Εμβάθυνση στον ύμνο ‘’Άξιον Εστίν’’… (βιωματική σχέση με κάθε άνθρωπο)

Το σώμα του ανθρώπου, είναι όχημα. Οδηγείται από τη συνείδησή του, που είναι η συνισταμένη δυνάμεων, όπως του πνευματικού θελήματος, του συναισθηματικού του και του σαρκικού του κόσμου, γνώσεων, σκέψεων, θελήσεων, συνηθειών, επιρροών....

Μοιάζει με τεχνοκρατική προσέγγιση. Κι όμως, είμαστε αυτο-κίνητα, κάποια πιο αξιόπιστα, άλλα πιο ρυπογόνα..., γυαλισμένα ή αγυάλιστα, τρακαρισμένα...
Για την ορθή λειτουργικότητά του θέλει και αυτό επισκευή από ειδικό ''τεχνίτη'', επισκευή στα φρένα, (φρένο σε κάποιες επιθυμίες) στα ηλεκτρικά - ηλεκτρονικά, (βραχυκυκλώματα) στα φώτα (αγάπη)...
Το όχημα τέλος, επιδέχεται και εσωτερική αναβάθμιση και όχι μόνο αλλαγή σε εξωτερικά (κάπως ανούσια) χαρακτηριστικά.

Ο άνθρωπος συγχρόνως είναι και οίκος. Κατοικεί το ''εγώ'' που διαμέσου τον αισθητηρίων επικοινωνεί με τον έξω κόσμο. Πάλι μέσω αυτών (ως θυρίδες) εισέρχεται και ο θάνατος (Αγία Γραφή) τις οποίες θυρίδες πρέπει να

τα Χερουβείμ και τα Cεραφίμ

Του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού

XC

τα Χερουβείμ και τα Cεραφίμ

   Αγγελικές ουράνιες δυνάμεις και νοερές ασώματες οντότητες, συνυπάρχουν, συνοδοιπορούν, συμπάσχουν, συγχαίρονται και συλλυπούνται με τους ανθρώπους…

   Παρότιι δεν βλέπουμε αγγέλους με τα φυσικά μας μάτια, όπως και τόσα άλλα που είναι έξω από τις συχνότητες της φυσικής μας όρασης, θάταν άσοφο να απορρίψουμε την ύπαρξη και την μετοχή τους στα ανθρώπινα, καθώς ο καλός Θεός δια των Γραφών και των αγίων Του μας γνωστοποιεί την παρουσία και βοήθειά τους.

   Φυσικά αναφέρομαι στους φωτεινούς αγγέλους  του Θεού τους προστάτες κι όχι στους αντιδίκους της σωτηρίας μας, που μπορεί να εμφανιστούν ΚΑΙ σαν άγγελοι φωτός, μόνο και μόνο για να μας πλανήσουν. Έτσι, δεν είναι ευλογημένο να ασχοληθούμε με την ‘’όραση’’ αυτών, που ενέχει κάποιου είδους κίνδυνο, αλλά για την ψυχωφελή τους παρέμβαση και λειτουργικότητα στην ζωή μας, ώστε να τους αποδώσουμε τουλάχιστον την ευχαριστία.  

   Μια φορά ο άγιος Συμεών ο δια Χριστόν σαλός, φιλούσε τα σκαλοπάτια ενός πορνείου λέγοντας πως ο τόπος αυτός, είναι άγιος. Η συμπεριφορά των περαστικών κατά κανόνα ήταν απορριπτική, βλάσφημη και προσβλητική στον άγιο, που γέμιζαν αμφιβολίες στον μαθητή του, μέχρι τη στιγμή φυσικά, που του εξήγησε την στάση και πράξη του.

…εδώ παιδί μου πέφτουν τα δάκρυα των αγγέλων – προστατών των ανθρώπων, εκείνων που