζει το ευαγγέλιο, έχεις ανοίξει τα μάτια ενός τυφλού.

Εάν μάθεις κάποιον να βοηθά τους αναγκεμένους, έχεις θεραπεύσει ένα παράλυτο.

Εάν μάθεις κάποιον να πηγαίνει στην εκκλησία, έχεις θεραπεύσει έναν ανάπηρο.

Εάν οδηγήσεις κάποιον σε μετάνοια, έχεις αναστήσει ένα νεκρό.

Τώρα πήγαινε και κάνε θαύματα! 

Μητροπολίτης Νιγηρίας Αλέξανδρος 

--- 

ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς. 19 πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, 20 διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν. (Ματθ.κη’) 

7 Πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντες ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 8 ἀσθενοῦντας θεραπεύετε, λεπροὺς καθαρίζετε, νεκροὺς ἐγείρετε,

άλλο ένα θαύμα του αγίου Νικολάου

Σε ένα χωριό, κοντά στο Vologda, ζούσε ένας καλός Χριστιανός. Πήγαινε τακτικά στην Εκκλησία. Όπου και αν τύχαινε να είναι, ακούγοντας την καμπάνα έπαιρνε τα παιδιά του και πήγαινε, όσο πιο νωρίς μπορούσε. Και συμβούλευε τη γυναίκα του να μην αργεί, να μην αφήνει να την απορροφούν οι δουλειές του σπιτιού.

Έτσι έτυχε μια μέρα και εκείνη βγαίνοντας βιαστική, για να μην αργήσει, ξέχασε να κλείσει την πόρτα του σπιτιού πίσω της.

Ήταν η μνήμη του αγίου Νικολάου, και το είχε και δική της φιλοτιμία, να πάει έγκαιρα.

Σε λίγο όμως, πέρασε έξω από το σπίτι της ένας κλέφτης. Είδε την πόρτα ανοιχτή. Και μπήκε κι άρχισε να μαζεύει τα τιμαλφή, τα πράγματα με αξία. Και αφού πήρε ό,τι ήθελε, τα έκανε κόμπο, δέμα, τα σήκωσε και ετοιμάστηκε να βγει!

Αλλά δεν πρόφθασε! Είδε ένα όραμα τρομακτικό.

Εκείνη τη στιγμή, απ την πόρτα την οποία είχε φροντίσει και την είχε κλείσει πίσω του, είδε να μπαίνει στο σπίτι ο άγιος Νικόλαος, ντυμένος με ολόκληρη την αρχιερατική του στολή! Και ρίχνοντας ένα βλέμμα άγριο στον κλέπτη, του είπε:

– Ώστε έτσι! Οι άνθρωποι που αγαπούν το Θεό, στην Εκκλησία! Και στο σπίτι τους εσύ, για να τους κλέψεις; Αμ δεν θα σου περάσει!

θαύμα αγίου Νικολάου

Κάποιος Κωνσταντινοπολίτης, που αγαπούσε πολύ τον άγιο Νικόλαο επιβιβάστηκε σε πλοίο, για κάποιες δουλειές του. Λόγω ούριου ανέμου, γρήγορα ξανοίχθηκαν μεσοπέλαγα. Εκεί όμως, τους έτυχε θαλασσοταραχή. Ήταν αργά το βράδυ, όταν εξήλθε στο κατάστρωμα, όπου οι ναύτες άλλαζαν την κατεύθυνση των ιστίων, με τα σχοινιά. Από ατυχία, σκόνταψε και έπεσε μέσα στην θάλασσα. Κανείς δεν μπορούσε - λόγω σφοδρών ανέμων - να τον βοηθήσει, κι αυτός, καταποντιζόμενος με κλεισμένα μάτια και ανάσα, ζητούσε βοήθεια από τον Άγιο Νικόλαο. 

Σε κάποια στιγμή, αισθανόμενος ότι πατάει σε στέρεο έδαφος, και νομίζοντας ότι είναι στο βυθό, συνέχιζε να επικαλείται τον άγιο. Ανοίγοντας τα μάτια του, προς έκπληξή του, βλέπει ότι ήταν μέσα στο σπίτι του στην Κωνσταντινούπολη και τα νερά να στάζουν σαν ποτάμι από τα ρούχα του. Από τις φωνές του ξύπνησε τους γείτονες. Το υπόλοιπο της νύχτας το πέρασε στην Εκκλησία, ευχαριστώντας τον άγιο. Το θαύμα έγινε αμέσως γνωστό στην Πόλη και ο λαός προσήλθε αμέσως σε λιτανεία και αγρυπνία προκειμένου να τιμήσει το θαυματουργό Άγιο. 

κατά πλάτος βίος αγίου Νικολάου

χαιρετισμοί αγίου Νικολάου 

παρακλητικός αγίου Νικολάου

ανακομιδή λειψάνων αγίου Νικολάου 20 Μαϊ

η επιστροφή του αγ.Σάββα από την βενετία

Παρουσιάστηκε ο Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος, το λείψανο του οποίου βρίσκονταν στην Βενετία, στον 23ο πάπα και του λέει:

- Στείλε με στο σπίτι μου, αλλιώς θα πάθεις μεγάλο κακό. Ο πάπας συγκλονίστηκε, ειδοποίησε την επιτροπή για το γεγονός αυτό και έκαναν πραγματικότητα την επιθυμία του Αγίου. Έβγαλαν τα παπικά ρούχα από τον Άγιο και του φόρεσαν τα Ορθόδοξα και μάλιστα για να του βάλουν το σακάκι, σήκωσε ο ίδιος ο Άγιος Σάββας τα χέρια του!!!

Γιατί οι παπικοί, όλα αυτά μας τα αποκρύπτουν; Διότι δεν τους συμφέρει να βγάλουν γεγονότα στη φόρα, που αποδεικνύουν ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη αληθινή πίστη! Και μετά έχεις τον άλλον να σου λέει: - Αφού και οι παπικοί είναι χριστιανοί, γιατί να τους απορρίψουμε; Πέρα βρέχει και στην Ανατολή βροντάει...

+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας

Στην φωτογραφια το λείψανο του αγίου Σάββα πάνω σε γόνδολα, σε ένα κανάλι της Βενετιάς. Στον δρόμο της επιστροφής από τα ξένα στο Σπίτι του...

---

Στην Βενετία το 1965... 

Το Ιερό Σκήνωμα του ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ να ζωντανεύει , να κτυπά το τζάμι της