πάσαν την ζωήν ημών.... (Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Στο τέλος κάποιων σύντομων προσευχών ο ιερέας καλεί τον λαό, για να παραδοθεί εντελώς στον Κύριο Χριστό λέγοντας: «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Σ’ αυτό ο λαός άπαντα: «Σοί Κύριε».

Τούτα τα λόγια είναι πολύ σημαντικά, και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πολλές καταστάσεις στην ανθρώπινη ζωή.

Όταν έχεις υγεία και προκοπή στη δουλειά, ύψωσε την καρδιά σου και πες: «ευγνωμονώ Σοι Κύριε»!

Όταν οι άνθρωποι σου αποδίδουν τιμές και σε επαινούν, πες μέσα σου: «τούτο εγώ δεν το αξίζω, τούτο δεν ανήκει σε μένα αλλά Σοι Κύριε»!

Όταν συνοδεύεις τα παιδιά σου σε μαγαζί ή στο σχολείο ή στον στρατό, ευλόγησε τα από το κατώφλι του σπιτιού σου και πες: «τα παραδίδω για μέριμνα Σοι Κύριε»!

Όταν σου επιτίθεται ο ανθρώπινος φθόνος και η απιστία των φίλων, μην χάνεις το θάρρος με το πνεύμα σου και μην κρατάς την πικρία στην καρδιά σου, αλλά πες: «όλα αυτά τα παραδίνω στην κρίση και τη δικαιοσύνη Σοι Κύριε»!

Όταν ξεκινήσεις πίσω από το φέρετρο του πιο αγαπημένου σου ανθρώπου, βάδισε θαρραλέα όπως όταν φέρνεις δώρο στον καλύτερο φίλο σου, και πες: «αυτή την αγαπημένη ψυχή προσφέρω για δώρο Σοι Κύριε»!

Όταν μαζευτούν θολά σύννεφα των δαιμονικών πειρασμών, και μαρτύρια και αρρώστιες, μην απελπίζεσαι αλλά πες: «για τη βοήθεια και το έλεος απευθύνομαι Σοι Κύριε»!

Όταν ο άγγελος του θανάτου σταθεί δίπλα στην κλίνη σου, μην φοβηθείς -είναι

εμπιστοσύνη Θεού

Ν΄ ἀφήσεις τόν ἑαυτό σου στά χέρια τοῦ Θεοῦ, νά προσεύχεσαι, ζητώντας Του νά σέ βάλει στό δρόμο πού Ἐκεῖνος θεωρεῖ καλύτερο γιά σένα, καί νά περιμένεις ὑπομενετικά τήν ὥρα πού θά σοῦ μιλήσει. Θά σοῦ μιλήσει μέσ΄ ἀπό τά γεγονότα. Ἀφοῦ, λοιπόν, βρεῖς εἰρήνη, ἀκουμπώντας στόν Θεό, ζῆσε απλά, χωρίς νά κάνεις μεγάλα καί μάταια σχέδια..

∽ Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Χριστός προστάτης μας στις τρικυμίες της ζωής

Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη


Ενάτη Κυριακή του Ματθαίου σήμερα, αγαπητοί, και είναι συνέχεια του Ευαγγελίου της προηγούμενης Κυριακής. Ο Χριστός αφού έκαμε το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων, εκεί στην έρημο, και αφού ανάγκασε τους Μαθητάς να περάσουν αντίπερα, να ‘ρθουν στο άλλο μέρος της λίμνης Γεννησαρέτ, στη Γαλιλαία δηλαδή, στη Γεννησαρέτ που ήταν και πόλις, απέλυσε τους όχλους που ήθελαν να Τον κάνουν Βασιλέα άκαιρα και κατά τρόπο παρερμηνευμένο, ανέβηκε στο βουνό και προσευχότανε. Κι ήτανε βράδυ κι ήταν μόνος εκεί ο Κύριος.


Τι ωραίο κανείς να ‘ναι σε ησυχία και να προσεύχεται, να απολαμβάνει τον Κύριό του, τη Χάρη Του, την ευλογία Του, την παρουσία και την ευχή Του!


Οι Απόστολοι, όμως, ήσαν μέσα στη θάλασσα, κάπου εκεί στη μέση. Και

περί προφητειών...

(παληά απάντηση σε φίλο) 

Το θέμα των προφητειών, είναι δύσκολο και δυσθεώρητο για τα μάτια μας. Θεώρησέ το, σαν μια ενότητα, από τις τρεις: παρελθόν, παρόν, μέλλον.

Αμέσως φαντάζει η αστοχία μας γιατί επιζητούμε γνώση του τελευταίου ορόφου του οικοδομήματος, πριν καν γνωρίσουμε το ισόγειο αλλά και τα θεμέλια/την βάση. Έτσι, ας αρχίσουμε από τα πρώτα για να φτάσουμε με τη βοήθεια του Θεού, στα έσχατα.

Το παρελθόν, μοιάζει πως δεν αλλάζει, γιατί υποτίθεται πως, ό,τι έγινε, έγινε. Αυτό όμως που μπορεί να αλλάξει, είναι ο τρόπος αντιμετωπίσεως του παρελθόντος. Αυτή η θεάρεστη αυτοκριτική, γίνεται καλή υποδομή για το παρόν και δεν είναι άλλη από τη μετάνοια, το μόνο όπλο που διαθέτουμε για αίσιο και φωτεινό μέλλον.

Όταν το παρελθόν αποδώσει την ουσία, που ήταν κρυμμένη πίσω από τα