Τα 4 πράγματα που σκοτίζουν την ψυχή

Ο άνθρωπος για να έχει πνευματική ζωή, να έχει το φως στη ζωή του, πρέπει να έχει τελεία επικοινωνία με το περιβάλλον του.

Από τη στιγμή που δεν έχει αυτή την απλή, την φυσική, την άνετη εγκατάλειψη και παράδοση του εαυτού του στον άλλον, και επομένως την βίωση του άλλου ως οικείου μέλους, δεν μπορεί να έχει Θεόν. Γι’ αυτό σκοτίζεται η ψυχή, όταν κλονίζεται η σχέση της με τον Θεό.

Μίσος

Πως όμως κλονίζεται; Με το να μισεί τον πλησίον του. Το μισώ τον πλησίον έχει κατά κύριον λόγο ενεργητική έννοια και σημαίνει, κτυπώ, αρνούμαι, επιτίθεμαι εναντίον του άλλου. Εκφράζει την επιθετική διάθεση της ψυχής. Αντί να έχω φυσική σχέση με τον άλλον, να τον βάζω στην καρδιά μου, έχω το μίσος, που είναι μία έξοδος του άλλου από την καρδιά μου και από την ζωή μου.

αλήθεια, αληθοφάνεια, διάκριση και ΣΤΑΥΡΟΣ

Πολλές παραδόσεις, συνήθως οι φιλοσοφικές ανεβάζουν το βίωμα πάνω από τα αντιληπτά εξ αισθητηρίων (άκουσα, είδα…) και καλά κάνουν. Αλλά αυτό δεν αρκεί. 

Η υπενθύμιση μερικών φυσικών φαινομένων μπορούν να γίνουν καλή αφορμή στην πνευματική αναζήτηση της Αληθείας, αφού η φύση είναι ένα ανοιχτό βιβλίο, περιμένοντας να ‘’αναγνωσθεί’’ κατάλληλα. 

Στον αέρα (στην έρημο), παρατηρούμε δύο πηγές που ερεθίζουν ‘’ισάξια’’ τα αισθητήριά μας. Στο οπτικό μας πεδίο παρουσιάζεται και η αληθινή όαση αλλά και ο αντικατοπτρισμός της. Κι εκεί που τα φαινόμενα προσδίδουν ίση αξία και στα δύο, μόνο η μία θα ξεκουράσει και ξεδιψάσει. Η άλλη, αν γίνει πιστευτή και ακολουθήσει την κλήση της ο άνθρωπος, (όπως κάνουν και οι σειρήνες) θα πεθάνει από την δίψα και το αφόρητο καύμα του ήλιου και θα έχει αναλώσει όλη του την ζωτική ενέργεια στο μάταιο κυνήγι της. Μια ζωή ατελή, αφού κάπου σκάλωσε, μακράν της πατρίδος του…. 

Στο νερό, οι ακτίνες διαθλώνται, με επόμενο την μη ευστοχία, ακόμη κι αν είναι αυτό ‘’καθαρό’’. Πόσο μάλλον όταν αυτό είναι θολό, αναμεμειγμένο με ιλύ (χώμα,

για τον αριθμό του θηρίου – π. Ηλίε Κλεόπα

Ο αριθμός 666, είναι ένας αριθμός συμβολικός καί αποκαλυπτικός, τον oποίον μεταφράζει ως εξής ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας. Το πρώτο νούμερο συμβολίζει την παράλογη επιθυμία, δηλαδή την αχαλίνωτη εξάπλωση της ακολασίας καί παντός σαρκικού πάθους, κατά τον έσχατο αιώνα. Το δεύτερο νούμερο συμβολίζει άλλα φοβερά πάθη, όπως: την ασυγκράτητη οργή, η οποία θα κυριαρχήσει στον κόσμο, κατά τους έσχατους καιρούς. 

Δηλαδή την έξαψη της μέχρι εγκλήματος κακίας, τον άνευ ευσπλαχνίας και αιτίας φόνο αθώων ανθρωπίνων υπάρξεων, δηλ. βρεφών από την κοιλιά της μητέρας των (εκτρώσεις). Το τρίτο νούμερο συμβολίζει άλλα αποκαλυπτικά πάθη, όπως: την παράλογη φαντασία με την οποία θα εξαπατάται η ανθρωπότητα στους έσχατους καιρούς. 

Οι άνθρωποι δεν θα μπορούν πλέον να ζήσουν χωρίς την αυταπάτη του λογικού, διότι μ’ αυτό τον τρόπο ο διάβολος εισχωρεί ευκολότερα και ανεπαίσθητα στην καρδιά του ανθρώπου. Πριν από το τέλος του κόσμου οι άνθρωποι δεν θα έχουν στην καρδιά των την πνευματική αίσθηση. Δεν θα έχουν ζήλο πλέον για την εκκλησία, την προσευχή, την ανάγνωση των ψυχωφελών βιβλίων, την νηστεία, την εκτέλεση των καλών έργων. 

Επειδή η καρδιά των θα είναι έρημη από κάθε ιερό και όσιο, θα ζουν μόνο με τις

Δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς

Κι ενώ στην μυστική (και μυστικιστική) ινδιάνικη παράδοση έχουμε την δεξιά και αριστερή επίγνωση, αλλά περιορισμένα οριζοντίως επί γης μετάβαση από το ορατό στο αόρατο και αντίθετα, (Κ = | < ) δια της μυστικής και μυστηριακής ορθοδοξίας έχουμε την μετάβαση από την γη στον ουρανό δια της κλίμακος*, στο απεριόριστο και ατελεύτητο [Λ και Λόγο και όντως ΚΑ(Λ)Ο**] ολόσωμα και ολοπνευματικά (ορατό και αόρατο σκέλος της ύπαρξής μας) με ζωντανό παράδειγμα τον αγ.Ευφρόσυνο τον μάγειρο. Πρόταση έγγισης και μετοχής στην απ’αιώνων προετοιμασθείσα θέση, όντες όλοι δίδυμοι***, με τον έναν ‘’αδελφό’’ βιολογικά περιορισμένο και τον άλλον ελεύθερο δια και εν XC.

Αμήν δι ευχών

...και, ποιος είναι ο ρυθμιστικός παράγοντας που βρίσκεται στην μέση; τι είναι αυτό που παρεμβάλλεται και θολώνει την όραση και δυσχεραίνει την κίνηση από την κοιλία (αεί) στην  κεφαλή (και νυν) ...και συγχρόνως από το χοϊκό σκέλος δεξί ορατό να περάσουμε με λεπτότητα στο αριστερό πνευματικό (και από την απλή ακρόαση στην τήρηση των εντολών; ) . Είναι η κατάσταση της καρδίας, κέντρο των υπερφύση, καταφύση και παραφύση κινήσεων. Αυτό δε, που θολώνει τον νου και τον κάνει ακόμη και να δυσπιστήσει για την ύπαρξη αοράτων (προς αριστερά) και Θεού (προς τα άνω) είναι το νέφος των παθών, που σκοτίζει το ηγεμονικό. 

Είναι το ανεπαίσθητο, έως ασήκωτο ψυχικό ''βάρος'' (ανάλογα της ευαισθησίας) που πλακώνει το στήθος μας. Και στην ακρίβεια, την καρδιά μας. Το σύννεφο μεταξύ κεφαλής και κοιλίας, αριστεράς και δεξιάς πλευράς (επίγνωσης της Αληθείας επίγνωσης του Σταυρού, εφ'ημών και εντός ημών), μια κατάσταση που ''θέλει'' μυστικά και μυστηριακά εφόδια για να αρθεί, όπου, με καρδία καθαράν και πνεύμα ευθές θεάται και μετέχεται ο Θεός, χαρίζοντας όλην την συμφέρουσα γνώση, με την προϋπόθεση βέβαια ότι στον θρόνο της καρδιάς, αρχής γενομένης από τα Χριστούγεννα, βρίσκεται Ο XC κι όχι εμείς, τα πάθη κ τα είδωλά μας. 

Θεραπεία (και ελευθερία) που δίνεται ΜΟΝΟ δια Ορθοδοξίας .... νέφος, που διαλύεται (ως παρεμβαλλόμενος μεσότοιχος χνους μεταξύ νου και χου), πάλι και ΜΟΝΟ σταυροειδώς, με προσευχή (κεφαλή και κορωνίδα) νηστεία (βάσις και κοιλία) ακρόαση και τήρηση εντολών κατά το πρότυπο και βοήθεια Της δωδεκάτειχης Πόλης και χρυσοπλοκότατου πύργου... Τότε διανοίγεται δια Της αδιοδεύτου, η Θύρα, ευλογούνται (τα περάσματα) οι είσοδοι και οι έξοδοι και νομήν βρίσκουμε. 

* Η Κλίμαξ, ως δρόμος από το κατ’εικόνα στο καθ’ωμοίωσιν.

** Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

*** Θωμάς, μεθερμηνευόμενος δίδυμος

Συνείδησις και διάκρισις (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Για να δης τα υλικά πράγματα, πρέπει να είναι υγιείς οι σωματικοί οφθαλμοί σου. Για να γνωρίσης τα νοερά πράγματα, πρέπει να είναι υγιείς οι οφθαλμοί της ψυχής σου, να έχης δηλαδή φωτισμένη συνείδησι και διάκρισι. Μόνο μ’ αυτή την προϋπόθεση θα εφαρμόζης σωστά τις εντολές του Θεού «και ουκ εκκλινείς απ’ αυτών εις δεξιά ουδέ εις αριστερά, ίνα συνής εν πάσιν οις εάν πράσσης» (Ιησ. Ναυή 1. 7). Διάκρισις είναι η ικανότητα της ψυχής να διακρίνη αλάθητα σε κάθε περίπτωσι το καλό από το κακό, το θείο θέλημα από τη δαιμονική απάτη. Με τη διάκρισι θα γνωρίσης πότε και πως πρέπει να πολεμάς τα πάθη, πότε να υποχωρής, πως να αντιμετωπίσης νικηφόρα τις πανουργίες των δαιμόνων, πότε οι λογισμοί σου προέρχονται από τον Θεό και πότε από τους δαίμονες. Αυτή τη νοερή αίσθησι την αποκτούν μόνο όσοι έχουν καθαρή καρδιά και καθαρό σώμα, αμόλυντη συνείδησι και αμόλυντες αισθήσεις. Η συνείδησίς σου είναι η φωνή και ο έλεγχος του φύλακος αγγέλου, που σου έστειλε ο Θεός στο άγιο Βάπτισμα. Και λέω η φωνή του φύλακος αγγέλου, γιατί δεν τολμώ να πω ότι συνείδησις είναι η ίδια η φωνή του Αγίου Πνεύματος μέσα σου.

Η συνείδησίς σου θα φωτισθή και η διάκρισίς σου θα καλλιεργηθή και θ’

Επί του πρακτέου, το ότι η συνείδηση είναι τα πηγάδια που άνοιγε ο Ιακώβ, όπως ακριβώς είπαν οι Πατέρες, και τα παράχωναν οι Φιλισταίοι

Όλη η ΠΔ ως σκιά, προτυποί την χάρι. Ο Αβραάμ ως Πατήρ (δύο διαθηκών), ο Ισαάκ ως υπάκουος (προς θυσίαν) υιός και ο Ιακώβ ως Πνεύμα Άγιον, με τεκνία από Λεία και Ραχήλ (και δούλες αυτών) ως πράξη και θεωρία, όπως μας εξηγούν οι άγιοι πατέρες μας.

Στην αρχή, ο Αβραάμ, εκαλείτο Άβραμ κι η Σάρρα, Σάρα, έως της επισκέψεως του Τριαδικού Θεού που ‘’πρόσθεσε’’ το Α (της Αγάπης και Αληθείας) στην κεφαλή και το Ρ (της δικαιοσύνης) στο σώμα. Κατά τάξιν και ετοιμότητα, αυτό επιζητούμε, αυτό ποθούμε και για αυτό (αμήν) να αγωνιζόμαστε. (Ματθ.στ’33) ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.…  

Περί συνειδήσεως, θησαυρού και παιδείας

…πολλοί έλληνες παρεξηγιούνται γιατί χαιρόμαστε για τη νίκη του Δαυίδ ενάντια στον Γολιάθ (και γίγαντα φιλισταίο - κρητικό φύλο). Θα λυπόντουσαν το ίδιο με τη νίκη του Οδυσσέα ενάντια στον πολύφημο ; (που και οι δυο νικήθηκαν χτυπούμενοι στο ''δόξα Πατρί'' )... σαν να παίρνουν το μέρος του σαρκικού έλληνα, αντί του πνευματικού. Από τον απ.Παύλο ακούμε, πως η κρήτη σχετίζεται με γαστέρα αργή.

Δυστυχώς, αυτή (η κοιλία) παραχώνει και σκεπάζει τα πηγάδια που θα 

συνείδηση και επιγνώσεις

Ο άνθρωπος σαν συνείδηση, έχει διάφορες επιγνώσεις. Θα μπορούσε κάποιος να τις ταξινομήσει στη συναίσθησή μας του τι συμβαίνει μέσα μας, (ως αυτογνωσία) η οποία επιτυγχάνεται με τα εσωτερικά αισθητήρια και μία των συμβαινόντων έξω, (με τα χοϊκά εξωτερικά αισθητήρια).  Το ‘’μέσα-έξω’’ παραλληλίζεται και ως επάνω και κάτω αντίστοιχα, δλδ ουράνια (η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί) και επίγεια (σαρκική/γήινη). Πλην όμως αυτών, διακρίνουμε και μία αριστερή επίγνωση και μία δεξιά. Συνθετκά σταυροειδώς.

Αυτή η ορολογία, (περί αριστερής και δεξιάς επιγνώσεως) συναντάται στην ινδιάνικη παράδοση.

Όταν ο Carlos Castaneda ήταν σε θέση να βλέπει την αύρα (αιθερικό σώμα, που περιβάλλει ως ωόν το βιολογικό σώμα), ο Δον Χουάν τον έβαλε να προσπαθήσει να δει την αριστερή επίγνωση… Ένα νεφελώδες παραπέτασμα κίτρινου χρώματος ήταν από τα αριστερά του, το οποίο όμως, όσο και να προσπαθούσε με φυσικό τρόπο να ‘’στρίψει’’ για να μπει μέσα, αυτό ακολουθούσε την φυσική του στροφή, στρίβοντας μαζί του, με