Όποιος κοιτάζοντας ψηλά και ενώνοντας τη σάρκα με το πνεύμα έχει το Χριστό ευνοϊκό οδηγό της ζωής του∙ Όποιος τα κτήματά του, τη γλώσσα, τα αυτιά, το νου του και τη δύναμη δώσει στη ζωή που έρχεται, ληστεύοντας τον ευρύχωρο κόσμο, όσα κρατούσε ο ληστής των ξένων ο αντίθεος Βελίαρ , [1355] και φέροντας στις αποθήκες του σοδειές μεγαλύτερες από τις επίγειες που τις ληστεύουν οι κλέφτες και τις καταστρέφουν, θα δει με τα μάτια του το βασιλιά Θεό και θα γίνει πνεύμα αφού αποθέσει το σώμα και το πάχος που εμποδίζει και θα κερδίσει θέση στον αγγελικό χορό, παίρνοντας βραβείο μεγαλύτερο από τους αξιόλογους κόπους του∙ καθ' όλον δε θα βλέπει τη θαμπή όψη της σκηνής, όπως άλλοτε, ούτε την γραπτή εικόνα του νόμου που χάνεται, αλλά θα βλέπει με τα μάτια του καθαρού νου την πραγματικότητα.
Περί των παθών της ψυχής του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου μτφρ. Άγγελος Παπουτσής
-------
Το πυρ Του Αληθινού Τριαδικού Θεού είναι και πνοή ζώσα ευωδίας και γιαυτό μπορεί να αναπλάθει και να ανακαινίζει τις φύσεις μας και όλον τον κόσμο, σε σύγκριση με το καυστικό και δυσώδες που μας διαλύει η επαφή και η εθελούσια ή ακούσια κοινωνία του. Είναι φυσικό επόμενο, πως από την ποιότητα της νοεράς δύναμης που τείνει να εγκαλουπωθεί στην χοϊκή μας φύση (δια των αισθητηρίων - πυλών), εξαρτάται κι η δική μας ανάπλαση ή διάλυση. Η έμ-πνευσή μας, η Ζωή ή ο θάνατός μας...
Μεταξύ όμως του νου και του χου, παρεμβάλλεται ο χνους. Είναι σαν χνώτα που θολώνουν την ορατότητα για ευκρινή διάκριση των νοερών, που σκοτίζουν τη διάνοιά μας ώστε να μην καταλάβει τι σημαίνει θεοχαρίτωτος (φωτισμένος από ανέσπερο Φως) νους.
Ευχόμαστε στην γλυκυτάτη Θεοτόκο και την χαιρετάμε με το: χαίρε συ
