οι παραδόσεις του κόσμου και η Ορθοδοξία

Λόγω πληθώρας παραδόσεων σε τοπικά επίπεδα, λογικά, ούτε θα μπορούσα να τις ακουμπήσω όλες (ως μη λαογράφος), αλλά ούτε και θα ήθελα. 

Με την παρούσα προσέγγιση καναδυό παραδόσεων, θάθελα να προσπαθήσω να ενδείξω τον τρόπο αναγωγής και ‘’μετάφρασης’’ από τα του κόσμου, άκοσμα (και άτακτα εξωτερικά, ειδωλολατρικά) στα της Ορθοδοξίας έσω τακτοποιημένα, ώστε, όπως ο Θεός εξάγει από το κακό το καλό, να μπούμε σε μια νοοτροπία (και μεθοδολογία), ανάβασης δια ιχνών στην ουσία και προς τον Θεό, όπως παρατηρεί και προτείνει ο αγ.Μάξιμος ομολογητής: 

 

Οι γνωστές λαϊκές παραδόσεις που θα προσπαθήσω να προσεγγίσω εδώ, είναι τα καρναβάλια, ο κλήδονας και μια ακόμη που αφορά τις εγκύους και αναφέρεται στον άγιο Συμεών τον θεοδόχο. 

Τα καρναβάλια έχουν σχέση με την από-κρεω …. (λατινικά κάρνα). Στην πραγματικότητα είναι η προσπάθεια μετάβασης από το προσωπείο, στο πρόσωπο... . Από τους δερμάτινους χιτώνες και προσωπείο που περιβάλλουν και περικυκλώνουν το πρόσωπο, σε αυτό, το θεοΰφαντο. Όταν ημερολογιακά

Γέννηση Διονύσου από τον μηρό του Διός

(συνάφεια μυθολογίας με το σήμερα. Κυριακή εσπέρας, των δύο όψεων. Της συγγνώμης και του καρνάβαλου)

Η παιδαγωγική μυθολογία πρέπει να διακρίνεται σε παραδείγματα προς μίμηση ή παραδείγματα προς αποφυγήν, με γνώμονα την τελείωση του ανθρώπου.  

Το Μ.Σάββατο στην Κέρκυρα, έχουν σαν παράδοση να ρίχνουν στάμνες με νερό από ψηλά κι αυτές να κομματιάζονται. Φυσικά διασκορπίζεται το εμπεριεχόμενο νερό.

Δεν απέχει της πραγματικότητος. Η πτώση του πήλινου ανθρώπου από τον ουρανό στην γη, όπως τότε έτσι και τώρα στους πρόποδες του όρους Παντοκράτορος που βρίσκεται η Κέρκυρα, παρά την παράδοση να γίνεται με προοπτική την ανάσταση της επόμενης ημέρας, αποτυπώνει την στάση (επανάσταση κατά του Θεού και απομάκρυνση) του ανθρώπου, της προηγούμενης ‘’ημέρας’’.    

‘’Πέφτοντας’’ ο πήλινος ενοποιημένος (ζεύς – ζεύξη) πριν άνθρωπος εξέρχονται από αυτόν και ο Διόνυσος από τον μηρό κι η Αθηνά από την κεφαλή….

Αυτές οι δύο γεννήσεις (από μηρό και από κεφαλή) αρκούν για τις επόμενες σκέψεις.

Νύχτα Τσικνοπέμπτης….!

«Πώς αγριεύουν έτσι οι άνθρωποι; Πώς μεμιάς αφήνονται έρμαια στις ροπές καί στίς τάσεις τής φθαρτής ανθρώπινης τους φύσης; Πώς κατάντησε απόψε αυτή η ήσυχη επαρχιακή πόλη; Θαρρείς καί δέν τήν κατοικούν άνθρωποι αλλά ανθρωπόμορφα τέρατα πού άλλος μέ κεφάλι γαιδάρου, άλλος λιονταριού, άλλος πιθήκου τρέχουν νά προλάβουν νά γλεντήσουν, νά μεθύσουν, νά άμαρτήσουν όσο γί­νεται περισσότερο.

Γιατί απόψε είναι Τσικνοπέμπτη καί γέμισε ή πόλη μασκαράδες. Απόψε κάθε λογικός άνθρωπος δέν ξεμυτίζει από τό σπίτι του».Αυτά σκεφτότανε ό παπα-Θανάσης, καθώς έμπαινε ατό σπίτι του γυρνώντας από τό ναό.

- ’Α, παπαδιά μου, τό κακό παράγινε! Ο Θεός νά μας συγχωρέσει, είπε στή γυναίκα του, μόλις μπήκε μέσα.Εκείνη τόν κοίταξε μέ κατανόηση.

- Ο Θεός νά μας φυλάει, είπε καί άρχισε νά ετοιμάζει τό βραδινό φαγητό.

Στό σπίτι του παπα-Θανάση, περασμένα πιά τά μεσάνυχτα, επικρατεί ησυχία. Τά