Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπολους-Επιστήμη και Ευτυχία

-Γέροντα, έχει διατυπωθεί η άποψις, ότι με την τεχνολογική ανάπτυξη και εξέλιξη θα λυθούν όλα τα προβλήματα. Τι λέτε;


-Το αντίθετο συμβαίνει. Επειδή βγάλαμε τον Χριστό από την ζωή μας, όσο αναπτυσσόμεθα και εξελισσόμεθα τεχνολογικώς, τόσο κατερχόμεθα και οπισθοχωρούμε ηθικώς.


Και σήμερα η τεχνολογία και η επιστήμη έχουν θεοποιηθεί. Και ίσως επιτρέπει ο Θεός αυτήν την κατάπτωση, για να αντιληφθούμε την υπερηφάνειά μας. «Πέπτωκεν ο άνθρωπος ισοθεΐαν φαντασθείς», λέγει ένα τροπάριο της Εκκλησίας. Επειδή φαντάσθηκε ο άνθρωπος ότι μπορεί να γίνει ίσος με τον Θεό, έφαγε το ράπισμα και σωριάστηκε κάτω. Ο Θεός επιτρέπει και σήμερα αυτά τα πράγματα και ίσως άλλα χειρότερα αύριο, ως τίμημα του μεγάλου τολμήματος το οποίο κάνουμε. Θέλουμε να θεοποιήσουμε τις ικανότητες μας, την επιστήμη και την τεχνολογία, να θεοποιήσουμε την διάνοια μας. Σαν να λέμε στον Θεό: «Δεν έχουμε ανάγκη από σένα, μπορούμε μόνοι μας να φτιάξουμε την ζωή μας».


Αν διαβάσετε τους υλιστές επιστήμονες του δεκάτου ενάτου αιώνος, θα δείτε να
λέγουν ότι στους επόμενους αιώνες, και μάλιστα στον αμέσως επόμενο, ο άνθρωπος με την επιστήμη θα λύσει όλα τα προβλήματά του. Τα πάντα! Και η ηθική ακόμη θα καθορίζεται από την επιστήμη. Δεν θα χρειάζεται μεταφυσική, εξωανθρώπινη ηθική, μία ηθική που την δίνει κάποια αυθεντία, που λέγεται Θεός. Η ίδια η επιστήμη θα διδάξει στον άνθρωπο τα καθήκοντα του!


Και είδαμε που φθάσαμε. Η επιστήμη και η τεχνολογία επραγματοποίησαν μεν ιλιγγιώδη άλματα, αλλά έχουμε φθάσει να τρέμουμε από στιγμή σε στιγμή κάποιο πυρηνικό όλεθρο. Όχι πλέον για μερικές χιλιάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων, αλλά για ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι, επαναλαμβάνω, το τίμημα της ισοθεΐας.


Αν όλοι οι άνθρωποι ζούσαν όπως θέλει ο Κύριος, θα είχαν, βεβαίως, αναπτύξει τις δυνάμεις με τις οποίες τους προίκισε ο Θεός, αλλά συγχρόνως θα πρόσεχαν πολύ, επειδή και η ηθική συνείδησίς τους θα ήτο ανεπτυγμένη. Δεν θα προχωρούσαν ασυλλόγιστα πέραν του σημείου που μπορούν να ελέγξουν. «Κατά το πάπλωμά τους, όπως λέγει και η λαϊκή παροιμία, θα άπλωναν και τα πόδια τους». Σήμερα απλώσαμε πολύ περισσότερο τα πόδια μας έξω από το πάπλωμα, με αποτέλεσμα να κρυοπαγιάσουμε!