Στη συνέχεια του δικαίου υπέργηρου Συμεών
θεοδόχου και της βιωματικής προσέγγισης της υποδοχής του θείου εν ημίν, αναλογικά κι όχι υπό απλή θρησκευτική ενημέρωση, γιορτάζουμε 2 μόλις μέρες αργότερα, κάθε 5 Φεβ, την Αγία μάρτυρα Αγάθη. Μόνο
δυο λόγια για το επίγειο ίχνος που οδοδεικτεί το υπέργειο (κατά το ελθόντες επί την ηλίου δύσιν... με ευθεία κίνηση του νου, να περάσουμε από το εσπερινό στο ανέσπερο) αλλά και τις πέτρες που δοξάζουν Τον Τριαδικό Θεό και τους αγίους Του (κατά το και οι λίθοι κεκράξονται...).
Μνημονεύουμε
στις 5 - 2 κάθε χρόνο, το μαρτύριο της Αγίας Αγάθης που έγινε το 251 μ.Χ.. Δεν είναι συμπτωματικό, ούτε
σαν ημερομηνία, αλλά ούτε και σαν τοποθεσία.
Φαίνεται η Σικελία κάτω από την
‘’μπότα’’ της Ιταλίας,
σηματοδοτώντας την προσπάθεια κατάργησης και καταπάτησης
του (ορθόδοξα νοούμενου) αγαθού από την πρώην Ρωμαϊκή ειδωλολατρική
αυτοκρατορία με τους γνωστούς διωγμούς και του μετέπειτα από το σχίσμα, δυτικού
ρωμαιοκαθολικού κόσμου, ενός θρησκευτικού κόσμου που δυστυχώς συνεντάχθηκε με
το πνεύμα του κόσμου…
Τίποτα δεν είναι συμπτωματικό!
Στο ίδιο πνεύμα της κατάργησης και καταπάτησης, βλέπουμε στον συναξαριστή
Στο ίδιο πνεύμα της κατάργησης και καταπάτησης, βλέπουμε στον συναξαριστή
