Για να συμβούν όλα αυτά τα ‘’σήμερον’’ της ορθοδοξίας (που συχνά υμνούμε) απαιτούν προϋποθέσεις γιατί αυτό το σήμερον ανήκει στο νυν (κεφαλή) και αιώνιο παρόν. Απεναντίας τα εφήμερα στον κόσμο, τα εμπεριεχόμενα στο αεί (κοιλία) χρόνο ‘’σήμερον’’ και ''τώρα'', περνάνε αστραπιαία και χάνονται.
Παρά την παρατήρηση, υπάρχει μια συνάφεια μεταξύ των άπαξ ανεπανάληπτων γεγονότων μέσα στον χρόνο και των επαναλαμβανόμενων εορτών που ετησίως, σαν έλικα, επανερχόμαστε. Ο μυστικός συνδυασμός αυτών των δύο ''τώρα'' είναι η αφορμή των παρακάτω σκέψεων... με την προσπάθεια καταγραφής του τρόπου, πως από το ένα και κάτω, περνάμε στο άλλο.
Σήμερα κοσμικώς λύονται τα γήινα δεσμά του τέως βασιλέως και πνευματικώς ενθυμούμαστε την λύση από αγγέλου των δεσμών του απ.Πέτρου (16 Ιαν).
Η υγιής ευθεία κίνηση του νοός, αναγάγει εκ των δημιουργημάτων νουν, καρδία και όλην την ζωή, στον Δημιουργό.
Εκ του ίχνους, πολλοί είχαν σε αυτόν (τον επίγειο τέως βασιλέα) επενδύσει εξωτερικά και αναμενόντουσαν κάποιες ενέργειες για την βασιλεύουσα Πόλι. Εξ αυτής δε της προσμονής, συγχρόνως κάποιοι απογοητεύτηκαν, ο Θεός εξέθεσε τον άγιό Του (1), άλλοι βρήκαν ευκαιρία να κοροϊδέψουν…. και άλλοι πολλοί δυστυχώς να εξάγουν χολή και επιδείξουν την μικρότητα της ψυχής τους.
Ρωτούσαν τον αγ.Παΐσιο…
γέροντα! χειμώνιασε! πότε θα πάρουμε την
Πόλι;
κι ο άγιος απαντούσε:
- άστε πότε θα πάρουμε την Πόλι. Εσείς πήρατε Χριστό;
Φαίνεται, πως ‘’σήμερα’’ παραδίδεται η σκυτάλη από τον αποθανόντα έναν κωνσταντίνο, (έκπτωτο εκ της θέσεώς του) σε όσους ''ζωντανούς'' σταυροφόρους
