ΠΔ και έλληνες...

Γέροντα λένε μερικοί γιά τήν Παλαιά Διαθήκη: “Δέν πρέπει νά μελετοῦμε τήν ἱστορία τῶν Ἑβραίων”.

– Δεν είναι ιστορία των Εβραίων. Είναι η προϊστορία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν. Ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, κι ο Ιακώβ, μπορεί να είναι κατά σάρκα πρόγονοι των Ισραηλιτών, αλλά κατά πνεύμα είναι δικοί μας. Αυτό το λέγει ο απόστολος Παύλος (Γαλ. 3,7-9). Και ο Κύριος είπε στους Ιουδαίους: Μη νομίζετε ότι το να λέτε: “Πατέρα έχουμε τον Αβραάμ” έχει κάποια αξία, αφού σεις δεν πολιτεύεσθε όπως ο Αβραάμ.

Ο Χριστιανικός λαός είναι ο κατά πνεύμα Ισραήλ. Όποιος Χριστιανός μιμείται την πίστη του Αβραάμ, αυτός είναι παιδί του Αβραάμ. Και όχι οι Εβραίοι, οι οποίοι απεδοκίμασαν τον Μεσσία, στον οποίο ο Αβραάμ επίστευσε και προσδοκούσε.Όλοι οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης τον Μεσσία προσδοκούσαν. και ο Ιακώβ και οι άλλοι Πατριάρχες. Και ο θεόπτης Μωϋσής, ο οποίος είπε: “Προφήτην εκ των αδελφών σου… αναστήσει σοι Κύριος ο Θεός σου”.

Eίναι, λοιπόν, κατά πνεύμα, δικοί μας πρόγονοι οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης. Η αντίληψις ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι η ιστορία του εβραϊκού λαού, είναι στρεβλή. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για την προϊστορία του χριστιανισμού. Είναι η προϊστορία του ίδιου του Κυρίου μας.

Οι Ιουδαίοι τώρα είναι πλέον αντίχριστοι. Δεν είναι περιούσιος λαός. εξέπεσαν. Δεν το ψάλλουμε την Πεντηκοστή; “Ιουδαίοι… απιστία νοσήσαντες, θεϊκής εξέπεσαν χάριτος».

Γέρων Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

---

απολογητική και πίστις (π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν ἀπολογητικὴν δὲν κάνει κανένα νὰ πιστεύσῃ. Οἱ ἄνθρωποι πιστεύουν μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι μὲ τὴν ἀπολογητικήν. Ἡ πίστις εἶνε δῶρον Θεοῦ. «Οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός Με, ἐὰν μὴ ὁ Πατὴρ ὁ πέμψας Με ἑλκύσῃ αὐτόν» (Ἰω Ϛ΄ 44)*. Μπορεῖ, βεβαίως, κάποιος νὰ λάβῃ ἀφορμὴν καὶ ἀπὸ κάποιαν ἀπολογητικὴν συζήτησιν· ἄλλο αὐτό. Ὁ Θεὸς κτυπᾶ ὅλας τὰς θύρας καὶ οἱ καλοπροαίρετοι Τοῦ ἀνοίγουν, οἱ κακοπροαίρετοι βάζουν καὶ περισσοτέρας ἀμπάρας ἀπὸ μέσα, μὴ τυχὸν καὶ τὴν παραβιάσῃ ὁ Θεὸς καὶ εἰσέλθῃ μέσα εἰς τὴν ψυχήν τους.

Ἡ ἀπολογητικὴ χρειάζεται μόνον κατὰ τοῦτο, νὰ σφραγίζῃ τὰ στόματα μερικῶν ἀπίστων καὶ νὰ τοὺς λέγῃ, ὄχι κύριε, δὲν εἶνε ἔτσι· εἶνε ἔτσι. Ἀφαιρεῖ, δηλαδή, ἐπιχειρήματα ἀπὸ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ λέγουν ὅτι τοὺς ἐμποδίζει ἡ λογική τους νὰ πιστεύσουν. Βεβαίως, δὲν θὰ πεισθοῦν αὐτοί, ἀλλὰ τοὐλάχιστον θὰ κλείσουν τὸ στοματάκι τους. Καὶ κάτι ἄλλο: βοηθεῖ μερικοὺς ἀσθενεῖς εἰς τὴν πίστιν, νὰ μὴ ἐπηρεάζωνται ἀπὸ ἐπιχειρήματα τὰ ὁποῖα ἀκοῦν ἀπὸ δῆθεν μορφωμένους καὶ σοφούς, ὅτι τὸ α ἢ τὸ β ἢ τὸ γ ἐπιστημονικὸν δεδομένον, τοὺς ἐμποδίζει νὰ πιστεύσουν. Αὐτὴ εἶνε ἡ ἀξία τῆς ἀπολογητικῆς. Εἶνε λάθος νὰ

νηστεία (π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Προσευχὴ ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Κληρικῶν

Ὑπὸ τοῦ μακαριστοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου

Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ μέγας καὶ φοβερὸς καὶ ἔνδοξος, ὁ φυλάσσων τὸ ἔλεός Σου καὶ τὴν διαθήκην Σου τοῖς ἀγαπῶσί Σε καὶ φυλάσσουσι τὰ Σὰ προστάγματα, εὐχαριστοῦμέν Σοι ὑπὲρ τῶν φανερῶν καὶ ἀφανῶν Σου εὐεργεσιῶν τῶν εἰς ἡμᾶς γεγενημένων. 

Δεόμεθά σου, Κύριε, ῥῦσαι ἡμᾶς καὶ λύτρωσαι, ὅτι πολλὰ τοῖς νόμοις Σου ἀφρόνως προσεπταίσαμεν καὶ ἐκολλήθη ἡ γαστὴρ ἡμῶν εἰς γῆν ἰλύος. 

Ἐγενήθημεν ὡσεὶ σκεύη ἀπολωλότα, καὶ ἠκούσαμεν ψόγον πολλῶν παροικούντων κυκλόθεν. Διὸ παρακαλοῦμέν Σε, φιλάνθρωπε Δέσποτα, ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον ἐφ᾿ ἡμᾶς τὸ μέγα Σου ἔλεος. 

Διάλογος ενός γέροντα με έναν άθεο

Ένα πρωινό συζητά ο Γέροντας με δυο-τρεις επισκέπτες στο σπίτι του. Ο ένας είναι ιδεολόγος κομμουνιστής. Σε μια στιγμή έρχεται κάποιος απ’ έξω και τους πληροφορεί ότι η Αθήνα έχει γεμίσει από φωτογραφίες του Μαο Τσε Τουγκ με την επιγραφή: «Δόξα στον μεγάλο Μάο». Ήταν η ημέρα κατά την οποία είχε πεθάνει ο Κινέζος δικτάτορας.

Γέροντας: Έτσι είναι, παιδάκι μου. Δεν υπάρχουν άθεοι. Ειδωλολάτρες υπάρχουν, οι οποίοι βγάζουν τον Χριστό από τον θρόνο Του και στη θέσι Του τοποθετούν τα είδωλά τους. Εμείς λέμε: «Δόξα τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι». Αυτοί λένε: «Δόξα στον μεγάλο Μάο». Διαλέγεις και παίρνεις.

Κομμουνιστής: Και σεις, παππούλη, το παίρνετε το ναρκωτικό σας. Μόνο που εσείς το λέτε Χριστό, ο άλλος το λέει Αλλάχ, ο τρίτος Βούδδα κ.ο.κ.

- Ο Χριστός, παιδί μου, δεν είναι ναρκωτικό. Ο Χριστός είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος κόσμου. Αυτός που με σοφία κυβερνά τα πάντα: από το πλήθος των απέραντων γαλαξιών μέχρι τα απειροελάχιστα σωματίδια του μικροκόσμου. Αυτός που δίνει ζωή σε όλους μας. Αυτός που σ’ έφερε στον κόσμο και σου’ χει δώσει τόση ελευθερία, ώστε να μπορής να Τον αμφισβητής, αλλά και να Τον αρνήσαι ακόμη.

Άλλο να αμαρτάνεις από αδυναμία και άλλο από ιδεολογία!

Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

- Γιατί πάτερ Επιφάνιε να απαγορεύεται αυτό και κείνο και το άλλο, όταν πραγματοποιούνται από «ειλικρινή αγάπη», ερωτούσε ο νέος για τα διάφορα σαρκικά παραπτώματα ; Γιατί να μην επιτρέπονται οι «δεσμοί» των νέων αγοριών και κοριτσιών;

...Η συζήτησις ήταν μακρά και κοπιώδης, διότι ο νέος δεν εδέχετο να αντιληφθή την πραγματικότητα, ότι δηλ. ο Χριστός αναζητά καθαρότητα βίου εις κάθε τομέα, προ πάντων δε εις τον σαρκικό. Μας ξεκαθαρίζει με σαφήνεια ότι και το παραμικρό βλέμμα με σκοπό την επιθυμία της σαρκός αποτελεί μοιχεία μέσα εις την καρδία.


- Άκουσε παιδί μου, θεωρώ πιο τίμιο να αποδεχθής ότι δεν διαθέτης τη δύναμη να απαλλαγής από αυτό το πάθος και να ζητήσης να σε ελεήση ο Θεός, παρά να ισχυρίζεσαι ότι αυτό δεν είναι αμαρτία. Πρόσεχε, αυτό αποτελεί τραγικό λάθος σου!

Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπολους-Επιστήμη και Ευτυχία

-Γέροντα, έχει διατυπωθεί η άποψις, ότι με την τεχνολογική ανάπτυξη και εξέλιξη θα λυθούν όλα τα προβλήματα. Τι λέτε;


-Το αντίθετο συμβαίνει. Επειδή βγάλαμε τον Χριστό από την ζωή μας, όσο αναπτυσσόμεθα και εξελισσόμεθα τεχνολογικώς, τόσο κατερχόμεθα και οπισθοχωρούμε ηθικώς.


Και σήμερα η τεχνολογία και η επιστήμη έχουν θεοποιηθεί. Και ίσως επιτρέπει ο Θεός αυτήν την κατάπτωση, για να αντιληφθούμε την υπερηφάνειά μας. «Πέπτωκεν ο άνθρωπος ισοθεΐαν φαντασθείς», λέγει ένα τροπάριο της Εκκλησίας. Επειδή φαντάσθηκε ο άνθρωπος ότι μπορεί να γίνει ίσος με τον Θεό, έφαγε το ράπισμα και σωριάστηκε κάτω. Ο Θεός επιτρέπει και σήμερα αυτά τα πράγματα και ίσως άλλα χειρότερα αύριο, ως τίμημα του μεγάλου τολμήματος το οποίο κάνουμε. Θέλουμε να θεοποιήσουμε τις ικανότητες μας, την επιστήμη και την τεχνολογία, να θεοποιήσουμε την διάνοια μας. Σαν να λέμε στον Θεό: «Δεν έχουμε ανάγκη από σένα, μπορούμε μόνοι μας να φτιάξουμε την ζωή μας».


Αν διαβάσετε τους υλιστές επιστήμονες του δεκάτου ενάτου αιώνος, θα δείτε να